«Ας βαλουμε τον ορο “ασφαλεια” στη ζωη μας, οχι μονο ως ευχη, αλλα και ως πρακτικη»

«Για να γίνουν βήματα μπροστά θα πρέπει ο κάθε πολίτης να αναγνωρίζει το δικαίωμα των αναπήρων, όχι μόνο να έχουν πρόσβαση, αλλά να έχουν τις ίδιες ακριβώς παροχές με όλους τους υπολοίπους» 

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Παρατηρητής της Θράκης» το εγχειρίδιο με τίτλο «Υποστήριξη και ασφάλεια των μαθητών με αναπηρία – Ένας χρηστικός οδηγός για εκπαιδευτικούς και όχι μόνο»

 
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Παρατηρητής της Θράκης» το βιβλίο «Υποστήριξη και ασφάλεια των μαθητών με αναπηρία – Ένας χρηστικός οδηγός για εκπαιδευτικούς και όχι μόνο» του δασκάλου Α’βαθμιας Εκπαίδευσης και Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου Ειδικής Αγωγής και Ενταξιακής Εκπαίδευσης ΑΜ-Θ κ. Θεόδωρου Φλωρίδη.
 
Το βιβλίο του κ. Φλωρίδη επιχειρεί να ασχοληθεί με το ζήτημα της πρόληψης ατυχημάτων στην ειδική αγωγή, αρχής γενομένης τόσο του εντοπισμού των κινδύνων όσο και της αποτροπής των ατυχημάτων στους μαθητές με αναπηρία, στο σχολικό περιβάλλον.
 
Ειδικότερα εξετάζονται οι βασικές αρχές πρόληψης και αναφέρονται μέτρα στήριξης των μαθητών με αναπηρίες που οφείλει να γνωρίζει και να λαμβάνει υπόψιν του κάθε εργαζόμενος στην εκπαίδευση για τομείς, όπως η διαμόρφωση του διδακτηρίου, οι μετακινήσεις και η ασφαλής χρήση του αναπηρικού αμαξιδίου, ενώ παράλληλα παρουσιάζονται στόχοι και τεχνικές διδασκαλίες για την εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία στην κατανόηση και αποφυγή των κινδύνων.
 
Ένα πολύτιμο εγχειρίδιο για εκπαιδευτικούς, αλλά και την ευρύτερη κοινότητα για το οποίο ο συγγραφέας μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm».
 
Θεόδωρος Φλωρίδης όμως…

«Οδηγός για όσους εμπλέκονται στην διαβίωση και την εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες»

ΠτΘ: Το βιβλίο σας «Υποστήριξη και ασφάλεια των μαθητών με αναπηρία», είναι ένας χρηστικός οδηγός για εκπαιδευτικούς και όχι μόνο, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από τις εκδόσεις του Παρατηρητή της Θράκης. Τι σημαίνει χρηστικός οδηγός;
Θ.Φ.: Πρόκειται ουσιαστικά για ένα εγχειρίδιο το οποίο παρέχει άμεση πληροφόρηση, χρηστικές οδηγίες, παραινέσεις, συμβουλές και κατευθύνσεις για το πώς θα διαχειριστούμε διάφορα ζητήματα. Στο συγκεκριμένο βιβλίο οι παραινέσεις αυτές αφορούν στο ζήτημα της ασφάλειας, και κυρίως της ασφάλειας των παιδιών με αναπηρίες ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Το εγχειρίδιο αυτό αποτελεί έναν οδηγό, για όλους όσους εμπλέκονται στην διαβίωση και την εκπαίδευση των ΑμεΑ, στον οποίο θα μπορούν να ανατρέχουν και να αναζητήσουν πληροφορίες για οποιοδήποτε ζήτημα αφορά στην ασφάλεια και την υποστήριξη τους.
 
ΠτΘ: Τι είναι αυτό που σας ώθησε στο συγκριμένο ζήτημα;
Θ.Φ.: Εάν θέλουμε να ανατρέξουμε στην ιστορία αυτού του βιβλίου, θα πάμε μια δεκαετία πίσω, όταν ανέλαβα τη διεύθυνση μεγάλων σχολικών μονάδων στις Σέρρες. Μια από τις πρώτες ανησυχίες όλων των εκπαιδευτικών και όλων όσων ασχολούμαστε με την εκπαίδευση, είναι να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των μαθητών μας. Τότε, με αυτό το ερέθισμα, και προκειμένου να αντιμετωπίσω αυτήν μου την ανησυχία, δημιούργησα ένα τοπικό θεματικό δίκτυο, με θέμα την ασφάλεια των μαθητών στο σχολικό χώρο, το οποίο λειτούργησε για τρία περίπου χρόνια. Συνεργάστηκαν είκοσι σχολικές μονάδες, κάναμε έρευνες, μελετήσαμε τα σχολικά μας κτίρια, είδαμε τις παρεμβάσεις που θα μπορούσαμε να κάνουμε προκειμένου να διασφαλίσουμε ασφαλείς συνθήκες για τους μαθητές. Στη συνέχεια ήρθα εδώ στην Κομοτηνή όπου ανέλαβα τη θέση του Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου Ειδικής Αγωγής και διερευνώντας τις επιμορφωτικές ανάγκες των εκπαιδευτικών, και πάλι ένα από τα πρώτα ζητήματα που μου τέθηκε από συναδέλφους, ήταν η ανάγκη επιμόρφωσης τους σε ζητήματα ασφάλειας, τώρα πια ασφάλειας των μαθητών με αναπηρίες. Διοργάνωσα όλο αυτό το διάστημα και από τη θέση στην οποία βρίσκομαι, μια σειρά από έρευνες, επιμορφώσεις και προγράμματα, σχετικά με την υποστήριξη, γιατί στην ειδική αγωγή πια μιλάμε και για υποστήριξη των παιδιών. Αυτό είναι άλλωστε και η βασική διαφορά της ποιοτικής διαβίωσης των ατόμων με αναπηρία. Διοργάνωσα λοιπόν μια σειρά από σεμινάρια και συνέλλεξα αρκετές πληροφορίες τις οποίες στην αρχή θέλησα να τις δημοσιεύσω αρθρογραφώντας. Στην πορεία ωστόσο διαπίστωσα ότι έχουμε μια ευρεία γκάμα θεματικών, όπου θα μπορούσαν να γίνουν ένα βιβλίο, ένας τόμος, και έτσι φτάσαμε στον τόμο τον οποίο εκδώσαμε πρόσφατα. 

«Η συγκέντρωση όλων αυτών των θεματικών σε ένα βιβλίο έλειπε από την ελληνική βιβλιογραφία» 

ΠτΘ: Η έκδοση απαρτίζεται από συνολικά 7 θεματικές που έχουν να κάνουν με γενικότερα ζητήματα υποστήριξης και ασφάλειας των μαθητών, την ασφάλεια των σχολικών κτιρίων, την ασφαλή υποστήριξη, την ατομική ασφάλεια, τη διδασκαλία κ.α. Ποια είναι τα συμπεράσματα που βγάλατε από την έρευνα που προηγήθηκε και σας οδήγησε στην καταγραφή;
Θ.Φ.: Πρόκειται για έναν οδηγό στον οποίο μπορεί κάποιος να βρει πληροφορίες σε μια πληθώρα τομέων και αντικειμένων, τις οποίες δύσκολα θα μπορούσε να βρει σε ένα και μόνο βιβλίο. Δηλαδή μπορούμε να ξεκινήσουμε από ζητήματα σχολικών κτιρίων, να φτάσουμε στα ζητήματα ατομικής ασφάλειας, και σε διδακτικές προτάσεις. Είναι κάτι το οποίο έλειπε από την ελληνική βιβλιογραφία, και έχει διαπιστωθεί αυτό από κάποιους ανθρώπους μετά την έκδοσή του.
Τα παλιά σχολικά κτίρια σαφέστατα δεν έχουν τις προδιαγραφές εκείνες ασφάλειας. Μιλάμε για σχολικά κτίρια  τα οποία χτίστηκαν τη δεκαετία του ’20, ενδεχομένως και νωρίτερα. Στις εν λόγω περιπτώσεις μπορούμε να έχουμε κάποιες παρεμβάσεις με χαμηλό κόστος, είτε από τη διεύθυνση του σχολείου, είτε από τον εκπαιδευτικό μέσα στην τάξη. Ξεκινάμε όμως πρώτα απ’ όλα από την εξακρίβωση εκείνων των σημείων που μπορεί να αποτελέσουν κίνδυνο μέσα στο σχολικό περιβάλλον. Στα παλιά κτίρια βέβαια μπορούν να γίνουν παρεμβάσεις από τον δήμο, στον βαθμό που είναι δυνατόν, αλλά μπορούν να γίνουν και μικρές παρεμβάσεις από τους εκπαιδευτικούς. Όσον αφορά στα κτίρια που κτίστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων είχε εκδώσει αρκετούς οδηγούς, και μάλιστα υπάρχουν στο διαδίκτυο για όσους ενδιαφέρονται, με αυστηρότατες πραγματικά προδιαγραφές. Τώρα κατά πόσο αυτές οι προδιαγραφές υλοποιούνται στην πράξη είναι μια μεγάλη κουβέντα. Σίγουρα στη μελέτη υλοποιούνται, ωστόσο σε επίπεδο κατασκευών υπάρχουν αδυναμίες τις οποίες επίσης πρέπει να διορθώσουμε.

«Δεν έχουμε εστιάσει ακόμα στην δυνατότητα των ατόμων με αναπηρία να κινηθούν μέσα στον χώρο των σχολικών κτιρίων»

ΠτΘ: Είναι εύκολη η πρόσβαση των εκπαιδευτικών στις σχετικές πληροφορίες; Τόσο σε ό,τι αφορά την καταγραφή των προβλημάτων, όπως για παράδειγμα οι υποδομές προσβασιμότητας όσο και σε επίπεδο προτάσεων και οδηγιών;
Θ.Φ.: Υλικό υπάρχει. Στις μέρες μας βέβαια σε επίπεδο πληροφόρησης υπάρχει και το διαδίκτυο. Το ζήτημα της πρόσβασης, ειδικά των ατόμων με αναπηρία στο σχολικό χώρο, είναι ένα ζήτημα το οποίο όντως τα τελευταία χρόνια αποτελεί προτεραιότητα. Το έχω ζήσει και από τις θέσεις που υπηρετώ στην εκπαίδευση. Άλλωστε όλα τα σχολεία πρέπει να έχουν ράμπα πρόσβασης των αναπήρων, όπως και οι δημόσιες υπηρεσίες, τα κτίρια δημόσιας χρήσης κ.ο.κ. Εκείνο στο οποίο δεν έχουμε εστιάσει ακόμη είναι η δυνατότητα των ατόμων με αναπηρία να κινηθούν μέσα στον χώρο του κτιρίου. Δεν αρκεί να μπαίνεις μέσα σε ένα κτίριο. Πρέπει και να έχεις τη δυνατότητα να χρησιμοποιείς όλους τους χώρους. Για παράδειγμα αν σε ένα σχολείο ένας μαθητής σε αναπηρικό αμαξίδιο δεν έχει τη δυνατότητα να μεταβεί στην αίθουσα μουσικής, λόγω της ύπαρξης ενός κλιμακοστάσιου, μιας σκάλας κ.ο.κ., τότε δεν έχουμε διασφαλίσει την προσβασιμότητα του χώρου. Σαφέστατα οι υποχρεώσεις των εκπαιδευτικών είναι πάρα πολλές και αφορούν σε ζητήματα εκπαίδευσης, ασφάλειας, κοινωνικοποίησης, ψυχολογικής υποστήριξης κ.ο.κ. με αποτέλεσμα να χρειαζόμαστε κάποιες κατευθύνσεις. Αυτόν ακριβώς τον στόχο εξυπηρετεί η συγκεκριμένη έκδοση.

«Η ασφάλεια βασικός παράγοντας ποιοτικής διαβίωσης των ατόμων με αναπηρία»

ΠτΘ: Και πλέον και πολλαπλούς ακόμα ρόλους σε σχέση με την τήρηση των μέτρων λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού…
Θ.Φ.: Για πρώτη φορά ακούσαμε τον τελευταίο χρόνο, ακόμα στις ευχές μας τις πρωτοχρονιάτικες, ή στις ευχές των Χριστουγέννων, να λέμε «ευχόμαστε μια ασφαλή χρονιά». Άρα η ασφάλεια είναι μια βασική ανάγκη του ανθρώπου, που εξασφαλίζει ποιότητα ζωής και τη διαβίωση. Όσον αφορά στα άτομα με αναπηρία η ασφάλεια είναι ένας βασικός παράγοντας ποιοτικής διαβίωσης τους και χρειάζονται υποστήριξη από εμάς. Άρα ο ρόλος ο δικός μας στο να κατευθύνουμε είτε την πρόσβαση, είτε την ποιοτική διαβίωση, είτε την ασφαλή διαβίωση αυτών των ανθρώπων, είναι πάρα πολύ σημαντικός. Και αυτό ακριβώς υπηρετώ προσωπικά και από τη θέση στην οποία βρίσκομαι, αλλά και από ενέργειες όπως η συγγραφή και η έκδοση του συγκεκριμένου εγχειριδίου.
 
ΠτΘ: Προσφάτως ο δήμος Κομοτηνής έλαβε ειδική μνεία από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε ό,τι αφορά την προσβάσιμη πόλη για το 2020. Κατά την παραλαβή του βραβείου ακούσαμε δια στόματος των πολιτικών μας εκπροσώπων, και προσυπογράφουμε το ότι ενισχύοντας την προσβασιμότητα της πόλης δεν διευκολύνουμε μόνο τους ανθρώπους με αναπηρία, αλλά και ευρύτερα το κοινωνικό σύνολο της πόλης.
Θ.Φ.: Η μνεία αυτή πρόκειται ουσιαστικά για μια αναγνώριση του δικαιώματος όλων των ανθρώπων να έχουν τις ίδιες παροχές. Είναι κάτι το οποίο υπερασπιζόμαστε όσοι ασχολούμαστε με την αναπηρία. Ξεκινώντας από την πρόσβαση, φτάνοντας στην ασφαλή διαβίωση και την υποστήριξη, είναι υποχρέωση όλων μας να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια.

«Απουσιάζει η συστηματική καταγραφή ατυχημάτων και κινδύνων ατόμων με αναπηρία» 

ΠτΘ: Στο βιβλίο καταθέτετε και μία σειρά προτάσεων για τα βήματα που πρέπει να γίνουν τόσο σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης όσο και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, εκπαιδευτικών μονάδων και εκπαιδευτικών σε ατομικό επίπεδο;
Θ.Φ.: Εκείνο που ίσως είναι το πρώτιστο και πρέπει να δρομολογήσουμε σε εθνικό επίπεδο είναι η δημιουργία ενός συστήματος συστηματικής καταγραφής των ατυχημάτων ή των κινδύνων που καταγράφονται στα δημόσια κτίρια και στα σχολεία στον τομέα που με απασχολεί. Απουσιάζει μια τέτοια προσπάθεια και απουσιάζει ακόμη περισσότερο, πέρα από ερευνητικές προσπάθειες μεμονωμένες που έχουν γίνει, κυρίως στην καταγραφή, σε ό,τι αφορά στους μαθητές ή στα άτομα με αναπηρία. Ένας άνθρωπος σε αναπηρικό αμαξίδιο σε φυσικές καταστροφές ή σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες έχει πολύ μεγαλύτερη επικινδυνότητα απ’ ό,τι για όλους τους υπόλοιπους, μη ανάπηρους. Ο χρόνος που θα χρειαστεί για να αντιδράσει, να μετακινηθεί, να χρησιμοποιήσει εξόδους ασφάλειας, είναι πολύ μεγαλύτερος κι αυτό πρέπει να το λάβουμε υπόψη. Η προσέγγιση υπό την οποία θα πρέπει να δούμε το ζήτημα της υποστήριξης των ατόμων με αναπηρία, θα πρέπει να είναι πρωτίστως συλλογική. Μας αφορά όλους. Αφορά και ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, μεγάλης ηλικίας, παιδιά, ακόμα και τη μητέρα με το καροτσάκι που μεταβαίνει και χρειάζεται τη ράμπα σε ένα οποιοδήποτε κτίριο. Πρόκειται για μια προσπάθεια που πρέπει να είναι συλλογική. Τον ρόλο των εκπαιδευτικών τον ανέλυσα προηγουμένως, οι γονείς θα πρέπει να είναι συμπαραστάτες σε αυτόν τον τομέα. Χωρίς τη συμπαράσταση των γονέων δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας στην εκπαίδευση, όποιες κι αν είναι αυτές.
 
Στο βιβλίο υπάρχουν κατευθύνσεις και σε αυτό. Υπάρχουν για παράδειγμα πρωτόκολλα συνεργασίας που μπορούν οι εκπαιδευτικοί να συντάξουν μαζί με τους γονείς. Από εκεί και πέρα σαφέστατα η τοπική αυτοδιοίκηση με τον ρόλο που μπορεί να έχει και ακολούθως όλη η κοινότητα. Ο οποιοσδήποτε πολίτης με την αναγνώριση του δικαιώματος των αναπήρων, όχι μόνο να έχουν πρόσβαση, αλλά να έχουν τις ίδιες ακριβώς παροχές με όλους τους υπολοίπους.

«Να δημιουργήσουμε κουλτούρα ασφάλειας, αναγνωρίζοντας ότι αποτελεί συστατικό κομμάτι της καθημερινότητάς μας» 

ΠτΘ: Καταληκτικά, με ποιον τρόπο εσείς θα θέλατε να αντιμετωπίσει ο αναγνώστης το εγχειρίδιο αυτό;
Θ.Φ.: Σε δύο επίπεδα. Το ένα στο να δημιουργήσουμε μια κουλτούρα ασφάλειας, αναγνωρίζοντας ότι αποτελεί ένα συστατικό κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Να μην μείνουμε σε προκαταλήψεις, παγιωμένες αντιλήψεις ότι πολλά ζητήματα είναι θέμα τύχης ή θέμα συνθηκών. Εμείς είμαστε αυτοί οι οποίοι διαμορφώνουμε τις συνθήκες. Άρα το να διασφαλίσουμε τις προϋποθέσεις ασφάλειας, προϋποθέτει δικές μας ενέργειες. Θα πρέπει να εστιάσουμε στην ανάγκη όλων των ανθρώπων και εν προκειμένω των ατόμων με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, να έχουν τις ίδιες παροχές. Άρα ας βάλουμε τον όρο ασφάλεια στη ζωή μας, όχι μόνο ως ευχή, αλλά και ως πρακτική. 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.