Η «σοσιαλδημοκρατια» στη Γερμανια

Για άλλη μια φορά «το χέρι του θεού» παρενέβη στη Γερμανία και καθόρισε τις πολιτικές εξελίξεις αναδεικνύοντας τους σοσιαλδημοκράτες (SPD) στην καγκελαρία. Αυτό συνέβη και το 2002 όταν και πάλι οι πλημμύρες έδωσαν την εκλογική νίκη στον σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ, παρά τις δημοσκοπήσεις που απέκλειαν την επανεκλογή του, δίνοντάς του τη δυνατότητα να ολοκληρώσει το «έγκλημά» του. Δηλαδή την «Ατζέντα 2010» των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων με πρόσχημα την υπέρβαση των προβλημάτων της επανένωσης των δύο Γερμανιών για την οποία εξυμνήθηκε από τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) ως θεμελιωτής του οικονομικού θαύματος της χώρας. Όμως, η αλήθεια είναι ότι με την «Ατζέντα 2010» μετέφερε το κοινωνικό κόστος της επανένωσης στους εργαζόμενους ενώ τον πλούτο της Ανατολικής Γερμανίας τον οικειοποιήθηκε με την ιδιωτικοποίηση το γερμανικό κεφάλαιο. Το ίδιο συνέβη και τώρα με τις πλημμύρες του περασμένου Αυγούστου που έδωσαν μια απρόσμενη εκλογική νίκη στο SPD με βραχεία κεφαλή από το CDU.

Η σύμπραξη του SPD με τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους είναι εντελώς αντιφατική με την επωνυμία του και αδιέξοδη. Με υπουργό Οικονομικών τον επικεφαλής των Φιλελεύθερων Κρίστιαν Λίντνερ, με ξεκάθαρες νεοφιλελεύθερες τάσεις, τον Ρόμπερτ Χάμπεκ, συμπρόεδρο των Πρασίνων, αντικαγκελάριο και υπερυπουργό  Οικονομίας και Περιβάλλοντος, και την Αναλένα Μπέρμποκ, την άλλη συμπρόεδρο των Πρασίνων, ως υπουργό Εξωτερικών, ποιά περιθώρια απομένουν στους Σοσιαλδημοκράτες ώστε να ασκήσουν τη δική τους κοινωνική πολιτική;

Με άλλα λόγια μόνον με «θείες» παρεμβάσεις εκλέγονται πλέον οι Σοσιαλδημοκράτες στην εξουσία. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι ο τίτλος του κόμματός τους είναι πλέον ψευδεπίγραφος, αντιφατικός με την πολιτική που ευαγγελίζονται. Στη διάρκεια του Ψυχρού πολέμου, το αντίπαλο δέος του κομμουνισμού επέβαλε την άσκηση κοινωνικής πολιτικής στη Δύση με φορείς τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ ο ρόλος τους στα πλαίσια του πολιτικού συστήματος εξέλιπε και για να επιβιώσουν εξωραΐζουν ως προοδευτική τη συντηρητική πολιτική που ακολουθούν. Ποιές είναι οι προοπτικές του SPD μετά την εκλογική του νίκη; Σε τι μπορεί να ευελπιστεί ο γερμανικός λαός; Αφού υιοθέτησε και υλοποίησε την «Ατζέντα 2010», αφού στήριξε το CDU με καγκελάριο την Άγγελα Μέρκελ, σήμερα η σύμπραξή του με τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους είναι εντελώς αντιφατική με την επωνυμία του και αδιέξοδη. Με υπουργό Οικονομικών τον επικεφαλής των Φιλελεύθερων Κρίστιαν Λίντνερ, με ξεκάθαρες νεοφιλελεύθερες τάσεις, τον Ρόμπερτ Χάμπεκ, συμπρόεδρο των Πρασίνων, αντικαγκελάριο και υπερυπουργό  Οικονομίας και Περιβάλλοντος, και την Αναλένα Μπέρμποκ, την άλλη συμπρόεδρο των Πρασίνων, ως υπουργό Εξωτερικών, ποιά περιθώρια απομένουν στους Σοσιαλδημοκράτες ώστε να ασκήσουν τη δική τους κοινωνική πολιτική; Η αύξηση του κατώτατου μισθού από 9,6 σε 12 ευρώ την ώρα και η μείωση του κόστους των φαρμάκων που αναγγέλθηκε δεν αποτελούν στοιχεία μιας ριζοσπαστικής πολιτικής, διότι όταν το κεφάλαιο χορηγεί αυξήσεις με το ένα χέρι, με το άλλο τις παίρνει πίσω, όπως αποδεικνύει η ενεργειακή κρίση και η εκτόξευση του κόστους ζωής διαρκούσης της πανδημίας. Όμως, όταν ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα προεκλογικά αποκλείει μετά βδελυγμίας τη μετεκλογική συνεργασία του με το Αριστερό κόμμα Linke, αυτό σημαίνει ότι έχει ασπαστεί πλήρως την νεοσυντηρητική πολιτική. Το είχε πει παλαιότερα και η Θάτσερ. Όταν την ρώτησαν ποιο ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμά της απάντησε: «Το νέο Εργατικό Κόμμα». Και είχε δίκιο. Ο θρίαμβός της ήταν πως ακόμη και οι πολιτικοί εχθροί της υιοθέτησαν τις βασικές οικονομικές πολιτικές της. Διότι ο πραγματικός θρίαμβος δεν είναι η νίκη επί του εχθρού. Ο πραγματικός θρίαμβος συντελείται όταν ο ίδιος ο εχθρός αρχίζει να χρησιμοποιεί την πολιτική σου, έτσι ώστε οι ιδέες σου γίνονται το θεμέλιο ολόκληρου του πεδίου. Οι συνέπειες της διάλυσης της ΕΣΣΔ είναι κάθε μέρα και περισσότερο ορατές σε ολόκληρη τη Δύση.

Την Ευρώπη θα πρέπει να προβληματίσει η ανάθεση του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας στην Αναλένα Μπέρμποκ. Όχι μόνον διότι πρόκειται για αδόκιμο πολιτικό που κατηγορήθηκε μάλιστα κατά την προεκλογική περίοδο για τις ανακρίβειες του βιογραφικού της αλλά και διότι έχει ταχθεί κατά της λειτουργίας του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου Nord Stream 2, προαναγγέλλοντας την επιδείνωση των σχέσεων με τη Ρωσία, που δυνητικά θα προσλάβει και άλλες διαστάσεις. Έχει επιδοθεί επίσης και σε κριτική αναθεώρησης των σχέσεων με την Κίνα υιοθετώντας τις αιτιάσεις της Ουάσινγκτον

Όμως ποιές είναι οι δυνατότητες άσκησης μιας διαφορετικής πολιτικής στη Γερμανία; Διότι αν υποθέσουμε ότι στις πρόσφατες εκλογές υπερίσχυε το CDU, πάλι το ίδιο πολιτικό σκηνικό θα προέκυπτε με μοναδική διαφορά τον Άρμιν Λάσετ ως καγκελάριο αντί του Όλαφ Σολτς. Οι Οικολόγοι που προβλήθηκαν προεκλογικά με την αξιοποίηση της κλιματικής αλλαγής, ως εναλλακτική πρόταση οδηγεί σε ψευδεπίγραφη πολιτική αντιπαράθεση και αποτελεί επιλογή αποπροσανατολισμού, διότι η οικολογία αποτελεί αναπόσπαστη παράμετρο της πολιτικής, που δεν μπορεί να αυτονομηθεί και να επικαλύψει τον ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας. Γιαυτό είναι σε ιδεολογική σύγχυση και μπορεί να στεγάζει τους πάντες από τη μια άκρη του πολιτικού φάσματος έως την άλλη.

Όμως θα πρέπει να προβληματίσει την Ευρώπη η ανάθεση του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας στην Αναλένα Μπέρμποκ. Όχι μόνον διότι πρόκειται για αδόκιμο πολιτικό που κατηγορήθηκε μάλιστα κατά την προεκλογική περίοδο για τις ανακρίβειες του βιογραφικού της αλλά διότι η επιλογή της αποκαλύπτει και τα όρια του ρόλου που φιλοδοξεί να διαδραματίσει το Βερολίνο στα τεκταινόμενα σε παγκόσμια κλίμακα συμπαρασύροντας την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Αναλένα Μπέρμποκ έχει ταχθεί κατά της λειτουργίας του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου Nord Stream 2, προαναγγέλλοντας την επιδείνωση των σχέσεων με τη Ρωσία, που δυνητικά θα προσλάβει και άλλες διαστάσεις. Έχει επιδοθεί επίσης και σε κριτική αναθεώρησης των σχέσεων με την Κίνα υιοθετώντας τις αιτιάσεις της Ουάσινγκτον. Προαναγγέλλει τη θέση της Γερμανίας και της ΕΕ στο νέο Ψυχρό Πόλεμο που έχουν κηρύξει οι ΗΠΑ κατά της Ρωσίας και της Κίνας και εγκλωβίζει το ρόλο της ΕΕ στις επιδιώξεις της Ουάσινγκτον ακυρώνοντας την προοπτική ενός αυτόνομου και διεκδικητικού ρόλου της Ευρώπης.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.