Μπροστα σε ενα δυστοπικο μελλον

Στις 8 Ιουνίου η Άνγκελα Μέρκελ, στη συνέντευξη – απολογία της στο κατάμεστο Μπερλίνερ Ανσάμπλ του Βερολίνου, ήταν αποκαλυπτική: Στις κατηγορίες ότι η δική της πολιτική έστρωσε τον δρόμο για τις σημερινές εξελίξεις στην Ουκρανία, ισχυρίστηκε ότι ο πόλεμος θα είχε ξεσπάσει ήδη από το 2008, αν η ίδια δεν είχε μπλοκάρει την ενταξιακή πορεία της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ενώ «ποιος ξέρει», πρόσθεσε, «πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα το 2014», αν δεν είχε σπεύσει, από κοινού με τον Γάλλο ομόλογό της, να διαπραγματευθεί τις συμφωνίες του Μινσκ, που πάγωσαν τη διαμάχη στο Ντονμπάς. Για να καταλήξει: «Η Ουκρανία αξιοποίησε αυτά τα επτά χρόνια για να ετοιμαστεί» («Η Καθημερινή», 9/6/2022).

Αυτή η ομολογία της εξηγεί την παρελκυστική της στάση επί χρόνια, όπως και των Γάλλων προέδρων (Ολάντ, Μακρόν), στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων των συμφωνιών του Μινσκ, ως εγγυητριών δυνάμεων, όχι για να υλοποιηθούν οι συμφωνίες και να παγιωθεί η ειρήνη αλλά για να μπορέσει η Ουκρανία να «ετοιμαστεί». Ούτε καν την απόδοση καθεστώτος υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην ΕΕ χρησιμοποίησαν για να δελεάσουν το Κίεβο να τηρήσει τις συμφωνίες που υπέγραψε, αλλά το έπραξαν στην εμπόλεμη πλέον Ουκρανία για να ενισχύσουν τη συνέχιση του πολέμου. Παρέλειψε η κ. Μέρκελ να αναφέρει ότι ως καγκελάριος υπήρξε μαζί με τις ΗΠΑ ο υποβολέας των εξελίξεων στην πλατεία Μειντάν το 2014, που αποκαθήλωσε πραξικοπηματικά τον εκλεγμένο πρόεδρο Γιαννουκόβιτς, ότι ο Γερμανός ΥΠΕΞ Βεστερβέλε, επί των ημερών της, ενθάρρυνε στα οδοφράγματα τους πραξικοπηματίες ναζιστές του Δεξιού Τομέα και του εθνικοσοσιαλιστικού Σβόμποντα μαζί με τον Τζον Μακκέιν, τη λαίδη Άστον, τη Βικτόρια Νούλαντ, ότι η ίδια δεχόταν τους ηγέτες των πραξικοπηματιών στο Βερολίνο. Μήπως τελικά η επιλογή της Γερμανίας ως εγγυήτριας των συμφωνιών προεξοφλούσε το αδιέξοδο των συνομιλιών;

Αποφεύγουν να αναφερθούν στις συμφωνίες του Μινσκ που εγκρίθηκαν με ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και προέβλεπαν την ειρήνευση μεταξύ των αντιμαχομένων, του Κιέβου αφενός και των αυτονομιστών του Ντονμπάς αφετέρου, και τον τρόπο συνύπαρξής τους: Με τη χορήγηση μερικής αυτονομίας στους ρωσόφωνους και σεβασμό στην εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Σε τι περισσότερο προσδοκά ο πρόεδρος Ζελένσκι από τον πόλεμο ακόμη κι αν αναδειχθεί νικήτρια η Ουκρανία;

Ο θρυλικός Ρότζερ Γουότερς, μέλος του συγκροτήματος Pink Floyd, σε ανοικτή επιστολή προς τη σύζυγο του προέδρου Ζελένσκι, της υπενθύμισε τις προεκλογικές δεσμεύσεις του συζύγου της. Δηλαδή:

1. Τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στα ανατολικά και ειρήνη στο Ντονμπάς και μερική αυτονομία του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.

2. Επικύρωση και εφαρμογή του υπόλοιπου πακέτου των συμφωνιών του Μινσκ.

Πού αποδίδει ο Ρότζερ Γουότερς τη μεταστροφή του Ζελένσκι;

«Μπορεί κανείς μόνο να υποθέσει ότι η πολιτική εκστρατεία του συζύγου σας δεν ταίριαζε καλά με ορισμένες πολιτικές φατρίες στο Κίεβο και ότι αυτές οι φατρίες έπεισαν τον σύζυγό σας να αλλάξει ριζικά πορεία, αγνοώντας την εντολή του λαού. Δυστυχώς, ο σύζυγός σας συμφώνησε με ολοκληρωτικές, αντιδημοκρατικές μεθόδους αντίθετες με τη θέληση του ουκρανικού λαού και έκτοτε η Ουκρανία κυβερνάται από τις δυνάμεις του ακραίου εθνικισμού που προηγουμένως δόλια παραμόνευαν στη σκιά».

Οι ευθύνες της Γερμανίας και της Γαλλίας ως εγγυητών των συμφωνιών του Μινσκ είναι τεράστιες. Σήμερα μάλιστα, Γερμανία και Γαλλία συντάσσονται αναφανδόν υπέρ της Ουκρανίας, στην οποία εναπόκειτο να αναγνωρίσει τη μερική αυτονομία του Ντονέσκ και του Λουγκάνσκ που προσυπέγραψε, εγκαταλείποντας τον ρόλο του ειρηνικού διαμεσολαβητή. Όμως, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη απέναντι στην ανθρωπότητα, αν η Ρωσία μπροστά στο φάσμα της ήττας εξαπολύσει ένα στοχευμένο πυρηνικό πλήγμα;

Μήπως η νίκη της Ρωσίας ή της Ουκρανίας ή ένας συμβιβασμός μεταξύ τους θα οριοθετήσει και τις απειλές για την παγκόσμια ειρήνη;

Ασφαλώς όχι, διότι ο επεκτατισμός των νικητών του Ψυχρού Πολέμου, των ΗΠΑ, δεν εξαντλείται στο αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία. Γιατί; Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ανέδειξε μια ιστορική πρωτοτυπία που καθορίζει έκτοτε τις παγκόσμιες εξελίξεις. Ενώ μέχρι τότε η ιστορική εμπειρία μάς δίδαξε ότι τα κέρδη των νικητών ενός πολέμου οριοθετούνται με τις συνθήκες ειρήνης που ακολουθούν τη λήξη των εχθροπραξιών, με τον Ψυχρό Πόλεμο, στη διάρκεια του οποίου η «ισορροπία του τρόμου» απέτρεψε πολεμικές συγκρούσεις, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, προηγήθηκε η «συνθηκολόγηση» της ΕΣΣΔ, με την υπογραφή της διάλυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας και ακολούθησαν οι συνέπειες της ψυχροπολεμικής σύγκρουσης που είχε λήξει, δηλαδή οι πολεμικές συγκρούσεις που σηματοδοτεί η υπεροπλία του νικητή (Γιουγκοσλαβία, πόλεμοι του Κόλπου, Αφγανιστάν, Λιβύη, Ουκρανία). Με άλλα λόγια, οι συνέπειες του Ψυχρού Πολέμου έχουν ως αφετηρία το τέλος του, γι’ αυτό είναι απροσδιόριστες και σε μέγεθος και σε διάρκεια και θα καθορίζουν τις διεθνείς εξελίξεις μέχρις ότου αναδειχθούν δυνάμεις που θα διαμορφώσουν μια νέα ισορροπία τρόμου έναντι των ΗΠΑ. Πότε και πώς θα συμβεί αυτό; Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί ένα στάδιο μόνον, που επιταχύνει τις εξελίξεις.

Γι’ αυτό οι ευθύνες της Γερμανίας και της Γαλλίας ως εγγυητών των συμφωνιών του Μινσκ είναι τεράστιες. Σήμερα μάλιστα, Γερμανία και Γαλλία συντάσσονται αναφανδόν υπέρ της Ουκρανίας, στην οποία εναπόκειτο να αναγνωρίσει τη μερική αυτονομία του Ντονέσκ και του Λουγκάνσκ που προσυπέγραψε, εγκαταλείποντας τον ρόλο του ειρηνικού διαμεσολαβητή. Όμως, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη απέναντι στην ανθρωπότητα, αν η Ρωσία μπροστά στο φάσμα της ήττας εξαπολύσει ένα στοχευμένο πυρηνικό πλήγμα; Ποιος θα τολμήσει να της το ανταποδώσει; Υπάρχει πάντα η πρώτη φορά, όπως το 1945, όταν οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά το ατομικό τους οπλοστάσιο, όχι για να αποδυναμώσουν στρατιωτικά την Ιαπωνία, αλλά εξολοθρεύοντας τον άμαχο πληθυσμό σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι. Γιατί να μην επαναληφθεί στην Ουκρανία;

Αλεξανδρούπολη, 17/9/2022

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.