Το “The Good Place” ειναι η σειρα που θα επρεπε να ειχες ξεκινησει χθες

Στη σημερινή εποχή η τηλεόραση έχει εξελιχθεί πάρα πολύ και υπάρχουν πλέον σειρές όλων των ειδών. Sitcoms; Αρκετά. Δράματα; Πολλά. Αστυνομικά; Πάρα πολλά. Φαντασίας; Πάρα μα πάρα πολλά. Διαφωτιστικές φιλοσοφικές κωμωδίες φαντασίας με δυστοπικό set up και feel-good αίσθηση; Ναι.
«Tι λέει αυτός;», θα σκεφθείτε. Αναφέρομαι στο “The Good Place” του NBC. Ένα από τα πιο φιλόδοξα σενάρια που γράφτηκαν για την τηλεόραση και είναι δημιούργημα του Michael Schur. Δεν τον ξέρεις; Νομίζεις. Έχει γράψει μερικές από τις πιο πετυχημένες κωμωδίες της τηλεόρασης –βλ. “The Office”, “Parks and Recreation”, “Brooklyn Nine-Nine”–, όχι μόνος του και όχι εξ ολοκλήρου βέβαια, αλλά σίγουρα έχεις δει μία από τις παραπάνω σειρές. Αν όχι, σταμάτα να διαβάζεις αυτό το άρθρο και πήγαινε να τις δεις. Ο δημιουργός του “The Good Place” έχει ένα πλούσιο βιογραφικό και θα μπορούσε να γράψει ό,τι σειρά ήθελε. Όμως, η επιλογή του αυτή –η συγγραφή του “The Good Place”– θα εξέπληττε πραγματικά πολλούς…

Η υπόθεση της σειράς έχει ως εξής: Η Eleanor Shellstrop (Kristen Bell) ανοίγει τα μάτια της και βρίσκεται στο γραφείο του Michael (Ted Danson) που της ανακοινώνει πως είναι νεκρή και ότι βρίσκεται στο «Καλό Μέρος». Σε ένα μέρος που μοιάζει με τον Παράδεισο, όπου πηγαίνουν άνθρωποι κρινόμενοι από ένα σύστημα πόντων- βαθμολόγησης τής κάθε πράξης τους –ο Michael Schur έχει δηλώσει σχετικά με την έμπνευση του συγκεκριμένου συστήματος πως: «ένα καθημερινό παιχνίδι που έπαιζα μόνος μου στο Λος Άντζελες έδινε αρνητικές και θετικές αξίες σε διάφορα καλά ή άσχημα πράγματα που έκαναν οι άνθρωποι». Επιστρέφοντας λοιπόν στην πλοκή, o Michael ξεναγεί την Eleanor στη γειτονιά που αυτός σχεδίασε, ως αθάνατος αρχιτέκτονας, της συστήνει την «αδελφή ψυχή της», τον Chidi (William Jackson Harper), έναν καθηγητή ηθικής φιλοσοφίας  και της περιγράφει διάφορες στιγμές από την επίγεια ζωή της, με εκείνη να συνειδητοποιεί τότε πως βρίσκεται στον «Παράδεισο» από λάθος, ενώ στην πραγματικότητα ανήκει στο «Κακό Μέρος». Πείθει έτσι τον Chidi να της διδάξει ηθική, για να μην γίνει αντιληπτό το λάθος και για να καταφέρει να κρατήσει την «επουράνια» θέση της. Παρόλα αυτά, κάθε φορά που κάνει κάτι λάθος, καινούργιες «βλάβες» εμφανίζονται και μικρές καταστροφές συμβαίνουν στο μέρος, με το μυστικό της να έρχεται όλο και πιο κοντά στο να αποκαλυφθεί. Η περίληψη αυτή ωστόσο αφορά μόνο τα πρώτα επεισόδια, αφού σύντομα η πλοκή μετατοπίζει το κέντρο βάρους της. Το κύριο θέμα της σειράς παραμένει όμως η προσπάθεια των ανθρώπων να γίνουν καλύτεροι και, με φόντο τον σουρεαλιστικό μετά θάνατο κόσμο που έχουν χτίσει οι δημιουργοί, βλέπουμε το περιπετειώδες ταξίδι τους. 

Όσο αλλόκοτο και αν ακούγεται, τόσο πιο αλλόκοτο είναι, και ακόμα πιο αλλόκοτο γίνεται κατά την εξέλιξή του, αλλά πάντα κατανοητό και διασκεδαστικό. Υποδυόμενη αριστοτεχνικά από την Kristen Bell –λες και υπήρχε περίπτωση να αναλάβει ρόλο και να μην τον υποδύεται υπέροχα–, η Eleanor Shellstrop είναι μία τυπική, ξεκαρδιστική βέβαια, «παρτάκιας», που μέσω των σύντομων αναδρομών της παρακολουθούμε τη ζωή της όταν ήταν στη Γη και καταλαβαίνουμε πόσο πολύ απέχει από εκεί που θέλει να φτάσει. Και άλλοι χαρακτήρες πρωταγωνιστούν επίσης στην ιστορία, όπως η Tahani Al Jamil (Jameela Jamil), μία εμμονική με την εικόνα της πάμπλουτη κοπέλα, που σε όλη της τη ζωή προσπαθούσε να ανταγωνιστεί την αδερφή της και έχει εκνευριστική συνήθεια τα “name drops”, ο αξιαγάπητα ανόητος Jason Mendoza (Manny Jacinto) και φυσικά η Janet (Darcy Carden), ένα τύπου ρομπότ, γεμάτο με πληροφορίες για τα πάντα, που βρίσκεται στο «Καλό Μέρος» για να εξυπηρετεί τους κατοίκους του. Η Kristen Bell και ο Ted Danson εκμεταλλεύονται την καταπληκτική χημεία τους και το δίδυμο των χαρακτήρων τους είναι από τα καλύτερα που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, ενώ όλοι οι ηθοποιοί έχουν αξιοθαύμαστο κωμικό timing.

Η ιδέα της σειράς, παρότι είναι μία από τις πιο φιλόδοξες και περίπλοκες, υλοποιείται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και όλα της τα «υλικά» αξιοποιούνται στο έπακρο. Θέματα ηθικής φιλοσοφίας θίγονται μέσω των προβλημάτων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της περιπέτειας των ηρώων, αλλά και μεγάλα ελαττώματα των ανθρώπων, όπως ο εγωισμός και η εμμονή του φαίνεσθαι αναλύονται, ενώ ερωτήματα όπως το «τι οφείλουμε ο ένας στον άλλο», τη σημασία των καλών πράξεων, το εάν ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει ή αν είχε δίκιο το “Seinfeld” και είναι καταδικασμένος να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, θέτονται και απαντιούνται, χωρίς ωστόσο η σειρά να πέφτει ποτέ «βαριά» για το στομάχι ή τον εγκέφαλο του θεατή, διατηρώντας τον ανάλαφρο, αλλά όχι ελαφρό, χαρούμενο τόνο της. Και προπάντων χωρίς να «κουνάει δάχτυλο», όπως συμβαίνει στην παγκόσμια τηλεόραση με την political correct εμμονή που όλο και μεγαλώνει. Όλα αυτά βέβαια πολύ δύσκολα τα βρίσκεις σήμερα στις σειρές, αφού κυρίως βλέπουμε, τουλάχιστον στο δράμα, τις «σκοτεινές πλευρές» των ανθρώπων και πολύ πολύ δυστοπικές ιστορίες, αλλά και στις κωμωδίες πολύ σουρεαλισμό και πολλή σάτιρα, που καλά είναι κι αυτά άλλα χρειάζεται και κάτι διαφορετικό.

Μπορεί μία σειρά που αφοσιώνεται στο «καλό» και σε θέματα ηθικής να φαντάζει πιο βαρετή από ένα σκοτεινό δράμα, όμως δεν είναι. Τουλάχιστον όχι η συγκεκριμένη, αφού μεγάλα twists εμφανίζονται σε σχεδόν κάθε επεισόδιο και η πλοκή μετατοπίζεται αναλόγως, με τους χαρακτήρες να εξελίσσονται καθώς συμμετέχουν συνεχώς σε περίεργες, περίπλοκες και απρόβλεπτες καταστάσεις.

Το “The Good Place” έριξε αυλαία τον Ιανουάριο και έλαβε συνολικά 14 υποψηφιότητες για τα Emmy Awards, χωρίς ωστόσο να κερδίζει κάποιο βραβείο γιατί η ακαδημία αποφάσιζε να βραβεύει κάθε χρόνο τους ίδιους και τους ίδιους για κανέναν απολύτως λόγο…

—Να σημειωθεί πως και οι τέσσερις σεζόν του “The Good Place” στριμάρουν στο Netflix.

*Ο Κaza G. είναι μαθητής Γυμνασίου και τηλεοπτικός «περιπατητής».

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.