Περικλης Κοροβεσης: Αριστερος σημερα=νεκρες λεξεις

ΚΕΙΜΕΝΟ Γιάννης Πανταζόπουλος
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Πάρις Ταβιτιάν

 
Έζησε πολλά χρόνια της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, βασανίστηκε πολύ για λόγους ιδεολογικούς, κατηγορήθηκε ότι ήταν ο αρχηγός της 17Ν,  ενώ πολλοί τον χαρακτήρισαν ως τον πρώτο αναρχικό βουλευτή. Συγγραφέας, πολιτικός, δημοσιογράφος και ένας τολμηρός διανοούμενος. Ο Περικλής Κοροβέσης γεννήθηκε στο Αργοστόλι και σήμερα κατοικεί σε ένα μικρό δρόμο κάτω από την οδό Πατησίων, όπου και συναντηθήκαμε το μεσημέρι, αφού ανήκει στην κατηγορία των νυχτερινών τύπων. Άνθρωπος με πάθη και υπέρμαχος των μικρών απολαύσεων, τις περισσότερες φορές θα τον πετύχεις σε κάποια από τα ωραία καφενεδάκια του κέντρου να διαβάζει εφημερίδα ή το βράδυ στο Au Revoir να πίνει το αγαπημένο του ουίσκι. Ένας πολίτης του κόσμου κα  ποιητής της ζωής που του αρέσει να βρίσκεται στο κέντρο του περιθωρίου.

Έχετε υπάρξει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, πώς σχολιάζετε τις πρώτες μέρες του ως κυβέρνηση;

Καταρχήν, είμαι υπέρ της κυβέρνησης της αριστεράς, αλλά από εκεί και πέρα κοιτώ τι κάνουν. Νομίζω ότι ξεκίνησαν λάθος. Όταν αρχίζεις διαπραγματεύσεις, προτάσσεις πρώτα το δικό σου το αίτημα. Για εμάς το πρόβλημα δεν είναι να βελτιώσουμε το Μνημόνιο ή να πάρουμε την δόση, αλλά να πει από την αρχή στους εταίρους ότι το χρέος δεν ξέρουμε κύριοι τι είναι, αλλά θα το ψάξουμε. Επίσης, οι γερμανικές αποζημιώσεις να μπουν στην ατζέντα, να έχουμε παύση πληρωμών, το έλεγε και ο Βαρουφάκης το 2010 και τα χρήματα από τις δόσεις να τα ρίξει  στην αγορά, όπως έκαναν στον Ισημερινό. Αν αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ η αριστερά θα εξαφανιστεί και η επόμενη λύση θα είναι η ακροδεξιά. Ζούμε σε μια εποχή οικονομικού ναζισμού που την απόλυτη εξουσία την έχουν οι εταιρείες και οι πολιτικοί είναι το γραφείο δημοσίων σχέσεων. Χρησιμοποιούν την πολιτική εξουσία για να αυξήσουν τα κέρδη τους.

Από την εικόνα της σημερινής Βουλής είστε ευχαριστημένος;

Η Βουλή έχει γίνει μαυσωλείο νεκρού πολιτικού λόγου. Τα πράγματα είναι στημένα, εμείς θα πούμε ναι, οι άλλοι θα πουν όχι και  παρατηρούμε όλοι ότι συχνά μιλούν σε άδεια καθίσματα. Πάντως όσον αφορά την Ζωή Κωνσταντοπούλου, πιστεύω ότι κάνει καλά την δουλειά της, από την άποψη ότι ως νομικός γνωρίζει το μηχανισμό του Κοινοβουλίου. Είναι αυστηρή και έχουν πέσει να την φάνε γιατί είναι γυναίκα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Τασία Χριστοδουλουπούλου. Δεν έχουμε μάθει ότι υπάρχουν και γυναίκες με ευθύνες και μυαλό, οι περισσότεροι από αυτούς που τις βρίζουν θεωρούν ότι πρέπει να τις έχουν για τα πιάτα. Ακούω κουτσομπολιά για το τι έκανε στην Αιδηψό ή τι φόρεσε και όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ρατσισμός ο οποίος είναι γνώρισμα της ελληνικής κοινωνίας που δεν έχει μάθει να δέχεται τον άλλο ως ίσο. Ας υποθέσουμε ότι είχαμε Πρόεδρο της Βουλής έναν gay, δεν θα γινόταν της κακομοίρας;

Τι σημαίνει αριστερός σήμερα;

Αυτά πια είναι νεκρές λέξεις, δεν έχουν κανένα απολύτως περιεχόμενο. Αν μπορέσουμε, να ορίσουμε σήμερα την αριστερά, είναι αυτός που μετέχει σε μια συλλογικότητα. Αυτός που δουλεύει για την κοινωνία και όχι για το προσωπικό του κέρδος και ο οποίος έχει μια σωστή ανάγνωση του κόσμου. Δηλαδή να ξέρει ότι πατάει στην πραγματικότητα και ότι αυτή την πραγματικότητα, θέλει να την αλλάξει.

Τι θεωρείτε επαναστατικό σήμερα;

Να έχεις βρει τον εαυτό σου, πάνω στην αλήθεια του εαυτού σου να χτίζεις την σχέση σου και να παρεμβαίνεις στην κοινωνία για το κοινό καλό.

Έχετε δηλώσει ότι είστε υπέρ της αριστεράς των κινημάτων και όχι της αριστεράς της γραφειοκρατίας, πιστεύετε ότι σήμερα υπάρχει αριστερά των κινημάτων;

«Στην Ελλάδα έχουν δημιουργηθεί εκατοντάδες κινήματα που δεν τα ξέρουμε, όπως πολιτιστικά στέκια, αγροτικοί συνεταιρισμοί, κοινωνικά ιατρεία και παντοπωλεία, ομάδες αλληλεγγύης, τα οποία έχουν γίνει από την κοινωνία. Επίσης για πρώτη φορά στην Ελλάδα και νομίζω σε όλο τον κόσμο, έχουμε συνεταιριστική εφημερίδα, πράγμα αδιανόητο, εφημερίδα χωρίς κεφάλαιο. Διαμορφώνονται λοιπόν πράγματα τα οποία όμως δεν ακούγονται και δεν προβάλλονται, καθώς είναι αυτά που έχουν την κατεξοχήν πολιτική έκφραση, όχι την ‘εκλογοκεντρική’». 

Σε άρθρο σας με τίτλο, από τον «Χίτλερ στην Μέρκελ» σημειώνατε «ότι διέφεραν στα ‘μέσα’, ό,τι δεν έκανε ο Χίτλερ με τα τανκς, το έκανε η Μέρκελ με αναίμακτο οικονομικό πόλεμο. Χώρες εξαφανίζονται με κοιμισμένους λαούς που ψηφίζουν την καταστροφή τους».

Ο Γκάντι είχε πει ότι ο οικονομικός πόλεμος δεν διαφέρει από τον πραγματικό πόλεμο, με την μόνη διαφορά ότι δεν γίνεται επέμβαση. Η χώρα υποθηκεύεται και πληρώνοντας την δόση το χρέος αυξάνεται, ως ένα τέρας που αναγεννιέται. Κρατάς την χώρα σε φτώχεια, δηλαδή άπειρο φθηνό εργατικό δυναμικό και μετατρέπεσαι μετά σε αποικία χωρίς στρατεύματα. Αν ο λαός μείνει, λοιπόν, απαθής, τότε συνεισφέρει και συμμαχεί με αυτή την καταστροφή.

Γιατί πιστεύετε ότι ο κόσμος δεν αντιδρά και διατηρείται μια παθητικότητα;

Ο κόσμος στην μεγάλη του πλειοψηφία έχει την ιδεολογία της άρχουσας τάξης. Όποτε αρχίσει μια μειοψηφία να αμφισβητεί αυτή την κυριαρχία, μπορεί να φτάσει σε ένα ορισμένο σημείο αλλά παραπάνω δεν μπορεί να πάει. γιατί οι άλλοι έχουν τα Media, τα σχολεία, την ιστορία που την πλάθουν όπως την θέλουν. Όλη η παιδεία είναι στηριγμένη στην ιδεολογία της άρχουσας τάξης. Το ίδιο και η εκκλησία, που ούτε αυτή είναι ελεύθερη, αφού είναι κρατική. Έτσι διαμορφώνονται αντιλήψεις και νομίζεις ότι είμαστε εμείς οι κυρίαρχοι, αλλά σου βάζουν την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να πλουτίσεις σε αυτή την κοινωνία και να ανοίξεις και ένα μαγαζάκι, πιστεύοντας ότι τα συμφέροντα σου είναι τα ίδια με του Ωνάση. Μετά το 1974 μπαίνει η κατανάλωση, ένα ιδεολογικό όπλο, -να θυμίσω ότι ο Χίτλερ ήταν ο πρώτος που εφάρμοσε την μαζική κατανάλωση και όχι η Αμερική. Όταν λοιπόν ο κόσμος γίνεται καταναλωτής, ζει μια ψεύτικη ευημερία, δηλαδή ένα αυτοκίνητο του φτάνει, του αρέσει να ξοδεύει, επομένως γίνεται εξαρτημένος και αυτό δεν του επιτρέπει να σκεφτεί. Σκέφτεται πώς θα ταΐσει τον εαυτό του και όχι πώς θα ξυπνήσει το μυαλό του. Υπάρχει ολόκληρο κίνημα από αργόσχολους και συνταξιούχους που αντί να πάνε μια βόλτα, χωρίς να έχουν λεφτά γυρίζουν τα σούπερ μάρκετ. Στην Σουηδία υπάρχει αλυσίδα που σε αυτούς που γυρίζουν τους έδιναν και κάτι, για να κοιτούν ποιος κλέβει.

Ζείτε σε μια γειτονιά που έχει βρεθεί στο κέντρο πολλών αντιπαραθέσεων εξαιτίας της κυριαρχίας της Χρυσής Αυγής. Πως αντιμετωπίζεται αυτό από ένα άνθρωπο που κατά την διάρκεια της δικτατορίας, βασανίστηκε πάρα πολύ;

Οι κάτοικοι δημιούργησαν την Χρυσή Αυγή. Είναι μια μικροαστική γειτονιά με την διαφορά ότι πριν ήταν μια καλλιεργημένη περιοχή, εδώ ζούσε ο Κουν, η Καλουτά και πολλοί άλλοι. Τώρα, όταν άρχισε να υποβαθμίζεται, όσοι είχαν λεφτά έφυγαν και έμεινε η κατηγορία των μικροαστών, η οποία είναι διαπαιδαγωγημένη από την τηλεόραση. Οπότε δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί έχουμε τόσους πολλούς μαύρους ή τόσους μετανάστες. Δεν κάνουν μια σύγκριση ότι και αυτοί την δεκαετία του ’50 άφησαν τα χωριά τους και πήγαν στην Γερμανία. Δεν κάνουν μια σύνδεση ότι αυτός που ήρθε στην Ελλάδα, κάποιο λόγο θα είχε. Θέλουν απλά αυτό το ‘κακό’ να φύγει. Ο κόσμος όταν δεν έχει λεφτά είναι ανασφαλής, οπότε δεν μπορεί να κάνει την ανάλυση για τις πραγματικές αιτίες και βρίσκει μια εύκολη λύση, η οποία είναι ο διπλανός του. Ας υποθέσουμε ότι φεύγουν όλοι οι μετανάστες, σε τρία χρόνια θα έρθουν άλλοι τόσοι. Όταν σπάει μια βρύση δεν μαζεύεις το νερό, αλλά κλείνεις τον διακόπτη, εκεί είναι το πρόβλημα.

Πώς σχολιάζετε τις ανθρώπινες σχέσεις με τις  selfies, τις  εφαρμογές για σεξ, είχατε πει ότι δεν παντρευτήκατε με την γυναίκα που είστε σήμερα μαζί για να μην χρειαστεί να χωρίσετε.

Μια φορά ήμουν στην Ακράτα σε ένα πολύ ωραίο καφενεδάκι δίπλα από το κύμα, διάβαζα την εφημερίδα μου και έρχονται δύο θεσπέσιες γυναίκες. Έκατσαν δίπλα μου ή μια με έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και η άλλη με το κινητό και δεν είπαν τίποτα μεταξύ τους. Δεν είπαν λέξη, τότε σκέφτηκα ότι πράγματι η σύγχρονη επικοινωνία είναι ο θάνατος των ανθρώπινων σχέσεων. Ο άνθρωπος μόνο με τον άλλο άνθρωπο έχει συντροφιά. Δεν υπάρχει συσκευή ή εφαρμογή που να τον αντικαθιστά, πρέπει να τον μυρίσεις, το facebook δεν έχει γεύση. Το μηχάνημα δε βγάζει ιδρώτα, όταν κάνεις έρωτα, ιδρώνεις. Για αυτό δεν βλέπω και τηλεόραση γιατί μου ανατρέπει την σκέψη. Υπάρχει και ένα ανέκδοτο που λέει ότι είχε 5000 φίλους στο facebook αλλά στην κηδεία πήγε μόνο η μάνα του και ο πατέρας του.

Σε ποιο σημείο αναζητάτε την ηρεμία;

Τώρα τελευταία έχω ανακαλύψει την Πλατεία Καρύτση. Είναι δύο ειδών τα στέκια μου. Τα πρώτα  αφορούν αυτά που θα πάω να διαβάσω την εφημερίδα γιατί είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις μου, θέλω να την περιποιούμαι την εφημερίδα μου. Τα δεύτερα είναι τα ταβερνεία που θέλω να είναι ξεχωριστά, λαϊκά και μικρά, όπως ο Τσέλιγκας ή ο Καπετάν Μιχάλης. Εκεί λοιπόν ηρεμώ.

Είναι η μόνη ελευθερία που έχουμε ο χρόνος;

Ναι, φυσικά η μόνη περιουσία που έχουμε είναι ο χρόνος. Έχει σημασία να χρησιμοποιούμε τον χρόνο μας για να ζούμε και όχι για να συναγωνιζόμαστε τα άλλα άγρια ζώα, ζητώντας τροφή και στέγη. Το 8ωρο έχει στηριχθεί πάνω σε αυτό, 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες μόρφωση και οι υπόλοιπες 8 ώρες ύπνο. Αν δεν έχεις ελεύθερο χρόνο δεν μπορείς να αναπτυχθείς σαν άνθρωπος, είναι σκλαβιά. Ακόμα και κάποιος που είναι εργασιομανής πάλι σκλάβος είναι, ο άνθρωπος έχει ανάγκη να απολαμβάνει την θάλασσα, τον ήλιο, το φαγητό, μια καλή παρέα, με την ψυχική υγεία, διατηρείς τον εαυτό σου ζωντανό. Αν είσαι μίζερος σου φταίει ο άλλος και τσακώνεσαι. Αυτό προσπαθούν να πετύχουν τώρα, με την ελαστικοποίηση εργασίας, λέγοντας μας ότι θα σαι τυχερός αν βρεις δουλειά, για αυτό όμως χρειάζονται οι συλλογικές συμβάσεις, για να υπάρχει ο ελεύθερος χρόνος να αναπτυχθεί ο άνθρωπος.

Τι θεωρείτε  σημαντικό στην ζωή;

Η ελευθερία να μπορείς να ακολουθήσεις αυτό που επιθυμείς και όχι αυτό που σου επιβάλλουν ως καθήκον. Τα χρήματα καταστρέφουν την δημιουργικότητα του ανθρώπου.

Ένας Άγγλος συγγραφέας είχε πει ότι «η λογική είναι επαναστάτης για την πίστη, έτσι και τα πάθη είναι επαναστάτης για την λογική», τι θέση έχουν στην ζωή σας η πίστη και τα πάθη;

«Η πίστη είναι κάτι που ανανεώνεται, δηλαδή η γυναίκα μου δεν έχει εραστή και είμαι σίγουρος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, αυτό δεν σημαίνει ότι θα βγάλω το συμπέρασμα ότι όλες οι γυναίκες έχουν εραστή. Η πίστη είναι κάτι που κρατάει και όσο επαληθεύεται έχει καλώς, αλλά αν μείνεις στο  ότι η πίστη είναι κάτι έξω από σένα και συ υπηρετείς την πίστη, τότε ο άλλος ο παραβάτης σημαίνει ότι πρέπει να σκοτωθεί, όπως τότε με τις μοιχαλίδες. «Να απολαμβάνεις τα μικρά πράγματα γιατί μια μέρα θα κοιτάξεις πίσω και θα αντιληφθείς ότι ήταν τα μεγάλα πράγματα.» Το πάθος είναι μια βαθιά ερωτική επιθυμία, που πρέπει να το υπηρετήσεις, αν έχω πάθος με τις μηχανές αυτοκινήτων μπορεί να επινοήσω μια νέα μηχανή. Ό,τι έχει γίνει, είναι από ανθρώπους που είχαν πάθος. Ο Μπετόβεν ήταν κουφός και άκουγε την μουσική από μέσα του. Αυτά που νομίζει ο κόσμος ότι πάθη είναι το ποτό, τα χαρτιά, το τσιγάρο, αυτά είναι ασκήσεις καταστροφής. Είναι υποκατάστατα του πάθους και όχι μια δημιουργική ώθηση που εξελίσσεται.

Υπάρχει μια εικόνα που δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

Ναι, υπάρχει. Εδώ και κάποια χρόνια ήμουν με μια γυναίκα και πάω και συναντώ μια άλλη γυναίκα, περίπου τριάντα ετών. Όταν την είδα την έπιασαν τα κλάματα και την ρωτώ τι έπαθε. Μου απαντά ότι είναι φορέας του HIV και ότι τα τελευταία πέντε χρόνια δεν έχει κάνει έρωτα. Της λέω τότε θα κάνεις απόψε και με ρωτά με ποιον. Της λέω με εμένα. Πήγαμε, κάναμε έρωτα, φυσικά με προφυλάξεις αλλά αυτό δεν ήταν ένα απλό κεράτωμα. Έπρεπε να το πω στην άλλη γυναίκα. Σκέφτηκα και εγώ να την πάω σε ένα καλό εστιατόριο, να της το πω με τρόπο, αλλά δεν είχε καλή κατάληξη και έφυγε από το τραπέζι όταν της το ανακοίνωσα. Όμως μετά από δύο μέρες, μου τηλεφωνεί και μου λέει ‘Περικλή, ό,τι και αν έχεις θα το περάσουμε μαζί’, αυτό λοιπόν δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Έχετε βρει απάντηση στο τι είναι ο έρωτας και τι θα πει αληθινή αγάπη;

Έρωτας είναι η επανάσταση και η ελευθερία, μαζί. Η αγάπη είναι το επόμενο στάδιο του πάθους, ακόμα και όταν αυτό θα έχει τελειώσει, η αγάπη παραμένει. Είναι μια φλογερή αλληλεγγύη που σε κάνει να αισθάνεσαι προσωπικότητα.

Είχατε πει ότι «ο θάνατος θα είναι μια απλή βραδιά όπως οι άλλες».

«Ο θάνατος είναι ένα φυσιολογικό γεγονός όταν προέρχεται από την εξάντληση του είδους, δηλαδή η ζωή είναι ανανεώσιμη, αθάνατη, το ότι πεθαίνω εγώ, σημαίνει ότι γεννιέται κάτι άλλο. Ο θάνατος εντάσσεται και αποκτά σημασία σε σχέση με την γέννηση, ότι γεννιέται, πεθαίνει. Αν έχω το φόβο του θανάτου, έχω και το φόβο της ζωής. Θα δανειστώ αυτό που είχαν γράψει οι αναρχικοί στο Λονδίνο, «μην ζείτε, είναι επικίνδυνο, μπορεί να πεθάνετε».

Τι όνειρα κάνετε;

Ονειρεύομαι ένα κόσμο χωρίς φτώχεια. Υπήρχε ένα αραβικό ποίημα που έλεγε και αν δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο μην στενοχωριέσαι, μονάχα που σκέφτηκες να αλλάξεις τον κόσμο, άλλαξες τον εαυτό σου.
 

Το τελευταίο βιβλίο του Περικλή Κοροβέση Στο κέντρο του περιθωρίου, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Opportuna.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.