Ποιος καταστρεφει τον Εβρο και τη Θρακη;
Εκείνο που με εντυπωσίασε ακόμη μια φορά, στην προκειμένη περίπτωση με τις φωτιές στην Αλεξανδρούπολη και στον Έβρο, που αποτιμήθηκαν ως οι χειρότερες στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, είναι πώς αντί να αναζητήσουμε τις αιτίες που οδηγούν τη χώρα από τη μια καταστροφή στην άλλη, κάθε φορά επινοούνται σενάρια που αποσκοπούν να αφήσουν αλώβητη την πολιτική εξουσία. Στην περίπτωση μάλιστα του Έβρου έχουν αναδυθεί ως άλλοθι υπεράσπισης της κυβέρνησης τα χειρότερα ανθρώπινα ένστικτα που απειλούν να κυριαρχήσουν στην κοινωνία.
Έγραφε ο κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος στην «Καθημερινή» της 25ης Αυγούστου, στο άρθρο του «Πώς θα θεραπευτεί η κοινωνική ανασφάλεια;», ως αυτόκλητος μάρτυρας υπεράσπισης των «σερίφηδων» του Έβρου: «Συμπονώ την ανασφάλεια των μεταναστών. Συμπονώ όμως και την ανασφάλεια των κατοίκων του Έβρου. Ο τόπος τους καταστρέφεται ψάχνουν ενόχους –ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο– για να διαπιστώσουν ότι αυτό που υποψιάζονταν μπορεί να είναι και αλήθεια». Όσοι δεν ζουν την πραγματικότητα του Έβρου και της Θράκης δικαιολογούνται να γράφουν και να πιστεύουν όσα φαντάζονται, σε καμία όμως περίπτωση δεν δικαιολογείται ένας Εβρίτης να προσφεύγει στην αυτοδικία τώρα, αλλά και κατά την εργαλειοποίηση του προσφυγικού από τον Ερντογάν τον Μάρτιο του 2020, όταν βγήκαν στα χωράφια με τις καραμπίνες για να δώσουν διέξοδο στα απωθημένα τους και να διαρρήξουν την καταθλιπτική απομόνωση που βιώνουν στον Έβρο. Γιατί;
Πρώτον, διότι οι μετανάστες στα είκοσι και πλέον χρόνια που διέρχονται και μαζικά από την περιοχή, ποτέ μα ποτέ, δεν δημιούργησαν θέματα ασφάλειας στους ντόπιους. Τις επαναπροωθήσεις φοβούνται και προσπαθούν μέσα από ατραπούς ή, ακολουθώντας τη σιδηροδρομική γραμμή (πολλοί στο παρελθόν σκοτώθηκαν από τρένα), να βρουν διεξόδους. Ούτε οι Εβρίτες αισθάνονται ανασφαλείς από τους πρόσφυγες, ούτε καν από την Τουρκία. Με τις Μεραρχίες και άλλες μονάδες του Γ΄ Σώματος, με πλήθος συνοριοφυλάκων που έχουν απορροφήσει το νεανικό παραγωγικό δυναμικό του νομού, πόσο ανασφαλής μπορείς να αισθάνεσαι; Αυτούς τους φόβους τους καλλιεργούν οι κυβερνώντες κάθε φορά για να επικαλύψουν την ανικανότητά τους, δημιουργούν όμως έτσι άλλοθι στους αυτόκλητους «σερίφηδες» να βγάλουν τα εσώψυχά τους, σήμερα στους πρόσφυγες και αύριο στην κοινωνία. Όταν τρεις κατορθώνουν να συλλάβουν και να «παστώσουν» σαν σαρδέλες 13 ή 25 μετανάστες στο τρέιλερ, ποιοι είναι οι επικίνδυνοι; Από ποιους πρέπει να φυλαγόμαστε;
Τα χωριά του νομού έχουν ερημώσει, η νεολαία μετανάστευσε στα ξένα για δουλειά. Θέλει ακόμη ερώτημα ποιοι έχουν καταστρέψει και συνεχίζουν να καταστρέφουν την περιοχή; Ποιος λοιπόν μπορεί να πιστέψει ότι οι κυβερνώντες που εγκατέλειψαν την περιοχή θα διέθεταν οικονομικούς πόρους για την περιβαλλοντική της προστασία, για επάνδρωση των αρμόδιων υπηρεσιών και την προμήθεια του απαιτούμενου εξοπλισμού, για αντιπυρικές ζώνες, για δασική οδοποιία, για απομάκρυνση της καύσιμης ύλης πριν από κάθε καλοκαίρι;
Δεύτερον, διότι ένας Εβρίτης, όπως και ένας Θρακιώτης, γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι έχουν απαξιώσει την περιοχή την τελευταία τριακονταετία με την καταστροφική πολιτική τους. Είναι η πολιτική των κυβερνώντων σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, που αντί να αξιοποιήσουν μετά το 1991, με τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, τη γεωπολιτική εκτίναξη της περιοχής, που την κατέστησε το δυνητικό επίκεντρο της χώρας με όρους εθνικής οικονομίας, την απαξίωσαν σε όλα τα επίπεδα. Οι τρεις βιομηχανικές ζώνες σε Αλεξανδρούπολη, Κομοτηνή και Ξάνθη μετατράπηκαν σε κουφάρια εργοστασίων, και χιλιάδες θέσεις εργασίας χάθηκαν. Τα δέκα σιδηροδρομικά δρομολόγια μεταξύ Έβρου – Θεσσαλονίκης, από τα οποία τα τέσσερα συνέχιζαν στην Αθήνα, μηδενίστηκαν, απεικονίζοντας την παραγωγική απαξίωση και την εγκατάλειψη της περιοχής. Ενώ η ΕΕ ενέταξε από το 1992 τον σιδηροδρομικό άξονα Αλεξανδρούπολης – Ελληνοβουλγαρικών συνόρων στον Διευρωπαϊκό Άξονα ΙΧ, αξιοποιώντας τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, στάθηκαν ανίκανοι να τον αξιοποιήσουν, διότι παρέμεινε αναξιοποίητο το λιμάνι παρά τη χρηματοδότηση από την ΕΕ και την ανακαίνιση του σιδηροδρομικού άξονα. Με αποτέλεσμα αντί το λιμάνι να αξιοποιείται παραγωγικά, να έχει ενταχθεί σε στρατιωτικές σκοπιμότητες. Τα χωριά του νομού έχουν ερημώσει, η νεολαία μετανάστευσε στα ξένα για δουλειά. Θέλει ακόμη ερώτημα ποιοι έχουν καταστρέψει και συνεχίζουν να καταστρέφουν την περιοχή; Ποιος λοιπόν μπορεί να πιστέψει ότι οι κυβερνώντες που εγκατέλειψαν την περιοχή θα διέθεταν οικονομικούς πόρους για την περιβαλλοντική της προστασία, για επάνδρωση των αρμόδιων υπηρεσιών και την προμήθεια του απαιτούμενου εξοπλισμού, για αντιπυρικές ζώνες, για δασική οδοποιία, για απομάκρυνση της καύσιμης ύλης πριν από κάθε καλοκαίρι;
Ποιος όμως ευθύνεται για το προσφυγικό; Γιατί στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου αλλά και μέχρι το τέλος του 20ου αι. δεν υπήρχαν προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές και υπάρχουν τώρα; Όταν ο Τέρι Ίγκλετον ρωτήθηκε σχετικά, σε συνέντευξή του το 2015 στην Αθήνα, είχε πει:
«Το προσφυγικό είναι ένα πρόβλημα που συνεχίζει να ματώνει, κι ωστόσο η Ευρώπη το αντιμετωπίζει με ημίμετρα.Η Δύση πρέπει να γνωρίζει ότι υπάρχει μια γραμμή που ενώνει άμεσα την 11η Σεπτεμβρίου με το προσφυγικό πρόβλημα. Η 11η Σεπτεμβρίου έφερε την επέμβαση στο Ιράκ, που προκάλεσε την αποσταθεροποίηση στη Μέση Ανατολή, κάτι που συν τω χρόνω ανέδειξε την ISIS, δημιουργώντας χάος στην περιοχή, και εντέλει τα κύματα προσφύγων προς την ΕΕ. Πρέπει δηλαδή να δούμε την προϊστορία των πραγμάτων. Και να αναγνωρίσουμε ότι η Δύση έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το προσφυγικό. Δεν είναι ζήτημα αγαθοεργίας, αλλά πρόκειται για μια ηθική υποχρέωση».
Αλεξανδρούπολη, 27/8/2023
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
