Φετος, αφηστε τις ταινιες να μας φερουν κοντα

Ολοκληρώθηκε το 61ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, μέσα στο, ώς τώρα, πιο σκληρό δεκαήμερο της ζοφερής χρονιάς που περνάμε. Και να που, έστω online –γιατί… σινεμά με κάθε τρόπο είναι το φετινό σύνθημα του Φεστιβάλ– κατάφερε να μας κάνει καθημερινά παρέα και να συστήσει και κάποιες ταινίες που θα μας μείνουν, λέμε τώρα, πιο αξέχαστες κι από τη χρονιά.

Ολα τα τμήματα του Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκαν κανονικά, το σημαντικότερο, η Αγορά, που εκτέλεσε με μαεστρία τον στόχο της, να δώσει το διεθνές «παρών» και να ολοκληρώσει τα χρηματοδοτικά και αναπτυξιακά τμήματά της. Στα διαγωνιστικά τμήματα του 61ου ΦΚΘ, το Διεθνές Διαγωνιστικό και το Διαγωνιστικό «Γνωρίστε τους Γείτονες», αυτές είναι οι πέντε ταινίες που βρέθηκαν στην κορυφή της δικής μας λίστας – με την ελπίδα ότι σε λίγους μήνες θα μπορέσουν να ξανασυστηθούν στο ελληνικό κοινό στις αίθουσες.

«Digger» του Τζώρτζη Γρηγοράκη, Ελλάδα (Διεθνές Διαγωνιστικό)

Ο Νικήτας ζει μόνος, σε μια παράγκα χειροποίητη στο βουνό, δίπλα στο δάσος το οποίο αγαπά και που του εξασφαλίζει τα προς το ζην. Ο καθημερινός του αγώνας στρέφεται εναντίον της εταιρείας που απειλεί να καταστρέψει το δάσος και να πάρει το κτήμα του. Η άφιξη του Τζόνι, του χρόνια απομακρυσμένου γιου του Νικήτα, καβάλα στη μηχανή του, θα φέρει στην επιφάνεια παλιά τραύματα αλλά, κυρίως, θα δώσει την ευκαιρία στους δυο άνδρες, απρόθυμα, να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο για πρώτη φορά στη ζωή τους.

Στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του, με πρεμιέρα στην προηγούμενη Berlinale, ο Τζώρτζης Γρηγοράκης, στηριγμένος σε δυο υποδειγματικές ερμηνείες από τον Βαγγέλη Μουρίκη και τον Αργύρη Πανταζάρα, αλλά κι από όλο το καστ που τους περιβάλλει, χτίζει ένα εσωστρεφές δράμα με ζηλευτή ισορροπία. Η «λίγα λόγια και σταράτα» ανδρική ιδιοσυγκρασία, η ενδόμυχη αδυναμία, ένα μικρό, απρόσμενο χιούμορ μέσα στη σκοτεινιά και την αντρίλα, η συναισθηματική ένταση αλλά και οικονομία, η υπέροχη χρήση της λαϊκής μουσικής, της οικολογικής ευαισθησίας κι ένα απόλυτα υπαρξιακό φινάλε αναγέννησης, συστήνουν με τον καλύτερο τρόπο τον δημιουργό.

«Οταν κοπάσει ο άνεμος» («Should the Wind Drop») της Νόρα Μαρτιροσιάν, Αρμενία (Γνωρίστε τους Γείτονες)

Ο Αλέν, ένας Γάλλος τεχνοκράτης, αναλαμβάνει να εκτιμήσει κατά πόσο είναι εφικτή η επαναλειτουργία του αεροδρομίου στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, μια διαφιλονικούμενη περιοχή ανάμεσα στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν. Σε αυτό το παράξενο και διχασμένο σύμπαν ενός αεροδρομίου χωρίς αεροπλάνα και ενός κράτους δίχως διεθνή νομιμοποίηση, όλοι οι επίσημοι κανόνες αποδεικνύονται εντελώς ανεπαρκείς για να αντιμετωπίσουν μια πραγματικότητα εξ ορισμού παράλογη.

Δεν είναι μόνο πως η ταινία της Μαρτιροσιάν συνεπαίρνει με το πάθος και την οξυδέρκειά της, μεταφράζοντας σαν «παραμύθι» την ανθρώπινη αδιαφορία, είναι και ότι, με τον μαγικό τρόπο που έχει το σινεμά, γυρισμένη έναν χρόνο πριν, παίρνει, σήμερα, συγκλονιστική επικαιρότητα και καταφέρνει να μεταφέρει την αγωνία της Αρμενίας καλύτερα απ’ οποιοδήποτε δελτίο ειδήσεων.

«Λούξορ» («Luxor») της Ζέινα Ντούρα, Αίγυπτος (Γνωρίστε τους Γείτονες)

Η Χάνα, Βρετανίδα, επιστρέφει έπειτα από μια άδεια στην ανθρωπιστική αποστολή όπου εργάζεται, στην Αίγυπτο. Εκεί θα συναντήσει το παλιό της φλερτ, τον αρχαιολόγο Σουλτάν – μόνο που, ακόμα και στο μεγαλειώδες ντεκόρ του Λούξορ, το παρελθόν της Χάνα δεν της επιτρέπει να χτίσει ένα μέλλον. Ενα αλλιώτικο δραματικό ρομάντζο, μια ταινία που αγκαλιάζει τον μυστικισμό και τη γοητεία του άγνωστου για ν’ αφηγηθεί ένα συγκινητικό love story.

«200 μέτρα» («200 Meters») του Αμίν Ναϊφέ, Παλαιστίνη (Γνωρίστε τους Γείτονες)

Ο Μουσταφά δεν μπορεί να δει την οικογένειά του: εκείνος βρίσκεται από τη μια πλευρά του τείχους της Δυτικής Οχθης, εκείνοι από την άλλη. Οταν ο Μουσταφά μαθαίνει ότι ο γιος του έπαθε κάποιο σοβαρό ατύχημα, τρέχει να τον βρει – όμως ένα γραφειοκρατικό κώλυμα δεν του επιτρέπει να περάσει από το σημείο ελέγχου. Μαύρο χιούμορ και χαμηλών τόνων δράμα μαζί, σε μια ιστορία για τον παραλογισμό των ορθωμένων τειχών και την παγκοσμιότητα της πατρικής αγάπης.

«Παγιδευμένοι» («Shorta») των Αντερς Ελχολμ και Φρέντερικ Λούις Χβιντ, Δανία (Διεθνές Διαγωνιστικό)

Στη σημερινή Κοπεγχάγη, ένας έφηβος μετανάστης πέφτει σε κώμα έπειτα από βία που άσκησε πάνω του η αστυνομία. Η γενικευμένη οργή αναγκάζει τις Αρχές να διερευνήσουν. Με τη σκιά των προανακρίσεων να κρέμεται από πάνω τους, δυο διαμετρικά αντίθετης κοσμοθεωρίας αστυνομικοί, ο συγκρατημένος Χόγιερ κι ο τραμπούκος Αντερσεν, στη διάρκεια μιας περιπολίας, εγκλωβίζονται στο γκέτο απ’ όπου κανείς μπάτσος δεν βγαίνει ζωντανός.

Με μια εκπληκτική αποτύπωση του παλμού του αφιλόξενου κοινωνικού περίγυρου, του συγκαλυμμένου ή έκδηλου ρατσισμού, των γκρίζων περιοχών μεταξύ «ευθύνης» και «ενοχής», το δημιουργικό δίδυμο των Ελχολμ και Χβιντ, έστω με μια αμετροέπεια, καταθέτουν, στο ντεμπούτο τους, ένα φιλμ διαπεραστικό και αμετανόητα σκληρό.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.