Η ματια των φοιτητων στις προωθουμενες αλλαγες στα Πανεπιστημιου

Τρεις φοιτήτριες του ΔΠΘ καταθέτουν τις απόψεις τους για την πανεπιστημιακή αστυνομία, τη βάση εισαγωγής, το όριο φοίτησης

Το νομοσχέδιο του υπουργείου παιδείας με τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εισήχθη την Τρίτη στην ολομέλεια της Βουλής για συζήτηση. Γύρω από τις διατάξεις που προωθεί πολύς λόγος έγινε. Όσο και αν η υπουργός θέλει να παρουσιάσει περίπου ως ομόθυμη την αποδοχή των προτεινόμενων αλλαγών οι μαζικές φοιτητές διαμαρτυρίες, αλλά και οι αντιδράσεις από μερίδα πανεπιστημιακών δείχνουν πως οι προωθούμενες αλλαγές κάθε άλλο παρά κοινής αποδοχής είναι.
 
Κι αν για την υπουργό είναι, λόγω του θεσμικού της ρόλου, ευχερέστερο να υπερασπιστεί στον δημόσιο λόγο τις προωθούμενες αλλαγές, δεν συμβαίνει το ίδια με τους ανθρώπους που επηρεάζονται άμεσα και δεν είναι άλλοι από τους φοιτητές. Έτσι ο ΠτΘ δίνει βήμα σε τρεις φοιτήτριες προκειμένου να εκθέσουν τις απόψεις τους για κομβικά ζητήματα του νομοσχεδίου, όπως είναι η πανεπιστημιακή αστυνομία,  η βάση εισαγωγής, η καθιέρωση ανωτάτου ορίου φοίτησης. Τρεις φοιτήτριες λοιπόν από το πανεπιστήμιο της περιοχής μας, του ΔΠΘ, κλήθηκαν να απαντήσουν στις εξής τέσσερις ερωτήσεις:
 
1.Οι μεγαλύτερες αντιδράσεις στο Νομοσχέδιο αφορούν το θέμα της φύλαξης, που η κυβέρνηση θέλει να αντιμετωπίσει με τη δημιουργία της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Χρειάζονται περισσότερη φύλαξη τα πανεπιστήμια που παρουσιάζονται ως άνδρα ανομίας, και είναι απαραίτητη μια τέτοια δομή;
2. Το θέμα της κατώτερης βάσης εισαγωγής, η οποία όμως φαίνεται να είναι «ευέλικτη» αποτελεί ακόμα μια αλλαγή που φέρνει ο νέος νόμος. Θα πρέπει να υπάρχει βάση εισαγωγής, και πώς θεωρείτε ότι αν θεσμοθετηθεί, θα επηρεάσει τους φοιτητές και τις σχολές;
3. Πρέπει να υπάρχει όριο φοίτησης; Θα πρέπει να υπάρχουν εξαιρέσεις, και τι τύπου θα μπορούν να είναι (κοινωνικές, οικογενειακές κτλ);
4. Πέρα από τα θέματα που έχει εγείρει το νομοσχέδιο, τι θα θέλατε να αλλάξει στα πανεπιστήμια;

 
Ιδού οι απαντήσεις τους…

Βιβή Κωνσταντούλα, Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας ΔΠΘ   
«Οι αλλαγές που χρειάζονται τα πανεπιστημιακά ιδρύματα είναι πιο πολλές και πιο σημαντικές από την αστυνόμευση και τη βάση εισαγωγής»

 
1. Η δημιουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας με βάση το Νομοσχέδιο δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη φύλαξης που χρειάζονται τα πανεπιστήμια. Σαφώς και υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν προβλήματα σε κάθε πανεπιστήμιο όμως η αστυνομία δεν είναι αυτή που θα τα λύσει. Η φύλαξη των πανεπιστημιακών χώρων οφείλει να γίνεται με βάση τις ανάγκες του εκάστοτε πανεπιστημίου και με αποφάσεις της συγκλήτου, η οποία γνωρίζει τα προβλήματα που υπάρχουν στο κάθε πανεπιστήμιο. Η ίδρυση αστυνομίας στα πανεπιστήμια το μόνο που θα καταφέρει είναι παραπάνω προβλήματα στο ήδη δυσλειτουργικό σύστημα φύλαξης. 
 
2. Κατά τη γνώμη μου δεν θα πρέπει να υπάρχει κατώτερη βάση για την εισαγωγή στις σχολές. Γενικά θα έπρεπε να είναι διαφορετικό το σύστημα εισαγωγής. Η ύπαρξη βάσης απλά αγχώνει τους μαθητές να ανταπεξέλθουν σε ένα σύστημα που δεν λαμβάνει υπόψη τις ικανότητες, δυνατότητες και κλίσεις του κάθε ατόμου. Η κατώτερη βάση θα αναγκάσει πολλούς μαθητές να «μείνουν εκτός» πανεπιστημίου βάζοντας έτσι ένα ακόμα πρόβλημα στην κατάρτισή τους σχετικά με την πορεία τους στον επαγγελματικό χώρο.
 
3. Είμαι υπέρ στο να μην υπάρχει όριο φοίτησης στις σχολές καθώς υπάρχουν διάφορα προβλήματα και κωλύματα που μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος φοιτητής και να μην καταφέρει να ολοκληρώσει τη σχολή στα προσδοκόμενα χρόνια. Ωστόσο επειδή υπάρχουν φοιτητές που δεν τελειώνουν τη σχολή λόγω αδράνειας και αδιαφορίας θα πρέπει να υπάρχουν διαδικασίες που θα δηλώνουν την ενεργητικότητα του φοιτητή όπως πχ. δηλώσεις μαθημάτων, συμμετοχές σε εξεταστικές περιόδους.
 
4. Οι αλλαγές που χρειάζονται τα πανεπιστημιακά ιδρύματα είναι πιο πολλές και πιο σημαντικές από την αστυνόμευση και τη βάση εισαγωγής. Το Νομοσχέδιο θα πρέπει να βασίζεται στη σωστή αξιολόγηση των φοιτητών με τρόπους που θα δείχνουν τις πραγματικές ικανότητες τους και όχι αν μπορούν να μάθουν παπαγαλία ένα βιβλίο, ενώ η ορθή αξιολόγηση των καθηγητών και του διοικητικού προσωπικού θα πρέπει επίσης να αλλάξει καθώς πολύ συχνά παρατηρούμε καθηγητές να μην ανταποκρίνονται σωστά στα καθήκοντά τους. Επιπλέον, οι υποδομές θα πρέπει να βελτιωθούν, διότι πολλές είναι απαρχαιωμένες και  ελλιπείς καθιστώντας ακόμη και επικίνδυνα τα πανεπιστήμια.
 

Μαρινέλα Τουρκογιάννη, Τμήμα Νομικής ΔΠΘ
«Η παρούσα Κυβέρνηση, μέσα από όλα τα μέτρα που έχει ανακοινώσει τον τελευταίο καιρό, προσπαθεί να ενισχύσει με κάθε τρόπο την ιδιωτική εκπαίδευση»

 
1. Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία, την δημιουργία της οποίας προβλέπει το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, αποτελεί αντικατοπτρισμό της κατάστασης στην οποία θέλουν να οδηγήσουν το Ελληνικό Πανεπιστήμιο: Ένα χώρο που ο φοιτητικός συνδικαλισμός, ο αγώνας για ένα καλύτερο αύριο και ο γόνιμος διάλογος που θα συντονίζει τις μαζικές κινητοποιήσεις των φοιτητών δεν θα έχουν πλέον θέση. Σαφώς και ανά καιρούς έχουμε παρατηρήσει ακραία φαινόμενα σε πολλά Πανεπιστήμια κυρίως της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας (π.χ. Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, που λόγω και της τοποθεσίας του περιτριγυρίζεται από εμπόρους ναρκωτικών) ωστόσο, δεν συμβαίνει το ίδιο με τα Πανεπιστημιακά ιδρύματα της επαρχίας, όπου τέτοια περιστατικά δεν έχουν καταγραφεί σχεδόν ποτέ. Η δημιουργία Πανεπιστημιακής Αστυνομίας λοιπόν, το μόνο που εν τέλει θα επιφέρει είναι η φίμωση της ελεύθερης έκφρασης του φοιτητικού κινήματος, που σίγουρα εκμεταλλευόμενη την εξουσία και τη θέση της θα προσπαθήσει να πετύχει. Γνωστό είναι άλλωστε, πως ένα μόνο μικρό (έως ελάχιστο) ποσοστό φοιτητών συμμετέχουν στα περιστατικά ανομίας που θέτουν σε κίνδυνο τους υπόλοιπους φοιτητές, επομένως για αυτό το απειροελάχιστο ποσοστό, η δημιουργία συνείδησης από το ίδιο το Πανεπιστήμιο είναι η λύση, χωρίς να χρειάζεται ο φόβος από όργανα της ασυδοσίας.
 
2. Είναι φανερό πως η παρούσα Κυβέρνηση, μέσα από όλα τα μέτρα που έχει ανακοινώσει τον τελευταίο καιρό, προσπαθεί να ενισχύσει με κάθε τρόπο την ιδιωτική εκπαίδευση, να τονώσει τις διακρίσεις μεταξύ των μαθητών επιδεικνύοντας ως απώτερο στόχο της εκπαίδευσης την αριστεία, ενώ ταυτόχρονα ακυρώνει εντελώς τον χαρακτήρα του Λυκείου, και τη σημασία της μόρφωσης που προσφέρει. Η ελάχιστη βάση εισαγωγής στο ελληνικό πανεπιστήμιο είναι ένα μέτρο που θα μειώσει τον αριθμό των εισακτέων σε πολύ μεγάλο ποσοστό, ενώ ταυτόχρονα θα στρέψει τους μαθητές και τις οικογένειές τους σε όλο και περισσότερα φροντιστηριακά μαθήματα και άρα σε όλο και μεγαλύτερες οικογενειακές δαπάνες. Πολλοί μαθητές, θα ακολουθήσουν την ιδιωτική εκπαίδευση, με γνώμονα την οικονομική επιφάνεια των γονέων τους. Ευρύτερα όμως, το σχέδιο αυτό θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη οικονομική καταστροφή και σε μικρότερες πόλεις που διαθέτουν λιγότερες σχολές. Άλλη μια προσπάθεια δηλαδή υπεροχής του οικονομικά εύρωστου, με αποτέλεσμα το όλο και χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο των μελλοντικών φοιτητών.
 
3. Ο θεσμός των αιωνίων φοιτητών στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο κρατεί εδώ και πολλές δεκαετίες και ίσως ανθίζει με τα χρόνια ολοένα και περισσότερο. Σαφής ωστόσο πρέπει να είναι ο διαχωρισμός ανάμεσα σε εκείνους τους φοιτητές που αδυνατούν να ολοκληρώσουν τον κύκλο σπουδών τους εγκαίρως λόγω συνθηκών και σε εκείνους που το επιλέγουν λόγω νωθρότητας. Είναι πρόδηλο πως πολλοί φοιτητές αναγκάζονται να εργαστούν παράλληλα με τις σπουδές τους για να καλύψουν τα έξοδά τους, κάτι που δυσχεραίνει κατά πολύ τη δυνατότητα συνέπειάς τους στις σπουδές τους. Ενδεχομένως λοιπόν, η πρόσθεση του ορίου φοίτησης να αποφορτίσει με κάποιο τρόπο τα ελληνικά πανεπιστήμια, ωστόσο η αυστηρή προσθήκη του ν+2, θα αποτελέσει ένα βάρος στους φοιτητές που ταυτόχρονα εργάζονται ή δεν μπορούν και για άλλους προσωπικούς, οικογενειακούς αλλά και λόγους υγείας να ανταπεξέλθουν σωστά στις σπουδές τους, και γι' αυτό πιο συνετό θα ήταν να υπάρξει μεγαλύτερη ευελιξία στο όριο αυτό.
 
4. Το ελληνικό πανεπιστήμιο νοσεί σε πολλά του σημεία δυστυχώς, όμως τα νέα μέτρα που προβλέπει το νομοσχέδιο δεν στοχεύουν στην αποτελεσματική του ίαση. Το πανεπιστήμιο της χώρας μας αντιπροσωπεύει την εικόνα της κοινωνίας εν γένει: οι δυνάμεις της συντήρησης και της αμορφωσιάς συγκρούονται με εκείνες της προόδου και της εξέλιξης. Παρόλο που διατυμπανίζεται πως στόχος είναι ο γόνιμος διάλογος και η ανάπτυξη της κρίσης, χρόνο με τον χρόνο βλέπουμε πως το ελληνικό πανεπιστήμιο καλλιεργεί πολίτες φερέφωνα, που τείνουν προς τον συντηρητισμό χωρίς καμία όρεξη για αγώνες. Οι καθηγητές αντιμετωπίζονται ως αυθεντίες από τους φοιτητές, κάτι που δεν τους δίνει την δυνατότητα να εμβαθύνουν στην επιστήμη τους και να θέσουν το δικό τους λίθο στην εξέλιξή της. Η βαθμοθηρία την οποία ο σημερινός μαθητής κουβαλά από τα σχολικά του χρόνια, γαντζώνεται πάνω του και στα φοιτητικά του χρόνια. Οι κομματικές παρατάξεις κυριαρχούν και αποτελούν την μόνη φωνή στα φοιτητικά Συμβούλια, αποθαρρύνοντας τους αχρωμάτιστους φοιτητές από το να συμμετέχουν σε αυτά, καθώς είναι σχεδόν σίγουρο πως δεν θα ακουστεί ο λόγος τους. Επομένως, το βασικό στοιχείο που λείπει από το ελληνικό πανεπιστήμιο, δεν είναι ούτε η πανεπιστημιακή αστυνομία, ούτε οι άριστες υλικοτεχνικές υποδομές. Είναι το όραμα των φοιτητών, το πνεύμα της αλληλεγγύης και η διάθεση συσπείρωσης για έναν κοινό αγώνα προς την ελευθερία.
 

Μαρία Μαυρουδή, Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας ΔΠΘ
«Το μέτρο της πανεπιστημιακής αστυνομίας το μόνο που θα κάνει είναι να εγείρει αρνητικές αντιδράσεις και αναβρασμό»

 
1. Με την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, το Αστυνομικό Σώμα έχει ήδη ελεύθερη πρόσβαση στον χώρο του Πανεπιστημίου, επομένως ένα τέτοιο μέτρο είναι άκρως μη απαραίτητο, εφόσον το μόνο που θα κάνει είναι να εγείρει αρνητικές αντιδράσεις και αναβρασμό. Η παρακολούθηση των πολιτών ξεπερνάει τα λογικά όρια που θα έπρεπε να δεχτεί ο μέσος άνθρωπος, στα πλαίσια ενός κοινωνικού συμβολαίου.
 
2. Εκτός του ότι οι πληροφορίες που διαθέτω όσον αφορά τις κατώτερες βάσεις σχολών που πρόκειται να ισχύσουν είναι ελλιπείς, θεωρώ πως το πρόβλημα έγκειται γενικώς στο σύστημα εισαγωγής στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Ό, τι συμβαίνει, θα συνεχίσει να συμβαίνει, αν αυτό δεν αλλάξει. Όχι οι βάσεις εισαγωγής, ούτε τα έτη φοίτησης. Οπότε, η ανάλυση και η αναζήτηση επίλυσης θα χρειάζονταν σελίδες, και όχι μόνο σειρές προτάσεων.
 
4. Κατά κύριο λόγο, θα ήταν ιδανικό να υπάρχει επαγγελματισμός από το σύνολο του προσωπικού που απαρτίζει το Πανεπιστημιακό σώμα. Έτσι, δεν θα υπήρχε έλλειμα ικανοποιητικών αποτελεσμάτων των βασικότερων στόχων του Πανεπιστημίου, και δεν θα μεταβιβάζονταν αρμοδιότητες και ξένος φόρτος εργασίας σε μη αρμόδια άτομα.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.