Τιμησε τους 29 ηρωες της η Ξυλαγανη

Τη μνήμη των 29 Ξυλαγανιωτών, που εκτελέστηκαν για την αντιστασιακή τους δράση την 9η Απριλίου 1944 από τους Βούλγαρους κατακτητές, τίμησαν το πρωί της Κυριακής ο δήμος Μαρώνειας- Σαπών και ο Πολιτιστικός Όμιλος Ξυλαγανής.
 
Η ειδική επιμνημόσυνη τελετή τελέστηκε στο μνημείο των πεσόντων, που βρίσκεται στην είσοδο της Ξυλαγανής, παρουσία εκπροσώπων της πνευματικής, πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του τόπου, αλλά και αρκετών κατοίκων του οικισμού.
 
Παρόντες μεταξύ άλλων ήταν ο Μητροπολίτης Μαρώνειας και Κομοτηνής, κ. Παντελεήμων, ο δήμαρχος Μαρώνειας Σαπών, κ. Γιάννης Σταυρίδης, και μέλη της δημοτικής αρχής, οι βουλευτές Ροδόπης του ΣΥΡΙΖΑ, κ.κ. Μουσταφά Μουσταφά και Αϊχάν Καρά Γιουσούφ, αντιπρόσωπος του βουλευτή κ. Ιλχάν Αχμέτ, ο διοικητής της XXI ΤΘΤ Κομοτηνής, Ταξίαρχος κ. Λάζαρος Καμπουρίδης, ο Αστυνομικός Διευθυντής Ροδόπης, κ. Μιχάλης Σεβδυνίδης, εκπρόσωποι εφέδρων και φυσικά συγγενείς απόγονοι των 29 ηρώων.
 
Της επιμνημόσυνης δέησης ακολούθησε προσκλητήριο νεκρών και κατάθεση στεφάνων, ενώ ομιλίες έκαναν ο δήμαρχος Μαρώνειας-Σαπών, κ. Σταυρίδης και η Δάφνη Δουδουλακάκη, απόγονος ενός εκ των πεσόντων. 

Γιάννης Σταυρίδης «Να κρατήσουμε τη μνήμη και τη θυσία τους ζωντανή και να μην επιτρέψουμε στη συλλογική μνήμη να ξεχάσει» 

Ο Δήμαρχος Μαρωνείας Σαπών τόνισε πως 73 χρόνια από τον πικρό εκείνο Απρίλη του 1944 οι 29 Ξυλαγανιώτες Θρακιώτες ήρωες αποτελούν ένα αναπόσπαστο κομμάτι μίας μαρτυρικής ιστορίας της Θράκης, που δυστυχώς δεν έχει δεόντως αναδειχθεί όπως θα έπρεπε ούτε συμπεριλαμβάνεται στα σχολικά βιβλία με τους τόπους μαρτυρίου της κατοχής.
 
Για αυτό και μένει στους κατοίκους της περιοχής και τους απογόνους τους να κρατήσουν ζωντανή την μνήμη των ηρώων αυτών και να μνημονεύουν την προσφορά τους στην πατρίδα, το έθνος, τον παγκόσμιο αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
 
«Ήθελαν να είναι ελεύθεροι και τους σκότωσαν τα Βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής» αναγράφει η επιτύμβια πλάκα στο μνημείο που στήθηκε στη μνήμη των 29 Ξυλαγανιωτών, αποτυπώνοντας επιγραμματικά το νόημα της θυσίας τους, σημείωσε ο κ. Σταυρίδης, κάνοντας αναφορά στην σκληρή περίοδο της Βουλγαρικής Κατοχής, όταν σε κάθε χωριό εγκαταστάθηκαν Βούλγαροι, η ελληνική γλώσσα τέθηκε υπό διωγμό, η βία και η σκληρότητα ήταν κομμάτι μίας καθημερινότητας όπως και οι αρπαγές ζώων και πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων.
 

Παρόλα αυτά οι Θρακιώτες δεν κάμφθηκαν, όπως φαίνεται και από την απόφαση των 29 Ξυλαγανιωτών να ενταχθούν στην εθνική αντίσταση και να αποτινάξουν τον γερμανοβουλγαρικό ζυγό, «με τον μαρτυρικό τους θάνατο να κληροδοτεί σε όλους τους φορείς αυτής της βαριάς εθνικής κληρονομίας ένα ύψιστο χρέος», σημείωσε ο Δήμαρχος Μαρωνείας Σαπών, «να κρατήσουμε τη μνήμη και την θυσία τους ζωντανή και να μην επιτρέψουμε στη συλλογική μνήμη να ξεχάσει».
 
Κλείνοντας τόνισε πως σήμερα, μέρες μας που η πατρίδα περνά δύσκολες ώρες και ορισμένες φορές γίνεται πολύς λόγος για την εθνική μας κυριαρχία, περισσότερο από ποτέ, το μήνυμα της θυσίας τους είναι επίκαιρο, δείχνοντας πως πρέπει να παραμείνουμε αταλάντευτοι στις θέσεις μας,  να φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού την πατρίδα και την ανεξαρτησία της, δηλώνοντας ότι η σημαία του αγώνα, της αντίστασης, της προσδοκίας για ένα μέλλον καλύτερο δεν θα υποσταλεί ποτέ. 

Δάφνη Δουδουλακάκη «Η ηρωική πράξη των 29 Ξυλαγανιωτών παλικαριών δεν ξεχνιέται, αλλά παραμένει ζωντανή στην συλλογική μνήμη για να θυμίζει το διαρκές ιστορικό χρέος» 

Από την πλευρά της η κ. Δάφνη Δουδουλακάκη μίλησε για την τριπλή κατοχή που έζησε η Θράκη εκείνα τα χρόνια, με τα στρατεύματα της Βουλγαρίας, που είδε μέσα από τη γερμανική επέλαση την ιστορική ευκαιρία να εκπληρώσει τον διαρκή επεκτατικό της στόχο για προσάρτηση της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και κάθοδο στο Αιγαίο, να εφαρμόζουν μια σειρά από πολιτικές κατατρομοκράτησης και εκφοβισμού του τοπικού πληθυσμού, έχοντας τη βαριά ευθύνη της εφαρμογής του σχεδίου του εκτοπισμού και στη συνέχεια της εξόντωσης στο στρατόπεδο της Τρεμπλίνκα της Πολωνίας των 1.000 περίπου Εβραίων της Κομοτηνής το Μάρτιο του 1943.
 
Το βουλγαρικό κράτος ονόμασε την κατεχόμενη περιοχή «Μπελομόριε» (Άσπρη θάλασσα) και ξεκίνησε την αναθεώρηση της πραγματικότητας της περιοχής με την αντικατάσταση των ελληνικών πολιτικών και αστυνομικών υπηρεσιών με αντίστοιχες βουλγαρικές και την αναθεώρηση του πολιτικού χάρτη (χάραξη νέων επαρχιών κι ενσωμάτωση άλλων σε υπάρχουσες βουλγαρικές), με προσπάθειες υπαγωγής του πληθυσμού στο βουλγαρικό εκπαιδευτικό σύστημα οι οποίες ωστόσο δεν είχαν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, παράλληλα με απαγόρευση χρήσης της ελληνικής γλώσσας και επιβολής χρήσης της βουλγαρικής στη δημόσια ζωή, ενώ η ελληνική εκκλησιαστική δομή αναιρέθηκε για να ενταχθούν οι εκκλησίες στη βουλγαρική εξαρχία.
 

Αφού αναφέρθηκε στην υποχρεωτική επιστράτευση των Ελλήνων σε έργα και τις απώλειες από τις καταστροφές στην παραγωγή και την οικονομία, με την φυγή ατόμων από τις δυσκολίες αυτές να υπολογίζονται σε 170.000 άτομα, κενό το οποίο εκμεταλλεύτηκαν οι Βούλγαροι προχωρώντας στον εποικισμό.
 
«Σε αυτό το δυσμενές περιβάλλον ζούσαν οι συγχωριανοί μας κατά τη διάρκεια της κατοχής. Υπέμειναν αυτή τη βίαιη και σκληρή πραγματικότητα αλλά μέσα τους η φωτιά της ελευθερίας, η πίστη στο Θεό και στην πατρίδα ήταν άσβεστη και ακατάβλητη. Κι ας ήταν φτωχοί. Κι ας είχαν περάσει λίγα μόλις χρόνια από την προσφυγιά τους και την εγκατάλειψη των πατρογονικών τους εστιών σε Ανατολική Θράκη και Ανατολική Ρωμυλία» σημείωσε η κ. Δουδουλακάκη, τονίζοντας πως αυτή η πίστη στο ιδανικό της ελευθερίας οδήγησε τα παλικάρια στην απόφασή τους να αψηφήσουν τον κίνδυνο και να τάξουν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία της πατρίδας που τους καλούσε να αντισταθούν, να μην υποδουλώσουν το πνεύμα τους, να αγωνιστούν με κάθε τρόπο για την αποτίναξη του ζυγού.
 
«Δυστυχώς όμως τα σχέδιά τους δεν ευοδώθηκαν και οι πρόγονοί μας έπεσαν στα χέρια των Βουλγάρων. Για μέρες βασανίστηκαν άγρια για να προδώσουν τα σχέδια τους και τελικά μαρτύρησαν και έβαψαν με το ιερό αίμα τους τα χώματα στα οποία σήμερα βρισκόμαστε μπαίνοντας και αυτοί στη χωρία των εθνικών μας ηρώων. Των πατριωτών που η Ελλάδα χρωστά αιώνια ευγνωμοσύνη» τόνισε, υπενθυμίζοντας πως άφησαν πίσω τους μάνες, πατεράδες, γυναίκες και παιδιά ορφανά που έζησαν το δικό τους δράμα για πολλά χρόνια με τις πληγές να παραμένουν για δεκαετίες.
 
Κλείνοντας η κ. Δουδουλακάκη επισήμανε πως η ηρωική πράξη των 29 Ξυλαγανιωτών παλικαριών δεν ξεχνιέται, αλλά παραμένει ζωντανή στη συλλογική μνήμη για να θυμίζει το διαρκές ιστορικό χρέος, για τους νεότερους, που είναι υπερήφανοι για τους προγόνους τους, που στη λήθη της ιστορίας απαντούν με την αυτογνωσία της ιστορικής τους διαδρομής και την κληρονομιά εκείνη που έχει εντάξει την Ξυλαγανή στους τόπους που γέννησαν μάρτυρες και ήρωες για την Θράκη και την Ελλάδα.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.