Γρηγορης Κλιουμης: «Το χασιμο της φαντασιας και της παιδικοτητας ειναι αυτο που μας γερναει και οχι τα κυτταρα μας»

Το 2014 ήταν η χρονιά που τα «Υπόγεια Ρεύματα» έκλεισαν 20 χρόνια παρουσίας στην ελληνική δισκογραφία και αποφάσισαν να το γιορτάζουν με την κυκλοφορία ενός νέους διπλού δίσκου υπό τον τίτλο «20.14». «20» από τα 20 διασκευασμένα κομμάτια που υπάρχουν στον πρώτο δίσκο και «14» από τα 14 καινούργια που υπάρχουν στον δεύτερο δίσκο.
 
Με αυτό το δισκογραφικό πάντρεμα λοιπόν παλαιών και νέων κομματιών τα «Υπόγεια Ρεύματα» και με ανανεωμένη σύνθεση πραγματοποιούν συναυλίες ανά την Ελλάδα. Σταθμός του προγράμματος των συναυλιών τους σήμερα είναι η Κομοτηνή όπου θα εμφανιστούν στο Αμφιθέατρο της Παλιάς Νομικής κλείνοντας το πρόγραμμα του 8ου Φεστιβάλ των ΕΑΑΚ ενώ λίγη ώρα νωρίτερα θα συμμετέχουν και στη συζήτηση με τίτλο «Στρατευμένη τέχνη ή όχι; Ποιος ο ρόλος της τέχνης στην πολιτική; Έμπνευση για αγώνες ή αποκλειστικά προσωπική έκφραση;» που διοργανώνει η φοιτητική παράταξη στο Εργατικό Κέντρο Κομοτηνής.
 
Ο Θάνος Βαφειάδης και η Νατάσσα Βαφειάδου συνομίλησαν στην εκπομπή «Με το Ν και με το Β» με τον Γρηγόρη Κλιούμη, ένα από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος για την πολιτική και την τέχνη γενικότερα, αλλά και τη μουσική, τα μελλοντικά σχέδια του συγκροτήματος και τον δίσκο «20.14» ειδικότερα.
 
Γρηγόρης Κλιούμης, λοιπόν εφ όλης της ύλης….

«Οι μουσικοί δεν θα πρέπει να “πλησιάζουμε” την πολιτική» 

ΠτΘ: Με αφορμή τη συζήτηση που θα συμμετέχετε για την τέχνη και την πολιτική πριν τη συναυλία σας στο Εργατικό Κέντρο της Κομοτηνής πιστεύετε ότι τέχνη και πολιτική συνδυάζονται;
Γ.Κ.: Ως πολιτικά όντα η πολιτική υπάρχει στα πάντα. Η πολιτική ως δομή και λειτουργία όμως δεν έχει καμιά σχέση με την μουσική. Προσωπική μου άποψη είναι ότι οι μουσικοί δεν θα πρέπει «να πλησιάζουμε» την πολιτική, με την έννοια της εμπλοκής με τα πολιτικά. Προσωπικά πιστεύω ότι η σχέση με την πολιτική δεν έχει κανένα θετικό αποτέλεσμα για τον άνθρωπο σε προσωπικό επίπεδο. Η πολιτική θα ήταν χρήσιμη, αν λειτουργούσαν οι πολιτικοί ως όφειλαν. Ακόμα κι έτσι όμως, η πολιτική θα ήταν χρήσιμη σε κοινωνικό επίπεδο. Σε προσωπικό επίπεδο η πολιτική είναι καταστροφική για έναν άνθρωπο. 

«Αν θέλει κανείς να είναι ειλικρινής στην τέχνη του οφείλει να ασχολείται και να παλεύει, μέσω της τέχνης, για τα κοινωνικά θέματα»

ΠτΘ: Η τέχνη οφείλει να αποτελεί έμπνευση για αγώνες ή είναι απλά ένας τρόπος προσωπικής έκφρασης;
Γ.Κ.: Είχε ασχοληθεί και ο Καμύ με αυτό το ερώτημα. Δε νομίζω ότι υπάρχει επιλογή ανάμεσα στα δύο. Αν θέλει κανείς να είναι ειλικρινής στην τέχνη του και να μην τον προδώσει κι αυτή, οφείλει να ασχολείται και να παλεύει, μέσω της τέχνης, για τα κοινωνικά θέματα. Διαφορετικά η ενασχόλησή του με την τέχνη έχει άλλα κίνητρα πέραν της δημιουργίας και της αλήθειας. Κατά κάποιο τρόπο τα δημιουργήματα ενός πραγματικού δημιουργού καταλήγουν να είναι πολιτικά.

«Η ιστορία δείχνει ότι τελικά δεν είναι και τόσο συνδεδεμένα το πρόσωπο με το έργο»

ΠτΘ: Καμιά φορά όμως βλέπουμε ο βίος του δημιουργού  να βρίσκεται σε αντίθεση με το έργο του. Αυτό δεν επηρεάζει και τον ακροατή ως προς το πώς θα εκλάβει τον καλλιτέχνη και το έργο του;
Γ.Κ.: Θα όφειλε να ήταν έτσι κατά την προσωπική μου άποψη. Βέβαια η ιστορία δείχνει ότι τελικά δεν είναι και τόσο συνδεδεμένα το πρόσωπο με το έργο. Έχουμε άπειρα παραδείγματα μεγάλων έργων, που ήταν πνευματικά παιδιά πολύ «μικρών» ανθρώπων. Το ιδανικό θα ήταν ο βίος να συνάδει με το έργο, δεν συμβαίνει όμως, καθώς μας άγει και μας φέρει η ζωή. 

Η δημιουργία του «20.14»

ΠτΘ: Το 2014 κυκλοφορήσατε το νέο σας άλμπουμ. Ένας διπλός δίσκος, όπου στο πρώτο μέρος διασκευάζετε παλιά σας τραγούδια και στο δεύτερο μέρος υπάρχουν καινούργια τραγούδια. Πως προέκυψε αυτός ο δίσκος;
Γ.Κ.: Θα έλεγα πως προέκυψε φυσιολογικά ο νέος δίσκος. Σε αυτό το σχήμα έρχονται και φεύγουν άνθρωποι μιας παρέας, δεν κάνουμε δηλαδή κάποια ακρόαση για να έρθει κάποιο νέο μέλος στο συγκρότημα. Στην πραγματικότητα το τωρινό σχήμα των «Υπογείων Ρευμάτων» είναι πάνω από 15 χρόνια μαζί. Με τη νέα σύνθεση όμως δημιουργήθηκε η ανάγκη να μάθουμε να παίζουμε μαζί περισσότερο και έτσι χρησιμοποιήσαμε τα παλιά μας κομμάτια ώστε να κάνουμε πρόβες. Από αυτές τις πρόβες προέκυψαν 20, και παραπάνω, παλιά τραγούδια τα οποία διασκευάσαμε όσο γινόταν. Αρχικά αυτές οι διασκευές έγιναν για να παίζουμε τα τραγούδια μας στις συναυλίες με ένα νέο τρόπο και, επειδή συμπληρώνονταν και τα 20 χρόνια του συγκροτήματος, αποφασίσαμε να τα ηχογραφήσουμε με τη νέα τους μορφή. Παράλληλα με τη διαδικασία των διασκευών φτιάχτηκαν και τα καινούργια κομμάτια, που αρχικά ήταν παραπάνω από 14, αλλά αποφασίσαμε για αριθμολογικούς λόγους να εντάξουμε στο νέο δίσκο 14 τραγούδια γιατί τα φτιάξαμε το 2014 και έτσι δημιουργήθηκε το «20.14».

«Οφείλουμε να νιώθουμε καλά με τα κομμάτια μας για να έχουμε μια ελπίδα να μεταδώσουμε κάτι και στο κοινό»

ΠτΘ: Πως προκύπτει η ανάγκη στους δημιουργούς να διασκευάσουν τα παλιά τους τραγούδια;
Γ.Κ.: Προφανώς για κάποιους είναι λόγος να διασκευάσει τα κομμάτια του ώστε να συμβαδίζουμε με τις σύγχρονες επιταγές της μουσικής, ωστόσο για τη δική μας παρέα αυτό συνέβη λόγω ανίας. Πάντα τα κομμάτια μας, μετά από λίγο καιρό, τα παίζαμε διαφορετικά. Ήταν δηλαδή δική μας η ανάγκη και επωμιστήκαμε και το επακόλουθο κόστος, γιατί πολλές φορές αυτό δεν αρέσει στο κοινό. Εμείς όμως οφείλουμε να νιώθουμε καλά με τα κομμάτια μας για να έχουμε μια ελπίδα να μεταδώσουμε κάτι και στο κοινό.

«Έχω γνωρίζει πολύ γερασμένα κύτταρα να συνδυάζονται στο ίδιο σώμα με τρομακτικά νεανικά πνεύματα»

ΠτΘ: Πώς είναι για ένα δημιουργό να βλέπει τα πράγματα σαν να είναι 20 χρονών;
Γ.Κ.: Είναι το σημαντικότερο για μας. Το χάσιμο της φαντασίας και της παιδικότητας είναι αυτό που μας γερνάει και όχι τα κύτταρα μας. Έχω γνωρίζει πολύ γερασμένα κύτταρα να συνδυάζονται στο ίδιο σώμα με τρομακτικά νεανικά πνεύματα.

«Ελπίζω από τον χειμώνα να βγάζουμε ένα τραγούδι το μήνα, μέσω του καναλιού μας στο youtube, και εκεί να υπάρχει μόνο»

ΠτΘ: Στην Κομοτηνή έρχεστε την κατάλληλη περίοδο μιας και λόγω των Ελευθερίων η πόλη βρίθει εκδηλώσεων.  Εσείς τι σχεδιάζετε για το επόμενο διάστημα;
Γ.Κ.: Η πόλη και το περιβάλλον διδάσκει τους ανθρώπους. Αυτό που θα κάνουμε όλο το καλοκαίρι είναι συναυλίες. Έχουμε ολοκληρώσει μια δισκογραφική δουλειά και θέλουμε μέσω των συναυλιών να την επικοινωνήσουμε στον κόσμο. Από τον Σεπτέμβρη θα αρχίσουμε να σχεδιάζουμε καινούργια πράγματα. Ο σκοπός μας είναι να κυκλοφορήσουμε καινούργια πράγματα αλλά πλέον όχι με τη κλασσική μέθοδο. Ίσως το «20.14» να είναι και ο τελευταίος μας δίσκος με την κλασική δισκογραφική μορφή. Ελπίζω από τον χειμώνα να βγάζουμε ένα τραγούδι το μήνα, μέσω του καναλιού μας στο youtube, και εκεί να υπάρχει μόνο.

«Η μουσική, που προσπαθεί να είναι νεανική και ενεργητική συνδυάζεται με ένα στίχο που προσπαθεί να πει κάποια πράγματα από το περιβάλλον του»

ΠτΘ: Κανείς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τους στίχους των τραγουδιών σας απαισιόδοξους. Ήταν συνειδητή επιλογή;
Γ.Κ.: Η ελπίδα δεν εκφράζεται έλλογα στο δίσκο αλλά προσπαθήσαμε να εκφράζεται αισθητικά. Ναι, οι στίχοι είναι σκοτεινοί γιατί ζούμε σε περίεργες και σκοτεινές εποχές. Προσπαθήσαμε όμως, από την άλλη, η μουσική μας να είναι χαρούμενη. Ο δίσκος προσπαθεί να έχει αυτή την αντίθεση. Η μουσική, που προσπαθεί να είναι νεανική και ενεργητική συνδυάζεται με ένα στίχο που προσπαθεί να πει κάποια πράγματα από το περιβάλλον του.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.