Πες ΟΧΙ στην λεηλατηση της φυσης
Καμιά φορά
“Καμμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις.
Φοράς κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.
Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις.
Έχω μείνει στη θέση που με άφησες για να με ξαναβρείς.
Όμως πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός γιατί τα νύχια μου μακρύνανε και
οι φίλοι μου με φοβούνται. Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες
έχω χάσει την φαντασία μου και κάθε
φορά που ακούω «Κατερίνα» τρομάζω. Νομίζω ότι πρέπει να καταδώσω κάποιον.
Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε
πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,
γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.
Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος
το νου σου ε;”
Κατερίνα Γώγου (1 Ιουνίου 1940 – 3 Οκτωβρίου 1993).
Στο μυαλό είναι ο στόχος, έγραψε η Κατερίνα Γώγου και τη βλέπω παντού γύρω μου να το φωνάζει μέχρι να της βγούν τα σωθικά. Γιατί δεν ακούς, άνθρωπε; Εκεί πυροβολείσαι καθημερινά και ασταμάτητα, χωρίς έλεος και χωρίς ντροπή. Εκεί είναι ο πόλεμος που δέχεσαι. Τρως καθημερινά τον εμετό των Μέσων υποτιθέμενης ενημέρωσης, καλά χωμένων στη μαφία της πολιτικής και των εταιριών, σαν γροθιά στο στομάχι να σου λένε ένα πράγμα. Να φοβάσαι, άνθρωπε, η ζωή είναι φόβος, η ζωή είναι επικίνδυνη και κάτι ακόμα… έισαι μόνος, είσαι μόνη. Όσα «εμείς» κι αν ακούς, η μοναξιά στέκει από κάτω και ουρλιάζει. Ζεις στην εποχή του σκοταδισμού και της ανελευθερίας. Να το ξέρεις αυτό. Να διαχωρίζεις τους μύθους, απ’ τα παραμύθια και τα ψέμματα. Κάπου στέκει η αλήθεια αγέρωχη. Τη βλέπεις; Ξέρω είναι δύσκολο άνθρωπε, γιατί έχει φροντίσει το σύστημα που έχεις φτιάξει, ως άλλος Φρανκεστάιν, από νωρίς να σε πυροβολεί στο κεφάλι. Το κεφάλι κάποια στιγμή θα λιώσει απ’ τις σφαίρες, θα αποκοπεί.
Σκέψου τώρα τον εαυτό σου χωρίς κεφάλι και σκέψου δίπλα ένα βουνό χωρίς κορυφή. Γιατί; Γιατί καταλείφθηκε από σιδερένια τέρατα, κι αυτά για το καλό της ανάπτυξης σου φυσικά, της πράσινης. Τα λένε ανεμογεννήτριες και είναι φιλικά προς το περιβάλλον, όσο είναι φιλικό ένα μαχαίρι καρφωμένο στην ανθρώπινη σάρκα. Μπορεί να πεις μέσα σου. «Αφού δεν πάω στο βουνό, τι με νοιάζει! Εγώ ζω στην πόλη κι εκεί θέλω να αναπτυχθώ». Θα σου πω, άνθρωπε, ότι αν πετάξεις ένα ψάρι έξω απ’ το νερό θα πεθάνει απο ασφυσξία. Το ίδιο συμβαίνει και σε σένα. Πεθαίνεις ήδη από ασφυξία, απλά μπορείς ακόμα να αγοράσεις μάσκες οξυγόνου και να συντήρηθείς στη ζωή. Σε λίγο, δεν θα μπορείς. Τί θα κάνεις τότε;
Το κακό ζει κάθε φορά που λες ΝΑΙ ενώ το είναι σου φωνάζει ΟΧΙ, κάθε φορά που λες στον εαυτό σου ότι ένας άνθρωπος δεν κάνει τη διαφορά, κάθε φορά που γυρνάς την πλάτη σε κάτι που σε πονάει, κάθε φορά που νομίζεις ότι η φωνή σου δεν είναι σημαντική, σημαντική όχι γιατί σε λένε Γιώργο, Τάκη, Μαρία, Ευανθία και είσαι εξέχουσα προσωπικότητα, απλά γιατί είσαι μοναδικό γενετικό υλικό που δεν μπορεί να επαναληφθεί, που μέσα από αυτό εκφράζεται το σύμπαν.
Πάντου υπάρχει φως και πάντα. Όπου δρα η αγάπη, όλα ενώνονται και έχουν νόημα. Μια πηγή ανεξάντλητης δύναμης, σοφίας, συμπόνοιας και αρετής. Φτιάξε μια αλυσίδα από αυτήν και θα δείς πως δεν είσαι ένα μόνο και αδύναμο ον, αποκομμένο από κάθε τι.
Είχα την τύχη να ακούσω ότι είμαι όμορφη έτσι όπως είμαι, ότι έχω σημασία και ότι μ’ αγαπούν και θα στο λέω μέχρι να το νιώσεις ως το τελευταίο δαχτυλάκι το ποδιού σου. Στάσου στο ύψος σου και μίλα, άπλωσε το χέρι σου και κάποιος θα το βρεί. Κάθε στιγμή έχεις την επιλογή να τιμήσεις τη διαδικασία της ζωής. Κάντο τώρα, δεν είναι νωρίς, ούτε αργά. Όλα είναι εδώ.
Πες ΟΧΙ στην λεηλάτηση της φύσης
Πες ΟΧΙ στην λεηλάτηση του σώματός σου
*Η Σοφία Καρακατσέλη είναι ψυχολόγος
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
