Ασταθεια και απογοητευση εφερε διεθνως το 2016

Η μετά αλήθεια και η άνοδος των αδίστακτων λαϊκιστών σημάδεψαν το έτος που φεύγει
«Το λάθος Βρούτε, δεν είναι στα αστέρια μας, αλλά σε εμάς, γιατί είμαστε υποτακτικοί»

William Shakespeare

«Τι κρέας τρώει ο Καίσαρας, και έχει γίνει τόσο σπουδαίος;» ρωτάει ο Κάσιος τον Βρούτο στον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ, μια ερώτηση που κάνουν όλο και περισσότεροι στην Ευρώπη, όσο αφορά την Γερμανία και τις Βρυξέλλες.
 
Όμως τι έχει αλλάξει από τις εποχές που όλοι ήταν φιλοευρωπαίοι; Όχι οι διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν μη τι άλλο αυτές έχουν μείνει αρτηριοσκληρωτικές, και μάλιστα έγιναν ακόμα πιο σκαιές, μετατρεπόμενες πιο έντονα σε αυτό που φοβόμασταν όσο πολιτικοί σε όλη την Ευρώπη τις χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν είτε την πολιτική τους ανεπάρκεια είτε την πολιτική τους ανικανότητα.

Σε αυτή την πολιτική αβελτηρία που ξεκινά από τις επιλογές των πολιτών όταν ψηφίζουν, μπορεί να εντοπιστεί η δυσφορία που διέπει την Ευρώπη, αλλά και όλο τον κόσμο, που συνέχισε την κάθοδό της προς τον απολυταρχισμό που νόμιζε ότι είχε αφήσει πίσω. 

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα 

Η άνοδος των άκρων, που ενέτεινε η μεταναστευτική κρίση και οι τρομοκρατικές επιθέσεις σε όλη την Ευρώπη, ήρθε στο προσκήνιο το 2016, με την παραλίγο επικράτηση ενός ακροδεξιού στις προεδρικές εκλογές της Αυστρίας, που μάλιστα είχε τη στήριξη ενός μέρους του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος που βλέπει με καλό μάτι τη συνεργασία με το κόμμα των ακροδεξιών στην κυβέρνηση.
 
Παράλληλα είδαμε την άνοδο του Ευρωσκεπτικισμού όσο αφορά τόσο τις εργασιακές όσο και τις μεταναστευτικές πολιτικές στην Ευρώπη, κυρίως με το δημοψήφισμα στη Βρετανία, όπου οριακά οι πολίτες αποφάσισαν την έξοδό της από την ΕΕ, μια έξοδο της οποίας τα αποτελέσματα δεν έχουμε δει ακόμη, μιας και αυτή δεν έχει καν ξεκινήσει.
 
Η κορωνίδα φυσικά όλου του 2016 ήταν η εκλογή του «αντισυστημικού» Ντόναλτ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, που έδειξε ευθύς αμέσως την αντισυστημικότητά του διορίζοντας το πιο πλούσιο υπουργικό Συμβούλιο που έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία της χώρας, αποτελούμενο από μεγαλοεπιχειρηματίες και στελέχη τραπεζών.
 
 «Αρχές της ελευθερίας όπως η διαφάνεια, το κράτος δικαίου, η λογοδοσία και ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας καταπατώνται ευρέως, με απολυταρχικούς ηγέτες και ακόμα και κάποιους δυτικούς πολιτικούς να προσφεύγουν ανοιχτά στον φόβο, την ξενοφοβία και την παράνοια. Οι εχθροί της δημοκρατίας γίνονται τολμηρότεροι καθημερινά» προειδοποιούσε η Washington Post τον Μάρτιο, και αν μη τι άλλο, οι εξελίξεις σε όλο τον κόσμο επιβεβαίωσαν αυτή την τάση. 

Η άνοδος της μετά αλήθειας, και η ελπίδα για το 2017 

Τίποτα δεν εκφράζει την εποχή μας, και την παγκόσμια κατάσταση, σαν τη λέξη που επέλεξε το λεξικό της Οξφόρδης σαν λέξη της χρονιάς, που δείχνει ότι ο πόλεμος αυτός στρέφεται όχι μόνο κατά της ελευθερίας ή της δημοκρατίας, αλλά και της πραγματικότητας.
 
Η λέξη αυτή ήταν η «μετά-αληθεια», δηλαδή «καταστάσεις στις οποίες τα αντικειμενικά γεγονότα είναι λιγότερο επιδραστικά στον σχηματισμό και επηρεασμό της κοινής γνώμης απ’ ό,τι οι κατασκευές και ιστορίες που στοχεύουν στο συναίσθημα και οι προσωπικές απόψεις και πεποιθήσεις»
Μέσα σε αυτή τη θύελλα, υπάρχουν νησίδες ελπίδας; Ίσως. Οι «The New York Times» αύξησαν κατά 80.000 τους συνδρομητές τους τις πρώτες ημέρες μετά την εκλογή Τραμπ.
 
Η αύξηση αποδίδεται στην αντίδραση των πολιτών στην κατάσταση αυτή, ενώ ελπίδες δημιούργησε τόσο η αποτυχία του δημοψηφίσματος του Ορμπάν στην Ουγγαρία, όσο και η απροσδόκητη ήττα, στο Λονδίνο, συντηρητικού βουλευτή να επανεκλεγεί στη μέχρι τότε σίγουρη θέση του, με τους ψηφοφόρους να τον απορρίπτουν τόσο για το γεγονός ότι στήριξε την έξοδο από την ΕΕ, όσο και για το γεγονός ότι ως συντηρητικός υποψήφιος για τη Δημαρχία του Λονδίνου, ακολούθησε κατάπτυστες τακτικές εναντίον του αντιπάλου του, από τον οποίο ηττήθηκε και εκεί.
 
Έτσι λοιπόν φαίνεται πως οι πολίτες δεν μπορούν να περιμένουν από τους άλλους να τους σώσουν, αν δεν επιθυμούν να σωθούν μόνοι τους, είτε οικονομικά είτε πολιτικά.
 
Κλείνοντας όπως αρχίζαμε, δεν έχει τίποτα σπουδαίο το κρέας που τρώει ο Καίσαρας, ούτε στις καταστάσεις, ούτε «στο κακό το ριζικό μας» ούτε «στο Θεό που μας μισεί». Αν το θέλουμε, η απάντηση βρίσκεται μερικές γραμμές πιο κάτω στον «Ιούλιο Καίσαρα», πάλι από τον Κάσιο: «Το λάθος Βρούτε, δεν είναι στα αστέρια μας, αλλά σε εμάς, γιατί είμαστε υποτακτικοί».

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.