Το φαινομενο των υπερπροστατευτικων γονεων

Τελευταία ολοένα και περισσότερο αυξάνεται το φαινόμενο των γονέων, οι οποίοι πηγαίνουν στα Σχολεία των παιδιών τους  με έντονη δυσπιστία και αρνητική διάθεση προς το σχολικό περιβάλλον.                  
 
 Έχοντας υπεραυξημένο το αίσθημα της φροντίδας και προστασίας του παιδιού τους, παρουσιάζουν συχνά αδιάλλακτες προσωπικές απόψεις και αμφισβητούν το Σχολείο σε πολλά σημεία του ή ακόμη και ολόκληρο στο σύνολο του. Απαιτούν δε από το σχολείο, να προσαρμοστεί αυτό στις δικιές τους προσωπικές επιθυμίες , τις οποίες συνήθως θεωρούν αδιαπραγμάτευτες.                                                        
Φυσικά η στάση τους αυτή, συχνά αποτελεί απόρροια της μεγάλης αγάπης για τα παιδιά τους, του έντονου ενδιαφέροντος τους για την εξέλιξη τους και της μεγάλης ανησυχίας τους για την εκπαίδευση τους.  Όμως, αυτή η υπερβολή που δείχνουν, πολλές φορές οδηγεί σε λάθος χειρισμούς εκ μέρους τους με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλαπλά προβλήματα. Προβλήματα που δεν τα επιδιώκουν, δεν τα περιμένουν ούτε και οι ίδιοι και φυσικά δεν τα αντιλαμβάνονται εγκαίρως. Αυτά όμως αυξάνονται, οξύνονται και μεταλλάσσονται με την πάροδο του χρόνου, μεταφέροντας τελικά το τίμημα στα ίδια τους τα παιδιά. Έτσι, αυτή η υπερβολή  που οδηγεί σε λάθους χειρισμούς, δημιουργεί τελικά στα παιδιά διαστρεβλωμένα αποτελέσματα, συνήθως αντίθετα από τα επιθυμητά, αντίθετα ακόμη και από τις επιδιώξεις των γονέων τους, που όταν το αντιληφθούν συχνά είναι αργά .   
 
Αυτούς τους γονείς, ίσως τους δεις στα διαλείμματα να σκαρφαλώνουν στα κάγκελα του σχολείου, κυρίως για να τους δει το παιδί τους  ώστε να έχει μόνιμα την αίσθηση της απανταχού προστασίας τους. Ίσως τους δεις στα κάγκελα της αυλής να φέρνουν στο παιδί τους κάποιο τρόφιμο ( που συνήθως απαγορεύεται η διάθεση του από το κυλικείο του Σχολείου ), το οποίο παιδί τους ίσως και να είναι και υπέρβαρο, αλλά κατά την δική τους εκτίμηση «δεν τρώει τίποτε».
 
Ίσως τους δεις όταν ψιχαλίζει στην πόρτα του σχολείου, ούτως ώστε να διαπιστώσουν  αν βγήκαν τα παιδιά στην αυλή στο διάλειμμα και μήπως αρρωστήσουν. Ίσως τους δεις στα κάγκελα των γηπέδων, στους αθλητικούς αγώνες του Σχολείου, να κάνουν συστάσεις στους διαιτητές μην αδικήσουν το παιδί τους ή να προτρέπουν το παιδί τους σε προσπάθειες υπέρ πάντων, οδηγώντας το τελικά να αγωνίζεται μόνο για να μην τους απογοητεύσει. Ίσως τους δεις στις γιορτές του Σχολείου, να ανησυχούν και να διαμαρτύρονται για τον ρόλο που πήρε το παιδί τους, πιστεύοντας ότι με αυτόν δεν αναδεικνύεται η αξία του παιδιού τους.                        
 
Ανησυχούν σε μόνιμη βάση για τους βαθμούς, τους σημαιοφόρους, τους παραστάτες, την διδακτέα ύλη και φυσικά και για το Bullying. To δικό τους παιδί νομίζουν ότι είναι πάντα το θύμα. Αν οι υπόλοιποι (ακόμη και αν είναι όλοι, αυτοί οι υπόλοιποι) λένε το αντίθετο, τότε είναι βέβαιο ότι το παιδί τους έχει στοχοποιηθεί και το ίδιο δεν φταίει σε τίποτε.   
 
Τα παιδιά αυτών των γονιών, συχνά προβληματίζονται στην προσαρμογή τους στο σχολικό περιβάλλον και δυσκολεύονται να αποδεχθούν και να σεβαστούν τους κανόνες του Σχολείου, ειδικά αν οι κανόνες δεν ταυτίζονται με τις απόψεις του γονέα τους.
 
Δημιουργούν προβλήματα στους συμμαθητές και τους δασκάλους τους, δυσκολεύονται να ομαδοποιηθούν και να συνεργασθούν με άλλα παιδιά, συχνά εμφανίζουν αντικοινωνικές συμπεριφορές είτε εξωστρεφείς είτε και εσωστρεφείς, αλλά κυρίως δημιουργούν μεγάλα προβλήματα στον εαυτό τους . Έτσι, η υπερπροστασία και η ψυχοδυναμική της οικογένειας , η οποία δημιουργεί εγωιστικές  διαθέσεις στο παιδί και εγωκεντρικές τάσεις, τις οποίες μάλιστα αφήνει ανεξέλεγκτες κατόπιν, δείχνοντας μεγάλη ανοχή σε αυτές, τελικά σε βάθος χρόνου ανατρέφει παιδιά με δύσκολες συμπεριφορές και προβλήματα προσαρμογής στο Σχολικό και στο Κοινωνικό περιβάλλον.    
 
Επίσης υπάρχουν φορές, που αυτοί οι γονείς μένουν αμέτοχοι και απαθείς στις ανεξέλεγκτες προσωπικές εκρήξεις του παιδιού τους και προς τους ίδιους και προς τους άλλους, οι οποίες μάλιστα μπορεί και να φτάνουν έως και το επίπεδο επιθετικής στάσης.  Με την πάροδο των ετών όμως, συχνά αυτές οι ανεξέλεγκτες συμπεριφορές του παιδιού δυστυχώς πολλαπλασιάζονται και διευρύνονται σε πολλά επίπεδα και ο περιορισμός τους καθίσταται δύσκολος έως και αδύνατος.
 
 Τελικά τα αποτελέσματα της εκπαίδευσης, πέρα από τους υπόλοιπους παράγοντες που συντελούν για αυτά, έχουν και να κάνουν και με το πώς βλέπουμε όλοι μας το Σχολείο. Έχουν και να κάνουν με τι περιμένουμε από αυτό και κυρίως με το πόση διάθεση εμπιστοσύνης μπορεί να του δοθεί από τους γονείς και την κοινωνία.                                                                                               
Θα πρέπει οι γονείς να βλέπουν το Σχολείο σαν άξιο συνοδοιπόρο τους και πολύτιμο φίλο τους στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού τους, σαν τον έμπιστο συνεργάτη τους που μαζί του θα υποστηρίξουν την εξέλιξη του παιδιού και θα σμιλεύσουν την προσωπικότητα του.  
 
Αν αντιθέτως, οι γονείς δούνε το Σχολείο, σαν μια ευκαιρία προέκτασης του Εγώ τους και ως ένα δόκιμο πεδίο για την δική τους προβολή, άμεσης η έμμεσης, τότε δυστυχώς τον τελικό λογαριασμό ίσως τον πληρώσουν τα ίδια τα παιδιά.   Και αυτό, πέρα από μεγάλο κρίμα, είναι αυτό που κανείς μας και με τίποτε δεν θέλει.
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.