Περικλης Πολυζωιδης «Το βιβλιο αυτο γραφτηκε “απο καρδιας”»
Μια ιστορία γυναικείας θέλησης, με «φόντο» το Φανάρι της Ροδόπης
Για το νέο του μυθιστόρημα, το πρώτο του είδους που φέρει την υπογραφή του, με τίτλο «Έρωτας στον αστερισμό του Πήγασου» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μπρούμα, μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» ο Καθηγητής του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης και συγγραφέας Περικλής Πολυζωίδης.
Ο κ. Πολυζωίδης μίλησε για την ιστορία της Αναστασίας, της πρωταγωνίστριας του βιβλίου η ζωή της οποίας ξεκινά σε μέρη γνώριμα, και συγκεκριμένα στο Φανάρι του ν. Ροδόπη, για να συνεχίσει ως πολίτης του κόσμου, σε ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο στο γυναικείο φύλο. Το μαρτυρά άλλωστε και ο υπότιτλός του «ένας ύμνος στη δύναμη της γυναικείας θέλησης».
Ο συγγραφέας μίλησε για την πρώτη του αυτή προσπάθεια στο μυθιστόρημα, το «ταξίδι» της συγγραφής του, τους ήρωες αλλά και τα μηνύματα τα οποία θέλει να στείλει μέσα από αυτό.
Ο λόγος στον Περικλή Πολυζωίδη όμως…
ΠτΘ: κ. Πολυζωίδη στο μυαλό της πλειοψηφίας η ιδιότητα του καθηγητή ενός Πανεπιστημίου σε συγγραφικό επίπεδο συνυφαίνεται συνήθως με επιστημονικά εγχειρίδια. Πώς μπήκατε στη διαδικασία να ασχοληθείτε με το μυθιστόρημα;
Π.Π.: Ένας αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου μπορεί να είναι συγγραφέας όπως και οποιοσδήποτε άλλος, γιατί πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Θα έλεγα μάλιστα επειδή είμαι αρκετά χρόνια στο πανεπιστήμιο πως έχω γράψει αρκετά επιστημονικά και κατά κάποιο τρόπο φτάνει τόσο. Το μυθιστόρημα αυτό αποτέλεσε μια πάρα πολύ όμορφη διέξοδο για εμένα. Υποθέτω πως και για άλλους συγγραφείς ή ανθρώπους που ασχολούνται με διάφορες μορφές τέχνης, η έμπνευση παρομοιάζεται με ένα έμβρυο, μια ιδέα που ξαφνικά διαπιστώνεις ότι υπάρχει μέσα σου, η οποία αρχίζει να μεγαλώνει σε βαθμό που πλέον δεν μπορείς να την έχεις στο μυαλό σου και θέλεις να την βγάλεις για να πάει στην ευχή της Παναγίας.
ΠτΘ: Η δομική αρτιότητα του πρώτου σας μυθιστορήματος δείχνει ότι είστε συστηματικός αναγνώστης της λογοτεχνίας ή σταθερός ερευνητής των εργαλείων συγγραφής ενός μυθιστορήματος;
Π.Π.: Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω απολύτως κανένα λογοτεχνικό και πολύ περισσότερο συγγραφικό υπόβαθρο. Όλα αυτά γράφτηκαν λίγο πολύ «από καρδίας», με μία διάθεση αισιοδοξίας. Η επιλογή του φύλου μάλλον εξαρτάται από το γεγονός ότι στο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας όπου διδάσκω, η μεγάλη πλειοψηφία είναι φοιτήτριες, λίγο πολύ στην ηλικία της πρωταγωνίστριάς μου και εμμέσως το βιβλίο παρέχει λίγες συμβουλές για αισιοδοξία, προσπάθεια για επιτεύγματα και για καλή τύχη.
«Το Φανάρι είναι ένας ευλογημένος τόπος»
ΠτΘ: Το μυθιστόρημά σας έχει μελετημένη δομή και μορφή. Επίσης αναδεικνύει ρεαλιστικά, υπάρχοντα τοπία και τόπους, όπως το Φανάρι Ροδόπης, η περιοχή γύρω από τη Βιστωνίδα λίμνη και το νησί της Ικαρίας, εγκιβωτίζει ιστορία όπως αυτή της Δ’ Σταυροφορίας ή αυτή των διάσημων Πανεπιστημίων της Αμερικής, καταγράφει τις λίστες μακιγιάζ των γυναικών, πυρήνες όλοι που απαιτούν εργασία και έρευνα. Τελικά πόσο καιρό δαπανήσατε για το γράψιμό του, το σκαρώνατε πολύ καιρό πριν και πόσο;
Π.Π.: Η επιλογή του τόπου έχει να κάνει με την μεγάλη μου αγάπη για το Φανάρι. Συχνά άλλωστε οι συγγραφείς επιλέγουν μέρη που επισκέφτηκαν ή από τα οποία κατάγονται και πιστεύουν ότι αξίζει τον κόπο να προβληθούν. Το Φανάρι πραγματικά το αξίζει. Είναι ένας ευλογημένος τόπος, ο οποίος έχει την ευχή και τη κατάρα να έχει μια μικρή τουριστική περίοδο, με αποτέλεσμα αφενός να μην είναι ένας ισχυρός οικονομικός πόλος αφετέρου όμως να παραμένει η φύση του παρθένα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όσον αφορά το μακιγιάζ κλπ στο Πανεπιστήμιο διδάσκω ένα μάθημα που λέγεται marketing μέσα στο οποίο μελετάμε και το κατά πόσο η εξωτερική εμφάνιση επηρεάζει την καριέρα, τις δικαστικές αποφάσεις, το εισόδημα, τον τρόπο που επιλέγεται κάποιος όντας πιο εμφανίσιμος ή εμφανίσιμη κ.ο.κ. Από εκεί προκύπτει και η πιο εμπεριστατωμένη γνώση του μακιγιάζ. Ωστόσο υπάρχουν και οι περιγραφές για το πώς σχηματίζουμε το πρότυπο της ομορφιάς σαν σύνολο, που είναι κάτι ενδιαφέρον από τεχνικής άποψης.
«Η έμπνευση έρχεται μαζικά, ωστόσο ακολουθεί η αγωνία του να καταγράψεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου όπως θα ήθελες στο χαρτί»
ΠτΘ: Πόσο καιρό σας πήρε η συγγραφή;
Π.Π.: Ο χρόνος στην ουσία ήταν ένα Καλοκαίρι. Η έμπνευση όπως σίγουρα μπορεί να περιγράψουν και άλλοι που συγγράφουν ή κάνουν ανάλογες προσπάθειες έρχεται μαζικά μέσα σε δύο τρεις νύχτες. Από εκεί και πέρα είναι πιο πολύ η αγωνία που έχεις στο μυαλό σου όλα αυτά να τα καταγράψεις στο χαρτί με τον τρόπο που θα ήθελες. Αυτό για μένα ήταν κάπως εφιαλτικό γιατί το βιβλίο ήρθε και «κάθισε» στο μυαλό μου και απορρόφησε όλους τους πόρους. Ήμουν αφηρημένος, απέφευγα να βγαίνω με φίλους, γιατί λαχταρούσα να το «γεννήσω» και όλο αυτό με καταπίεζε.
«Η γυναίκα είναι τα πάντα»
ΠτΘ: Ο υπότιτλος του μυθιστορήματός σας είναι «Ένας ύμνος στη δύναμη της γυναικείας θέλησης». Είναι ιδιαίτερη τελικά η δύναμη ψυχής μιας γυναίκας; Η ηρωΐδα σας, η Τασούλα έχει βέβαια τη δύναμη να ξαναφτιάξει τον εαυτό της από την αρχή. Να φύγει από το Φανάρι, να ασκηθεί και να γίνει καλλίγραμμη, να αποκτήσει γούστο, να γίνει η καλύτερη φοιτήτρια, να πάρει υποτροφία για τη Γαλλία, να είναι πρώτη παντού. Έτσι είναι τελικά οι γυναίκες;
Π.Π.: Η γυναίκα είναι η δύναμη της δημιουργίας, η εικόνα της Παναγίας, η φροντίδα, η αγάπη και η γέννηση της ζωής είναι τα πάντα.
«Έχουμε ανάγκη από το γέλιο που λείπει• η κοινωνία μας είναι σκυθρωπή»
ΠτΘ: Το μυθιστόρημά σας διαβάζεται απνευστί, με χιούμορ υψηλής ποιότητας. Τελικά το χιούμορ, το γελάκι που κρύβεται πίσω από τις γραμμές, το θεωρείτε βασικό υφολογικό εργαλείο;
Π.Π.: Εννοείται και όχι μόνο στην συγγραφή και στη ζωή μου, στη ζωή μας. Έχουμε ανάγκη ως κοινωνία αυτή τη χαλάρωση, το γέλιο που λείπει. Ξέρετε, πηγαίνω κάθε πρωί τον γιό μου στο σχολείο και βλέπω ότι όλα τα παιδιά είναι σκυθρωπά. Η κοινωνία μας είναι σκυθρωπή. Έχουμε ανάγκη από διεξόδους. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να γράψεις ένα δράμα, χωρίς να θέλω να κρίνω κανέναν. Είναι εύκολο να προκαλέσεις την συγκίνηση αλλά δεν είναι αυτό που βοηθάει. Θέλουμε λύσεις, όχι προβλήματα.
«Είναι μεγάλο το δίλημμα μου ως διδάσκων στο πανεπιστήμιο αν θα πρέπει να πω στα παιδιά να φύγουν στο εξωτερικό ή να μείνουν εδώ να παλέψουν»
ΠτΘ: Πόσο σας κούρασαν, ή το «γλεντήσατε», οι περιγραφές των ρούχων της επώνυμης δημιουργού τής ωτ κουτύρ και στυλίστριας Ντενίζ που γεννήθηκε στην Κομοτηνή; Είναι σαν να ζωγραφίζετε ρούχα με τις λέξεις…
Π.Π.: Ήταν μάλλον διασκεδαστικό. Είχα μια φορά τη χαρά να βρεθώ στο ατελιέ της Ντενίζ όταν κατασκευαζόταν – δημιουργούνταν πάνω σε μια νύφη το νυφικό της και είδα με πόση αγάπη και πόση δημιουργικότητα, με πόσες άγνωστες σε μένα λέξεις φτιαχνόταν. Όπως επίσης μου έχουν μείνει οι βοηθοί της και η οικογένεια της νύφης που κατάφεραν να φτάσουν σε ένα αριστούργημα. Είναι μια δημιουργία που πάντα μας ενδιαφέρει, που τράβηξε την προσοχή μου και ασχολήθηκα μαζί του.
ΠτΘ: Εξακολουθεί ακόμη να υπάρχει ο Σταυρός των Βυζαντινών κάπου κρυμμένος στο Φανάρι; Κι, επίσης, μήπως τελικά η Αναστασία πρέπει να επιστρέψει στο Φανάρι ως τουριστική σύμβουλος μήπως δούμε άσπρη μέρα;
Π.Π.: Ο Περικλής επέστρεψε στο Φανάρι και στην Ροδόπη παρόλο που όπως και πολλά άλλα παιδιά θα μπορούσα να κάνω καριέρα στο εξωτερικό. Εργάστηκα στη Φρανκφούρτη, στο Άμστερνταμ, στη Νέα Υόρκη είχα προοπτικές, είχα φίλους και από αλλού αλλά σε κάποια φάση πριν από πολλά χρόνια είπα στον πατέρα μου «Βρε μπαμπά μήπως να πάρουμε κανένα σπίτι πουθενά αλλού για λόγους ασφαλείας γιατί αυτή η περιοχή είναι υποβαθμισμένη και καμιά φορά είμαστε εκτεθειμένοι και σε εξωτερικούς κινδύνους και μου είπε ο πατέρας μου ξεκάθαρα «Παιδί μου εμείς εδώ θα μείνουμε». Είναι το μεγάλο δίλλημα που έχω και ως διδάσκων στο πανεπιστήμιο, αν θα πρέπει να πω στα παιδιά να φύγουν να πάνε στο εξωτερικό να κάνουν καριέρα, γιατί εδώ οι προοπτικές είναι πολύ περιορισμένες ή να τους πω παιδιά μείνετε εδώ να παλέψετε.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
