Οι τοποι δεν μιλουν πια… σωπαινουν
Οι τόποι δεν μιλούν πια… σωπαίνουν… Πάω κι έρχομαι στη δημοσιά, στη γειτόνισσα, σε κάτι σπίτια που ανοίξανε αυτές τις μέρες με φερτούς, άλλα ανοίγουν το πορτόνι να με δεχθούν, άλλα φωτισμένα και κλειστά, οι τόποι δεν μιλούν πια…
Διακαινίσιμος μεταλαμπριάτικη εβδομάς, βροχή κατά ριπάς, ήλιος ανάμεσα, μια ανοίγει η ομπρέλα, μια κλείνει και σουρώνει στη γωνιά της ανοιξιάτικα νερά. «Ποτίζει κυρά Λένη», μου είπε ο γέρος απ΄ το χωριό που κάνει τις βόλτες του μπροστά απ΄ το σπίτι με μια ωραία, μεγάλη, μαύρη ομπρέλα. «Είναι αυτόματη, έτσι ανοίγει, έτσι κλείνει» μου λέει και ταυτόχρονα μου δείχνει. Την αγόρασε από το κινέζικο που έχει όλα τα κόσμου τα καλά και τα σκουτιά. Από κει πήρε και κουρτίνες και φακουδάκια και καθρεπτάκια και μια ηλεκτρική μυγοσκοτώστρα για το καλοκαίρι που έρχεται. «#,τι πάρεις 1 ευρώ…», λέει ο γέροντας, «πάει ξεφτιλίστηκε τελείως το χρήμα!». «Το χρήμα ή τα πράγματα» τον ρωτάω εγώ κι εκείνος με κοιτάζει με απορία…
Περπάτησα στη γειτονιά χωρίς ομπρέλα, φόρεσα μονάχα τη γυαλιστερή νιτσεράδα μου, να νιώσω ασφαλής εντός της, με την κουκούλα της ανάρριχτη στην πλάτη, να σκεπαστώ άμα ξαναπιάσει μπόρα. Πήγα στη φιλενάδα μου, καθίσαμε και τα είπαμε λιγάκι, εκείνη με ρωτούσε πόσο θα της κόψουν τη σύνταξη, εγώ της είπα δεν ξέρω, εκείνη επέμενε με «ξέρεις, ξέρεις και δε μιλάς…»
Υπάρχει κόσμος που με νομίζει πολύξερη, εγώ φταίω που πριν ένα χρόνο έλεγα και τι δεν έλεγα για προσδοκίες και ελπίδες… Τώρα δεν ξέρω τι να λέω, σωπαίνω, σώπασαν κι οι φλύαροι τόποι μου που τους περπατώ ολοένα, όπως τους περπατούσα χρόνια. Χωράφια και περιβόλια αξάριγα, εξοχικά ρικνά και σκοτεινά, χωριά αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, ασάλευτα…
Στην επιστροφή συνάντησα κι εκείνο τον κουτσό σκυλάκο, «Τσολάκο» τον φωνάζω και μ΄ακούει, «Τσολάκ» λένε αυτόν που χωλαίνει στα τούρκικα. Ερχονταν πίσω μου λαχανιασμένος, ήταν μουσκίδι απ΄ τη βροχή, αλλά χαρούμενος. Ετσι, όπως τον έβλεπα να χοροπηδά γύρω μου, μου φάνηκε πως τραγουδούσε της βροχής… Ο Τσολάκος που ζει στον σκληρό κόσμο της επαρχίας μου στο …millenium, με κάργα φωνή για τα δικαιώματα των τετράποδων… Φτηνή εποχή, σκληρή εποχή, σιωπηλοί δρόμοι, βουβοί τόποι… Κι ωχ αμάν, αμάν, ως που θα μας βγάλει….
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
