ΜΑΘΗΜΑ 2^ΟΝ: Η σοσιαλδημοκρατικη υπερασπιση της ευρωπαικης/συνταγματικης Δημοκρατιας

«Το μίσος είναι ένας άδειος φόβος

σ’ένα εσωτερικό δωμάτιο»

Νίκος Λευκαδίτης, Με μισείς

Η Δημοκρατία είναι δοσολογία, αναλογία και ευλογία. Είναι όμως και καλειδοσκόπιο με διάφορα εσωτερικά κάτοπτρα, τα οποία αντανακλούν πολύχρωμο φως.

Ας χρησιμοποιήσει λοιπόν το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ  τους πολιτικο-ιδεολογικούς χρωματισμούς για ν’ αντιληφθεί πώς προσλαμβάνεται από τους ίδιους τους πολίτες ή και από εαυτούς και αλλήλους εντός της εν γένει Αριστεράς, με άλλα λόγια σε ποια πολιτική σημειολογία εντάσσεται η Νέα Σοσιαλδημοκρατία.

• υπάρχει εθνικολαϊκισμός χωρίς την εκπεφρασμένη λαϊκή βούληση και έχει χρώμα γκρι;
• υπάρχει νόμος πάνω από το Δίκαιο και έχει χρώμα κόκκινο;
• υπάρχει το φοβισμένο πρόσωπο του πρόσφυγα/μετανάστη και έχει χρώμα ωχρό;
• υπάρχει το ειρωνικό βλέμμα του ελληναρά και έχει χρώμα μπλέ;
• υπάρχει το προσωπείο του ψευτο-αριστερού συνοδοιπόρου και έχει χρώμα ροζαλί;
• υπάρχει η νοσταλγία του απελθόντος/παρελθόντος και έχει χρώμα πρασινο-λαχανί;
• υπάρχει η μάσκα του «παρεμβαίνοντος» αγανακτισμένου φασιστοειδούς  και έχει χρώμα μαύρο;
• υπάρχει η απάθεια του διανοούμενου και έχει χρώμα πορτοκαλί;
• υπάρχει διαφθορά/σκάνδαλο υπέρ «των δικών μας συμφερόντων» και έχει χρώμα τρικολόρ;

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι η Δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει μόνον από τους άχρωμους πολίτες αλλά κι από τους «πολύχρωμους» πολιτικούς.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά πρέπει ν’ αποφύγει η Νέα Σοσιαλδημοκρατία την ανοχή σε μία «Δημοκρατία της βίας και της ανομίας», η οποία πάντοτε θα έχει χρώμα βαθύ μωβ.

Το πρόβλημα δεν είναι  όμως μόνον τα ακραία πολιτικά μορφώματα που, κυρίως μέσω του λαϊκισμού, θέτουν σε κίνδυνο τους θεσμούς και την κοινωνική ειρήνη.

Ο σκοταδισμός, ο λαϊκισμός και ο δογματισμός συνιστούν όψεις άλλης μεν απεικόνισης του ίδιου όμως μονοφθαλμισμού, της ίδιας φονταμενταλιστικής μονομερούς απολυτότητας.

Η κουλτούρα της ανομίας συνιστά κοινό ιδεοληπτικό υπόβαθρο σε κάθε εκδοχή. Η νομιμοποιημένη βία το ίδιο. Η αποσταθεροποίηση της Δημοκρατίας επίσης. Οι παράπλευρες απώλειες σε θύματα ή δικαιώματα δεν ενδιαφέρουν τους «επαναστάτες της Νέας Εποχής».

Μέσω της κάθαρσης, της εκκαθάρισης ή της καθαρότητας της ιδεολογίας τους επιχειρούν να δηλητηριάσουν την κοινωνία επιβάλλοντας υποκουλτούρες μίσους και διαχωρισμού (με βάση «το δίκαιο του…»).

Ανορθολογισμός, κυνισμός, μηδενισμός, μισαλλοδοξία, άρνηση του άλλου (και της άλλης άποψης) συγκρούονται μέσα στην ελληνική κοινωνία και δεν προκαλούνται μόνον από τα Άκρα.

Πολλοί Έλληνες έχουν γίνει «ακραίοι» χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει. Αυτός είναι και ο μέγιστος κίνδυνος. Να νομίζουμε ότι «απελευθερώνουμε την κοινωνία δια της νέας σκλαβιάς», των νέων απόλυτων Αληθειών που τις κατέχει και τις ερμηνεύει το ένα και μοναδικό Ιερατείο. Στο σημείο αυτό η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ είναι μεγάλη. Όχι μόνον οφείλει να αφαιρέσει από το πολιτικό του λεξιλόγιο τον όρο «πολιτική/κοινωνική βία», αλλά πρέπει να πείσει τη νέα κυρίως γενιά για την ανάγκη σεβασμού και υπεράσπισης του δικαιώματος στη διαφωνία με ήπια μέσα.

Είναι αλήθεια ότι οι πόλεμοι και οι πολλαπλές κρίσεις δεν αφήνουν περιθώρια για ευοίωνες προοπτικές, καθώς πολλοί λένε ότι έχει η Σοσιαλδημοκρατία έχει ξεμείνει  από «παραδείγματα».

Από την άλλη η λεγόμενη Μετα-Δημοκρατία των υπερεθνικών οργανισμών που υποκαθιστά τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις και η  πανοπτική κοινωνία της Επιτήρησης θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο δικαιώματα κι ελευθερίες.

Συνεπώς ούτε η αυταρχική Ευρώπη-φρούριο συνιστά παράδειγμα προς μίμηση, ούτε το Γυμνό από θεσμούς εθνικό Κράτος αποτελεί μοντέλο δημοκρατικής διακυβέρνησης. Ούτε η ευρωπαϊκή καπιταλιστική αυθεντία(;), ούτε η εγχώρια πολιτική ασυλία παρέχουν εγγυήσεις για τα αναγκαία αναχώματα του πολιτισμού της ευθύνης (και της αιδούς;)  και της παιδείας των δικαιωμάτων.

Τόσο οι «ανάλατες» δυτικές δημοκρατίες (τυπικές, γραφειοκρατικές, αδιάφορες ως προς τις ανισότητες), όσο και οι ευάλωτες (διαφθορά, ανομία, αποκλεισμοί) δεν πείθουν πλέον τους πολίτες για την ύπαρξη και λειτουργία μηχανισμών αποφυγής νέας τραγωδίας (κρίσεων, συγκρούσεων, εμφάνισης ακραίων πολιτικών φαινομένων). Εδώ όμως πρέπει να φανεί η αξιοπιστία και η δύναμη των ιδεών (κι όχι των όπλων ή των βίαιων ανατροπών) της Νέας Σοσιαλδημοκρατίας.

Λέξεις με αμφίσημα νοήματα και με αυθαίρετες -ή κατά περίπτωση- ερμηνείες  που καταλήγουν στη διεύρυνση του ευρωπαϊκού κι εθνικού λαϊκισμού (είτε μέσω της οιονεί-δουλικής λατρείας των δημαγωγών ηγετών, είτε μέσω της εξτρεμιστικής πολιτικής στάσης), με τη «λαϊκή κυριαρχία» να βρίσκεται στο περιθώριο ως σλόγκαν προς κατανάλωση αφελών ψηφοφόρων, δεν έχουν θέση στο Πρόγραμμα και στη ρητορική του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και των μελών του.

Οι ώριμοι ευρωπαϊστές πολιτικοί του χώρου που δεν φοβούνται τις ελευθερίες οφείλουν να πάρουν αποστάσεις από τους ευήθεις ελληναράδες πολιτικάντες που θαυμάζουν την κακή διαχείριση της Δημοκρατίας. Οι αριστεροί δημοσκόποι και οι δεξιοί δημοκόποι χάσανε το μέτρο του δημοκρατικού παιχνιδιού καθώς οι πολυμήχανοι παγκοσμιοποιημένοι κερδοσκόποι έχουν εισχωρήσει σε όλα τα επιτελεία και αλλοιώνουν ηθικές και παραδόσεις. Γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ πρέπει να εκφράσει πολιτικά όχι τον έμφοβο κυρ-Παντελή αλλά τον προοδευτικό και δημοκράτη πολίτη που ξέρει να συγκρούεται με τα συμφέροντα.

Οι εθνο-λεβέντες που αυτοθαυμάζονται και οι αριστερο-βεντέτες που κινούνται «εκτός» (συντάγματος, νόμων, κανόνων, ορίων) συναντιώνται στα επικίνδυνα κι ολισθηρά μονοπάτια του «επισιτιστικού’ λαϊκισμού, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι η Νέα Σοσιαλδημοκρατία δεν έχει έντιμο λόγο ν’ αρθρώσει και μεταρρυθμιστικό έργο να κάνει στο κέντρο της πολιτικής και στο επίκεντρο των εξελίξεων.

Η απρόσωπη και συχνά θολή σύγχυση της (κοινής;) ευρωπαϊκής πολιτικής με το imperium των μεγάλων δυνάμεων και η δικομματική, τουλάχιστον, εγχώρια μη-πολιτική ευθύνη δεν παράγουν «δρακογενιές» αλλά  έρπουσες σαύρες ή κακοφορμισμένους κλώνους που νομίζουν ότι είναι ιδεολογικά πρωτοβλάσταρα. Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ δεν αρνείται τις διεθνείς  υποχρεώσεις της χώρας αλλά δεν αποδέχεται ρόλο κομπάρσου ή ουράς. Κοιτάζει το μέλλον και διαχειρίζεται τους ανταγωνισμούς με όρους εθνικής στρατηγικής του σήμερα κι όχι με ψευτοαναφορές στο χθες.

Ο πολιτικο-ιδεολογικός αχταρμάς και ο σφετερισμός των αγώνων των ηρώων του παρελθόντος δεν διαμορφώνουν μαχητές/οραματιστές ηγέτες αλλά συνήθως αναπαράγουν μεταλλαγμένους δολιο-δια-φθορείς, θεματοφύλακες όχι των βασικών μας των αρχών αλλά των αναγκαίων για την εξουσία ορισμένων παλιομοδιτών υπηκόων.

Ορισμένοι πολιτικοί χώροι μηρυκάσανε τόσα ψέματα, που οι οπαδοί τους τα έχουνε καταπιεί σαν (αιώνιες;) αλήθειες, με συνέπεια να καθίσταται πλέον σχεδόν αδύνατο να μετατρέψουμε το Πολίτευμά μας (και την κοινωνία μας) σε «εργαστήρια Δημοκρατίας».

Ορισμένοι πολιτικοί χώροι μηρυκάσανε τόσα ψέματα, που οι οπαδοί τους τα έχουνε καταπιεί σαν (αιώνιες;) αλήθειες, με συνέπεια να καθίσταται πλέον σχεδόν αδύνατο να μετατρέψουμε το Πολίτευμά μας (και την κοινωνία μας) σε «εργαστήρια Δημοκρατίας».

Οι πολιτικοί εξτρεμιστές με τις δήθεν «επαναστατικές ενέργειες», σε πλήρη συνεργασία με τους λαϊκιστές δημαγωγούς, έχουν καταλάβει το δημόσιο χώρο και κατευθύνουν ή κι εκβιάζουν το δημόσιο λόγο, τη στιγμή μάλιστα που –όπως φαίνεται- οι φρουροί της Δημοκρατίας συχνάκις μοιάζει να φοβήθηκαν, να λάκισαν ή ν’ αυτομόλησαν.

Πώς θ’ αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση η Νέα Σοσιαλδημοκρατία; Με σχέδιο, με πρόγραμμα, με θεσμούς, με ανθρώπους της προσφοράς (κι όχι της διαφθοράς).

Όσοι ελπίζουν ότι οι κάλπες από μόνες τους θα λύσουν τον κόμπο κάνουν λάθος εκτίμηση. Οι εθνικές εκλογές δεν επιλύουν τέτοιες καταστάσεις.

Ως Έθνος κι ως Πατρίδα δεν έχουμε διδαχθεί (ούτε στο σχολείο, ούτε στην κοινωνία ή στην πολιτική), παρά τα τόσα παθήματά μας, «από πού πάμε για τη Δημοκρατία», μολονότι άπαντες αρεσκόμαστε να δηλώνουμε ακραιφνείς δημοκράτες (sic).

Άρα όσο αργεί ακόμα η αφή της Δημοκρατίας -στην Ελλάδα και στην Ευρώπη-, η Νέα Σοσιαλδημοκρατία οφείλει να εμπεδώσει και να υπερασπιστεί το Πολίτευμα και ν’ αγωνιστεί για μία Ευρώπη των δικαιωμάτων και των πολιτισμών της Ειρήνης, χωρίς μισόλογα, δίχως φόβο αλλά με πολύ πάθος.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.