Τα Μεσα και το μεσον
Κάποτε το τέλος θα γραφόταν ή τουλάχιστον θα προοιωνιζόταν. Όταν οι εκδότες «εφηύραν τα… dvd με τη Ντόρα την Εξερευνήτρια και τα πάσης φύσεως άσματα δεν φαντάζονταν ότι κάποτε ο πολίτης θα συναισθανόταν ότι είναι και αναγνώστης σε αυτή τη χώρα; Εκτός από δέκτης τηλεοπτικών ειδήσεων κατεβασμένων από σάιτς και σαφώς… τηλεκατευθυνόμενων… Και τώρα πίσω πίσω είπαν να σκεφτούν και «δημοσιογραφικά»… Με σχόλια, αλλά τα κυριότερα στα μπλογκς…
«Από τότε που οι εφημερίδες και τα μεγάλα ΜΜΕ πέρασαν στα χέρια εργολάβων και μεγαλοεπιχειρηματιών άρχισε να γράφεται το τέλος και της πραγματικής ενημέρωσης και της ανεξαρτησίας του πολιτικού κόσμου. Όταν ο κάθε υπουργός λαμβάνει αποφάσεις με κύριο γνώμονα όχι την αποδοχή της από τους ψηφοφόρους του τουλάχιστον (άσε το δημόσιο συμφέρον), αλλά το αν θα αρέσει στον δείνα παρουσιαστή, ή τον τάδε επιχειρηματία, το παιχνίδι έχει χαθεί.»
«Tο αδιέξοδο στην ελληνική αγορά της ενημέρωσης δεν είναι ταμειακό μόνο. Είναι πρωτίστως δομικό.
Τις ώρες αυτές τρεις από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις Τύπου στην Ελλάδα συγκλονίζονται από μία άνευ προηγουμένου αντιπαράθεση, μεταξύ των διοικήσεών τους και της ΕΣΗΕΑ. Την ίδια στιγμή δοκιμάζονται οι σχέσεις των δημοσιογράφων με το σωματείο τους, όσο και οι ισορροπίες μεταξύ κλάδων εργαζομένων που βρίσκονται μπροστά σε μια πίτα η οποία δεν φτάνει για όλους.
Η κήρυξη της απεργίας από την ΕΣΗΕΑ βρήκε αντίθετο μεγάλο αριθμό δημοσιογράφων (ιδιαίτερα στον ΔΟΛ και στον Πήγασο) με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένταση. Όλα αυτά δεν είναι τίποτα περισσότερο από συμπτώματα της παθογένειας που ταλαιπωρεί τα ελληνικά μέσα και την καχεκτική βιομηχανία τους. Και αυτό που ακούμε τώρα, πέρα από τις κραυγές των εργαζομένων που αγωνιούν, είναι ο ήχος της φούσκας που σκάει. Τι ήταν, λοιπόν, η αγορά των media στην Ελλάδα; Ηταν ένας κήπος με υπερφυσικά φυτά, ένα Jurassic Park με μορφές και σχήματα που δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε ένα κόσμο όπου τα πράγματα εξελίσσονται φυσιολογικά. Ζούμε στη χώρα με τις περισσότερες εφημερίδες ως προς το μέγεθος του πληθυσμού. Και μάλλον αργά αποφασίσαμε να αναρωτηθούμε για ποιο λόγο ο ελληνικός Τύπος χρειάζεται τόσα μανταλάκια κάθε πρωί. Ερώτηση με απάντηση που ξέρουμε: η ελληνική βιομηχανία της ενημέρωσης δεν οικοδομήθηκε πάνω σε αυτόνομη βάση. Ηταν ετερόφωτη οικονομικά, αντλώντας πόρους από άλλες δραστηριότητες, τις οποίες υποστήριζε. Ο πληθωρισμός των μέσων δεν αντιστοιχεί στο κοινό, αλλά στις ανάγκες των ιδιοκτητών τους.
Εκ των πραγμάτων, όταν η τεχνολογία άρχισε να διηγείται μια καινούργια ιστορία, τα συμβατικά μέσα είδαν εφιάλτες. Προσπάθησαν να κρατήσουν το κοινό τους με μεθόδους που δεν αντιστοιχούν σε καμία οικονομική λογική και τα λογιστήρια πιέστηκαν. Η αγορά συρρικνώθηκε. Ήρθε και η κρίση να περιορίσει τη διαφημιστική δαπάνη, αναπόφευκτα τα ταμεία άδειασαν. Αυτή τη στιγμή οι επιχειρήσεις Τύπου που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα είναι ελάχιστες-αν έχουν απομείνει και αυτές.»
Η κατάσταση ή θα ξεχαστεί εν όψει εκλογών και λόγω αναστολής των κινητοποιήσεων ή θα μείνει ίδια. Μπροστά δεν φαίνεται να πηγαίνει, ο κόσμος όμως ευτυχώς θα πάει κι ας λέει ο εθνοσωτήρ πλέον Λάκης ότι η ελπίδα δεν μπαίνει σε κουτάκια κι έχει ημερομηνία λήξης… Ο καιρός κι ο λαός ενίοτε τιμωρεί…
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
