Χρηστος Δουκας «Η μαχη για το λιμανι της Αλεξανδρουπολης αρχιζει τωρα και αφορα ολη την Περιφερεια ΑΜ-Θ»

Μία εφ’ όλη της ύλης συνέντευξη σχετικά με το παρελθόν, το παρόν και κυρίως το μέλλον του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης παρέθεσε πριν από λίγες ημέρες στο “Ράδιο Παρατηρητής 94fm” ο πρόεδρος του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης κ. Χρήστος Δούκας.
 
Με αφορμή και την πρόσφατη υπογραφή μνημονίου συνεργασίες μεταξύ του ΟΛΑ και εκπροσώπων του κινεζικού επενδυτικού Ομίλου SINOFORTONE GROUP και της NAVISION CAPITAL PARTNERS, που αποδεικνύει εμπράκτως πως το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αποτελεί και μπορεί να αποτελέσει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό στρατηγικό σταθμό στον τομέα των συνδυασμένων μεταφορών και της εμπορικής διακίνησης, ο κ. Δούκας εξήγησε την υφιστάμενη κατάσταση του λιμένος, τα λάθη του παρελθόντος, καθώς και τα στοιχήματα της επόμενης ημέρες, εκφράζοντας καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης την αισιοδοξία του για τους στόχους που έχει η θέσει η διοίκηση του ΟΛΑ για την επόμενη μέρα του λιμανιού και την ανάδειξή του ρόλου που μπορεί και καλείται να παίξει για τη συνολική ανάπτυξη της περιοχής.
 
Χρήστος Δούκας όμως… 

«Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης κατάντησε να είναι ένα παραδοσιακό λιμάνι, όπου έκανε μια παραδοσιακή χρήση, σε τοπικά φορτία» 

ΠτΘ: κ.Δούκα κλείνετε σχεδόν έναν χρόνο στη θέση του προέδρου του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης, ένα λιμάνι που προοπτικά μπήκε στη ζωή μας εδώ και μια δεκαετία, γιατί ήταν κομβικό σημείο για όλη την ΑΜΘ. Από την κατασκευή της Εγνατίας δε υπήρχε το όραμα για μία περιφέρεια – κόμβο, στο οποίο θα έπαιζε σπουδαίο ρόλο και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Θεωρείτε πως αυτό έχει επιτευχθεί και αν όχι θα μπορούσε να επιτευχθεί;
Χ.Δ: Αρχικά θα πρέπει να καταλάβουμε τι συντελείται σήμερα στο λιμάνι και ποιες είναι οι προοπτικές και ο ρόλος του. Κατ’ αρχήν, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, ξέρουμε όλοι, επί δεκαετίες ολόκληρες, ότι είναι ίσως το μοναδικό εργαλείο ανάπτυξης της περιοχής. Θυμίζω ότι πρώτα έγινε το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το 1876, μετά έγινε ο σιδηρόδρομος και μετά έγινε η πόλη.
 
Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, όπως και τα υπόλοιπα 11 περιφερειακά λιμάνια, ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ, αλλά έχουν εξαιρεθεί από τη διαδικασία πώλησης, με τη μορφή που είχαν πάρει οι πωλήσεις του δημόσιου πλούτου τα προηγούμενα χρόνια. Τα λιμάνια αυτά λοιπόν, πέρυσι το καλοκαίρι, σε εκείνη την τρομερή σύγκρουση που είχαμε με τους Θεσμούς, εξαιρέθηκαν από το να μπουν στη διαδικασία πώλησης, άρα διατηρείται ο δημόσιος χαρακτήρας τους, ο έλεγχος και το real estate τους. Όμως υποτίθεται, και έτσι πρέπει να γίνει, ότι μπορούμε και ως ένα βαθμό οφείλουμε οι διοικήσεις, οι κυβερνήσεις και τα υπουργεία, κομμάτια που δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε αξιοπρεπώς, με αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητα, να βρούμε διαδικασίες και τρόπους, με καθαρούς τρόπους, να αξιοποιηθούν στο έπακρο.
 
Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης δεν είναι δικό μου, ούτε δικό σας. Ανήκει στην κοινωνία. Είναι εργαλείο το οποίο οφείλει η τοπική κοινωνία και οι αναπτυξιακοί παράγοντες να το χρησιμοποιήσουν, για να μπορέσει να παίξει τον ρόλο που είναι ικανό να παίξει. Οι δυνατότητές του είναι τεράστιες. Ο ρόλος που εμείς προσπαθούμε να υλοποιήσουμε, είναι να ανατάξουμε ένα λιμάνι, το οποίο μέχρι πριν από πολύ λίγο καιρό, ήταν «κλινικά νεκρό».
 
Το master plan του λιμανιού, που εκπονήθηκε το 2007, έβαζε ένα λιμάνι με τα εξής χαρακτηριστικά: πρώτον να είναι εμπορικό το λιμάνι -που είναι και ο κατεξοχήν χαρακτήρας του- και δεύτερον να μπορεί να παίξει ρόλο στις συνδυασμένες μεταφορές, δηλαδή να καταστεί ένας ενδιάμεσος κόμβος, σε εμπορικούς δρόμους που ανοίγονται και αφορούν όλο τον κόσμο, με υποδομές που να μπορεί να εξυπηρετήσει μεγάλα φορτία με σύγχρονους τρόπους. Φυσικά με δεδομένο ότι το λιμάνι έχει σήμερα και τους τέσσερις τρόπους μεταφορών, ήτοι αεροπορικό, σιδηροδρομικό, οδικό και θαλάσσιο. Δεν θα βρείτε άλλο τέτοιο λιμάνι στην Ελλάδα.
 
Από το 2007 μέχρι πέρυσι, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης πήρε μια κατιούσα -παρόλο που έπεσαν πάρα πολλά χρήματα σε αυτό- κι έφτασε σε ένα σημείο να μην μπορεί να παίξει κανένα ρόλο και να μην δείχνει και καμία θετική πρόοδο. Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης κατάντησε να είναι ένα παραδοσιακό λιμάνι, όπου έκανε μια παραδοσιακή χρήση, σε τοπικά φορτία, τα οποία όσο η οικονομία πήγαινε προς τα κάτω, αποδυναμωνόταν και έφτασε στο σημείο μηδέν. 

«Κάποιοι επέλεξαν το “μην κάνετε τίποτα και αφήστε το λιμάνι να πουληθεί”» 

ΠτΘ: Αποτέλεσμα αυτής της καθοδικής πορείας είναι ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης δεν φέρνει πια χρήμα…
Χ.Δ.: Η ψυχολογία, έτσι όπως έχω ζήσει το λιμάνι, είναι πάρα πολύ σημαντική. Από την ημέρα που ανέλαβα εγώ αυτή την ευθύνη, διαπίστωσα ότι είναι στο κέντρο της προσοχής του παγκόσμιου εμπορικού, και όχι μόνο, ενδιαφέροντος. Αυτό μου τονίστηκε και στις συζητήσεις που είχαμε με τα υπουργεία.
 
Εμείς εδώ και έναν χρόνο που αναλάβαμε προσπαθήσαμε να ανατρέψουμε τη θλιβερή εικόνα που είχε το λιμάνι. Να βάλουμε δηλαδή στην καθημερινότητα, τα φορτία που διακινούνται. Προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα βήμα μπρος και να ανέβουμε επίπεδο. Έτσι το λιμάνι έχει πλέον νέα φορτία, παραπάνω φορτία, έχει είσοδο και έξοδο πολύ μεγαλύτερων πλοίων απ’ ό,τι παλαιότερα και σε τονάζ και σε βυθίσματα και έτσι υπάρχει μια βεβαιωμένη πια, και με οικονομικά μεγέθη, άνοδος του λιμανιού, στο ρόλο που λέμε ότι θέλουμε να παίξει.
 
Πιο συγκεκριμένα τον χρόνο αυτό κάναμε συζητήσεις με φορείς και άτομα που έχουν σχέση με το λιμάνι, είτε ζώντας στο λιμάνι χρόνια, καπετάνιοι, παλιοί βαρκάρηδες, κλπ είτε με τεχνοκράτες που είχαν μια εικόνα για το πώς μπορεί να λειτουργήσει το λιμάνι και ποιες είναι οι παθογένειές του. Γιατί, πέρα, φυσικά, από την έλλειψη βασικών υποδομών που δεν έχουν ολοκληρωθεί, ένας βασικός λόγος που το λιμάνι «έκατσε» -κι αυτό είναι πολιτική επιλογή- είναι ότι κάποιοι επέλεξαν το «μην κάνετε τίποτα και αφήστε το λιμάνι να πουληθεί». 

«Επιδιώξαμε συνειδητά να έρθει ο ΤΑΡ, όχι για λόγους οικονομικούς, αλλά ως crash test ότι το λιμάνι αυτό μπορεί να λειτουργήσει με άλλους όρους και να καλύψει μεγαλύτερες απαιτήσεις» 

ΠτΘ: Έγινε η Εγνατία, έγινε ο σιδηρόδρομος, αλλά το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης δεν ήταν συνδεδεμένο με τον σιδηρόδρομο. Τα χρόνια περνάνε και πηγαίνουμε πάρα πολύ αργά.
Χ.Δ.: Είχαμε μια συζήτηση με τον αντιπρύτανη του Δημοκριτείου τον κ. Μουρμούρη, ο οποίος είναι αυθεντία στα ζητήματα αυτά. Έκανε μια ανάλυση για το πόσα χρήματα έπεσαν σε «άχρηστα» έργα. Έπεσαν πολλά χρήματα σε έργα που δεν έφεραν στο λιμάνι ούτε ένα ευρώ, γιατί ακριβώς δεν είχαν συγκεκριμένη στρατηγική και δεν ολοκληρώθηκαν. Το να γίνει μια σύνδεση με το σιδηρόδρομο, δεν σημαίνει τίποτα, εάν το λιμάνι δεν έχει το μηχανισμό να μπορεί να φορτώνει και να ξεφορτώνει και αν δεν φωτίσει την προβλήτα του. Η προβλήτα του λιμανιού ήταν σκοτεινή μέχρι πριν από 3-4 μήνες και μάλιστα έκλεψαν όλο τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Τόσο μεγάλη ήταν η εγκατάλειψη.
 
Προσπαθώντας να εξακριβώσουμε τα αίτια αυτής της κατάστασης, μαζί με τα υπόλοιπα στελέχη του ΟΛΑ, που αν και λιγοστά είναι εξαιρετικής ποιότητας, διαπιστώσαμε ότι οι αιτίες είναι κατ’ αρχήν δύο. Πρώτον ότι το λιμάνι δεν έχει τις προϋποθέσεις να έρθουν φορτία και δεύτερον ότι είναι ακριβό, με αποτέλεσμα οι ντόπιοι επιχειρηματίες, όσοι απέμειναν, που ήθελαν να διακινήσουν φορτία, είτε για εξαγωγή είτε για μεταφορά, να επιλέγουν άλλα λιμάνια, όπως είναι της Καβάλας, του Πόρτο Λάγος, του Σταυρού.
 
Αυτά τα δυο αίτια τα ανατρέψαμε σε κάποιους μήνες με δουλειά μυρμηγκιού. Κατ΄ αρχήν το λιμάνι έχει πλέον τις υποδομές να έρθουν φορτία και αυτό το αποδεικνύει η συνεργασία μας με τον TAP.Επιμείναμε και από εκεί που το λιμάνι είχε εξαιρεθεί, ως σημείο μεταφοράς και αποθήκευσης των σωλήνων του αγωγού ΤΑΡ, καταφέραμε να πείσουμε την Κοινοπραξία ότι είμαστε η λύση στα προβλήματα μεταφοράς που έχει.
 
Επιδιώξαμε συνειδητά να έρθει ο ΤΑΡ, όχι για λόγους οικονομικούς, αλλά ως crash test ότι το λιμάνι αυτό μπορεί να λειτουργήσει με άλλους όρους και να καλύψει απαιτήσεις πελατών που μέχρι τώρα το είχαν στην άκρη και ξαφνικά το βλέπουν στο χάρτη των ενδιαφερόντων τους. Αυτό οδήγησε στο να έχουμε σήμερα νέα φορτία, νέες αιτήσεις, για νέα φορτία που δεν είχαν έρθει ποτέ και ελπίζουμε να έρθουν πολλές φορές από δω και πέρα. Είναι μια διαδικασία που θα συνεχιστεί αθροιστικά. Θα μεγαλώνει. 

«Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι πλέον το πιο φθηνό λιμάνι στη Βόρειο Ελλάδα» 

Στο θέμα της ελκυστικότητας του λιμανιού, ήταν πράγματι έτσι. Παράγοντες που έχουν σχέση με το λιμάνι επηρέαζαν το συνολικό κόστος μεταφοράς. Μέσω του λιμένα κατορθώσαμε με πολύ πείσμα και πολύ πειθώ να πείσουμε ότι το λιμάνι είναι πρώτο και αν δεν υπάρχει αυτό, κανένας που εμπλέκεται δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα μπορεί να έχει αξιοπρεπές μεροκάματο. Αυτό οδήγησε στο σήμερα και στο γεγονός ότι να το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι πλέον το πιο φθηνό λιμάνι στη Βόρειο Ελλάδα.
 
Εκτιμούμε κι εμείς, όπως και πάρα πολλοί ξένοι, όπως ο κινέζικος επενδυτικός όμιλος που εκδήλωσε πρόσφατα ενδιαφέρον , πως πλέον το λιμάνι της Αλεξανδρούπολη μπαίνει στον χάρτη των νέων εμπορικών δρόμων, γεγονός που οφείλουμε να υπηρετήσουμε. Τώρα αρχίζει η μάχη για το λιμάνι και είναι ένας στόχος που αφορά όλη την περιφέρειά μας. 

«Η σύνδεση Αλεξανδρούπολης – Μπουργκάς ο χερσαίος Ελλήσποντος» 

ΠτΘ: Παρακολουθούμε ωστόσο με ενδιαφέρον και τον πρωθυπουργό ο οποίος στις ομιλίες του συμπεριλαμβάνει τη Βόρειο Ελλάδα και το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το θέμα του φυσικού αερίου, τη σύνδεση του ΤΑΡ. Καταλογογραφεί δηλαδή στα έργα της κυβέρνησης και τα έργα της ΑΜΘ. Μένει βέβαια να τα δούμε και στην πράξη…
Χ.Δ.: Ο κ. Τσίπρας, έχοντας μια γενική εικόνα και μια πιο ειδική για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, αναγνωρίζοντας τι ρόλο μπορεί να παίξει, ξεκίνησε από μια συμφωνία με την Αίγυπτο. Πριν από μερικούς μήνες εγώ σαν πρόεδρος κατέβηκα στην Αθήνα και υπογράψαμε παρουσία του προέδρου της Αιγύπτου ένα μνημόνιο συνεργασίας με αιγυπτιακά λιμάνια. Οι θαλάσσιοι δρόμοι της Κίνας, μέχρι τώρα περνούσαν είτε μέσω του Σουέζ είτε από τον περίπλου της Αφρικής και πήγαιναν στα λιμάνια της βόρειας Ευρώπης. Με τη διαπλάτυνση της διώρυγας του Σουέζ, διπλάσια φορτία μπορούν να περνούν από εκεί. Άνοιξε έτσι ένας δρόμος πολύ σημαντικός, όπου τα κινέζικα και τα ινδικά προϊόντα μπορούν αποκλειστικά να περάσουν μέσα από τη μεσόγειο και να βρουν διέξοδο στην Ευρώπη.
 
Επιπλέον η βορειοανατολική Ευρώπη, που περνά πάρα πολλά εμπορεύματα από τα στενά του Βοσπόρου, στενάζει γιατί τα κόμιστρα είναι ακριβά και ο χρόνος που διαθέτουν τα πλοία περιμένοντας στη ράδα, είναι μεγάλος. Ψάχνουν επομένως εναλλακτικές λύσεις. Από χρόνια ξέρουμε ότι θα τους ενδιέφερε πολύ να φτιάξουμε τον χερσαίο Ελλήσποντο, δηλαδή έναν τρόπο εναλλακτικό, φθηνότερο και χρονικά πολύ καλύτερο, για να βγαίνουν στη Μεσόγειο.
 
Υπάρχει κανένας άλλος που να μη βλέπει ότι ο δρόμος αυτός είναι η σύνδεση της Αλεξανδρούπολης με το Μπουργκάς; Αυτό το σχέδιο πια υλοποιείται. Το λέγαμε χρόνια, αλλά τώρα με τη συμφωνία του Μπορίσοφ με τον Τσίπρα, πριν δυο μήνες στη Βουλγαρία, βγήκε διαταγή πια, ότι η Ελλάδα και η Βουλγαρία θα κάνουμε κοινή πρόταση, να μπει σε ένα χρηματοδοτικό εργαλείο, για την αναβάθμιση και την συντήρηση και των δύο λιμένων καθώς και την ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου Αλεξανδρούπολη – Μπουργκάς. 

«Δεν είναι δυνατόν να συγκρούονται δυο λιμάνια, που έτσι κι αλλιώς, ο χαρακτήρας τους δεν είναι ίδιος» 

ΠτΘ: Καταδεικνύετε και τον ρόλο που έπρεπε να παίζει η πολιτική σε σχέση με τέτοια ζητήματα…
Χ.Δ.: Τα θέματα που αφορούν τη στρατηγική του λιμανιού, είναι τεράστια ζητήματα, που αν δεν τα δούμε συλλογικά, συνεχώς θα φτάνουμε σε ένα σημείο να λέμε, «το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ή το λιμάνι της Καβάλας;». Ένας περίεργος ανταγωνισμός που είναι ό,τι πιο παράλογο έχω ακούσει ποτέ. Δεν είναι δυνατόν να συγκρούονται δυο λιμάνια, που έτσι κι αλλιώς, ο χαρακτήρας, ακόμη κι αν νομίζουμε ότι είναι ο ίδιος, δεν είναι. Πρέπει η πολιτεία να το ξεκαθαρίσει. Να πει εσύ είσαι εμπορευματικό και κάνεις αυτό, κι εσύ είσαι κάτι άλλο και κάνεις κρουαζιέρες, για παράδειγμα. Δεν μπορείς να διεκδικείς σιδηροδρομική σύνδεση με τους Τοξότες, όταν ξέρεις ότι αυτό το έργο είναι ανέφικτο, δεν μπορεί να γίνει στο σήμερα, και να ρίχνεις σήμερα λεφτά για να κάνεις μελλοντικές μελέτες που δεν θα παίξουν κανένα ρόλο. Διότι όλα τα διεθνή ευρωπαϊκά προγράμματα, λένε πως η Αλεξανδρούπολη είναι, και όχι η Καβάλα, αυτή που θα παίξει το εμπορευματικό κομμάτι, τον εναλλακτικό δρόμο από τα Δαρδανέλλια, με τη σύνδεση με την ανατολική Ευρώπη. Η «καημενούλα» η Αλεξανδρούπολη που πριν από λίγα χρόνια έβγαλαν το λιμάνι της από τα ευρωπαϊκά δίκτυα μεταφορών. Καταλαβαίνετε τι τραγωδία έχει ζήσει αυτή η χώρα από λαθεμένες λογικές, από μη ξεκάθαρες σχέσεις, από ένα πελατειακό σύστημα. 

«Τα όποια προβλήματα θα πρέπει να λυθούν κεντρικά • υπάρχουν όλα τα όπλα και όλα τα επιχειρήματα για να δοθούν λύσεις, και να ξέρει ο καθένας το ρόλο που θα πρέπει να παίξει ναι υπηρετήσει» 

ΠτΘ: Είναι ένα σημαντικό ζήτημα που έχει να κάνει και με τις ευθύνες της ίδιας της κοινωνίας, υπό την ευρεία έννοια του όρου στο σύνολο. Αναφερθήκατε και στη συλλογικότητα και στη συνεργασία και τη συμμετοχή που θα πρέπει να έχει και η τοπική κοινωνία της Αλεξανδρούπολης. Γίνεται αντιληπτό αυτό;
Χ.Δ.: Είναι προϋπόθεση και αυτά δεν τα λέω εγώ. Σε ό,τι αφορά το χαρακτήρα των λιμανιών Αλεξανδρούπολης και Καβάλας, θα μπορούσε κάποιος να δει εγκεκριμένα και από την πολιτεία διευρωπαϊκά προγράμματα, όπως το “sea to sea”, δηλαδή Μεσόγειος με τη Μαύρη θάλασσα, για να δει τα συμπεράσματα και να δει ποιος δρόμος στο εμπόριο συμφέρει την Ελλάδα. Είναι καταγεγραμμένο, είναι αποδεκτό πια και πολιτικά, και μ’ αυτή την έννοια το να βγάζουμε κραυγές, να χαϊδεύουμε αυτιά ή να μην θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα, να λειτουργούμε με τον ίδιο παρωχημένο τρόπο, που οδήγησε σε αυτά τα χάλια τη χώρα δεν νομίζω ότι ωφελεί. Κι επειδή ακριβώς στις τοπικές κοινωνίες οι τοπικοί θεσμικοί φορείς δεν βοήθησαν να αναλύσουν τα ζητήματα και να κάνουν κοινωνό τον κάθε πολίτη, πιθανόν να ξανακραυγάσει. Η δική μου άποψη είναι ότι αυτά πρέπει να λυθούν κεντρικά. Υπάρχουν όλα τα όπλα και όλα τα επιχειρήματα για να δοθούν λύσεις, και να ξέρει ο καθένας το ρόλο που θα πρέπει να παίξει ναι υπηρετήσει, ώστε να μην χάνονται χρήματα σε λάθος έργα και να μην χάνεται χρόνος που δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα.

Η επικαιροποίηση του master plan 

ΠτΘ: Τι εμπεριέχει η επικαιροποίηση του master plan του λιμανιού που βρίσκεται εν εξελίξει;
Χ.Δ.: Το λιμάνι έχει ένα master plan που ισχύει μέχρι σήμερα και είμαστε στη διαδικασία επικαιροποίησης του, καθώς έγινε το 2007 σε καιρούς που πιθανόν δεν είχαν ιδέα τι θα συμβεί τα επόμενα δέκα χρόνια. Η επικαιροποίηση αυτή αφορά καταρχάς σε νέες δραστηριότητες που είναι ώριμες και πρέπει να ενταχθούν σε αυτό όπως η λειτουργία μίας μαρίνας ή ενός καταφυγίου για σκάφη αναψυχής. Αναγκαιότητα αν σκεφτεί κανείς τα αιτήματα να έρθουν να ελλιμενιστούν στο λιμάνι σκάφη αναψυχής από όλη τη Μεσόγειο. Δεύτερον, είναι δυνατόν να συζητάμε για τη Θράκη και την Αλεξανδρούπολη σαν έναν ενεργειακό κόμβο, όπως ήδη υλοποιείται και μια θαλάσσια πύλη, τη μοναδική που έχει η Θράκη, και να μην δούμε τα ζητήματα που θα προκύψουν από αυτό που λέμε «Αλεξανδρούπολη ενεργειακός κόμβος»; Τι θα γίνει με το LNG όταν θα γίνει η πλωτή προβλήτα στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης και θα έχει φορτία, σε τρόφιμα, σε προσωπικό, σε οτιδήποτε μπορούμε να φανταστούμε; Αυτά είναι ζητήματα που δεν μπορείς να τα προβλέψεις με ένα master plan, ωστόσο οφείλουμε να τα καταγράψουμε και να τα εντάξουμε μαζί και με άλλες δραστηριότητες που αφορούν την καθημερινότητα, όπως η τοπική μας αλιεία.
 
Σήμερα οι ψαράδες στην Αλεξανδρούπολη και στη Σαμοθράκη ταλαιπωρούνται επειδή δεν έχουν ένα χώρο που να μπορούν να βγάλουν τις τράτες τους, τα μικρά και μεγαλύτερα σκάφη τους, να τα συντηρήσουν και να τα ξαναβάλουν μέσα και να κάνουν τη λεγόμενη διαχείμαση και συντήρηση. Πηγαίνουν στην περιοχή της Καβάλας, δίνουν του κόσμου τα λεφτά για να πάνε, το κόσμου τα λεφτά στο καρνάγιο και δεν έχουν αυτή την υπηρεσία που θα μπορούσε να την κάνει γρήγορα και εύκολα το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Εμείς οργανωνόμαστε γι’ αυτό, σε συνεργασία πάντα και με τους τοπικούς συλλόγους που ασχολούνται και με τη θαλάσσια αλιεία, και με το θαλάσσιο τουρισμό και την αναψυχή. Ελπίζω να τα βάλουμε γρήγορα στο master plan για να μπορέσουμε να τα υλοποιήσουμε και να δώσουμε μια ανάσα σε αυτούς που ταλαιπωρούνται, τους συμπολίτες μας, και να δώσουμε το προφίλ και τη δυνατότητα να δημιουργηθεί ένα καταφύγιο, μια μαρίνα, με σύγχρονους όρους, που θα είναι συμφιλιωμένη με την πόλη. 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.