Point of View: Seated

Ρε φίλε,  απογοήτευση…!
 
Ναι, έχω απογοητευτεί. Που μεγαλώνω και ζω σε έναν κόσμο που φοβάμαι και σιχαίνομαι. Στον κόσμο των μεγάλων, όπως λέγαμε μικροί. Σε αυτόν τον κόσμο αναγκαζόμαστε να κυριευόμαστε από το άγχος και την άποψη των τριγύρω, νοιαζόμαστε για πράγματα που δεν γνωρίζουμε αν μας ωφελούν, αλλά σκεφτόμαστε πως  αφού το έχει ο τάδε γιατί να μην το 'χω κι εγώ;
 
Ως απάντηση, λέει ένα τραγούδι του Θανάση Γκαϊφύλλια «Σ' όλους που τα ξέρουν όλα και σ' αυτούς που θέλουν τώρα όλα αυτά που ούτε οι ίδιοι ονειρεύτηκαν, Αντιστέκομαι».
 
 Και αυτό που βλέπω είναι ότι έχω απογοητευτεί με τον εαυτό μου, γιατί έχω αναπληρώσει όνειρα απλά και αγνά ίσως παιδικά, με βλέψεις άλλων. Με ιδέες ξένες εμπλουτισμένες με πάθη.  Δεν είμαι σίγουρος για ό,τι λέω, αλλά αυτό πιστεύω τουλάχιστον.
 
 Κι ο λόγος μου πηγάζει από μνήμες που πετάγονται μέσα στο κεφάλι μου. Μνήμες που μου θυμίζουν τι ήθελα μικρός κι ακούγονται σε βερσιόν παιδικής φωνής μες στα αυτιά μου.
 
Για στάσου λιγάκι και πώς σου ήρθαν όλες αυτές οι μπούρδες που μας αραδιάζεις και τις διαβάζουμε τόσην ώρα;
 
Αυτή την βδομάδα τελειώνει ο Αύγουστος και στην τηλεόραση παίζουν διαφημίσεις για σχολικά είδη. Παρατήρησα λοιπόν τη θλίψη στο βλέμμα της Μυρτώς και θυμήθηκα το αντίστοιχο προσωπικό μου συναίσθημα και την επιθυμία μου να μπορέσω να κάνω τον Αύγουστο να διαρκεί δώδεκα μήνες.
 
Γέλασα λίγο μέσα μου και συνέχισα να σκαλίζω τη μνήμη μου μέχρις ότου αντιλήφθηκα ότι αυτή επιθυμία ανήκε σε μια λίστα επιθυμιών όπου μερικές από αυτές ήταν οι ακόλουθες:
 

• Να κάνω την μάνα μου να νοιώθει υπερήφανη για όλα όσα έχει κάνει για μένα. Ανταμοιβή Ειρήνης, να την κάνω υπερήφανη
• Να δω άλλους ανάπηρους  να δραστηριοποιούνται, να αυτονομούνται και να κοινωνικοποιούνται
• Δυο βίλες, ένα κότερο ονόματι «Λάπρας» και πολλά σπίτια ανά τη Γη, ώστε να μην πληρώνω ξενοδοχεία
• Μια καλή κοπέλα (κατά προτίμηση αρχισυντάκτρια) να με αγαπάει και να κάνω τρία παιδιά. Έναν τραγουδιστή, μια ζωγράφο κι έναν ποδοσφαιριστή
• Να δω την Κομοτηνή μονιασμένη χωρίς θρησκευτικό φυλετικό ρατσισμό
• Να γίνω ο Professor X
• Να τρώω όση Μερέντα θέλω χωρίς να χορταίνω  και να μην παχαίνω

 
Και άλλα πολλά…
 
Εντάξει, δεν λέω, δεν μπορώ να τα ακολουθήσω κατά γράμμα, αν όμως ξαναβρώ λίγη από την ξεγνοιασιά και την ολοκλήρωση που περιέχουν αυτά τα θέλω και η επίτευξή τους, τότε είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα με αγαπούσα λίγο περισσότερο.
 
Γιατί μου έχουν πει ότι πέραν από το να αγαπάς και να αγαπιέσαι (καλά, το δεύτερο το έχω απογειώσει) σημαντικό είναι να θαυμάζεις και τον τύπο στον καθρέφτη….
 
Εγώ δυστυχώς αυτή τη στιγμή ακούω μέσα μου την «αυτολογοκρισία» που λέει « τι τα γράφεις εσύ αυτά εδώ, ρε Σπύρο; Και ποιος είσαι συ; Γιατί να μου πεις εσύ για κάτι τέτοιο κι όχι κάποιος άλλος; Νομίζω ότι την έχεις δει κάποιος και το παίζεις και γνωστής να πούμε… Τραβά σπίτι σου κι ασχολήσου με τα μούτρα σου, έτσι όπως είσαι!».  Και ευτυχώς μπορώ και απαντώ «τα μούτρα μου είναι απερίγραπτα πανέμορφα. Εγώ γράφω γιατί το νιώθω. Και προσπαθώ να κάνω ό,τι νιώθω. Δεν επιβάλλω να δημοσιευθεί ή να διαβαστεί. Δεν είμαι τίποτα παραπάνω. Κάπως διαφορετικός και ομορφότερος ναι, αλλά παραπάνω όχι. Μπορείς να γράψεις κι εσύ αντιφρονούντα εαυτέ μου, όμως φοβάσαι. Φοβάσαι μην μεγαλώσεις και πληγωθείς. Εγώ θα κυνηγώ αυτά που γούσταρα μικρός, και θα αδιαφορώ για αυτά που κοροϊδεύεις».
 
Άντε διαβάστε τώρα τίποτα σοβαρότερο.
 

 
Υ.Γ.: Το παραπάνω άρθρο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Οποιαδήποτε ομοιότητα σε χαρακτήρες ή γεγονότα είναι εντελώς συμπτωματική.
 
Ο «Παρατηρητής της Θράκης» ζητεί συγγνώμη και παρακαλεί τους αναγνώστες του να μη λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τους τα κείμενα του κ. Νταντανίδη.[Σημ. σύνταξης: Διευκρινίζουμε ότι κι αυτή η προτροπή του «γόητος»  Σπύρου μας  είναι…  Γόνιμο effet του γραπτού του σεναρίου…]
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.