Για την επετειο των 100 χρονων

Τα 100χρονα της Θράκης. Πορεία ενός αιώνα. Κακοτράχαλος δρόμος το δίχως άλλο. Έλαχε σε εμάς να γιορτάσουμε την επέτειο. Γιατί για γιορτή πρόκειται. Και ως γιορτή οφείλει να έχει απ’ όλα και χαρά και αναπόληση και στοχασμό για το μέλλον. Για το μέλλον όχι ως μια ονειροπαρμένη προσδοκία εκτός πραγματικότητας, αλλά ως η βαθιά συνειδητοποίηση πως χωρίς παρελθόν δεν μπορεί να υπάρξει παρόν και χωρίς παρόν δεν μπορεί να υπάρχει μέλλον. Μπορεί σε ορισμένους να ακούγονται φληναφήματα όλα αυτά, μόνο που εμείς δεν έχουμε την πεποίθηση πως έχουν γίνει κτήμα όλων μας. 
 
Ναι όλοι μας περιμέναμε διαφορετικά τους εορτασμούς. Λίγο πιο «γκράντε». Μα μας έτυχε αυτό τώρα. Ίσως είναι λίγο πιο ταιριαστό με το θρακικό ζην. Περιορισμένο στο καβούκι του, σαν σε καραντίνα ένα πράγμα. Όπως η βιωμένη εμπειρία τούτου του τόπου έχει διδάξει σε όσους θέλουν να ακούσουν το μάθημά της. Με το λίγο έμαθε αυτός ο τόπος να πορεύεται. Σιγά και δύσκολα, από τότε που έγινε από κέντρο απόκεντρο.
 
Και κάτι τελευταίο που θα το πούμε εμείς, γιατί δυστυχώς στο δημόσιο λόγο φοβούμαστε ότι τεχνηέντως παραγκωνίζεται. Η επέτειος αφορά όλους μας. Όλα τα σύνοικα στοιχεία. Σε αυτή τη μακρά διαδρομή ενός αιώνα όλοι έχουν ισάξιο μερτικό. Το ξέρουμε δεν αρέσει σε κάποιους ένθεν κακείθεν τούτη η θέση, αλλά η αλήθεια του βιώματος δεν χωρά αμφισβήτηση. Η μικρή πατρίδα, ο τόπος μας, έχει το ίδιο βάρος στις καρδιές όλων των κατοίκων της. Με το ίδιο πάθος αγαπούν όλοι οι άνθρωποι τούτου του τόπου τη γενέθλια γη. Περπάτησαν τις ίδιες στράτες και βίωσαν τις ίδιες αγωνίες για ένα καλύτερο αύριο. Και συνεχίζουν να πορεύονται μαζί. Παρακαταθήκη που καμία αύξηση του ΑΕΠ, καμία αναπτυξιακή στόχευση καμία «υψηλή» πολιτική δεν κατάφερε να επιτύχει. Το θρακικό συναμφότερο που έχει σφυρηλατηθεί έναν αιώνα τώρα είναι η σπουδαιότερη προίκα του τόπου. Αυτή η επικοινωνία διαφορετικών πολιτισμικών καταβολών που περνά διαρκώς από χίλια μύρια κύματα αλλά ποτέ δεν μπατάρει. Η αποδοχή του δικού μας ξένου. Η συνειδητοποίηση του ψέματος πως μας χωρίζουν περισσότερα από ό,τι μας ενώνουν. 
 
Σε έναν κόσμο που αποβάλλει ό,τι δεν του ταιριάζει. Που ξερνά μίσος και χολή για τον ξένο. Που αποστρέφεται ό,τι δεν εξυπηρετεί τις στοχεύσεις του. Ο τρόπος της Θράκης μας είναι το αντιπαράδειγμα. Έχουμε συνηθίσει άλλωστε οι κάτοικοι της Θράκης στην εξαίρεση. Πότε στα κουτουρού, πότε με άνωθεν σχεδιασμούς το καραβάκι της Θράκης μας συνεχίζει να πορεύεται, πολύ παραπάνω από ένα αιώνα τώρα. Τόπος υποδοχής πάντα η Θράκη, γι’ αυτό και οι κάτοικοί της είναι φιλόξενοι. Με τον άνθρωπο πρώτα και πάνω από όλα. Διότι αν κάτι μας έμαθε η θητεία μας στη Θράκη είναι ότι ο τόπος για τον άνθρωπο είναι ό,τι το νερό για το ψάρι.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.