Το “Stranger Things 4” επιτελους εφτασε: Αξιζε την αναμονη;

Μετά από τρία χρόνια καρτερικής υπομονής, το Netflix χάρισε στους οπαδούς του “Stranger Things” την τέταρτη πολυαναμενόμενη σεζόν τού μεγάλου brand. Η αλήθεια είναι πως είχε περάσει πολύς καιρός και, παρά τη μεγάλη διαφήμιση, το hype είχε πέσει. Διότι μπορεί επί τρία χρόνια το καστ και οι δημιουργοί να διατυμπάνιζαν πως πρόκειται για την πιο σκοτεινή, την πιο μεγάλη, την πιο τρομακτική, την πιο grande, την πιο, πιο, πιο σεζόν της σειράς έως τώρα, αλλά το κοινό περίμενε περιεχόμενο, όχι υποσχέσεις, και ο Covid το έκανε και αυτό δύσκολο. Ο καιρός όμως πέρασε και όλα τα «πιο» που μας έταζαν οι δημιουργοί έφτασαν πράγματι στις οθόνες μας. Άξιζαν τελικά την αναμονή;

Η σεζόν ξεκινάει λίγο καιρό μετά το τέλος της προηγούμενης. Οι Byers έχουν μετακομίσει στην California και μαζί και η Eleven (Millie Bobby Brown), που έχει γίνει πια μέλος της οικογένειας μετά τον «θάνατο» του Hopper. Οι υπόλοιποι αγαπημένοι μας ήρωες βρίσκονται πίσω στο Hawkins και, όπως και οι Byers έτσι και αυτοί, προσπαθούν να προχωρήσουν από τα γεγονότα του τρίτου κύκλου, αλλά δεν είναι εύκολο, αφού η απώλεια και ο τρόμος τους στοιχειώνουν ακόμη. Η Eleven προσπαθεί να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον, σε ένα σχολείο όπου πέφτει θύμα bullying και κανείς δεν κάνει τίποτε για να τη βοηθήσει, αλλά και σε μία πραγματικότητα όπου δεν έχει τις δυνάμεις της, πράγμα που την κάνει ευάλωτη. Λέει ψέματα στον Mike που είναι πίσω στο Hawkins πως η ζωή στην California είναι τέλεια. Εμείς όμως ξέρουμε πως μόνο τέλεια δεν είναι, ενώ αισθητή είναι ακόμη και η απώλεια του Hopper όχι μόνο στη δική της ζωή, αλλά και στης Joyce (Winona Ryder), η οποία είναι και η πρώτη που ανακαλύπτει πως είναι ζωντανός και μαζί με τον ξεκαρδιστικό Murray (Brett Gelman) ξεκινούν ένα περιπετειώδες και επικίνδυνο ταξίδι για να τον ελευθερώσουν.

Παράλληλα, μία νέα απειλή εμφανίζεται στο Hawkins, ένα τέρας από το Upside Down, που ακούει στο όνομα Vecna και που σκοτώνει τα θύματά του αλά “Nightmare on Elm Street”, «υπνωτίζοντάς» τα με έναν τρόπο, αλλά αυτήν τη φορά η αντιμετώπισή του είναι πολύ δυσκολότερη, αφού τα παιδιά του Hawkins δεν έχουν σύμμαχο την Eleven και τις δυνάμεις της. Τα νέα του Vecna ωστόσο έχουν εξαπλωθεί, και ο Dr Owen και η ομάδα του καλούν την Eleven να τους εμπιστευθεί και να ακολουθήσει μία διαδικασία που μπορεί να  επαναφέρει και τις δυνάμεις της. Και πριν καλά καλά το καταλάβει επιστρέφει στο εργαστήριο με τον Dr Brenner, και τα πράγματα για εκείνη παίρνουν πάλι εφιαλτικές τροπές.

Το “Stranger Things 4” σπάει πάλι την αφήγηση και τους χαρακτήρες του σε κομμάτια και αυτήν τη φορά είναι πράγματι όλα «μεγαλύτερα» από ποτέ, αφού η ιστορία ξεφεύγει από το Hawkins, φτάνει στην California και μετέπειτα και στη Ρωσία. Η όλη εξάπλωση όμως δεν λειτουργεί εκατό τα εκατό προς όφελος της σειράς, αφού δημιουργεί προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις των χαρακτήρων, οι οποίες μένουν στάσιμες και προς ανάπτυξη. Για παράδειγμα, η Joyce έχει αναλάβει καθήκοντα μητέρας της Eleven, αλλά εύκολα μπορεί κανείς να το ξεχάσει γιατί πρακτικά δεν το βλέπουμε. Κάποιοι από τους χαρακτήρες όμως βρίσκουν την ευκαιρία να λάμψουν και να μην «πνιγούν» από τις φιλοδοξίες της αφήγησης, αλλά να επωφεληθούν, όπως για παράδειγμα η Max, που ξεκάθαρα «κλέβει» τη σεζόν. Ο θρήνος της για τον Billy, η απομόνωσή της από τους φίλους της, ο κυνισμός που για άλλη μία φορά χρησιμοποιεί ως ασπίδα και οι συνεδριάσεις με τη σχολική ψυχολόγο τις οποίες απεχθάνεται. Η Sadie Sink κάνει θαυμάσια δουλειά με τον ρόλο της και ήδη υπάρχουν ψίθυροι πως ίσως –αν και απίθανο μάλλον– να έχει πιθανότητες να βρεθεί και υποψήφια για Emmy.

Άλλος ένας χαρακτήρας που φωτίζεται περισσότερο είναι η Nancy της Natalie Dyer, που αναλαμβάνει ηγετικά καθήκοντα και μαζί με τον Steve, τη Robin, τον Dustin, τον νεοσύστατο Eddie (Joseph Quinn) και τους εναπομείναντες νεαρούς του Hawkins προσπαθεί να λύσει το μυστήριο πίσω από τον Vecna και να τον σταματήσει. Αυτό το κομμάτι της αφήγησης ίσως και να είναι και το πιο επιτυχημένο της σεζόν, και από άποψη χημείας και από άποψη ιστορίας. Το κομμάτι της Joyce, του Murray και του Hopper λειτουργεί πολύ καλά ως comic relief, αλλά είναι αμαρτία να έχεις ηθοποιούς όπως η Winona Ryder και να μην τους χρησιμοποιείς κατάλληλα, κι ας πρόκειται για σειρά που βάζει μπροστά τους νέους ηθοποιούς. Με διαφορά πιο επώδυνο από όλα είναι να παρακολουθεί κανείς την Eleven να βρίσκεται για άλλη μία φορά παγιδευμένη στο εργαστήριο και να βασανίζεται, και η Millie Bobby Brown για άλλη μία φορά είναι συγκλονιστική.

Η εξάπλωση της πλοκής σε όλα αυτά τα διαφορετικά μέρη γίνεται σε κάποια σημεία άτσαλα και στερεί πολύτιμα στοιχεία χαρακτήρων και σχέσεων, απαραίτητα για τον πυρήνα της σειράς και ας διαφημίζεται ως το δυνατό χαρτί της σεζόν. Στην πραγματικότητα αυτό που την κάνει να πετυχαίνει είναι άλλο. Η στιβαρή επιστροφή-μεταστροφή στο horror μετά από έναν πολύ διασκεδαστικό, αλλά περισσότερο cozy από ό,τι έπρεπε τρίτο κύκλο, η σοβαρότητα με την οποία διαχειρίστηκε τα θέματά της, όπως η απώλεια του Billy και οι συνέπειες που είχε για τον χαρακτήρα της Max και πάνω από όλα οι απαντήσεις: Μετά από τρεις σεζόν γεμάτες ερωτήματα που κάποιοι είχαμε πάρει απόφαση πως δεν θα παίρναμε απάντηση ποτέ και ήταν απλά σεναριακές τρύπες, για πρώτη φορά μαθαίνουμε τα πάντα για τον ανταγωνιστή της σεζόν, τον Vecna, τον τρόπο που λειτουργεί και το origin του. Μας αποκαλύπτονται ακόμη πολύ σημαντικές λεπτομέρειες για το εργαστήριο και το ξεκίνημά του. Βλέπουμε ότι όλη αυτή η τρελή ιστορία που σκαρφίστηκαν οι Duffer Brothers δεν είναι απλά ένα κολλάζ από tropes και αναφορές. Είναι και αυτό βέβαια, αλλά υπάρχει μία δική του μυθολογία από πίσω για να τα στηρίζει και το ότι επιτέλους μας γίνεται γνωστή δίνει άλλη βαρύτητα στην ιστορία. Δεν έχουμε λοιπόν να κάνουμε με απρόσωπα τέρατα χωρίς κίνητρα πια. Έχουμε να κάνουμε με πρόσωπα και ιστορίες, με μυθολογίες και με πραγματικό τρόμο.

Παρά τις τυχόν κακοτοπιές στο πολύ φιλόδοξο πλάνο των δημιουργών να επεκτείνουν την ιστορία όσο δεν πάει, στο τέλος της ημέρας το “Stranger Things 4” ανέβασε τον πήχη, έβαλε μπροστά κάποιους χαρακτήρες, απέδειξε ξανά το ταλέντο της Sadie Sink. Θυμήθηκε και μας θύμισε γιατί λέγεται horror και γιατί το αγαπήσαμε στο ξεκίνημά του, ανεβάζοντας τα stakes στον Θεό και μας έδωσε απαντήσεις. Α, και φυσικά έφερε ξανά στην επιφάνεια το “Running up that Hill” και την Kate Bush σε μία από τις πιο δυνατές σκηνές του –εδώ ίσως και να υπερβάλλω, αλλά όποια σκηνή και αν έντυνε αυτό το τραγούδι θα είχε την τιμητική της.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.