Διαλογοι για το δημοψηφισμα της 5ης Ιουλιου

«Απαντώντας» φίλε Παρατηρητή στα από 2/7/2015 ερωτήματά σου που στηρίζουν, ενόψει του δημοψηφίσματος, το «Όχι» θα ήθελα με την σειρά μου πάνω στους ίδιους τίτλους να τοποθετηθώ: 

1. «Μένουμε Ευρώπη», πόθεν;

Ναι μένουμε Ευρώπη γιατί αυτός είναι ο μόνος δημοκρατικός συσχετισμός στον οποίο θα μπορούσαμε να μετέχουμε. Το κίνημα αυτό ήταν και είναι γνήσιο τέκνο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του που πριν ακόμη αναλάβουν την εξουσία, προπαγάνδιζαν την υποτιθέμενη ανάγκη επιστροφής στη δραχμή, ομιλούσαν περί κουρέματος των καταθέσεων κλπ. Το ψευδεπίγραφο και συνάμα βαθύτατα αντισυνταγματικό και αντιδημοκρατικό δημοψήφισμα, απέληξε σε αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυνάμεις που επιθυμούν να παραμείνουν στην Ευρώπη κι αυτές που αναζητούν την οπισθοδρόμηση στα πλαίσια ικανοποίησης των ιδεοληψιών τους. Ποιος αφελής σήμερα πιστεύει ότι το δημοψήφισμα αφορά το «τελεσίγραφο των δανειστών», όπως προσπάθησε ψευδεπίγραφα να ισχυριστεί η κυβέρνηση, αναζητώντας την εξαπάτηση του λαού; Δημοψήφισμα για μια πρόταση που σήμερα δεν υπάρχει στο τραπέζι; Που συμπληρώθηκε στην πορεία ή και ζητήθηκαν πρόσθετες αλλαγές σε αυτή ακόμη κι από την ίδια την Κυβέρνηση; Όλος ο κόσμος σήμερα, εντός κι εκτός συνόρων, εκλαμβάνει το δημοψήφισμα ως θέληση του λαού ή όχι να παραμείνει στην ευρωζώνη και στο ευρώ. Μόνη η θλιβερή κυβέρνησή μας προσπαθεί μέχρι και την έσχατη στιγμή να δώσει στο δημοψήφισμα διαφορετικό περιεχόμενο ακόμη κι από αυτό που η ίδια με τους ΑΝΕΛ και την Χρυσή Αυγή ψήφισε, ακολουθώντας τα ίδια τσιτάτα που χρησιμοποιούσε προεκλογικά «όχι στη λιτότητα», «δεν θα υποκύψουμε στους δανειστές» κλπ. Πόσο δημοκρατικό είναι από την μία να προτείνει μέτρα ύψους 8 δις τα οποία ελάχιστα διαφέρουν από αυτά που πρότειναν οι ξένοι και, ακολούθως, ξεχνώντας ακόμη και τις ίδιες τις προτάσεις σου να παραμυθιάζεις το λαό προσπαθώντας να χτυπήσεις τις πιο ευαίσθητες χορδές του; ΝΑΙ, λοιπόν, Μένουμε στην Ευρώπη. Μακριά από τα άγνωστα νερά στα οποία προσπαθεί να μας οδηγήσει μια κυβέρνηση που μέχρι τώρα μόνο αξιοπρεπής δεν είναι η συμπεριφορά της. Άλλα να λέει και να ζητιανεύει στο εξωτερικό κι άλλα να …ταΐζει στους πολίτες που την πίστεψαν και την ανέδειξαν. Κι αντιστρέφοντας σχετικό ερώτημα υπάρχει σήμερα κανείς αφελής που νομίζει ότι ψηφίζοντας ΟΧΙ θα εξαφανιστεί η λιτότητα; Η λιτότητα θα φύγει μόνο όταν μάθουμε να ξοδεύουμε ως κράτος λιγότερα από αυτά που παράγουμε, μόνο όταν η χώρα μπει σε μια τροχιά ανάπτυξης και δημιουργίας. Η λιτότητα δεν φεύγει ούτε με το ΝΑΙ ούτε με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Απλά με ένα όχι ισχυροποιούνται οι δυνάμεις εκείνες που θέλουν να μας καταστήσουν …Ζιμπάμπουε. 

2. Γιατί να ξαναπιστέψουμε στους διαχειριστές της λιτότητας και της φτώχειας;

Ο Σύριζα εκβιαστικά οδήγησε τη χώρα στις εκλογές προκειμένου να αναλάβει τα ηνία της χώρας μέσα σε μία περίοδο λιτότητας. Ασφαλώς πρόβλημα του Σύριζα δεν ήταν να αναδειχθεί ο κος Παυλόπουλος Πρόεδρος Δημοκρατίας με την προηγούμενη Βουλή. Ανέλαβαν την εξουσία άπειροι, ανέτοιμοι, χωρίς πρόγραμμα, με μόνα όπλα στη βαλίτσα τους μια σειρά από υποσχέσεις που θύμιζαν επανάληψη του ιστορικού «λεφτά υπάρχουν». Επί πέντε μήνες περιόδευαν τη «δημιουργική τους ασάφεια», περιέφεραν τις ιδεοληψίες και τον κρατικισμό τους, χωρίς να κάνουν τίποτε απολύτως. Οι μόνες προσπάθειές τους αφορούσαν πελατειακές εξυπηρετήσεις (προσπάθειες προσλήψεων ή επαναπροσλήψεων και βολέματος των δικών μας παιδιών) ή και αλλαγών που σήμαιναν επιστροφή στο κομματικό κράτος του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80. Κρίθηκαν να διαχειριστούν τη λιτότητα και οι νυν Κυβερνώντες πλην όμως απέτυχαν παταγωδώς. Ποιος αλήθεια τους εμπόδισε να κυβερνήσουν ουσιαστικά όλο αυτό το διάστημα; Να προωθήσουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις διορθώνοντας τις αδικίες του παρελθόντος, αναδιοργανώνοντας το κράτος; Είναι δυνατόν η διακοπή των απαράδεκτων και αντισυνταγματικών – από κάθε άποψη – συνταξιοδοτήσεων των ανύπαντρων θυγατέρων να αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης; Να συζητάμε το πότε θα κόψουμε τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις ώστε η ταμίας του μάρκετ του Μασούτη με αυτή του μάρκετ της ΕΑΣ και αυτή του στρατιωτικού πρατηρίου να βγαίνουν στη σύνταξη τον ίδιο χρόνο; Είναι δυνατό να συζητάμε και να διαπραγματευόμαστε πράγματα που θα έπρεπε να έχουμε μόνοι μας διορθώσει εδώ και χρόνια; Μάλιστα να θεωρούμε ότι τα νησιά του Αιγαίου έχουν το ηθικό δικαίωμα να διατηρήσουν τα ρουσφετολογικά φορολογικά προνόμιά τους έναντι πχ …της Ορεστιάδας; Ποια μέτρα ανάπτυξης έλαβαν οι κυβερνώντες στη γεωργία, στον τουρισμό, στην μεταποίηση; Έκαναν μήπως κάτι για την ενίσχυση της αγοράς που νέκρωσε μετά την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά; Έλεγξαν την ροή των καταθέσεων στο εξωτερικό ακόμη και όταν τους έλεγε ο Σουλτς ότι θα μπορούσε όλη η Ευρώπη να δει θετικά ένα ελληνικό αίτημα ελέγχου της φυγής των κεφαλαίων από τις ελληνικές Τράπεζες; Δεν έλαβαν κανένα απολύτως μέτρο και γιατί αποδείχθηκαν ανέτοιμοι να κυβερνήσουν αλλά και γιατί ήταν και είναι εγκλωβισμένοι σε μία κρατικιστική αντίληψη που θέλει να μπάζουμε κόσμο στο κράτος χωρίς να ξέρουμε πώς αυτός θα πληρωθεί… Έτσι λοιπόν και τα παιδιά μας συνεχίζουν να φεύγουν για να εργαστούν στο εξωτερικό, και το ποσοστό της ανεργίας δεν μειώνεται, και διάφορες οικογένειες που «έκαναν κουμάντο στη χώρα» φλερτάρουν με τη δραχμή και τους υποστηρικτές της γιατί έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Αν δεν μπορούσε η κυβέρνηση να διαχειριστεί όλο αυτό το πράγμα όφειλε να αναζητήσει τη συνδρομή των υπολοίπων κομμάτων. Φάνηκε όμως απλά κατώτερη των περιστάσεων διατυμπανίζοντας προς πάσα κατεύθυνση την …αισιοδοξία της. 

3. Πρωθυπουργεύοντες ή πρωθυπουργοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Δεν θα αναφερθώ στο έλλειμμα γνώσεως λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον ρόλο των Συμβουλίων γιατί φαντάζομαι ότι το ερώτημα είναι πολιτικό. Πολιτικά λοιπόν θα σημειώσω κι εγώ ότι εισήλθαν στη διακυβέρνηση της χώρας ο κος Τσίπρας και οι συνεργάτες του, διατυμπανίζοντας διάφορες αρλούμπες ότι θα σκίσουν τα μνημόνια κλπ, αρλούμπες που όμως έγιναν πιστευτές από την μερίδα του ελληνικού λαού που είχε ανάγκη να τις πιστέψει. Είχαν δήθεν τη λαϊκή εντολή να σκίσουν …μια διεθνή συμφωνία όπως είναι κάθε μνημόνιο που συνοδεύονταν μάλιστα από έγκριση άλλων κοινοβουλίων άλλων χωρών! Πάλι καλά που δεν είχαν εντολή να σκίσουν τη …συνθήκη της Λωζάνης και να μπλέξουμε όλα τα Βαλκάνια σε περιπέτειες… Αφού δεν μπορούσαν να ανατρέψουν τα ήδη συμφωνηθέντα – όπως ήταν γνωστό και αναμενόμενο – άρχισαν τη λεγόμενη διαπραγμάτευση, πατώντας στον αέρα σε μια οικονομία που βυθίζονταν ολοένα… Κι αυτοί αταλάντευτοι συνέχιζαν να περιφέρουν ανά τον κόσμο την ανικανότητά τους, συνέχισαν να παραμυθιάζουν το λαό αλλά και τους ευρωπαίους εταίρους με ανακοινώσεις διαφόρων «κύκλων» περί του υπουργείου των οικονομικών, προσκείμενων στον πρωθυπουργό κλπ και προσπαθούσαν να πείσουν ότι τάχα είχαν την βούληση κάτι να αλλάξουν. Όπως προαναφέρθηκε όμως δεν έκαναν τίποτε όλον αυτό τον καιρό. Κι όταν διαπίστωσαν ότι ακόμη και τα μέτρα των 8 δις που αυτοί πρότειναν στους Ευρωπαίους εταίρους δεν θα μπορούσαν να τα περάσουν στους διάφορους Λαφαζάνηδες και Στρατούληδες, επέλεξαν να ξαναγίνουν αντιπολίτευση του εαυτού τους, καταγγέλλοντας τους λεγόμενους θεσμούς και κοροϊδεύοντας το λαό για άλλη μια φορά. Γιατί δεν παραθέτουν έστω και τώρα την πρόταση τη δική τους απέναντι σε αυτή των θεσμών παρά προσφεύγουν στην ψευδεπίγραφη συνθηματολογία τύπου «Όχι στη λιτότητα»; Γιατί ακόμη και τώρα αυτοί κι οι οπαδοί τους φέρονται λες και να μην ήταν αυτοί που μετείχαν στις διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη ή λες και δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους; Ποιος δεν έχει αναρωτηθεί, εάν οι κυβερνώντες αυτοί, είναι ένοχοι άθλιας προπαγάνδας ή απλά έχουν …ξεφύγει από την πραγματικότητα εδώ και καιρό; Και το δίλημμα πώς τίθεται; Γιατί δεν παρεμβαίνουν οι ηγέτες των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μας σώσουν από τις αποφάσεις του Eurogroup; Τώρα καταλάβαμε ότι έχουμε μείνει σε αυτό τον αγώνα τραγικά μόνοι; 

4. Συναινέσεις για έξοδο από την κρίση χωρίς σχέδιο ανατροπής της Κυβέρνησης;

Δυστυχώς όλα τα προαναφερθέντα κατατείνουν σε ένα και μόνο γεγονός: ότι η Κυβέρνηση Τσίπρα έχει χάσει την εμπιστοσύνη του λαού αλλά έχει χάσει και κάθε ίχνος αξιοπιστίας στο εξωτερικό. Κανένας δεν έδωσε καμία εντολή στους κυρίους Βαρουφάκη και Τσίπρα να παίζουν στα ζάρια ή σε παρτίδα πόκερ την τύχη του ελληνικού λαού. Η δυνατότητα για συναίνεση υπήρξε. Την απεμπόλησε η Κυβέρνηση με τις εκβιαστικές επιλογές της αλλά και τη διεθνή απομόνωση την οποία πλέον μας επέβαλε, βάζοντας τη συνοχή του κόμματός της πάνω από τα συμφέροντα της πατρίδας. Λυπάμαι πραγματικά που η παρούσα Κυβέρνηση απέτυχε. Δεν ήμουν από αυτούς που την πίστεψαν προεκλογικά γιατί πάντα προσπαθώ να ακούω την λογική. Και η λογική δεν με οδηγούσε να αποδεχτώ τα τσιτάτα της προεκλογικής εκστρατείας του Σύριζα. Δυστυχώς η Κυβέρνηση αυτή έπαιξε με την τύχη του λαού κι έχασε. Έτσι η μόνη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει είναι η παραίτησή της. Πριν το δημοψήφισμα της ντροπής, πριν την συμπόρευσή της με ό, τι ακροδεξιό και αντιδραστικό εκφράζουν η Χρυσή Αυγή σε πρώτο βαθμό και οι ΑΝΕΛ σε δεύτερο. Για να ανοίξει ο δρόμος για κυβερνήσεις συνεργασίας…
 
*Ο Χρήστος Χατζηπέμου είναι δικηγόρος και Πρόεδρος του Συλλόγου Εβριτών Ροδόπης

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.