«Να εχει την ψευδαισθηση πως ειναι εξουσια»

Αγαπητέ Αναγνώστη,

αγαπητή Αναγνώστρια,

Χρόνια πολλά!

Να μιλάμε στον ενικό; Ωραία. Εγώ είμαι ο Σπύρος. Και θα σου δώσω κάτι «πάσες» με αυτό το άρθρο, για να παίξεις το βράδυ στο σπίτι πριν σε πάρει ο ύπνος.

Τις τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη συνηθίζεται στον Δυτικό κόσμο να υπάρχει μια έντονη αύξηση ευαισθησίας και συμπόνιας. Επηρεάζει λίγο η θρησκεία, λίγο η διαφήμιση, λίγο η αρχή του χειμώνα…  και υπάρχει μια πιο έντονη τάση για εθελοντισμό, δωρεές και λοιπά (πηγές να βρεις μονάχος/η/ο σου). Έτσι νιώθουμε την αγάπη να εμποτίζει τα γιορτινά μας ρούχα και να αισιοδοξούμε παρέα με το κρασάκι ή το μπέρμπον μας, για το κοινό όφελος αντάμα με το χαμόγελό μας για το μέλλον των παιδιών που θα ζήσουν αγαπώντας το ένα το άλλο.

Και σκάει η είδηση το άλλο πρωί, γυναικοκτονία από σύζυγο στην Κρήτη. Ήξεραν οι γείτονες για την βίαιη συμπεριφορά… είχαν επαναληφθεί περιστατικά… και στη μέση του δρόμου επεισόδιο ξυλοδαρμού από τον κατηγορούμενο.

Γιορτή η φάση, έτσι;

Και φυσικά, (δεν θα έμενε ασχολίαστο) μπαράζ εκδηλώσεων αστυνομικής βίας. Τελευταίο που έγινε γνωστό, αν και πιο παλιό, το περιστατικό που αστυνομικός βασάνισε με μάνικα ανάπηρη γυναίκα με ψυχική βλάβη, γιατί οι «τρελοί» είναι για δέσιμο, ξύλο και Άγιο του Τρισμέγιστου Κυρίου σας Ιδρυματάκι.. .αυτό είναι κανονικό κι όχι το να ζουν στην κοινωνία σας. Γιατί αγαπάμε στις γιορτές ρε παιδί μου αλλά με μέτρο. Το έλεγαν και οι αρχαίοι αυτό. Άρα ισχύει. Και ούτε καταγγελία από τους γείτονες. Και η δικηγόρος που πήγε να παρέμβει συνελήφθη. Πως παρεμπόδισε αστυνομικό ας πούμε; Όχι μόνο διστάζουμε να μιλήσουμε για την αδικία γύρω μας, αλλά όταν το κάνουμε τιμωρούμαστε; Σκέψου το απόψε…!

Τι θέλω να πω, πως η τάση μας να γινόμαστε επιθετικοί και βίαιοι, εμείς οι άνθρωποι, είναι κάτι που υπαγορεύει το «πιθηκάκι» που έχει ξεμείνει στο κεφάλι μας, η κληρονομιά μας.

Μα το κλειδί που κάνει ξεχωριστό το είδος μας – έχοντας τη δυνατότητα να αλλάξει μια για πάντα την πορεία της Εξέλιξης στον πλανήτη και νικώντας τη φυσική και τυχαία επιλογή κατά κράτος τα ερχόμενα χρόνια– είναι ο Πολιτισμός. Η δυνατότητα συμβίωσης στα πλαίσια της αγάπης μεταξύ των συγχωριανών μας είναι και η υπερδύναμη που έχουμε. Κόντρα στην σκληρότατη και άδικη φύση.

Όσο θες να νιώθεις το πιο ισχυρό μέλος του συνόλου, χτυπώντας τον/την/το αδύναμο/η/ο και περιθωριοποιώντας τον/την/το, θα κάνεις αυτό που λέει η φύση και θα είσαι ο πιο δυνατός… πίθηκος. Κοιτώντας όμως το διπλανό μέλος με βαθειά αλληλεγγύη, όχι χριστουγεννιάτικο πνεύμα, θα έχεις βρει αυτό που βρήκε και ο πρόγονος που μάζεψε τα πιθήκια και τα έκανε χωριό για να ζήσουν ανεξαρτήτως συνθηκών, άγριων θηρίων και άλλων αντιξοοτήτων. Έτσι επιβιώσαμε, όχι σκοτώνοντας, αλλά πεθαίνοντας από αγάπη.

Σε τελευταίο μπανάλ παράδειγμα ρομαντικής κομεντί, γιατί φτιάχνουμε και σενάρια κινηματογραφιστές άνθρωποι:

Μου αρέσει εμένα ας πούμε, υποθετικά και χάριν άρθρου, η Εκδότρια της εφημερίδας που είναι και ψηλά στην αλυσίδα του χωριού. Πώς θα την κάνω να ζαλίζεται ρε φίλε/η/αράκι; Θα πάω και θα δείρω κάποιον να το παίξω ήρωας ή θα την προστατεύσω αποκτώντας την διάσειση; Τι θα με κάνει πιο συμπαθή, ώστε να επιτευχθεί η διάσωση του δεσοξυριβοζονουκλεϊνικού οξέος μου;

Συνηθίζουμε να βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να δέχεται φροντίδα από την Πριγκιπέσσα του για την μπουνιά που έφαγε, αφού έχει ρίξει κανά δυο υπερασπιζόμενος όμως το δίκιο.

Αυτά τα πολύ βαθυστόχαστα και τόσο αλλά ρε παιδί μου.

ΥΓ: Άντε βρε, και καλή τύχη μάγκες!

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.