ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 42α ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ Βιστ΄ (2016)

Τέκνα ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγαπητά,
 
Ἐτοιμάστηκε καί πάλι ἡ θεία Βηθλεέμ καί τό σπήλαιον ἐκαλωπίσθη γιά νά ὑποδεχθῇ τόν Θεόν σάν νήπιον σπαργανωμένον μέσα στήν φάτνην τῶν ἀλόγων. Βλέπουμε νά προβάλλῃ στούς οὐρανούς τό ἀσυνήθιστο ἀστέρι πού θά ὁδηγήσῃ τούς Μάγους στό Χριστό. Βλέπουμε τούς ποιμένες τῆς Γαλιλαίας νά ἀφήνουν τά ποίμνιά τους καί νά σπεύδουν στό Θεοδέγμον Σπήλαιον νά δοῦν καί νά δοξάσουν τό Θεῖον γεγονός. Τό γεγονός αὐτό ἀποτελεῖ τήν ἀρχήν καί τό κεφάλαιον τῆς σωτηρίας μας. Ἄς μεταφερθοῦμε νοερῶς στή Βηθλεέμ καί ἄς προσκυνήσουμε τόν Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης καί τόν Πατέρα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
 
Ὁ Θεός κατεβαίνει ἀπό τούς οὐρανούς καί ἔρχεται στή γῆ, κοντά μας. Ἀφήνει τά οὐράνια βασίλεια καί ἔρχεται στήν πονεμένη ζωή μας. Ἄρα γε σέ αὐτόν τόν κόσμον πού εἶναι πλημμύρα τά βάσανα, ἐδῶ στά ταπεινά καί καταφρονεμένα τί ἔρχεται νά κάμῃ; «Αὐτός γάρ σώσει τόν Λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». Ὁ Θεός βλέποντας τή μαύρη εἰκόνα πού παρουσίαζε ὁ κόσμος ἀποφασίζει νά σωπάσουν οἱ θρῆνοι στόν κόσμον, νά βαλσαμωθοῦν οἱ πληγές τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Καί ξαφνικά μιά νύχτα σάν τή σημερινή, σέ μιά φάτνη ταπεινή, γεννιέται καί λαμβάνει σάρκα ἀπό τή σάρκα μας.
 
Ὁ Ἰησοῦς περιφρονῶν μιά κοινωνία πλουσίων, ἁμαρτίας, καί τυραννίας ἀνοίγει τά βρεφικά του μάτια στό σκοτάδι ἑνός σπηλαίου, ὥστε σέ ὅλη τήν ἐπίγεια δράση του νά ἀγωνισθῇ νά διαλύσῃ τό σκοτάδι τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Τό Θεῖο βρέφος στή ζωή Του δέ θά γνωρίσῃ στιγμή ἀναπαύσεως. Ἀδιάκοπα θά διδάσκῃ, θά θαυματουργῇ, θά ἐλεῇ. Ἀπό ὅπου θά περνᾶ τό Θεϊκό του βῆμα θά σκορπᾶ τή χαρά καί τήν εὐλογία.

 
Σέ ἀρρώστους πού δέ θά ἔχουν γιατρικό, θά χαρίζῃ τήν ὑγιεία, θά ἀνασταίνῃ νεκρούς, θά ἐλέγχῃ τήν ἀδικία καί θά σκορπᾶ παντού τή δικαιοσύνη. Θά ἀνοίξῃ κλεισμένες θύρες τοῦ παραδείσου, θά διδάξῃ πώς ἡ ἀγάπη ἀνεβάζει στούς οὐρανούς, ἐνῶ τό μῖσος καταστρέφει. Αὐτό τό βρέφος στέλνει ὁ Θεός γιά νά λιγοστεύσῃ τή λύπη, νά πονέσῃ Ἐκεῖνο γιά νά παύσουμε νά ὑποφέρουμε ἐμεῖς, νά θυσιαστῇ γιά μᾶς.
 
Ποιά εὐγνωμοσύνη νά τοῦ προσφέρουμε σέ ὅλα αὐτά; Τί νά κάμουμε; Ἡ καλύτερη ἐκδήλωσις τῆς εὐγνωμοσύνης μας εἶναι νά προετοιμάσωμεν τόν ἐαυτό μας, ὥστε νά Τόν δεχθοῦμε ἐπαξίως. Στή φετεινή ἐπανάληψη τῆς μητροπόλεως τῶν ἑορτῶν ἄς τόν ὑποδεχθοῦμε μέ ἀγνή καί καθαρή καρδιά. Ἄς ἀπομακρύνουμε κάθε παράνομη καί ἁμαρτωλή ἐπιθυμία πού λεκιάζει κάθε τι ὡραῖον, ὑψηλόν, πνευματικόν, δοσμένον ἀπό τό Θεό. Ἄς σταθοῦμε μακρυά ἀπό κάθε πάθος ἔχθρας καί μίσους πού καταστρέφουν κάθε τι εὐγενικόν πού μπορεῖ νά γεννηθῇ μέσα μας.
 
 
Πολλοί ἐτοιμαζόμαστε νά ὑποδεχθοῦμε τό Χριστό μέ καθημερινές συνήθειες καί κοσμικό πνεῦμα καί παραμελοῦμε τό ἀληθινό νόημα τῆς ἑορτῆς. Λησμονοῦμε ὅτι ὁ Χριστός ἔρχεται ἀποκλειστικά γιά νά ἐλευθερώσῃ τήν ψυχήν, ἡ ὁποία ζητᾶ τήν ἀγάπη, τήν ἁγνότητα καί τό σεμνόν τῆς φιλανθρωπίας καί ἐλεημοσύνης.
 
Ἄς εἰσπνέσουμε τό «ὀξυγόνο» τῆς λύτρωσης πού διώχνει τήν «ὀσμή» τοῦ θανάτου καί φέρνει τό ἄρωμα, τήν ὀσμή καί τήν εὐωδία τῆς ζωῆς (Β΄ Κορ. 2,15-16). Ἄς ἀφήσουμε τό φῶς τῆς Θεότητος νά ξεχυθῇ σπάταλα στή ζωή μας καί ἄς μή μείνουμε ἀμέτοχοι στή Θεία φιλανθρωπία, ἀλλά ἄς ἀνοίξουμε διάπλατα τό σπήλαιο τῆς καρδιᾶς μας καί ἄς κοινωνήσουμε Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν τήν αἰώνιον. Ἀμήν!
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.