Απεργια πανεπιστημιακων σημερα και αυριο

Οι αναταράξεις στον πανεπιστημιακό χώρο συνεχίζονται μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων κολεγίων. Η Διοικούσα Επιτροπή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Διδακτικού Προσωπικού Πανεπιστημίων (ΠΟΣΔΕΠ), με κύριο αίτημα να μην αναγνωριστούν τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των κολεγίων.

Επίσης, έλαβε την απόφαση για 48ωρες απεργίες στις 19-20 Νοεμβρίου και στις 25-26 Νοεμβρίου. Στις 29 Νοεμβρίου θα συνεδριάσει η Διοικούσα Επιτροπή που θα επανεκτιμήσει την κατάσταση και θα αποφασίσει, όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση, την παραπέρα κλιμάκωση των αντιδράσεων.

Σε κινητοποίηση ο Σύλλογος Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού στο Δημοκρίτειο

Ο Σύλλογος Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Δημοκριτείου αποφάσισε να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις της 25ης και 26ης Νοεμβρίου. «Δεν συμμετείχαμε στην 48ωρη κινητοποίηση της προηγούμενης εβδομάδας, γιατί διαμορφώθηκε η τάση στους συναδέλφους να ξεφύγουμε από το πλαίσιο των 24ωρων και 48ωρων απεργιών που ουσιαστικά δεν έχουν αποτελέσματα. Οι συνάδελφοι είναι υπέρ μιας πολυήμερης απεργίας παρά υπέρ σπαστών 48ωρων απεργιών. Διαμορφώνεται πλέον η τάση να κινητοποιούμαστε διαφορετικά με διάφορες άλλες μορφές και προπάντων να ανοίξουμε δίαυλο επικοινωνίας με την κοινωνία. Στόχος η ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας για τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις των πανεπιστημιακών δασκάλων» τονίζει ο Πρόεδρος του Συλλόγου Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Δημοκριτείου κ. Θανάσης Καραφύλλης.

Ο κ. Καραφύλλης θεωρεί ότι η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου η σχετική με τα κολέγια αφήνει παράθυρα ώστε να μην ισχύσει στη χώρα μας, «αν βέβαια η κυβέρνηση το χειρισθεί με κατάλληλες νομικές διαδικασίες για να μπορέσει να αποφύγει αυτό τον σκόπελο. Απ’ ό,τι φαίνεται με το νέο νόμο που έχει ψηφίσει το Υπουργείο Παιδείας ήδη έχει χτυπήσει το σκόπελο. Γνωρίζουμε πως και άλλες χώρες αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα και παρόλα αυτά δεν ενδίδουν στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την αναγνώριση αυτών των σχολών ως πανεπιστήμια, γιατί εδώ οδηγούμαστε πλέον σε ολέθριες καταστάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κατ’ αρχήν θα φέρουν πίσω πολλά χρόνια την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Απορούμε και εγώ και οι συνάδελφοί μου ποια είναι αυτά τα κολέγια. Είναι κάτι απρόσωπο. Εμφανίζεται κάποιος ιδιοκτήτης τον οποίο δεν γνωρίζουμε. Το ερώτημα είναι αν έχει σχέση με την εκπαίδευση ή είναι επιχειρηματίας. Δεν έχουμε δει το διδακτικό προσωπικό αυτών και μας λένε απλά ότι είναι αναβαθμισμένο. Μας παρουσιάζουν κάποιους φοιτητές που είναι ικανοποιημένοι. Ποιοι όμως διδάσκουν σε αυτά τα πανεπιστήμια; Ας βγουν όπως βγαίνουμε εμείς και λέμε αυτοί είμαστε οι καθηγητές του δημόσιου ελληνικού πανεπιστημίου με τα χ, ψ προβλήματά μας με όλες τις αδυναμίες και τις ατέλειες. Το έχουμε ξαναπεί στην κυριολεξία είναι μαγαζάκια γύρω από τις πλατείες των Αθηνών, θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω και περίπτερα, τα οποία δυστυχώς η ελληνική πολιτεία τα αναγνωρίζει και τα δίνει ισότιμη αξία με το ελληνικό πανεπιστήμιο, το οποίο έχει αγωνισθεί εδώ και εκατόν πενήντα χρόνια να καταξιωθεί στη συνείδηση του λαού».

Όσον αφορά στο θέμα του ανταγωνισμού και ότι αυτός θα έχει καλύτερα αποτελέσματα για το δημόσιο πανεπιστήμιο ο κ. Καραφύλλης απαντά με το ερώτημα αν έχουν γίνει καλύτερα τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και της μέσης εκπαίδευσης με την ίδρυση των ιδιωτικών σχολείων. «Πρέπει να είναι όλα θέμα ανταγωνισμού στη χώρα μας για να βελτιωθεί κάτι; Θεωρώ ότι την ελληνική εκπαίδευση πρέπει να τη δούμε κάτω από μία διαφορετική οπτική. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι ο ανταγωνισμός με τα κολέγια θα φέρει καλύτερο ελληνικό πανεπιστήμιο. Πρέπει επιτέλους να κοιτάξουμε την ουσία του ελληνικού πανεπιστημίόυ να γίνουν οι ριζικές αλλαγές που χρειάζεται. Οι αλλαγές που επιχειρήθηκαν την τελευταία διετία δεν απέβλεπαν την ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων. Και αυτό αποδεικνύεται μέρα σε μέρα. Είναι ελάχιστοι οι φοιτητές που συμμετείχαν στις διαδικασίες αρχών σε ορισμένα πανεπιστήμια».

Θεσμικά και οικονομικά τα αιτήματα

Το πλαίσιο κινητοποίησης των πανεπιστημιακών αφορά θεσμικά και οικονομικά ζητήματα. «Τα τελευταία χρόνια απεργούσαμε και δεχόμασταν ορισμένα ερωτήματα από την ελληνική κοινωνία που αφορούσαν στο γιατί τα αιτήματά μας ήταν μόνο θεσμικά. Είχε δημιουργηθεί η άποψη ότι οι πανεπιστημιακοί δεν έχουν οικονομικά αιτήματα, άρα πληρώνονται καλά και έτσι τους απασχολούν μόνο τα θεσμικά το δημόσιο πανεπιστήμιο, τα συγγράμματα, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Για να καταλάβεις μία θέση στην πρώτη βαθμίδα του ελληνικού πανεπιστημίου πρέπει να έχεις μακροχρόνιες σπουδές, προπτυχιακές, μεταπτυχιακές, διδακτορικές, να έχεις ερευνητική και συγγραφική δραστηριότητα για να φτάσεις στην ηλικία των 35 χρόνων για να έχεις ένα πρώτο μισθό περίπου 1350 ευρώ. Αυτό πληρώνει η ελληνική πολιτεία στο επιστημονικό δυναμικό της χώρας. Είναι ελάχιστο και έτσι πλέον στις πρώτες απαιτήσεις μας είναι και η αύξηση των καθαρών αποδοχών των πανεπιστημιακών. Δεν μπορεί να επιβιώσει ο έλληνας επιστήμονας με αυτές τις αποδοχές» τονίζει ο κ. Καραφύλλης ενημερώνοντας ότι οι κινητοποιήσεις θα συνεχισθούν σε δύο άξονες. Στον θεσμικό, ο οποίος εστιάζεται στον αγώνα απόσυρσης του νόμου 36/96, του σχετικού με τα κολέγια και τα κέντρα ελευθέρων σπουδών και στην αύξηση των αποδοχών των πανεπιστημιακών. «Φυσικά τα αιτήματά μας για τη χρηματοδότηση και το δημόσιο πανεπιστήμια εξακολουθούν να υπάρχουν. Διεκδικούμε αυτά που μας έχουν υποσχεθεί. Πολλές φορές έχουμε ακούσει σε προεκλογικές περιόδους να υπόσχονται το 5% για την παιδεία. Το ακούμε και το ξανακούμε και αντί να βλέπουμε μία κατεύθυνση προς εκείνο τον ιδεατό αριθμό στην Ελλάδα, γιατί στις άλλες χώρες είναι πού ψηλότερα, κατεβαίνουμε προς τα κάτω. Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα και να μην ευλογούμε μόνο τα γένια μας στην πανεπιστημιακή κοινότητα αναπτύσσονται δύο τάσεις το τελευταίο διάστημα. Αυτών που διαφωνούν με όλες τις κινητοποιήσεις και βολεύονται με εξωπανεπιστημιακές δραστηριότητες έχοντας κάποια γραφεία έξω, ή ασκούν παραπλεύρως τη δουλειά τους αμειβόμενοι με παράπλευρες αποδοχές. Εμείς και ως σύλλογος και ως Ομοσπονδία είμαστε ξεκάθαρα υπέρ ενός θεσμικού πλαισίου κατοχύρωσης της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των μελών ΔΕΠ του ελληνικού πανεπιστημίου. Ο πανεπιστημιακός δάσκαλος να είναι δάσκαλος μέσα στο Πανεπιστήμιο, όχι έξω. Ούτε γραφεία έξω για να έχουμε τη σχετική πελατεία με την ταμπέλα του πανεπιστημιακού. Αυτό πρέπει να σταματήσει στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα».

«Αδιανόητο συνάδελφοι να απαξιώνουν το ελληνικό πανεπιστήμιο»

Πριν λίγες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας το θέμα ομάδας πανεπιστημιακών οι οποίοι με επιστολή τους προς κάποιο γαλλικό πανεπιστήμιο καταθέτουν αίτημα ίδρυσης σχολής πληροφορικής στην Ελλάδα. «Είναι πολύ σοβαρό το θέμα» υποστηρίζει ο κ. Καραφύλλης. «Η αθλιότητα στο μεγαλείο της. Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό το πράγμα από έλληνες πανεπιστημιακούς. Νομίσω ότι θα τύχει ανάλογης αντιμετώπισης από όλους τους πανεπιστημιακούς. Πρέπει να καταδικαστεί και να μη το επιτρέψουμε. Είναι αδιανόητο συνάδελφοι να ζητούν την ίδρυση ιδιωτικών κολεγίων με επιστολή τους μάλιστα που απαξιώνει το ελληνικό πανεπιστήμιο, στο οποίο οι ίδιοι εργάζονται. Τελικά διερωτώμαι μήπως και αυτοί οι συνάδελφοι έχουν συμβολή σε αυτό το οποίο και οι ίδιοι κατηγορούν; Τι έχουν κάνει αυτοί οι συνάδελφοι και ζητούν από τους γάλλους να ιδρύσουν εδώ κολέγια; Διάβασα αποσπάσματα της επιστολής, τα οποία μειώνουν τόσο το ελληνικό πανεπιστήμιο και από την άλλη δίνουν μάλιστα και διεξόδους, τους καθοδηγούν στην κυριολεξία στην ελληνική νομοθεσία. Νομίζω ότι το πανεπιστήμιο στο οποίο εργάζονται οι συνάδελφοι θα πρέπει να λάβει δραστικά μέτρα. Δεν είναι όμως μόνο θέμα πειθαρχίας. Πρέπει να είναι θέμα συνείδησης. Όταν μιλάμε οι συνάδελφοι αναφερόμαστε στα προβλήματα του ελληνικού πανεπιστημίου για τα οποία έχουμε και εμείς την ευθύνη μας. Δεν μπορούμε όμως έτσι να το απαξιώνουμε και μάλιστα στο εξωτερικό και να καλούμε να ιδρύσουν τους συναδέλφους ένα κολέγιο. Σύμφωνα με τα γραφόμενά τους η δημοτικότητα των ελληνικών πανεπιστημίων μειώνεται σταθερά λόγω των μεγάλων ποσοστών αποτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις. Πώς συνδέονται αυτά; Πώς συνδέεται η δημοτικότητα των πανεπιστημίων με την αποτυχία στις εισαγωγικές και με την απεργία των πανεπιστημιακών; Πολλοί συνάδελφοι διαφωνούν ως προς τις απεργίες. Θα πρέπει να καταδικάσουμε το ιερό δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία; Οι απεργίες είναι αυτές που απαξιώνουν το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο; Από την άλλη εμφανίζουν κατά καιρούς φοιτητές των κολεγίων που υποστηρίζουν ότι αυτοί δεν έχουν απεργίες και παίρνουν πτυχίο στην ώρα μας. Τι σημαίνει αυτό; Μήπως τελικά πρέπει να αναρωτηθούμε πώς όλοι οι φοιτητές παίρνουν πτυχίο στην ώρα τους; Είναι όλοι τόσοι καλοί φοιτητές; Μήπως η καταβολή διδάκτρων «επιβάλλει» και την ταυτόχρονη απόκτηση πτυχίου που σημαίνει ότι αγοράζω το πτυχίο; Τι όμως θα γίνει με την επιστημονική ποιότητα αυτών των παιδιών; Αυτό το θέμα πρέπει να τεθεί σοβαρά στην ελληνική κοινωνία. Δηλαδή η απεργία βλάπτει την ελληνική δημόσια εκπαίδευση, το ελληνικό επιστημονικό δυναμικό και δεν θα το βλάψουν αυτά τα κολέγια»;

Έξοδος προς την κοινωνία

Στόχος του Συλλόγου Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού των Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Δημοκριτείου να ενημερώσει την κοινωνία της περιοχής για τα προβλήματά των διδασκόντων. Έτσι σήμερα μέλη του Συλλόγου στην Αλεξανδρούπολη και στην Κομοτηνή θα διανέμουν ενημερωτικό υλικό στο πλαίσιο των κινητοποιήσεών τους. «Στη Θράκη οι περισσότεροι διδάσκοντες είμαστε από άλλα μέρη της χώρας και ήρθαμε εδώ με μεγάλη χαρά. Είμαι ένας από αυτούς που ζω μόνιμα στην περιοχή για δεκατέσσερα χρόνια. Εδώ και ένδεκα χρόνια περιμένουμε ένα προεδρικό διάταγμα για να δοθούν κίνητρα για τα μέλη ΔΕΠ του Δημοκριτείου, το Αιγαίου και Δυτικής Μακεδονίας και αυτό εκκρεμεί παρόλο που προβλέπεται στο σχετικό νόμο για τη μισθοδοσία μας. Απευθύνουμε έκκληση στον τοπικό υπουργό Παιδείας να κοιτάξει αυτό το θέμα. Έχει να κάνει με την επιβίωσή μας. Μας έδιναν ένα επιμίσθιο το οποίο ανερχόταν στο 40% των αποδοχών και ήταν πολύ καλό, αλλά το 1997 καταργήθηκε και δεν επανήλθε. Έχουμε και καθυστερήσεις που αφορούν στην επιδότηση αγορά κατοικίας, κάτι που έχει σχέση με όλους τους δημόσιους υπαλλήλους των παραμεθορίων περιοχών, στο πανεπιστήμιό μας όμως αργούν πάρα πολύ οι πληρωμές με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλά προβλήματα στους συναδέλφους. Δεν θέλω να βγάζω μια μίζερη εικόνα των συναδέλφων αλλά πλέον κάποια πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο. Απλά μεταφέρω την αγωνία τους», τονίζει ο κ. Καραφύλλης.

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.