Point of View: Seated

Αγαπημένο μου αναγνωστικό κοινό του «ΠτΘ»,αυτό είναι ένα σύντομο κείμενο θέσης για την βία.

Μια σειρά από καταγγελίες έλαβε μέρος στις Ηνωμένες Πολιτείες καιρό πριν με τον χαρακτηριστικό τίτλο #metoo, που σημαίνει «και εγώ επίσης». Δείχνοντας πως η βία που είχαν δεχτεί, κατά κύριο λόγο, γυναίκες από άνδρες είναι κάτι συστηματικό. Δεν είναι κάτι μεμονωμένο.

Η σεξουαλική παρενόχληση, ο βιασμός και η κακοποίηση είναι τα πιο «βαριά» αδικήματα πριν τους φόνους και τις γυναικοκτονίες. Τα λιγότερο «βαριά» –συγκριτικά και φαινομενικά– ήταν οι σεξιστικές συμπεριφορές και επιθέσεις, η υποτίμηση, οι εκφράσεις μίσους, η σκληρή συμπεριφορά που προκαλεί ανασφάλεια, πόνο και αμφισβήτηση, αλλιώς η λεκτική βία.

Αυτά τα λιγότερο «βαριά» είναι βία που δεν είναι εύκολο να αποδειχτεί και να την δούμε ως ποινικά κολάσιμη. Εδώ όμως έρχομαι να σου πω πως αυτά τα μικρά, λιγότερο «βαριά» κομματάκια είναι που κάνουν–μαζί με άλλους παράγοντες– την βία συστηματικό και συστημικό φαινόμενο.

Δικαιολογούμε επιθετικές συμπεριφορές, ας πούμε στον αθλητισμό, από τον προπονητή στους αθλητές, επειδή πιστεύουμε πως έτσι θα μάθουν οι αθλητές, με τον δύσκολο τρόπο.  Όπως κάποτε δέρνανε τους γονείς μας οι δάσκαλοι.

Αλλά, επιτρέψτε μου να ρωτήσω: Θεωρείτε πως αυτός ο τρόπος διδασκαλίας, όπου ο μέντορας «σκληραγωγεί» είναι ο δύσκολος τρόπος για να διδάξεις; Ή ο εύκολος; Δηλαδή, όταν ο προπονητής έχει να επιλέξει ανάμεσα στην τακτική που θα γίνει ο ίδιος παράδειγμα και στην τακτική που θα επιβάλλει κάτι στους αθλητές του, ποιο είναι το εύκολο για τον προπονητή και ποιο το δύσκολο;

Ναι, για να γίνεις καλός/ή/ό σε κάτι πρέπει να κοπιάσεις ακόμα κι αν είσαι ο Μότσαρτ. Αλλά δεν πρέπει να κακοποιηθείς, ούτε να ρεζιλευτείς. Ευτυχώς δεν ζούμε στην Αρχαία Σπάρτη και μπορούμε να βρούμε την διαφορά μεταξύ του πόνου από την κόπωση και του πόνου από την κακουχία. Με απλά λόγια, προφανώς και θα πιαστείς όταν γυμνάζεσαι, αλλά αν το παρακάνεις θα τραυματιστείς και θα πάθεις ζημιά. Μην πάθεις ζημιά.

Και σχετικά με τους άλλους παράγοντες που αναφέρω παραπάνω, ο ισχυρός έχει την τάση να τσαλαπατά τον ισχνότερο. Αν αυτό δεν σε ενοχλεί και είναι φυσικό, τότε είσαι απολίτιστος. Η ανθρώπινη φύση είναι συμπεριληπτική. Η ζούγκλα είναι συμπεριληπτική. Τα υπόλοιπα περί ισχυρότερου που επιβιώνει είναι διαστροφή. Ο Δαρβίνος δεν μίλησε για ισχυρότερους, αλλά για ευπροσάρμοστα σύνολα, που είναι τυχερά και ταιριάζουν με το περιβάλλον.

Προσαρμοστείτε επιτέλους. Ας βάλουμε ισχυρούς κανόνες ασφαλείας, κι όχι κανόνες ασφαλείας των ισχυρών (είδατε τι έκανα εδώ, ε;).

Τέλος, ποιοι, ποιες και ποια από εμάς δεν  έχουμε βρεθεί ως παρατηρητές σε φαινόμενα βίας; Ως μάρτυρες, που έγιναν παρατηρητές;
Κι εγώ, δεν μπήκα στην μέση, δεν μίλησα, δίστασα, δικαιολόγησα τον τραμπούκο που χαλούσε την ημέρα των άλλων, και που αποκαλούσε άχρηστη την υποψήφια οδηγό, τον συμμαθητή, την συνεργάτιδα μου.

Και ντρέπομαι πολύ που είπα πως «εντάξει ας μιλήσει μόνος/η του/της». Και ντρέπομαι που όταν μίλησα, μίλησα πλαγίως και δεν έβρισα τον τραμπούκο. Ίσως να ντρεπόμουν κι αν τον έβριζα. Αφού μπορούμε, ας μιλήσουμε τώρα.

Άντε καλή τύχη.

Σπύρος

ΥΓ: Δείτε το Whiplash

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.