Γιατί δεν αντιδρούν οι λαοί της Ευρώπης;

Η Ουκρανία θα παραμείνει στην επίθεση κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ανακτώντας περισσότερο έδαφος που χάθηκε από τη ρωσική εισβολή, προέβλεψε ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ την Τετάρτη, σε συνάντηση που έγινε στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, στην οποία 50 χώρες εκπροσωπήθηκαν και δεσμεύτηκαν για τη συνέχιση της στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, με ιδιαίτερο βάρος στα συστήματα αεράμυνας. Με άλλα λόγια, ο Λόιντ Όστιν, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι η Ουάσινγκτον είναι ο υποβολέας των εξελίξεων, απέκλεισε την ειρήνευση ανάμεσα στους εμπολέμους στην Ουκρανία, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τους δύο λαούς σε φόρο αίματος αλλά και για την οικονομία των ευρωπαϊκών κρατών και όχι μόνον. Αυτός ο πόλεμος έχει εκτοξεύσει τα συμφέροντα της Ουάσινγκτον σε όλα τα επίπεδα:

στο γεωστρατηγικό, με την ενίσχυση της ενότητας του ΝΑΤΟ που αμφισβητείτο πριν την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τη μεταφορά τεράστιων ποσοτήτων στρατιωτικού υλικού στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά και
στο οικονομικό, αφού η πλειοψηφία των κρατών υποχρεώθηκε ουσιαστικά να συνασπιστεί με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ, συμμετέχοντας στις κυρώσεις κατά της Μόσχας, καίτοι αποδεικνύονται καταστροφικές για τους λαούς τους. Διότι υπάρχει ένας μακαρθισμός σε επίπεδο κρατών πλέον, ώστε κάθε κράτος που δεν συμπαρατάσσεται με τις αποφάσεις της Ουάσινγκτον στο όνομα των αξιών και των αρχών που επικαλείται ως προκάλυμμα των επιδιώξεών της, να στοχοποιείται από την παγκόσμια δικτατορία των κυρώσεων με τις οποίες οι ΗΠΑ ελέγχουν και επιβάλλουν τις εξελίξεις.

Όμως γιατί οι ευρωπαϊκοί λαοί, που πλήττονται άμεσα από τις κυρώσεις κατά της Μόσχας, δεν αντιδρούν αμφισβητώντας τις επιλογές των Βρυξελλών και των κυβερνήσεών τους; Σε σημείο ώστε να ανέχονται αδιαμαρτύρητα το πολιτικό θράσος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που συμβούλευσε τους Γερμανούς «κακομαθημένους» να φορέσουν ένα και δύο πουλόβερ, για να αντιμετωπίσουν το ψύχος του επερχόμενου χειμώνα και «να έχουν πάντα στο σπίτι τους μερικά κεριά, σπίρτα και έναν φακό μπαταρίας» για τις διακοπές ρεύματος που θα επιφέρει η έλλειψη φυσικού αερίου λόγω των κυρώσεων στη Μόσχα.

Όπως έλεγαν ο Μαρξ και ο Έγκελς, είναι αδιανόητη η κοινωνική απελευθέρωση ενός λαού, όταν το ίδιο καταπιέζει ή ανέχεται την καταπίεση άλλων εθνών. Οι ευρωπαϊκοί λαοί οφείλουν το επίπεδο διαβίωσής τους στα οφέλη της αποικιοκρατίας παλαιότερα και του νεοαποικισμού σήμερα. Γνωρίζουν ότι το κεφάλαιο είναι αυτό που με τον καπιταλιστικό ή τον σοσιαλδημοκρατικό μανδύα, τους εξασφάλισε επίπεδο διαβίωσης πολύ ανώτερο έναντι των εργαζομένων των άλλων ηπείρων (πλην της Βορείου Αμερικής). Διότι οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι εξασφάλισαν την ευημερία χάρη στις άνισες ανταλλαγές μεταξύ Δύσης και του Τρίτου Κόσμου που επέβαλε η αποικιοκρατία. Το αποικιοκρατικό κεφάλαιο όμως είχε την ευστροφία να διαθέτει ένα τμήμα των κερδών στους εργαζόμενους των χωρών του, όχι μόνον για να διασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη, αλλά και για να τους αξιοποιεί στους ιμπεριαλιστικούς και τους αποικιακούς πολέμους. Γι’ αυτό οι λαοί της Ευρώπης πρόθυμα αλληλοσπαράχτηκαν στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους για το ποιο από τα έθνη θα είχε τα μεγαλύτερα αποικιοκρατικά προνόμια. Το συμπέρασμα είναι ότι οι παραγωγικές τάξεις των χωρών της Δύσης δεν συντηρούν οι ίδιες τις κοινωνίες τους, αφού αυτό επιτυγχάνεται με τις άνισες ανταλλαγές με την περιφέρεια (Τρίτο Κόσμο).

Ήδη από το 1858, ο Έγκελς παρατηρούσε ότι στο πιο αστικό κράτος του κόσμου, το αγγλικό, δημιουργείται δίπλα στην αστική τάξη και ένα αστικό προλεταριάτο. Δύο δεκαετίες αργότερα, το 1882, σε γράμμα του προς τον Κ. Καούτσκι διαπίστωνε ότι η πιθανότητα αυτή είχε γίνει πια πραγματικότητα: «Με ρωτάτε», έγραφε, «τι νομίζουν οι Άγγλοι εργάτες για την αποικιακή πολιτική; […] Το ίδιο ό,τι και οι αστοί […]. Οι εργάτες τρώνε και αυτοί πρόσχαρα από το μονοπώλιο της Αγγλίας στην παγκόσμια αγορά και τις αποικίες».

Πώς λοιπόν να αντιδράσουν δυναμικά οι ευρωπαϊκοί λαοί όταν όλα σχεδόν τα οφείλουν στη συμμαχία τους με το κεφάλαιο σε βάρος άλλων λαών; Και οι κυβερνήσεις; Ο Ζακ Ρανσιέρ, ομότιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο στο Παρίσι έγραφε: «Η κάποτε σκανδαλώδης θέση του Μαρξ ότι οι κυβερνήσεις είναι απλώς ατζέντηδες του διεθνούς κεφαλαίου αποτελεί σήμερα πασιφανές γεγονός στο οποίο συμφωνούν “φιλελεύθεροι” και “σοσιαλιστές”». Αυτό δεν αποδεικνύεται σήμερα που οι κυρώσεις, ενώ προσπορίζουν τεράστια κέρδη στο κεφάλαιο, οδηγούν στα όρια τούς λαούς, έχουμε δηλαδή αναδιανομή του πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο με τη συναίνεση των κυβερνήσεων;

Εύλογα, το ερώτημα που πλανάται σήμερα είναι ποια είναι τα όρια της ανοχής και της παθητικότητας των ευρωπαϊκών λαών.

Αλεξανδρούπολη, 16/10/2022

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Γιατι δεν αντιδρουν οι λαοι της Ευρωπης;