Γιουλτζαν Μεμετ Εφεντι: Στην Ιατρικη με το «σπαθι» της!

Όταν η ισχυρή θέληση νικά εμπόδια και δυσκολίες… - Εκπλήρωσε το παιδικό όνειρό της κόντρα στην «παπαγαλία» και με πάθος να σπουδάσει στη χώρα της

Γεννήθηκε στη Μυρτίσκη της ορεινής Ροδόπης, όπου έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της, προτού μετακομίσει με την οικογένειά της αρχικά στη Μέση και κατόπιν στον Βάκο. Έχοντας φοιτήσει στα μειονοτικά δημοτικά σχολεία της Μυρτίσκης και της Πόρπης- από τρεις τάξεις στο καθένα- επέλεξε για πρώτο της σταθμό στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση το Γυμνάσιο του οικισμού Νέα Καλλίστη. Το κλείσιμο του κύκλου φοίτησής της στο γυμνάσιο συνέπεσε με τη μετακόμιση της οικογένειάς της στον Βάκο. Από εκεί, σε καθημερινή βάση για μια ολόκληρη τριετία, μετέβαινε στην Κομοτηνή και στη σχολική μονάδα του 3ου Λυκείου. Αισίως τον περασμένο Μάιο ολοκλήρωσε τη φοίτησή της στην τελευταία βαθμίδα της εκπαίδευσης και έλαβε μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις για την είσοδό της στο Πανεπιστήμιο. Το πρωί της περασμένης Παρασκευής, ημέρα ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών, βρέθηκε στην κεντρική είσοδο του σχολείου της όπου είχαν αναρτηθεί οι πίνακες με τις βαθμολογίες. Με τρεμάμενα χέρια, όπως η ίδια ομολογεί, άρχισε να υπολογίζει τον μέσο όρο των βαθμολογιών που διέκρινε στους πίνακες. Έκθεση… 15,5! Βιολογία… 19,2! Φυσική… 19,9! Χημεία… 20! Σύνολο μορίων εισαγωγής… 18,816!

Ο λόγος γίνεται για τη 18χρονη Γιουλτζάν Μεμέτ Εφέντι, μια αριστεύσασα υποψήφια των φετινών Πανελλαδικών, που με την επίδοσή της ανεβάζει ακόμα περισσότερο τον πήχη των επιτυχιών, που καταφέρνουν τα τελευταία χρόνια οι νέοι από τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Αυτή καθαυτή η επίδοση της νεαρής κοπέλας είναι προφανώς άξια θαυμασμού, πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι είχε να ανταποκριθεί σε μια επιπρόσθετη δοκιμασία, σε σχέση με τους χριστιανούς συνυποψηφίους της, που ήταν η εξοικείωση με τη- μη μητρική της- ελληνική γλώσσα. Το 15,5, με το οποίο βαθμολογήθηκε στο μάθημα της Έκθεσης, μπορεί να αποκλίνει από τις επιδόσεις της στα υπόλοιπα μαθήματα, παρά ταύτα συνιστά μια εξαιρετικά τιμητική επίδοση, λαμβάνοντας υπόψιν τον παράγοντα της γλώσσας, όπως επίσης ότι πρόκειται για μαθήτρια που προέρχεται από τη θετική κατεύθυνση. 

Η προετοιμασία για τις πανελλαδικές άργησε μια βδομάδα…

Επιπλέον, για τη Γιουλτζάν δεν ήταν αυτονόητο πως οι σχολικές της υποχρεώσεις ήταν οι μοναδικές, στις οποίες είχε να ανταποκριθεί. Έχοντας μεγαλώσει μέσα σε αγροτική οικογένεια, συνήθισε να συνδυάζει τη μελέτη για το σχολείο με τη συνδρομή στις γεωργικές εργασίες που έκαναν οι γονείς της. Χαρακτηριστικά, η παρακολούθηση των φροντιστηριακών μαθημάτων τον περασμένο Αύγουστο, ξεκίνησε μια εβδομάδα αργότερα για τη Γιουλτζάν, όπως μας αποκάλυψε η κ. Σταυρούλα Καρδίμη από το φροντιστήριο «Όμηρος». Και τούτο, γιατί ήταν οι τελευταίες ημέρες της συγκομιδής των προϊόντων, που καλλιεργούσε η οικογένεια, και η νεαρή κοπέλα έπρεπε να δώσει χείρα βοηθείας στους γονείς της. 

Η προσήλωση στο στόχο της την «στέλνει» στην Ιατρική, χωρίς την ποσόστωση


Σε πείσμα όμως των όποιων δυσκολιών και αντιξοοτήτων, έχοντας προσδιορίσει με ακρίβεια τους στόχους της και ούσα απόλυτα προσηλωμένη σε αυτούς, η Γιουλτζάν κατόρθωσε να βρεθεί ένα βήμα πριν από την επίτευξη του ονείρου της, που είναι να σπουδάσει Ιατρική και να γίνει γιατρός! Για την ακρίβεια, η εισαγωγή της στην Ιατρική Σχολή της Αλεξανδρούπολης, που είναι και η βασική της προτίμηση, πρέπει να θεωρείται ήδη δεδομένη- και μάλιστα δίχως να απαιτείται χρήση της ποσόστωσης. 

Πολύτιμη στήριξη από καθηγητές και γονείς

Συναντήσαμε τη νεαρή κοπέλα στα γραφεία του φροντιστηρίου «Όμηρος», όπου βρέθηκε για να μοιραστεί τα χαρμόσυνα συναισθήματά της με τους καθηγητές, που την στήριξαν κατά τη δύσκολη και απαιτητική περίοδο της προετοιμασίες για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Στο πλευρό της, χαμογελαστοί και περήφανοι, στέκονταν οι γονείς της, ο κ. Εμβέρ Μεμέτ Εφέντι και η κ. Σαβιέ Κουρού Κεχαγιά Αχμέτ, μαζί με το νεαρότερο μέλος της οικογένειας, τη 15χρονη αδελφή της, Νουρτζάν. Οι γονείς και οι καθηγητές, από το σχολείο και το φροντιστήριο, είχαν καταλυτική συμβολή στην επιτυχία της Γιουλτζάν, όπως έσπευσε η ίδια να τους αναγνωρίσει κατά τη διάρκεια της συνομιλίας που είχαμε. Ειδικά από την οικογένειά της, αντί να νοιώσει πίεση που θα της προκαλούσε μεγαλύτερο άγχος, δεχόταν τονωτικές «ενέσεις» σε ψυχολογικό επίπεδο, που την έκαναν να έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της και βαθιά πίστη ότι μπορεί να πετύχει τους στόχους της. 

«Θα πρέπει να θέλεις κάτι, για να το καταφέρεις»

Αυτή η στήριξη από τους γονείς και από τους καθηγητές λειτούργησε συμπληρωματικά προς τις βάσεις, που είχε αποκτήσει από τα πρώιμα μαθητικά της χρόνια η νεαρή κοπέλα και προς την ισχυρή θέληση, που την διακατείχε, για να κυνηγήσει το όνειρό της. Το τελευταίο αποτέλεσε ένα από τα ουσιώδη συστατικά της επιτυχίας της, καθότι, όπως υπογράμμισε η ίδια, «θα πρέπει να θέλεις κάτι, για να το καταφέρεις». Εκείνη ήθελε- και μάλιστα διαχρονικά, από το δημοτικό ως την τελευταία τάξη του Λυκείου- να σπουδάσει Ιατρική, να γίνει γιατρός και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Καθώς μας εξηγούσε τους λόγους που προσανατολίζεται στην Ιατρική, το πρόσωπό της έλαμπε και καθρεφτιζόταν το πάθος της για το συγκεκριμένο επάγγελμα: «Κάνεις κάτι σημαντικό πάνω από όλα. Όχι μόνο για σένα, αλλά και για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα το να είσαι γιατρός». 

Στη στάση λεωφορείου για τη μετάβαση στο σχολείο…


Για να μεταφραστεί όμως σε επιτυχία η οριοθέτηση των στόχων και η ισχυρή θέληση να τους πετύχεις, πρέπει να συνοδευτούν από εντατική και επίμονη προσπάθεια. Εφόδια της Γιουλτζάν σε αυτήν την προσπάθεια, ενόψει της δοκιμασίας των πανελλαδικών εξετάσεων, ήταν η υπομονή και το μεθοδικό διάβασμα, όπως μας εξήγησε. Το πρόγραμμα που κλήθηκε να ακολουθήσει στη διάρκεια της τελευταίας τάξης του λυκείου ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό, αφού περιλάμβανε τη μετάβασή της κάθε πρωί στην Κομοτηνή για το σχολείο και μετά για το φροντιστήριο, την επιστροφή της στον Βάκο τις απογευματινές ώρες και τη συνέχιση του διαβάσματος στο σπίτι έως αργά το βράδυ. Κουραστικά τα δρομολόγια με το λεωφορείο και ταυτόχρονα εξαιρετικά περιορισμένος ο ελεύθερος χρόνος της. 

«Πρέπει να προσπαθείς να καταλάβεις, να ερμηνεύσεις αυτό που διαβάζεις»

Από την άλλη, μελετούσε μεθοδικά, προσπαθώντας δηλαδή να εμπεδώνει αυτά τα οποία διάβαζε και όχι να τα αποστηθίζει, κάτι για το οποίο τελικά δικαιώθηκε στις εξετάσεις του Μαΐου. «Πρέπει να προσπαθείς να καταλάβεις, να ερμηνεύσεις αυτό που διαβάζεις», σημείωσε, εξηγώντας τον τρόπο που μελετούσε. «Όχι να διαβάζεις, να διαβάζεις και να μην καταλαβαίνεις τίποτα», αντέτεινε. «Όταν το καταλαβαίνεις, μετά το θυμάσαι και το ανασύρεις από τη μνήμη», συμπλήρωσε, «ενώ όταν το αποστηθίζεις, την κρίσιμη στιγμή σε πιάνει ένα άγχος και δεν τα θυμάσαι». 

Στο εξωτερικό… «μόνο σε ακραία περίπτωση»

Παρόλο που η κρίση στη χώρα μας έχει επηρεάσει και το ιατρικό επάγγελμα, θίγοντας ειδικότερα τους νέους επιστήμονες του κλάδου, που εξωθούνται σε μετανάστευση σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης, η Γιουλτζάν δεν αποθαρρύνεται ιδιαίτερα και δηλώνει πεπεισμένη ότι η ιδιαίτερη φύση της επιστήμης, που επέλεξε να ακολουθήσει, μπορεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να της προσφέρει επαγγελματική αποκατάσταση. Από την άλλη δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να αναζητήσει την τύχη της στο εξωτερικό, επιλογή όμως στην οποία θα στραφεί «μόνο σε ακραία περίπτωση», όπως έσπευσε να διευκρινίσει. «Σκεφτόμουν να είμαι πάντα εδώ», τόνισε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας ότι αυτός είναι και ένας λόγος, που δεν επέλεξε να σπουδάσει σε χώρα του εξωτερικού ή στη γειτονική Τουρκία, όπως κάνουν πολλοί νέοι από τη μειονότητα. 

«Ζούμε στην Ελλάδα και πρέπει να μάθουμε τη γλώσσα πάνω από όλα»

Από τη διάθεσή της να παραμείνει, να δουλέψει και να προσφέρει στον τόπο της, προήλθε και η συνειδητή επιλογή της να φοιτήσει σε δημόσιο σχολείο, αντί σε μειονοτικό, κατά την κρίσιμη φάση της μετάβασης από την πρωτοβάθμια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αυτή η απόφαση, πέρα από τα σχέδια που είχε για το μέλλον της, προήλθε και από το σκεπτικό ότι «ζούμε στην Ελλάδα και πρέπει να μάθουμε τη γλώσσα πάνω από όλα». Με την ευκαιρία διατύπωσε την άποψη ότι τα παιδιά της μειονότητας πρέπει, παράλληλα με την τουρκική που ούτως ή άλλως γνωρίζουν, να μαθαίνουν καλά και την ελληνική γλώσσα. Σε αυτό, όπως διέκρινε, θα συνέβαλε η φοίτησή τους από νεαρή ηλικία στα δημόσια νηπιαγωγεία.
 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.