Απο ποιους κινδυνευει ο Πολιτισμος «μας»;

Θα έχετε ασφαλώς ακούσει πως «έρχονται οι ξένοι και αλλοιώνουν τον πολιτισμό μας» και πως υπάρχει οργανωμένο σχέδιο γι’ αυτό. Θα είχατε δει ασφαλώς και τους περίφημους «Μακεδονομάχους» τότε που συνέρρεαν στις συγκεντρώσεις αντιδρώντας στη Συμφωνία των Πρεσπών. Σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζονταν τότε ήταν γιατί εκτιμούσαν πως «ξεπουλιέται η ιστορία της Μακεδονίας».
 
Πολιτισμός και Ιστορία, δύο έννοιες ευρείας κατανάλωσης, ακριβώς γιατί είναι τόσο ρευστές που ανάλογα με την οπτική γωνία του ομιλητή μπορεί να υποστηρίξει τη μια ή την άλλη θέση. Διόλου τυχαία λοιπόν η συχνή χρήση τους. Όταν φτάνει όμως το σημείο να εξηγήσουμε ποιος είναι αυτός ο Πολιτισμός και ποια αυτή η Ιστορία που καλούμαστε να υπερασπίσουμε, τότε τα πράγματα δεν είναι και τόσο ευκόλως προσδιορίσιμα. Διόλου ευκόλως προσδιορίσιμο, τουναντίον μάλιστα, είναι και το ερώτημα που ακολουθεί. Από ποιους κινδυνεύει ο Πολιτισμός και η Ιστορία «μας», έτσι που να είναι απαραίτητη η υπεράσπισή του;
 
Κατά την άποψη μας, ο κάθε πολιτισμός κινδυνεύει όχι από κάποιον τρίτο, εξωτερικό «εχθρό» αλλά από τους επιγόνους του. Αυτοί είναι που θα κληθούν να τον υπερασπιστούν, να τον αναδείξουν, να τον συνεχίσουν. Για να το πράξουν όμως αυτό θα πρέπει να έχουν μια κάποια είδους συγγένεια. Όχι, προς Θεού, δεν μιλάμε για κάποια είδους θεωρεία περί «αίματος», αλλά για μια πνευματική συγγένεια, για μια οικειότητα με τον περαδεδομένο Πολιτισμό. Αυτή η πνευματική συγγένεια παρελθόντος και παρόντος είναι που καθορίζει το τι μένει και στο μέλλον από τον παραδεδομένο Πολιτισμό.
 
Η χθεσινή απόφαση του ΚΑΣ για τα αρχαιολογικά ευρήματα της Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, θαρρούμε πως επιβεβαιώνει περίτρανα τον ισχυρισμό μας. Δεν είναι οι μετανάστες που αλλοιώνουν τον πολιτισμό μας. Δεν είναι οι ξένοι που κλέβουν την Ιστορία μας. Είμαστε εμείς που δεν είμαστε άξιοι να τα διαχειριστούμε και να τα αναδείξουμε.
 
Ακόμη και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ελήφθη η απόφαση αλλά και η διαδικασία που ακολουθήθηκε συντελούν στην διατύπωση του εν λόγω ισχυρισμού. Τα σχετικά ρεπορτάζ είναι ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά (βλ. εδώ). Δυστυχώς όμως στην εν λόγω περίπτωση ο «εχθρός» δεν ήταν εκτός των τειχών, για να διεγείρει το εθνικό μας συναίσθημα, δεν είχε πρόσωπο ξένο για να μπορέσουμε απενοχοποιημένα να διαδηλώσουμε την αντίθεσή μας. Ήταν το πρόσωπο μας σε καθρέφτη πολιτικό, εξ ου και αφήσαμε την αντίδρασή μας να την επωμιστούν κάτι περίεργοι τύποι που δεν καταλαβαίνουν από «κανονικότητες».
 
Και μιας και μιλάμε για «κανονικότητες» όλως τυχαίως μάς έρχονται στο μυαλό τα λόγια του Σεφέρη:
 
«Τον συνηθίσαμε δεν αντιπροσωπεύει τίποτε
σαν όλα τα πράγματα που έχετε συνηθίσει
και σας μιλώ γι’ αυτόν γιατί δε βρίσκω
τίποτε που να μην το συνηθίσατε·
προσκυνώ.».

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.