Βιβλια για το καλοκαιρι-2ο

Νίκος Γούλιας, «Στα χρόνια της ομίχλης – ΧΑΤΙΣΕ», Εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2013

 

Ο συγγραφέας Νίκος Γούλιας που έφυγε πρόσφατα, τον Απρίλη που μας πέρασε από τη ζωή, γεννήθηκε το 1955. Αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου το 1980. Έργα του, ιδιωτικά και δημόσια, μικρά και μεγάλα, βρίσκονται υλοποιημένα σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο. Μέχρι σήμερα έχει τιμηθεί με πολλά πανελλήνια αρχιτεκτονικά βραβεία και διακρίσεις, ενώ έργα του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και βιβλία αρχιτεκτονικής. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν, επίσης, τα μυθιστορήματά του «Στα χρόνια της ομίχλης – ΙΑΣΜΗ» και «Στα χρόνια της ομίχλης – ΧΑΤΙΣΕ» και «Στα χρόνια της ομίχλης – ΣΜΥΡΝΑ».

 

 

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Το τρένο από τη Σμύρνη, που χειμώνα του 1876 έβγαινε από την πρωινή ομίχλη, δεν έφερνε μόνο τον ξένο. Ξοπίσω του κουβαλούσε στροβιλίζοντας και το θαλασσινό αγέρι, που πολλά χρόνια πρωτύτερα, από τη μαγευτική πολιτεία των καναλιών είχε φερμένη την οικογένεια του Βενετσιάνου ζωγράφου Πάολο στη Σμύρνη των χρωμάτων και των αρωμάτων.

 

Κουβαλούσε μέρες και νύχτες ενός μοιραίου έρωτα, πολλές αναμνήσεις, μεγάλα πάθη, μια δολοφονία… μαζί και έναν πίνακα με την ημίγυμνη Χατισέ, που όλους και όλα τα κοίταζε κρύβοντας επτασφράγιστα τα μυστικά της, άλαλη όπως ήτανε όχι μόνο στο κάδρο αλλά και στη ζωή της.

 

Από τη Σύρο και το Κορδελιό, μέχρι τη Χίο και τα Αλάτσατα, κι από την Πέργαμο ως την Πόλη, πολλών ανθρώπων οι ζωές θα διαγράψουν την τροχιά τους γύρω από τη Χατισέ, ανυποψίαστα τόσο κοντά η μία με την άλλη∙ ο Στέφανος, η Μαριώ, ο Λιωνής. Ο Ζοζέφ και η Πηνελόπη.

 

Ο Τζοβάνι, η Φραντσέσκα, η Αντζελίνα. Ο Χακάν και η Ακτσού. Και η Χατισέ, παντού… Ένα μυθιστόρημα που, μετά την ΙΑΣΜΗ, εξακολουθεί να ταξιδεύει τον αναγνώστη στη χαραυγή του 19ου αιώνα, σ’ εκείνα τα χρόνια τα παλιά, στα χρόνια της ομίχλης.

 

 

ΜΙΚΑΕΛ ΓΙΟΥΡΤ, ΧΑΝΣ ΡΟΥΣΕΝΦΕΛΝΤ, «O χείμαρρος του θανάτου», Εκδόσεις Ψυχογιός, Αθήνα 2014

 

Ο ψυχολόγος-εγκληματολόγος Σεμπάστιαν Μπέργκμαν μας επισκέπτεται για τρίτη φορά

Καθώς δύο φίλες κάνουν πεζοπορία στην οροσειρά του τριγώνου της περιοχής Γέμτλαντ στη βόρεια Σουηδία, φτάνουν σε μια μακάβρια ανακάλυψη: ένα σκελετωμένο χέρι που ξεπροβάλλει από το έδαφος.

 

Την υπόθεση αναλαμβάνουν οι αστυνομικές αρχές και η ομάδα του Σεμπάστιαν Μπέργκμαν. Οι έρευνες αποκαλύπτουν έναν τάφο όπου είναι θαμμένοι έξι άνθρωποι, δύο εξ αυτών παιδιά. Η ταυτοποίηση των νεκρών αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσκολη. Οι δύο είναι ένα ζευγάρι Ολλανδών που είχαν δηλωθεί εξαφανισμένοι από το φθινόπωρο του 2003. Για τους υπόλοιπους τέσσερις, όμως, δεν υπάρχει κανένα απτό στοιχείο. Η υπόθεση γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη όταν ο Μπέργκμαν και η ομάδα του διαπιστώνουν ότι εμπλέκεται η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών.

 

Παράλληλα, ένας δημοσιογράφος ερευνά την εξαφάνιση δύο Αφγανών προσφύγων που εκκρεμεί από το 2003. Σκαλίζοντας την υπόθεση, διαπιστώνει πως το γεγονός είχε αποσιωπηθεί για λόγους εθνικής ασφάλειας.

 

Ο Μπέργκμαν και η ομάδα του θα αγνοήσουν τις άνωθεν εντολές και θα συνεχίσουν να διερευνούν την υπόθεση, για να ανακαλύψουν στο τέλος μια δαιδαλώδη συνωμοσία.

 

 

Οι συγγραφείς Μίκαελ Γιουρτ και Χανς Ρούσενφελντ

 

Ο ΜΙΚΑΕΛ ΓΙΟΥΡΤ γεννήθηκε το 1963. Είναι ένας από τους ιδρυτές και ιδιοκτήτες της «Tre Vänner», μιας σουηδικής εταιρείας τηλεοπτικών παραγωγών, διαφημιστικών βίντεο, θεατρικών έργων κ.ά. Ανέκαθεν αγαπούσε τις ταινίες και τα βιβλία και σήμερα είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους σεναριογράφους της Σουηδίας.

 

Ο ΧΑΝΣ ΡΟΥΣΕΝΦΕΛΝΤ γεννήθηκε το 1964. Αφού έκανε διάφορες δουλειές, άρχισε να γράφει τηλεοπτικά σενάρια και σήμερα είναι θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός, εκφωνητής στο ραδιόφωνο και παρουσιαστής στην τηλεόραση. Μετά τα «ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ» και τον «ΜΑΘΗΤΗ», αυτό είναι το τρίτο βιβλίο της σειράς με πρωταγωνιστή τον ψυχολόγο-εγκληματολόγο Σεμπάστιαν Μπέργκμαν.

 

 

Οι δυο συγγραφείς για τον εγκληματολόγο Σεμπάστιαν Μπέργκμαν

 

«Ξέρει καλά ότι πρέπει ν’ ανοίξει την πόρτα, αλλά δεν το κάνει»

 

Πώς γνωριστήκατε;

Μ.Γ.: Αυτή είναι ιστορία του Χανς!

Χ.Ρ.: Γνωριστήκαμε το 1992, την περίοδο που και οι δύο γράφαμε για την τηλεόραση. Εγώ έγραφα το σενάριο μιας σειράς που παιζόταν για χρόνια, και ο Μίκαελ μιας κωμικής σειράς. Με το που γνωριστήκαμε, συμπαθήσαμε αμέσως ο ένας τον άλλον. Είχαμε τα ίδια ενδιαφέροντα και θέλαμε τα ίδια πράγματα. Είπαμε ότι πρέπει οπωσδήποτε να συνεργαστούμε, αλλά δεν το καταφέραμε τότε. Ωστόσο κρατήσαμε επαφή. Τελικά, το 2006 συνεργαστήκαμε σε μια μεταφορά μυθιστορήματος του Μάνκελ. Αργότερα συνεχίσαμε με τη συγγραφή ενός σεναρίου για τηλεοπτική σειρά, με ήρωα τον Σεμπάστιαν Μπέργκμαν.

 

Θα θέλατε να είστε ο Σεμπάστιαν Μπέργκμαν έστω για μία ημέρα;

Χ.Ρ.: Για μία ημέρα ίσως. Πιστεύω, όμως, ότι ούτε για τον ίδιο είναι εύκολο. Οπότε, μάλλον όχι. Δε θα ήθελα να ήμουν σαν εκείνον, γιατί μάλλον μου αρέσει να με συμπαθούν. Από την άλλη, δε θα με ένοιαζε αν ήμουν εκείνος. Οπότε εντάξει, ναι, αλλά το πολύ για μία ημέρα!

Μ.Γ.: Μερικές φορές τον νοιάζει, όμως.

Χ.Ρ.: Δε νομίζω. Θα έπρεπε και οι δύο να το ξέρουμε αυτό!

Μ.Γ.: Υπάρχουν στιγμές που νομίζεις ότι ο Μπέργκμαν πραγματικά βρίσκει τον καλό του εαυτό, αλλά μετά παίρνει πάντα τις λάθος αποφάσεις.

Χ.Ρ.: Παίρνει σταθερά και συνειδητά τις λάθος αποφάσεις.

Μ.Γ.: Ξέρει καλά ότι πρέπει ν’ ανοίξει την πόρτα, αλλά δεν το κάνει.

 

Πηγή: www.krimi–couch.de

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.