Ανδρεας Βλαντης «Η ποιηση αποτελει τη γνησιοτερη εκφραση των συναισθηματων μου»

Στην Κομοτηνή, την πόλη των φοιτητικών του χρόνων επιστρέφει αυτό το Σάββατο, 9 Απριλίου ο ποιητής κ.Ανδρέας Βλαντής, αυτή τη φορά για την παρουσίαση της πρώτης ποιητικής του συλλογής με τίτλο «Το Μαρτύριο του Σίσυφου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Anima”.
 
Απόφοιτος της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ και εν ενεργεία δικηγόρος στο κλεινόν άστυ, ο κ. Βλαντής θα συναντήσει φίλους και γνωστούς, καθώς και το φιλαναγωνστικό κοινό της πόλης το απόγευμα του προσεχούς Σαββάτου, στις 19:00 στο Καφέ – Μπαρ «Οχτώ» για να συζητήσει για την μαγεία της ποίησης, το περιεχόμενο του δικού του έργου αλλά και τις σημερινές εκφάνσεις του «μαρτυρίου» του μυθολογικού ήρωα, που «δανείζει» το όνομά του στον τίτλο της ποιητικής του συλλογής.
 
Την εκδήλωση θα προλογίσει η δημοσιογράφος του «ΠτΘ» κ. Νατάσσα Βαφειάδου, ενώ για το βιβλίο πέραν του συγγραφέα θα μιλήσει ο δικηγόρος κ. Μαρίνος Βαβατσικλης. Ποιήματα θα διαβάσει ο κ.Γιώργος Κουκαλιώτης.
 
Άρτι αφιχθείς από την Αθήνα όπου και διαμένει μόνιμα, ο κ.Ανδρέας Βλαντής βρέθηκε στο στούντιο του «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» καλεσμένος των κ.κ. Νατάσσα Βαφειάδου και Χρήστου Λαγαρία και έδωσε στους ακροατές του, μία πρώτη γεύση των όσων θα συζητηθούν κατά την διάρκεια της εκδήλωσης.
 
Ανδρέας Βλαντής όμως…
 
ΠτΘ: κ.Βλαντή επιστρέφετε στην Κομοτηνή μετά από εννιά χρόνια, καθώς αποφοιτήσατε από τη Νομική Σχολή του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Πώς είδατε την Κομοτηνή μετά από εννιά χρόνια;
Α.Β.: Η Κομοτηνή είναι μια πόλη που δεν μπορείς να μείνεις στο σπίτι, όταν την επισκέπτεσαι. Έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, ωστόσο η φυσιογνωμία της παραμένει ίδια. Είναι μια μικρή πόλη πολύ ζωντανή με ενεργό φοιτητόκοσμο που συμμετέχει ενεργά στην πόλη και της δίνει μια ιδιαίτερη πινελιά. 

«Η ποίηση είναι για μένα μια λυτρωτική διαδικασία η οποία με αποδεσμεύει και στην ουσία με εξελίσσει»

ΠτΘ: Πώς ξεκίνησε η σχέση σας με την συγγραφή;
Α.Β.: Προσωπικά η ποίηση αποτελεί τη γνησιότερη έκφραση των συναισθημάτων μου. Για μένα είναι μια λυτρωτική διαδικασία, η οποία με αποδεσμεύει και στην ουσία με εξελίσσει. Κι επειδή πιστεύω στην εξελικτική φύση του ανθρώπου και στην υπερνίκηση του εαυτού του, πιστεύω ότι μου έχει κάνει πάρα πολύ καλό από το 2009 που έχω αρχίσει αυτό το «ταξίδι» και με βοηθάει να γίνω καλύτερος. Το πρώτο και μεγαλύτερο βήμα είναι να πάρει κάποιος την πένα και να αρχίσει να γράφει. Όλα τα άλλα έρχονται. Δεν έχει σημασία τι θα γράψει. Αρκεί να αποσυμφορήσει τον εσωτερικό του κόσμο.
 
ΠτΘ: Πώς προέκυψε το «Μαρτύριο του Σίσυφου»; Έχουμε και αυτή την εξαιρετική ανάλυση του Καμύ για τον μύθο του Σίσυφου…
Α.Β.: Με έχουν ρωτήσει πολλές φορές αν επηρεάστηκα από τον Καμύ. Ωστόσο μέχρι πρόσφατα δεν είχα διαβάσει τα δοκίμιά του. Είχα φυσικά υπόψιν του έργο του, αλλά δεν έχω επηρεαστεί καθόλου από αυτό. Διαβάζοντας βέβαια τα εξαιρετικά του δοκίμια πάνω στο Παράλογο, έκανα κάποιες ταυτίσεις, εκ των υστέρων. 

«Η ποιητική μου συλλογή κράμα ερωτικών, κοινωνικοπολιτικών και αυτοβιογραφικών ποιημάτων»

ΠτΘ: Το περιεχόμενο αντικατοπτρίζει τον τίτλο της συλλογής σας; Ποια η επιρροή του μυθολογικού Σίσυφου;
Α.Β.: Σίγουρα η επίδραση του μυθολογικού ήρωα είναι εμφανής και βρίσκει κάποιες εκφάνσεις σε ορισμένα ποιήματα. Υπάρχει επίσης ένα έντονο διονυσιακό κομμάτι στην ποιητική μου συλλογή, αλλά είναι μόνο το ένα μέρος ενός πόλου. Υπάρχουν κάποια σημεία που θέλω να σταθώ όπως ο έρωτας, όπως αγνά συναισθήματα και η εξωτερίκευσή τους, πράγματα που δεν είναι δεδομένα σε μια μητρόπολη και τα οποία ήθελα με τον ποιητικό μου λόγο να εκφράσω. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Η συλλογή μου δεν είναι μονοδιάστατη. Έχει και ερωτικά ποιήματα, έχει και κοινωνικοπολιτικά ποιήματα, έχει και αυτοβιογραφικά ποιήματα με οικογενειακές αναφορές. Είναι ένα κράμα όλων αυτών.

«Μέσα από τα ποιήματά μου στηλιτεύω ορισμένα γεγονότα, χωρίς όμως να είμαι ένας εξωτερικός κριτής αυτών»

ΠτΘ: Θίγετε κάποια προβλήματα της σημερινής κοινωνίας, όπως η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, το ζήτημα των μεταναστών κ.α. Περιγράφετε μία άσχημη και αδυσώπητη κοινωνία. Αυτά τα ζητήματα αποτελούν δικούς σας προσωπικούς προβληματισμούς που θελήσατε να εκφράσετε μέσω της δουλειάς σας;
Α.Β.: Σίγουρα αποτελούν προβληματισμούς μου. Στηλιτεύω ορισμένα γεγονότα, χωρίς όμως να είμαι ένας εξωτερικός κριτής αυτών. Ζω μέσα σ’ αυτή την κοινωνία, ζω σε μια μητρόπολη, είμαι μέρος αυτής της κοινωνίας, και δεν κατηγορώ εκ του ασφαλούς, απ’ έξω. Απλά καυτηριάζω την υφιστάμενη πραγματικότητα, κάνοντας όμως παράλληλα και τη δική μου αυτοκριτική, με το συγγραφικό μου τρόπο, ως το πρώτο βήμα για την αυτογνωσία. Θεωρώ πολύ σημαντική την αυτοκριτική ενός ανθρώπου.
 
ΠτΘ: Ενώ στο κυριότερο κομμάτι των ποιημάτων σας περιγράφουν τα κακώς κείμενα της σημερινής πραγματικότητας, ταυτόχρονα μας δίνετε και τις ελπίδες για την αλλαγή, δημιουργώντας στον αναγνώστη αντικρουόμενα συναισθήματα.
Α.Β.: Η ζωή είναι ένα τραγικό δίπολο. Ποτέ δεν μπορεί κανείς να δει μόνο τον ένα πόλο. Θα είναι μονοδιάστατο και δε θα οδηγήσει πουθενά.
 
ΠτΘ: Η Θράκη υπάρχει στα ποιήματά σας;
Α.Β.: Στη δεύτερη συλλογή υπάρχει ένα ποίημα που αναφέρεται στα έντονα φοιτητικά μου χρόνια εδώ στην Κομοτηνή και τιτλοφορείται «Κομοτηνή». Ίσως καθόλου τυχαία δε βρίσκεται στη δεύτερη συλλογή αυτό το ποίημα. 

«Εγώ φαντάζομαι τη ζωή ως ένα ξέχειλο από θέληση για δύναμη και ζωή, ποτήρι»

ΠτΘ: Ο Σαχτούρης έλεγε σε μια συνέντευξή του ότι οι ποιητές είναι ουσιαστικά μια πολυτέλεια για την κοινωνία. Σας βρίσκει σύμφωνο αυτή η άποψη;
Α.Β.: Η ιδανική κοινωνία είναι πολυτέλεια για τους ποιητές. Πιστεύω ότι μπορούμε να οραματιστούμε μια εξιδανικευμένη μορφή και μπορούμε να τη ζήσουμε, αρκεί να περάσουμε στην αυτοβελτίωση. Ο καθένας ατομικά από το πόστο του. Δεν είναι ουτοπικό. Πιστεύω στο καλύτερο μέλλον, το κοινωνικό, το ατομικό και το συλλογικό. Εγώ τη ζωή τη φαντάζομαι σε ένα ξέχειλο ποτήρι, ούτε καν μισογεμάτο. Ξέχειλο από θέληση για δύναμη και θέληση για ζωή. 

«Το κοινό της ποίησης δεν είναι μιας συγκεκριμένης πνευματικής και διανοουμενίστικης σέχτας»

ΠτΘ: Όταν ξεκινήσατε να γράφετε και να κάνατε τις πρώτες σας επαφές με εκδοτικούς οίκους, είχατε ανταπόκριση στο έργο σας; Πώς το αντιμετώπισαν;
Α.Β.: Αφού είχα δώσει μια μορφή του έργου μου στον εκδοτικό οίκο, μου απάντησαν μετά από ένα μήνα, και ήταν πολύ θετικοί αναφορικά με την ποίηση. Είχα επισκεφθεί κι άλλους εκδοτικούς οίκους νωρίτερα και ποτέ δεν ένοιωσα ότι με αντιμετωπίζουν με καχυποψία. Σίγουρα το κοινό της ποίησης είναι περιορισμένο στην Ελλάδα, δυστυχώς. Πολλοί δεν παύουν να το βλέπουν και εμπορικά. Αλλά δεν παύω να ελπίζω ότι θα διευρύνουμε το κοινό της ποίησης. Δεν θεωρώ πως το κοινό αυτό είναι ένα κοινό μιας συγκεκριμένης πνευματικής και διανοουμενίστικης «σέχτας». Πιστεύω ότι η ποίηση πρέπει να απευθύνεται στον καθένα.
 
ΠτΘ: Ο Σίσυφος τελικά θα καταφέρει να περάσει το βράχο πάνω από το λόφο;
Α.Β.: Ο Σίσυφος είναι ο ίδιος βράχος. Περισσότερο βράχος από το βράχο που κουβαλάει. Κερδίζει. Τον περνάει και δεν μένει εκεί, περνάει κι άλλους λόφους.
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.