Προβληματισμοι για το μελλον του χωριου μας, της Μεσσουνης

Φέτος, μετά από αρκετά χρόνια, είχα την χαρά να βρεθώ στο πανηγύρι του χωριού μας, της Μεσσούνης. Η συγκίνησή μου περίσσεψε, αναμνήσεις μισού αιώνα και παραπάνω έτρεξαν σαν παλιά ασπρόμαυρη Ελληνική ταινία, αντάμωσα με φίλους και φίλες, απόλαυσα τον εορταστικό εσπερινό και την αρχιερατική θεία λειτουργία από τον Μητροπολίτη κ.κ. Παντελεήμονα.

Ήταν ιδιαίτερη η έκπληξη και τιμή που έκανε ο Σεβασμιότατος, αυτή την εορταστική ημέρα στον ιερέα μας, στον δικό μας πατέρα Παναγιώτη, που με τόση καλοσύνη και προσήλωση υπηρετεί το χωριό εδώ και πολλά χρόνια.

Του απονεμήθηκε ο τίτλος του Σταυροφόρου Οικονόμου.

Ένας ιερέας που χειροτονήθηκε από  μεράκι και πραγματική χριστιανική, θρησκευτική προσήλωση στα ιερά του Ορθόδοξα  καθήκοντα.

Άριστη η εντύπωσή μου από την κατάσταση που επικρατεί, εσωτερικά στο ναό και στον περιβάλλοντα χώρο. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στα προηγούμενα και στα νεότερα μέλη του εκκλησιαστικού συμβουλίου.  

Παρών, όπως πάντα και με καταλυτική και πολύπλευρη συμβολή ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Μεσσούνης, με πρωτεργάτρια την Πρόεδρο κ. Δήμητρα Παρασκευούδη και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου. Ήταν όλα τόσο όμορφα, τόσο στο τελετουργικό, όσο και στην φιλοξενία του κόσμου και τις δυο ημέρες, στο χώρο των αναμνήσεών μας, στο σχολείο.

Πολύς ο κόσμος που τίμησε την Αγία Τριάδα μας, χάρηκα που αντάμωσα με αρκετούς χωριανούς, λυπήθηκα όμως περισσότερο με την απουσία μόνιμων κατοίκων ή ακόμη και χωριανών που κατοικούν στη διπλανή Κομοτηνή.

-Τι θα γίνει σε μερικά χρόνια, όταν, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, μείνουν είκοσι τριάντα μόνιμοι κάτοικοι; Θα μπορεί να υπάρχει, έστω λειτουργούσα η εκκλησία μας, ο σύλλογος να κρατά ανοιχτό το σχολείο και να μας φιλοξενεί, κάποιες στιγμές;  

Το δημογραφικό πρόβλημα για την Ελλάδα μας και τη γηραιά ήπειρο, την Ευρώπη, φαντάζει και είναι άλυτο, ούτε έχουμε πρόταση να κάνουμε. Ο πληθυσμός στο χωριό μειώνεται με γεωμετρική πρόοδο και σε μερικά χρόνια, μοιραία, στα χαλάσματα που υπάρχουν και σε αυτά που θα προστεθούν θα φυτρώσουν δένδρα, που θα δημιουργήσουν το δάσος της Μεσσούνης, με ελάχιστες οάσεις. 

Κανείς δεν φταίει για αυτήν την χωρίς επιστροφή πορεία. Ίδια είναι η μοίρα όλης της επαρχίας. Η αντίστροφη αυτή πορεία άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα με την μετανάστευση στη Γερμανία και γιγαντώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, όταν η μόρφωση της νεολαίας και οι τέχνες έδωσαν την ευκαιρία να δημιουργήσουν οικογένειες σε κοντινές ή μακρινές πόλεις και χωριά της πατρίδας μας. Ανάμεσα σε αυτούς και εγώ, από τους πρώτους.

Πολύ θα ήθελα οι οάσεις του χωριού, το σχολείο και η εκκλησία, να κρατήσουν την ζωντάνια τους τουλάχιστον για πολλά ακόμη χρόνια. Διάθεση διαπιστώνω ότι υπάρχει, όμως μια μικρή βοήθεια συμπαράστασης, ηθική και υλική είναι απαραίτητη, ώστε το χωριό να συνεχίσει να είναι το σημείο αναφοράς μας.

Μια μικρή πρόταση θέλω να απευθύνω σε όλους τους χωριανούς και ιδιαίτερα σε αυτούς που μένουν εκτός Μεσσούνης.

Εμείς, με μόνιμη κατοικία εκτός Μεσσούνης και τα παιδιά μας, σα φόρο τιμής στον τόπο καταγωγής μας, να συμφωνήσουμε ώστε να καταβάλουμε κάθε χρόνο σε λογαριασμό της εκκλησίας τον οβολό μας. Απλά να σκεφτούμε ότι αν ήμασταν κάτοικοι στο χωριό, όπως κάνουν οι λίγες γιαγιάδες που εκκλησιάζονται κάθε εβδομάδα, τουλάχιστο πενήντα ευρώ το χρόνο θα διαθέταμε για το άναμμα ενός κεριού κάθε Κυριακή. Αυτό λοιπόν τουλάχιστον το πενηντάρικο να το καταθέτουμε σε λογαριασμό της εκκλησιαστικής επιτροπής, ώστε να είναι άνετη η συντήρηση της εκκλησίας και οι ελάχιστοι συγχωριανοί και συγχωριανές που εκκλησιάζονται να νοιώθουν τη θαλπωρή της ζέστης το χειμώνα. Μόνοι τους είναι αδύνατο να καλύψουν τα βασικά έξοδα.

Όλες οι παραπάνω οικογένειες να εγγράψουν ένα μέλος τους στο σύλλογο, καταβάλλοντας με τον ίδιο τρόπο μια σοβαρή ετήσια συνδρομή. Ο σύλλογος, όπως πράττει μέχρι τώρα, να έχει την ευχέρεια να  διατηρεί τα έθιμα (κουρμπάνι, Άγιο Τρύφωνα, Συντιάνκα, στολισμό εκκλησίας στο πανηγύρι κλπ), με μια ακόμη υποχρέωση:

-Να διοργανώνει κάθε χρόνο στην καρδιά του καλοκαιριού ένα Μεσσουνιώτικο αντάμωμα, που θα το τιμούμε όλοι, ώστε να ζωντανεύει για λίγες ημέρες το χωριό.  

Τι λέτε και εσείς, Βασίλη και Χρυσούλα από τη Θεσσαλονίκη, Μάρω από τη Βέροια, Ηλία από την Καστοριά, Γιώργο και Μαρία από το Κιλκίς, Γιώργο και Βασίλη από την Αλεξανδρούπολη, Γιάννη από την Ορεστιάδα, Τάκη από την Αθήνα, Ασημούλα και Θοδώρα από τις Σέρρες, Βαγγέλη και Χρήστο από τη Δράμα, Παύλε και Τάκη από την Ξάνθη, Βασίλη και τόσοι άλλοι από τη Γερμανία και άλλοι που δεν γνωρίζω τον τόπο κατοικίας τους; Ήμασταν κάποτε πολλοί μαζεμένοι, είμαστε τώρα πολύ περισσότεροι αλλά σκορπισμένοι, αξίζει όμως να συμμετέχουμε σε μια προσπάθεια ώστε να μην χαθεί το σημείο αναφοράς μας, το χωριό μας, η Αγία Τριάδα μας και το όμορφο σχολείο μας.

Δεν συζήτησα τη σκέψη-πρότασή μου με κανένα και θα ήθελα τη γνώμη του συλλόγου και της εκκλησιαστικής επιτροπής, αλλά προ παντός περιμένω γνώμες, προτάσεις, σκέψεις, προβληματισμούς και αντιρρήσεις από όλους.

Είμαστε λίγοι, αλλά μπορούμε. Εύχομαι να γίνει η αρχή και να ακολουθήσουν όλοι.

Τάσος Γιοβανούδης

25^ης Μαρτίου 30

61100 Κιλκίς

Τηλ. 2341023773-6979318888

Email: [email protected]

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.