2+1 κειμενα για την προσφατη Δικη-Νικη της ΔΕΥΑ Κομοτηνης

Τρία κείμενα φιλοξενεί σήμερα η εφημερίδα, κλείνοντας από την πλευρά της, και προσώρας, ένα θέμα που είχε άμεση σχέση με τον ιδρυτή της, τον πολιτικό μηχανικό Πέτρο Βαφειάδη.
 
Το πρώτο και το δεύτερο, της Τζένης Κατσαρή-Βαφειάδη και του Ξάνθου Κώστογλου, είναι σχολιαστικά των «επιτυχών» αποτελεσμάτων της Δίκης και της αποκεκαθαρμένης πλέον ΔΕΥΑ Κομοτηνής, και το τρίτο είναι του Ηλία Πετρόπουλου, από το «Εγχειρίδιο του καλού κλέφτη», ως επιμύθιο ενός ιδιαίτερα εμπλουτιστικού των ζώων μας «στιγμιότυπου», αυτή τη φορά από τα δικαστήρια, τους χώρους όπου κλασικά απονέμεται η δικαιοσύνη, και εξ αυτού του λόγου ήταν φυσικό να εμπνεύσει, έστω και καθ’ υπερβολήν ευθυμογραφώντας, και με στόχο πάντοτε τον «εξορκισμό» των αποτρόπαιων, τον κλασικό μας αιρετικό Ηλία Πετρόπουλο.   Τ.Κ.-Β. 

1. «Επιτυχή» τα αποτελέσματα της «κάθαρσης» Κοτσάκη-Στυλιανίδη-Παράσχου στην ΔΕΥΑ Κομοτηνής  

Και με τη συνδρομή της κραταιάς πολιτικής αγωγής που άσκησε με συνέπεια και επί χρόνια η νυν δημοτική αρχή
 
Οι πολύκροτες δίκες της ΔΕΥΑΚ* που ξεκίνησαν δημάρχου όντος του Δημητρίου Κοτσάκη, όσον αφορά στο ποινικό τους μέρος και στην εκδίκασή τους στο δεύτερο βαθμό, –αναφερόμαστε στην μόλις εκδικασθείσα στις 25 Μαϊου ενεστώτος έτους, αφού αυτή έφερε αποτελέσματα-καταδίκες–  εκ των πραγμάτων ετελεύτησαν «επιτυχώς».
 
Τι εννοούμε; Ό,τι ακριβώς διαβάσατε σ’ αυτήν εδώ την εφημερίδα σε έκταση πέντε γραμμών, αλλά και ό,τι διάβασε η πόλη εκτενώς ταυτίζοντας όνομα και φωτογραφία σε τοπικό έντυπο, που δεν ήθελε να γνωρίζει ότι η ποινή της φυλάκισης –και όχι της «κάθειρξης»– που επιβλήθηκε στους «εγκληματίες» Π. Βαφειάδη, Α. Μέρτογλου και Α. Τσιαούση υπήρξε εξαγοράσιμη και για τους τρεις, άμεσα μάλιστα, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει για κανέναν μεταγωγή σε φυλακές. Προς μεγάλη απογοήτευση αλλά και σπαρακτικό θρήνο, για όσους περίμεναν μια φωτογραφία με «βραχιολάκια» και σε πρώτο πλάνο τους «εγκληματίες», προκειμένου οι γνωστοί εισηγητές της «καθαρότητας να παραθέσουν την αρμόζουσα συνέντευξη τύπου, γλεντώντας για το έργο της «κάθαρσης» της «αμαρτωλής» ΔΕΥΑΚ που έφεραν σε πέρας με τόσο μεγάλη επιτυχία, ευχαριστώντας, και δημοσία, την νυν δημοτική αρχή που, μέσω της διαχρονικής πολιτικής αγωγής της ΔΕΥΑΚ ‒παρέμεινε ίδια και επί δημαρχίας Κοτσάκη και επί της νυν δημαρχίας που σεβάστηκε πλήρως τον ιερό αγώνα της «καθάρσεως»‒ και η οποία έδωσε με πραγματική αφοσίωση  τον «νυν υπέρ πάντων αγώνα».
 

Δάφνες λοιπόν αρμόζουν στο ενεχόμενο στην υπόθεση πολιτικό προσωπικό της περιοχής, γι’ αυτήν την τόσο μεγάλη νίκη, που την πέτυχε αγωνιζόμενο επί δέκα συναπτά έτη, αφού «ξέπλυνε» τα σκάνδαλα και τα βορβορώδη και απέδωσε τη λειτουργούσα από το 1989 ΔΕΥΑ Κομοτηνής ως πάναγνη και άμωμο περιστερά, ξεσκεπάζοντας επιτέλους τους τρεις  «εγκληματίες-απατεώνες».
 
Σκληρός δεκάχρονος αγώνας για το προαναφερόμενο προσωπικό που πέτυχε να «εξουδετερώσει» τους βαθύπλουτους «καταδικασθέντες-εγκληματίες», τα οικονομικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά των οποίων  είναι γνωστά, αφού και οι τρεις τους σ’ όλες τις «λίστες» φοροδιαφυγής και ξεπλύματος μαύρου χρήματος συγκαταλέγονται, συναγωνίζονται δε σε περιουσία τους επώνυμους κατηγορούμενους που κυκλοφορούν στη δημοσιογραφική πιάτσα.
 
Οι «εγκληματίες» λοιπόν εξαρθρώθηκαν και οι ενεχόμενες τράπεζες νίκησαν!!! Εξ ου και σχεδιάζονται, από ευγνωμονούσες επιτροπές πολιτών, προτομές αφιερωμένες:
 
 1^ον στην πολιτική αγωγή που ασκήθηκε με τόσο μεγάλη συνέπεια από τη ΔΕΥΑΚ έτσι ώστε να μην αναγνωρισθούν πρωτοδίκως ούτε τα ελαφρυντικά του προτέρου έντιμου βίου των κατηγορουμένων
 
2^ον στο τρίδυμο που τόσο συστηματικά «ξεσκέπασε» τα «σκάνδαλα» της «αμαρτωλής» ΔΕΥΑΚ, τους κ.κ. Κοτσάκη και Στυλιανίδη και του βασικού μάρτυρος κατηγορίας, ως προεξάρχοντος τότε στη ΔΕΥΑΚ,  Αναστασίου Παράσχου.
 
Εξ ου και τώρα οι πολίτες μπορούν να κοιμούνται απολύτως ήσυχοι, αφού οι πολιτικές δεσμεύσεις κάθαρσης του πρ. δημάρχου Δημητρίου Κοτσάκη και υπηρετήθηκαν από το εσνάφι του με συνέπεια και οι στόχοι του επιτεύχθησαν,  η τάξη δε η καθαρότητα και η νομιμότητα επανήλθαν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στη ΔΕΥΑ Κομοτηνής!
 
Μπράβο λοιπόν, και πολλά εύσημα σε όλους τους πρωταγωνιστές   της μεγάλης αυτής πολιτικής επιτυχίας!

                         
 
*Ήταν αρκετές και σε σχέση με το κατηγορητήριό τους και σε σχέση με τους βαθμούς εκδίκασής τους. Πλέον πολυσυζητημένη η δίκη με κατηγορούμενους τριάντα υπηρεσιακά στελέχη, διοικητικούς υπαλλήλους και δεκαοκτώ εργολάβους της Κομοτηνής, οι οποίοι και αθωώθηκαν.    

2. Νιψονανομηματαμημονανοψιν 

 
Ούτε οι βαριές ποινές σε βάρος των κατηγορουμένων για την υπόθεση «απάτης»  σε βάρος της ΔΕΥΑ Κομοτηνής, ούτε ο κοινωνικός στιγματισμός και η κοινωνική και οικονομική εξόντωση ανθρώπων, δεν μπορούν να παραγράψουν από τη συνείδηση των ευαισθητοποιημένων πολιτών, το πολιτικό παρασκήνιο, την πολιτική πλεκτάνη, πάνω στην οποία στηρίχθηκε αυτή η κατηγορία. Μια κατηγορία, κατά την άποψή μου, στην οποία δύσκολα διακρίνεις σκοπιμότητα, δόλο ή απάτη. Μια υπόθεση, που περιπλέχθηκε σε παρατυπίες και παρεξηγήσεις, κατά τη χρηματοπιστωτική διαδικασία, χρηματοδότησης κάποιων έργων. Μια κατηγορία όμως που αποτέλεσε το αποκορύφωμα της μεγαλύτερης πολιτικής σκευωρίας, ρεβανσισμού και εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων, αυτήν του βρώμικου 2006, που εξυφαίνετο φυσικά από πολύ πριν, με σκοπό τη διάλυση της «Νέας Πορείας»  και του συνεκτικού της ρόλου στην τοπική κοινωνία και τη δημοκρατική παράταξη.
 
Από το θάνατο του Γιώργου Παπαδριέλλη ακόμα, κάποιοι που δεν τους καλοφάνηκε η ομαλή διαδικασία της διαδοχής, η μεγάλη εκλογική νίκη των αμέσως επόμενων εκλογών, αλλά κυρίως η μεγάλη κοινωνική και πολιτική επιρροή της δημοτικής παράταξης, του μεγάλου και καθαρού έργου της, που είχε να γίνει στον Δήμο τα τελευταία 50 χρόνια. Τα γεγονότα από εκεί και μετά είναι γνωστά. Οι «αποστάτες βρέθηκαν, η αποστασία συνετελέσθη, τα Αριστερά άλλοθι κατασκευάστηκαν, στο όνομα της απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας του Στυλιανίδη, στην αναγνώριση του «ρυθμιστικού» ρόλου του Ιλχάν χάριν της πελατειακής αξιοποίησης των συσχετισμών της μειονοτικής ψήφου. Το πολιτικό κενό της «Νέας Πορείας» στην τοπική αυτοδιοίκηση και την πολιτική επιρροή στη δημοκρατική παράταξη ασκεί πλέον το απολίτικο  «κοινωνικό κέντρο» του Γιαννακίδη, με ευρείες πολιτικές συναινέσεις και αλληλοεξυπηρετούμενες πολιτικές σχέσεις, που ενδυνάμωναν την πολιτική παντοδυναμία, τις πολιτικές επιδιώξεις και φιλοδοξίες του Στυλιανίδη.
 
Πάνω σε αυτήν την αποϊδεολογικοποιημένη πια βάση, είναι γαλουχημένη και συγκροτημένη και η σημερινή πολιτική ηγεσία του Δήμου. Πολιτικά άχρους και άοσμη. Πολιτικά απούσα από τα σύγχρονα προβλήματα των δημοτών στη διάρκεια της κρίσης. Στον πυρήνα της ηγεσίας της σημερινής Δημοτικής Αρχής, τα πολλά υποσχόμενα νέα τότε και φιλόδοξα στελέχη της «Νέας Πορείας», δειλά, μοιραία και άβουλα αντάμα, να υπερασπιστούν το μεγάλο έργο και την τεράστια πολιτική παρακαταθήκη της δημοτικής παράταξης, που τους μεγάλωσε και τους ανέδειξε. Δειλά, μοιραία και άβουλα να υπερασπιστούν τη συλλογική ευθύνη των πολιτικών αποφάσεών τους, να υπερασπιστούν την καθαρότητα, τη διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα των έργων τους. Να καταγγείλουν την πολιτική σκοπιμότητα μιας κατηγορίας, που μπορεί άδικα να καταδικάσει και να στιγματίσει αθώες συνειδήσεις ανθρώπων, φίλων ή συντρόφων τους. Χωρίς να συνειδητοποιούν ότι οποιοσδήποτε από αυτούς, οποτεδήποτε θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση των κατηγορουμένων. Έτσι δεν είναι Γιώργο Πετρίδη, Σοφία Μενεσελίδου κλπ;
 

Η ΔΕΥΑΚ, από την ίδρυσή της υπήρξε το μαλακό υπογάστριο κάθε Δημοτικής Αρχής. Ένα πεδίο βολής κατηγοριών για αδιαφάνεια, σπατάλη, διαπλοκή, διασπάθιση δημόσιου χρήματος. Δεν τη γλίτωσε κανείς από τους πολιτικούς προϊσταμένους της εταιρείας, που να μην τον συνόδεψε κάποια «φήμη». Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως η χρηστή και λελογισμένη διαχείριση των οικονομικών του Δήμου, η εντιμότητα και πολιτική ακεραιότητα του τότε Δημάρχου Τάσου Βαβατσικλή, δεν επέτρεπε τη διάδοση ούτε τέτοιων «φημών».
 
Οπότε στήθηκε το σκηνικό των εκλογών του βρώμικου 2006. Ακόμα αντηχούν στην κεντρική πλατεία οι βαριές, ψεύτικες, αναπόδεικτες κατηγορίες του Δαμιανού (αλήθεια κατέθεσε ως μάρτυρας αφού τα ήξερε τόσο καλά;) στην τελική προεκλογική του ομιλία για τα «τέρατα και σημεία που διαδραματίζονται στα σκοτεινά υπόγεια της ΔΕΥΑΚ με τα λεφτά των δημοτών», για να πάρει τη σκανδαλολογική σκυτάλη ο Κοτσάκης, ο οποίος φυσικά και η διοίκησή του, παρέπεμψαν την υπόθεση στα δικαστήρια, τραβώντας την από τα μαλλιά. Ο ρεβανσισμός του Στυλιανίδη, του Κοτσάκη, του Παράσχου ήταν δεδομένος και αναμενόμενος. Η κατηγορία θα έπρεπε να στοιχειοθετηθεί ακόμη και πάνω σε ανακριβή και αναπόδεικτα στοιχεία.
 
Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι η σιωπή της σημερινής διοίκησης του Δήμου. Ούτε μια πολιτική δήλωση ηθικής συμπαράστασης (πριν τη δίκη) σε πιθανούς αθώους κατηγορούμενους. Μια δήλωση υποστήριξης σε μια δημοτική παράταξη το συνολικό έργο της οποίας ήξεραν να συνυπογράφουν και να αξιοποιούν για τα εκλογικά τους οφέλη.
Άντε τότε, το 2006, δεν περίμενα να αντιδράσουν στον σκανδαλολογικό οίστρο του Δαμιανού. Τότε τους ενδιέφερε η πολιτική τους επιβίωση και οι διαμάχες τους, ποιανού σύζυγος θα είναι δικαστική αντιπρόσωπος σε ποιο εκλογικό κέντρο. Και σήμερα όμως; Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι…;
 
Ζητώ συγνώμη, από όποιους εκλαμβάνουν τις σκέψεις μου αυτές, ως αναμόχλευση πολιτικών παθών, σε δύσκολα και σκοτεινά χρόνια. Όμως αυτή είναι η τοπική ιστορία και δεν θα σταματήσω να την αναφέρω μέχρι να πεθάνω. Μέχρι οι πραγματικοί υπεύθυνοι κάνουν την αυτοκριτική τους και ζητήσουν δημόσια ένα συγνώμη. Για το πού μετά το 2006, οδήγησαν τον τόπο και τον Δήμο. Για τον πολιτικό τους αμοραλισμό. Για την υπόθαλψη και την ενίσχυση του πιο αδίστακτου πολιτικού παρασιτισμού που φαίνεται να κυριαρχεί και σήμερα στη πολιτική ζωή της τοπικής κοινωνίας.
 

3. Μάθημα 27ον
Το ιερόν πρόσωπον του Δικαστού 

 
Η Ορθόδοξος Εκκλησία κοπιάρει το Θέατρον. Έτσι ακριβώς, κ α ι η Δίκη μοιάζει με θεατρική παράστα­ση, και το Δικαστήριον μοιάζει με αίθουσα θεάτρου. Απ' αυτή την αίθουσα δε λείπει ούτε η σκηνή, ούτε τα παρα­σκήνια, ούτε η κλασική ορχήστρα, ούτε η πλατεία, ούτε η γαλαρία, ούτε το φουαγιέ. Τα σημαντικότερα πρόσωπα της δικαστικής παραστάσεως είναι ο Δικαστής, ο Εισαγγελεύς, ο Κατηγορούμενος, ο Δικηγόρος, ο Μάρτυς.
 
Το Ακροατήριον παρακολουθεί, συνήθως, παθητικά. Ο Δικαστής είναι δημόσιος υπάλληλος. Ο Κατηγορούμενος δεν είναι δημόσιος υπάλληλος. Ο Δικαστής κάθεται σε θρόνο· ψηλά, πάνω σε βάθρο. Ο Κατηγορούμενος κάθε­ται στο γνωστό σκαμνί, αντίκρυ στον Δικαστή. Δικαστής και Κατηγορούμενος μισούνται θανασίμως. Η πρωτοβου­λία ανήκει στον Δικαστή. Ο Δικαστής μισεί και δαγκώνει. Ο Κατηγορούμενος μισεί βουβά. Στην Δύση ο Δικαστής  επιδεικνύει το μεγαλείον του φέρει τήβεννον και φενάκην. Ο Δικαστής της Antiqua δε φοράει ούτε τήβεννον, ούτε περούκα. Γιατί η Antiqua** ανήκει στα Balkan και τα Balkan δεν ανήκουν στην Ευρώπη. Όποιος πτυχιούχος Νομικής το θελήσει γίνεται Δικαστής, αρκεί να πάρει το πτυχίον του με κ α κ ό βαθμό. Στην Antiqua γίνονται Δικασταί οι χειρότεροι φοιτηταί. Στην Antiqua γίνονται Δικασταί οι διεστραμμένοι φοιτηταί της Νομικής. Εις γενι­κάς γραμμάς, ο Δικαστής της Antiqua είναι ένα φοβι­σμένο ανθρωπάριον, που τρέμει τις μεταθέσεις και τις δυσμενείς υπηρεσιακές εκθέσεις, που τρέμει τις υπουργικές εγκύκλιες και τις κατσάδες των Ανώτατων Δικα­στών, που, κυρίως, τρέμει τη γυναίκα του. Ο Δικαστής της Antiqua είναι εντελώς αμόρφωτος, είναι κακόψυχος και εκδικητικός, είναι ηλίθιος και κομπλεξι­κός. Όλοι σχεδόν οι Δικασταί της Antiqua είναι φασίστες.

Υποτίθεται ότι ο Δικαστής απλώς διευθύνει την συζή­τηση που αποκαλείται Δίκη. Αυτό ισχύει περισσότερο στα Δικαστήρια Ένορκων. Στην πραγματικότητα ο Δικαστής αποβαίνει ένας σατράπης που απευθύνεται σε όλους στον ενικό, φέρεται υβριστικά στον Κατηγορούμενο, κατακεραυνώνει τον Δικηγόρο,
σαλιαρίζει με τις γόησες-Μάρτυρες, γλείφει τον κώλο των πλουσίων Μαρτύρων, διακόπτει τη Δίκη όποτε του γουστάρει, τρομοκρατεί το Ακροατήριον, θεωρεί τα λόγια του θέσφατα.
 

Στην Antiqua οι Αστικές και οι Ποινικές Δίκες διεξάγον­ται υπό τους ιδίους Δικαστάς. Η απόφαση της Αστικής Δίκης δεν βγαίνει αμέσως· συνήθως αργεί 10-30 ημέρες. Στο τέλος της Ποινικής Δίκης πάντα ανακοινούται, δημο­σία η απόφαση. Ο Κατηγορούμενος ακούει, τρέμοντας, τον Δικαστή να απαγγέλει την απόφαση – τώρα είναι η υψίστη στιγμή της Δίκης. Ο Δικαστής, συνήθως, δήθεν, διαβάζει την απόφαση με ψιθυριστή φωνή. Το κάνει από σαδισμό. Ο Κατηγορούμενος αιτιάται την Ολότητα για την Ποινή. Η Ανθρωπότης δεν έχει τύψεις. Ο Δικαστής ισχυρίζεται ότι δικάζει βάσει ενός Ευαγγε­λίου, που το λένε Ποινική Δικονομία, κι ότι αποφασίζει βάσει ενός άλλου Ευαγγελίου, που το λένε Ποινικόν Κώδικαν. Βέβαια, η ουσία της Δίκης είναι η τύχη του Κατη­γορουμένου. Για τον Δικαστή η ουσία της Δίκης είναι η τυπική τήρηση των διατάξεων της Δικονομίας και του Κώδικος. Όμως ούτε οι τυπικές διατάξεις τηρούνται. Ο Δικαστής της Antiqua αρχίζει τη Δίκη με την ακράδαντη πεποίθηση ότι ο Κατηγορούμενος είναι ένοχος. Ο Δικαστής της Antiqua μεταχειρίζεται τον Κατηγορούμενον σάν αιχμάλωτο πολέμου.
 
Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, το Έγκλημα κρίνεται κατά 50% εξ αντικειμένου και κατά 50% εξ υποκειμενου -τουτέστιν, κρίνονται αι συνέπειαι, και, τα αίτια της εγ­κληματικής πράξεως. Αυτό, όχι μόνον δεν ευνοεί τον Ε­παγγελματία Κλέφτη, αλλά, αντιθέτως, τον καταβαραθρώνει. Στον Ποινικόν Κώδικαν υπάρχουν κάποιοι επιβαρυντι­κοί χαρακτηρισμοί (υπότροπος εγκληματίας, καθ' έξιν εγ­κληματίας κτλ), που δίνουν στον Δικαστή το δικαίωμα να πολλαπλασιάζει την Ποινή.
 
Σύμφωνα με τον Ποινικόν Κώδικαν, ο Κατηγορούμενος μπορεί να είναι αθώος, ή ένοχος. Αν είναι αθώος φεύγει από το Δικαστήριο λευκός. Αν κριθεί ένοχος τότε καταδικάζεται (σε πρόστιμο, ή, φυλάκιση), είτε απαλλάσ­σεται (λόγω αμελείας, λόγω πλάνης κτλ.). Η ανεύρεση της αλήθειας γίνεται με μια σταθερή διαδικασία που περιλαμβάνει τα στάδια
Ι. ανάγνωση κατηγορητηρίου,
ΙΙ. αρχική αντίδραση Κατηγορουμένου (προφορι­κώς, ή με ένσταση του Συνηγόρου).
ΙΙΙ. Μάρτυρες Κατηγορίας,
IV. Μάρτυρες Υπερασπίσεως,
V. απολογία Κατηγορουμένου,
VI. αγόρευση Εισαγγελέως,
VII. αγόρευση Δικηγόρου,
VIII. σύσκεψη Δικαστών Ενόρκων),
ΙΧ. απαγγελία Αποφάσεως.
 
Η διαδικασία είναι αρχαϊκή. Ο Δικαστής της Antiqua κα­τέχει το κέντρον της έδρας. Δεξιά κάθεται ο Εισαγγελεύς. Ο Εισαγγελεύς είναι ο Ναπολέων της Καρέκλας· έξω απ' το Δικαστήριον πέφτει στην ανυ­παρξία. Καθισμένος στην καρέκλα του ο Εισαγγελεύς χειρονομεί, τραυλίζει, κάνει ανάλατα σχήματα λόγου, βρίζει χυδαιότατα τον Κατηγορούμενο, απειλεί τον Δικη­γόρο, πετάει φτηνά ευφυολογήματα, ή κοιμάται. Όρθιος πάνω στην έδρα ο Εισαγγελεύς αγορεύει σαν ιεροκήρυξ, πατάσσει την ανηθικότηταν, αφρίζει, υποστηρίζει τους Αστυνομικούς που καταθέτουν ως Μάρτυρες (πάντα) Κα­τηγορίας, με ορμητικές παρεμβάσεις κουκουλώνει τις ρωγμές που αποκαλύπτουν την αυθαιρεσία της Εξουσίας[…] 
 
Η επαγγελματική διαστροφή δεν εντοπίζεται μόνον στους γιατρούς, στους δασκάλους, στους αξιωματικούς, στους εφοριακούς, στις νοσοκόμες, στους νεκροθάφτες. Γνωρίζω Δικαστάς και Εισαγγελείς τόσον διεστραμμένους που αμφιβάλλω αν θα τους έσωζε μια ψυχοθεραπεία. Συ­χνά η διαστροφή οφείλεται σε σωματικά, ή, ψυχικά αίτια. Στη Σχολή Ευελπίδων της Antiqua δεν εισέρχονται υποψήφιοι αξιωματικοί ακόμα κι όταν έχουν ένα ασήμαντο σωματικό κουσούρι – έστω ελαφρά μυωπία, έστω κοντό ανάστημα. Άλλά, στην Antiqua, διορίζονται Δικασταί και Εισαγγελείς ύποπτα άτομα που δεν διαθέτουν Ιατρικόν πιστοποιητικόν υγείας (σωματικής, ή, ψυχικής). […]
 
Ολες  οι Δίκες  δεν  είναι  όμοιες.  Υπάρχει  η  Δίκη Κωμωδία υπάρχει η Δίκη-Τραγωδία υπάρχει η Δίκη-Φάρσα. Η Δίκη-Μπαλέτο είναι σπάνια Στις Δίκες παίζουν ρόλο και αδιόρατοι παράγοντες. Συχνά, ο κατηγορούμενος καταδικάζεται απλώς γιατί έχει την αλλόκοτη φάτσα των Κλεφτών. Το φαινόμενον είναι πασίγνωστον στην Φάρα των Κλεφτών. Για τον Κλέφτη που καταδικάζεται,  λόγω φυσιογνωμίας σε υπερβολική Ποινή οι άλλοι Κλέφτες λένε: «τραβάει η μάπα του». Ο ίδιος ο Κλέφτης που κατεδικάσθη λόγω φυσιογνωμίας σε πολλά χρόνια φυλάκιση λέει: άρπαξα του Χριστού το χρόνια!». Ως γνωστόν, ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός εκοιμήθη 33 ετών[…]
 
Στην Φυλακή πολλές φορές συναντάς αθώους ανθρώπους που κατεδικάσθηκαν εντελώς άδικα. Σ’ αυτούς τους αθώους ανθρώπους οι Κατάδικοι φέρονται με μιαν ελαφρώς ειρωνική τρυφερότητα.
 
Πριν τελειώσω το σημερινό μάθημα θα ήθελα να σας διαβεβαίωσα) ότι στην Antiqua πολλές Δίκες δεν φτάνουν π ο τ έ στο Ακροατήριον. Τακτοποιούνται μέσα σε κλειστά γραφεία, με αμοιβαίες υποχωρήσεις και ανταλλάγματα. 0 γιαπονέζος εφοπλιστής Staro Niako έχει την έδρα των επιχειρήσεών του στην Adina*. O ίδιος κατοικεί σε ένα ιδιόκτητο νησί της Antiqua. Εκεί το 71 εσκότωσε μεθυ­σμένος τη γυναίκα του. 0 Εισαγγελεύς της Adina τον συνέλαβε και, κατόπιν ανακρίσεων εζήτησε την παραπομπή του στο Κακουργοδικείον. Το Δικαστικόν Συμβούλιον απεφάσισε ότι ο Staro Niako δεν είναι έν­οχος φόνου και διέταξε την απόλυσή του. 0 Εισαγγε­λεύς της Adina μπορούσε να κάνει έφεση. Ο Εισαγγελεύς της Adina προτίμησε να σιωπήσει. Και οι βρομερές Εφημερίδες της Antiqua προτίμησαν να σιωπήσουν.
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.