Εκαστος εφ’ ω…
Δραπέτης έγινε ο νους
κι αλήτισσα η ψυχή
Μαρίνα Αντωνίου, Δραπέτης
Τώρα που σίγησαν τα κομματικά όπλα και οι ιδεολογικές σκιαμαχίες πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να μιλήσει η Κοινωνία.
Η ελληνική κοινωνία, ως σύνολο κι όχι ως κατακερματισμένα κομμάτια και θρύψαλα, οφείλει «να πάρει το νόμο στα χέρια της», ώστε ν’ αποφευχθούν οι όποιες αρνητικές παρενέργειες (νεορατσισμοί ή φυλοαποκλεισμοί)
Σ’ αυτόν τον αφανή διάλογο «νόμου-κοινωνίας» θέλω να καταθέσω 5 σκέψεις:
- Τι σχέση έχει αγάπη, ως βαθύ ανθρώπινο συναίσθημα με τους θεσμούς του γάμου, του διαζυγίου, της συμβίωσης; Δύο άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι, μπορεί ν’ αγαπάνε ή να μην αγαπάνε αλλήλους ευρισκόμενοι εντός ή εκτός των θεσμών
- Τι μπορεί να σημαίνει «αντικανονικότητα σχέσεων» και πώς συνδέεται με την «κανονικότητα των νόμων»; Η κοινωνία καθ-ορίζει το πλαίσιο (και το νόημα) και η νομοθεσία τους κανόνες (και τα όρια)
- Ποιος πράγματι ισχυρίζεται ότι οι απαγορεύσεις δημιουργούν ένα νέφος απόλαυσης της «διαφορετικότητας» κι ότι η αθεατότητα γοητεύει τους αόρατους ανθρώπους; Η (όποια) ισότητα χωρίς αξιοπρέπεια αυτοαναιρείται
- Πώς είναι δυνατό να συνδυάζουν ορισμένοι το λόγο μισαλλοδοξίας με πράξεις «δοξολογίας»; Σε ζητήματα υψηλής δι-ανθρώπινης ευαισθησίας οι πολιτικές μάσκες και τα ιδεολογικά «προσωπεία» δεν έχουν θέση
- Γιατί μερικοί διατείνονται ότι οι άνθρωποι αντιμάχονται τον Θεό ή στις παραδόσεις του λαού και του τόπου, διεκδικώντας τα δικαιώματά τους;
Κάποια θέματα δεν υπάγονται υποχρεωτικά στον τομέα της Θεολογίας ή του Συντάγματος, αλλά άπτονται της ανθρώπινης ευτυχίας, όπως την νοούν και θέλουν να την βιώνουν οι πολίτες το 2024.Άλλωστε, όπως έχει γραφτεί «η δυστυχία κρατικής προέλευσης είναι η χειρότερη» (Φ. Ρoθ, Το ζώο που ξεψυχά)
Την Πολιτεία κρίνει η Κοινωνία αυτή την ώρα (αν έκανε σωστή κι ολοκληρωμένη θέσμιση) κι όχι η Πολιτεία την Κοινωνία (αν ήταν απολύτως ώριμη για παρόμοια μεταρρύθμιση).
Αυτό ας γίνει σαφές σε άπαντες.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
