Το φορτηγακι με την ντουντουκα του ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

Το  φορτηγάκι   με  την  ντουντούκα  του Καραγκιόζη
έφτασε πάλι στο Ελαιοτριβείο. Ένας νεαρός  εργάτης που παρακολουθούσε από παιδί και παρακολουθεί τον Καραγκιόζη μου, λέει:
—Για να δούμε τι λάδι θα βγάλουν  φέτος οι φιγούρες; Τις έφερες όλες;
—Δεν θα βγάλουν τίποτα του λέω, ειδικά του Καραγκιόζη, του το έβγαλε όλο η κυβέρνηση —άντε να’ ταν και  δεξιά— αλλά αυτοί οι μαϊμούδες αριστεροί, η περισσότερη ζημιά που έκαναν, δεν είναι ο τρόπος που κυβερνάνε  αλλά που χάθηκε η εμπιστοσύνη στις λέξεις.  Δεν αντιστοιχούν τα λόγια τους στις πράξεις τους, «πιστοποίηση παρακμής» όπως θα ‘λεγε κι ο Θουκυδίδης.
Λιβανίζουν τον Μάρξ και κωλογλύφονται στην Μέρκελ!

Τέλος πάντων, εγώ γι’ αλλού, γι’ αλλού ξεκίνησα! Φθάνοντας λοιπόν στο ελαιοτριβείο  με το φορτηγάκι του Καραγκιόζη, καθότι, λίγο αγρότης λίγο καλλιτέχνης,  για το ζην και το ευ ζην —πάλι η παράγραφος  ξώκειλε επανερχόμαστε όμως—  τρεις φορές τον χρόνο  αυτό τα φορτηγάκι κουβαλάει από το χωράφι, σιτάρι για τον μύλο, σταφύλια για το καζάνι  και ελιές για το ελαιοτριβείο. Κουβαλάει πρώτη ύλη  που αποστάζει και γίνεται αιθέρας! Τσίπουρα, αλεύρια και λάδι.

Όπως λέει κι ο Καραγκιόζης:  Η αγία τριάδα της ελληνικής κουζίνας, σίτος, οίνος,  έλαιον.  Ψωμάκι για να κρατάς, λάδι για να τσουλάς  και κρασάκι για να τραγουδάς. 
Φάε λάδι κι έλα βράδυ.

Αδειάζει   το φορτηγάκι από τις φιγούρες  και τα σύνεργα του Καραγκιόζη –ταμπουράδες, νταούλια, σαντούρια, σώβρακα!  Και κουβαλάει σαν αρχαίο τρικάταρτο εμπορικό, αυτές τις εξαίσιες πρώτες ύλες που όταν αποστάζουν τρέφουν το σώμα, τονώνουν το πνεύμα και υποστηρίζουν την ψυχή.

Τρεις καρποί, που όταν τους κουβαλώ από το χωράφι, ανασαίνουν βαριά ηδονικά και ώριμα σαν γήινη Αφροδίτη  και όταν τους επιστρέφω από το αποστακτήριο, τον μύλο και το ελαιοτριβείο λεπταίνει η μυρωδιά τους, εξαγνίζεται η ύπαρξή τους σε ουράνια, λες και είναι ο Μποτιτσέλι της δεύτερης περιόδου –όχι αυτός ο λάγνος παγανιστής με τις εβένινες εταίρες, αλλά εκείνες που του δίδαξε αργότερα η ζωή και οι θαρρετές παραινέσεις του Σαβοναρόλα.

Θα με μεμφείται τώρα και θα μου πείτε, ξεκίνησες από εδώ και έφθασες στον Μποτιτσέλι και πού ακόμα…! Ναι, ρε φίλε, αυτή είναι η ζωή, ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, ύστερα, η τέχνη αν δεν κινείται με τη λογική του ονείρου –του αναπάντεχου– τι τέχνη είναι;  Πάντως αυτοί οι τρεις καρποί, όταν αποστάζουν μου εξαγνίζουν με τις ζωογονητικές ανάσες τους τα γήινα και τα σύμπαντα.
Είναι λίγο να κουβαλάς, τη θεά Δήμητρα, τη θεά Αθηνά, τον Θεό Διόνυσο, συν  τον λαθρεπιβάτη Καραγκιόζο  στο ίδιο εμπορικό μέσα;
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.