Οσα μετα και να βαλεις…

Υπάρχουν ορισμένες λέξεις που έχουν χάσει όλο το αξιακό ή απαξιακό τους φορτίο. Είναι τόσο φορεμένες που πλέον δεν σημαίνουν τίποτα. Ακούγονται πλέον ως φρικτές «τυπικούρες». Ακόμα όμως και αν συνεχίζουν να σημαίνουν κάτι, ο ολετήρας της εποχής μας έχει τον τρόπο του να μας ξεγελά. Κοτσάρει από μπροστά ένα «μετά» και σου λέει πήγαμε παρακάτω, εξελιχθήκαμε. Στην αρχή ορίσαμε την εποχή που ζούμε ως «μετα-νεωτερικότητα», ήρθε μετά το facebook και έγινε Meta -χωρίς άλλον προσδιορισμό να ακολουθεί, γιατί είναι το facebook και δεν χρειάζεται- ώσπου χθες διαβάσαμε και για μετα-φασιστικά κόμματα. Ωραίο αυτό το πρόθεμα «μετα». Σου λέει εμείς δεν είμαστε φασιστές είμαστε η εξέλιξη τους, είμαστε μετά-φασίστες. Το τι σημαίνει ακριβώς αυτό και πώς εξελίσσεται ένας φασίστας σε «μετα-φασίστα», τι υπηρετεί και τι πρεσβεύει δεν το γνωρίζουμε. Ξέρουμε όμως ότι οι στίχοι του Φώντα Λάδη που τραγούδησε πρώτη η Μαρία Δημητριάδη σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου, το μακρινό 1978 έκτοτε έχουν αποδειχτεί αληθινοί αμέτρητες φορές:

«Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον
καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει.
Τι κρύβει μέσ’ στα δόντια του το ξέρω,
καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι.»…

…όσα μετά και να μπουν μπροστά για να θολώσουν τα νερά. Όσο κι αν μας καθησυχάζουν πως «δεν τρέχει τίποτα». Μάλλον η Ευρώπη χρειάζεται επειγόντως ένα καινούργιο όραμα σε ένα καινούργιο πλαίσιο ιδεών. Καινούργιο και όχι μετα.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.