Το “I Know what you did last summer” δεν επρεπε να ερθει στην τηλεοραση

Πριν πολλά πολλά χρόνια, πίσω στο 1973 η Lois Duncan έγραψε ένα βιβλίο σασπένς το οποίο ακολουθεί μία παρέα φίλων που έχοντας κατά λάθος σκοτώσει με το αυτοκίνητο έναν ποδηλάτη έναν χρόνο μετά αρχίζει να λαμβάνει ανώνυμα μηνύματα με την ένδειξη «Ξέρω τι έκανες πέρυσι το καλοκαίρι» και η ζωή τους βρίσκεται σε τρομερό κίνδυνο.

Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά, το 1997, και  προς μεγάλη απογοήτευση της Lois Duncan, το βιβλίο αυτό μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη ως ένα slasher αυτή τη φορά με μεγάλα ονόματα της εποχής και στο καστ, όπως τη Sarah Michelle Gellar, και στη δημιουργική ομάδα όπως τον Kevin Williamson που έκανε τη διασκευή του σεναρίου. Η ταινία έσπασε ταμεία και παρότι όχι αντάξιά του μαζί με το “Scream” παίρνει εύσημα για την αλλαγή που επέφερε στο genre.

Παρά την επιτυχία ωστόσο η Duncan απογοητεύτηκε με την μεταστροφή της ιστορία της σε slasher. Άρα μπορούμε να πούμε πως είναι καλό που η τηλεοπτική διασκευή της ιστορίας της βγήκε μετά τον θάνατό της διότι εάν η κινηματογραφική την απογοήτευσε η τηλεοπτική θα την αηδίαζε και όχι μόνο λόγω του slasher.

Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά, το 1997, και  προς μεγάλη απογοήτευση της  συγγραφέως Lois Duncan, το βιβλίο της μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη ως ένα slasher αυτή τη φορά με μεγάλα ονόματα της εποχής και στο καστ, όπως τη Sarah Michelle Gellar, και στη δημιουργική ομάδα όπως τον Kevin Williamson που έκανε τη διασκευή του σεναρίου. Η ταινία έσπασε ταμεία και παρότι όχι αντάξιά του μαζί με το “Scream” παίρνει εύσημα για την αλλαγή που επέφερε στο genre

Η πρεμιέρα ξεκινάει με την πρωταγωνίστριά μας, την απροσδόκητα καλή Madison Iseman, σε μία σκηνή οδήγησης – κακής οδήγησης, κοντεύει να τρακάρει – και ατελείωτου over the top, μελοδραματικού voiceover. Όταν επιτέλους αυτό τελειώνει τη βλέπουμε να επιστρέφει στον τόπο και στον πατέρα της για το καλοκαίρι μετά το πρώτο έτος των σπουδών της και όλα μοιάζουν νορμάλ  –πέρα από την έλλειψη χημείας τουλάχιστον–  ως τη στιγμή που βρίσκει μέσα στη ντουλάπα της το κεφάλι μιας κατσίκας, αίμα και στον καθρέφτη της γραμμένη τη φράση «ξέρω τι έκανες πέρυσι το καλοκαίρι». Τότε η αφήγηση μετατοπίζεται στο περσινό καλοκαίρι μπας και ανακαλύψουμε τι έκανε πια αυτό το κορίτσι.

Το setting μας τώρα είναι ένα αηδιαστικό πάρτι αποφοίτησης με διάφορους μεθυσμένους τύπους να «ερωτοτροπούν», να κατουράνε σε δημόσια θέα, να «παρτάρουν» με ανησυχητικούς τρόπους τέλος πάντων και εκεί βλέπουμε και την πρωταγωνίστρια μας μαζί με τη δίδυμη –surprise– αδελφή της. Εάν έχετε ξαναδεί τηλεόραση φαντάζεστε λίγο πολύ πού πάει το πράγμα, εάν όχι θα δείτε σε λίγο, μην αγχώνεστε. Η μία είναι η Allison και η άλλη η Lennon. Η μόνη τους διαφορά είναι ότι η Allison φοράει ένα κολιέ, ενθύμιο της νεκρής μητέρας τους. Όταν η πρώτη μαθαίνει πως η δεύτερη έκανε σεξ με τον «μόνο άνθρωπο που έχει ερωτευτεί ποτέ», όπως δηλώνει με υπερβολή ανάμεσα σε κλάματα και αναφιλητά, ξεκινάει ένας καυγάς που βλέπουμε κομμάτι κομμάτι, καθώς η σκηνή εναλλάσσεται με άλλες όπου βλέπουμε την προδότρια Lennon να οδηγεί το αμάξι με την παρέα τους   –μεταξύ της οποίας και η πέτρα του σκανδάλου– πάνω στον καυγά λέγονται λόγια βαριά και καταλαβαίνουμε λίγο τις μοναδικές προσωπικότητες, όχι εντάξει, αστειεύομαι, τα κουρασμένα tropes πάνω στα οποία είναι χωρισμένοι οι ρόλοι των δύο αδελφών. Η Lennon είναι το “mean girl”, η πιο αγαπητή, αυτή που τα θέλει όλα δικά της και η Allison είναι η ευαίσθητη, τραυματισμένη από την απώλεια και τον παραγκωνισμό. Παράλληλα με το αυτοκίνητο χτυπούν κάτι στο σκοτάδι ενός ερήμου δρόμου. Στην αρχή νομίζουν πως είναι κατσίκα, αλλά τελικά είναι η Allison. Εδώ βλέπουμε την σύγκρουση που έχουν οι ευσυνείδητοι της παρέας και οι όχι και τόσο –εδώ θέλω να συμφωνήσουμε λίγο πως το είδος είναι καταδικασμένο να μην εξελίσσεται και απλώς να επαναλαμβάνεται με κάτι έργα σαν αυτό – για το τι πρέπει να κάνουν και ποιο είναι το «σωστό».

 Εννοείται πως αποφασίζουν να ξεφορτωθούν το πτώμα για να μη «καταστρέψουν το μέλλον τους», όπως δηλώνουν ξανά και ξανά. Την πηγαίνουν σε μια σπηλιά, όπου θεωρούν πως είναι το κατάλληλο μέρος και η κατάλληλη στιγμή για να συζητήσουν τις απόψεις τους περί μετά θάνατον ζωής. Διότι τι πιο φυσιολογικό πράγμα για ένα μάτσο δεκαεπτάχρονα που έχουν μόλις κάνει φόνο και τι καλύτερη στιγμή για να κάνεις ότι ξεδιπλώνεις χαρακτήρες. Εκεί λοιπόν σκάει και το ανυπέρβλητα προβλεπόμενο, wannabe twist του επεισοδίου: πίσω στη σκηνή του καυγά η Allison πέταξε το κολιέ της στη Lennon και άθελά της πήρε τη θέση της, όταν η παρέα της τις μπέρδεψε. Άρα το πτώμα είναι η Lennon και η Allison έχει πάρει τη θέση της –και μόνο να υπήρχε μια σειρά με δίδυμους χαρακτήρες που δεν έκανε πάντα το ίδιο πράγμα. Με αυτή λοιπόν τη σοκαριστική ανατροπή ας πούμε, έτσι να είμαστε large, μπορεί κάποιος να μη το είχε σκεφτεί βρε αδερφέ, τελειώνει η πρεμιέρα. Οφείλω βέβαια να αναγνωρίσω πως είναι από τις λίγες φορές στην τηλεόραση που ο γονιός αναγνωρίζει πράγματι τα δίδυμα παιδιά του, οπότε αυτό είναι στα συν.

Το “I Know What You Did Last Summer” ήταν ένα okay βιβλίο, έγινε μια υπερεπιτυχημένη ταινία με απαίσιο φινάλε που οδήγησε και σε sequels που δεν ενδιέφεραν κανέναν και δε χρειαζόταν να γίνουν. Μπορούμε λοιπόν να πούμε με βεβαιότητα πως τον κύκλο του τον είχε κάνει και με το παραπάνω. Η Amazon Prime… είχε αντίθετη άποψη και μας χάρισε αυτή την τηλεοπτική μεταφορά

Η συνέχεια είναι προβλεπόμενη, δε θα κάνω όμως άλλα spoilers, η σειρά ακολουθεί την παρέα το επόμενο καλοκαίρι καθώς κάποιος τους τρομοκρατεί, τους καταδιώκει και φυσικά τους σκοτώνει έναν έναν. Το βασικό πρόβλημα όμως είναι πως όλοι οι χαρακτήρες όχι απλώς δεν είναι συμπαθείς για να σε νοιάζει η μοίρα τους, αλλά και οι ηθοποιοί που τους υποδύονται δεν είναι ιδιαίτερα καλοί, δικαιολογημένα φυσικά σε ένα βαθμό αφού το ίδιο το υλικό που τους δίνεται στερείται ουσίας, βάθους, ορισμού. Ο τρόμος του είδους βασίζεται στην ιδέα πως αγωνιάς για τον χαρακτήρα. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, όπως και στα περισσότερα παρόμοια εγχειρήματα των τελευταίων ετών ο χαρακτήρας δεν είναι αντάξιος της αγωνίας σου, όπως και το έργο δεν είναι αντάξιο του χρόνου σου. Την ίδια στιγμή το σενάριο εκτός από έμπνευση στερείται χιούμορ, το οποίο έχει αντικατασταθεί από ατέλειωτη σοβαροφάνεια και αχρείαστο δράμα.

Το “I Know What You Did Last Summer” ήταν ένα okay βιβλίο, έγινε μια υπερεπιτυχημένη ταινία με απαίσιο φινάλε που οδήγησε και σε sequels που δεν ενδιέφεραν κανέναν και δε χρειαζόταν να γίνουν. Μπορούμε λοιπόν να πούμε με βεβαιότητα πως τον κύκλο του τον είχε κάνει και με το παραπάνω. Η Amazon Prime είχε αντίθετη άποψη και μας χάρισε αυτή την τηλεοπτική μεταφορά. Εάν κάποιος που μας διαβάζει βρίσκεται σε καραντίνα και έχει εξαντλήσει όλες τις άλλες επιλογές του το συνιστώ. Εάν όχι…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.