«Το χιονι των Αγραφων» παρουσιαστηκε στην Κομοτηνη
Το σπονδυλωτό μυθιστόρημα «Το χιόνι των Αγράφων», που περιγράφει τις τριάντα επτά μέρες της βασανιστικής πορείας 1400 επίστρατων της ταξιαρχίας Αόπλων Ρούμελης, που ξεκινάν να μεταφέρουν εφεδρείες για τον Δημοκρατικό Στρατό από τη Βράχα προς τη Μακεδονία, τον Φλεβάρη του 1948, παρουσιάστηκε την Παρασκευή 1 Απριλίου στην Κομοτηνή, παρουσία του συγγραφέα του, Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη.
Για το βιβλίο θα μίλησαν ο κ. Σπύρος Κιοσσές και η κ. Ρένα Σαμαρά Μάινα, ενώ τη συζήτηση συντόνισε η κ. Πηνελόπη Καμπάκη-Βουγιουκλή, που αφού είπε λίγα λόγια για τη λογοτεχνία του εμφυλίου και το ιστορικό μυθιστόρημα, τόνισε πως ο κ. Χατζημωυσιάδης γράφει και τα γραφτά του αποτελούν άλλη μια απόδειξη για αυτό που φωνάζουν οι γλωσσολόγοι:
«Δεν είναι θέμα γλώσσας είναι θέμα χρήσης της. Αυτό που θα γράψεις χρησιμοποιώντας τις ατέλειωτες δυνατότητες που αυτή προσφέρει. Οι καινούργιες λέξεις που θα πλάσεις για τις καινούργιες έννοιες που θα δημιουργήσεις.. είτε ως ερευνητής επιστήμονας είτε ως ερευνητής συγγραφέας. Και δεν είναι το εργαλείο, είναι η χρήση του που κάνει ο δημιουργός και το τελικό έργο που θαυμάζουμε, με εργαλείο και προϊόν να ταυτίζονται» σημείωσε, για να συμπεράνει πως «ο κ. Χατζημωυσιάδης λοιπόν δημιουργεί πολιτισμό με εργαλείο τη γλώσσα ανεξάρτητα αν γράφει ένα μυθιστόρημα ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σέβεται το μέσον και τους κανόνες του και κάποιες φορές τους θέτει διδάσκοντας τους φίλους του που τον διαβάζουν με προσοχή και διδάσκονται από αυτά που γράφει».
Η ιστορία του Εμφυλίου μέσα από ένα επεισόδιο του
Από την πλευρά του ο συγγραφέας τόνισε πως η ιδέα για το «Χιόνι των Αγράφων ξεκίνησε από μια αναφορά στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου «Ιστορίες για τον Εμφύλιο και την Ελληνική Αριστερά» όπου ο Πέτρος Ανταίος, δίνοντας τη δική του συνέντευξη, αναφέρθηκε στην πορεία των Αόπλων Ρούμελης.
Εκεί υπήρχε η φράση «και τα παιδιά πέφτανε σαν νούφαρα στη λίμνη Κάρλα» που τον συγκλόνισε από τη στιγμή που την διάβασε, το 2005, και για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια τον «σβάρνιζε».
Έκανε λοιπόν την έρευνά του, την αυτοψία σε όλη την πορεία της διαδρομής, και προέκυψε το βιβλίο ως ώριμος καρπός.
«Όποιος ασχολείται με ιστορικό θέμα, πρέπει και την λογοτεχνία να υπηρετήσει, και να μείνει συνεπής στην ιστορία» ανέφερε, για αυτό και επιχείρησε να μείνει όσο το δυνατόν συνεπής στα ιστορικά συμβάντα, αλλά και να ελευθερώσει τους ήρωές του μυθοπλαστικά, ώστε να τους δώσει αισθητική ύπαρξη.
«Αυτό όμως είχε πάντα όριο την ιστορική αλήθεια, δεν μπορούσα να γράφω ερήμην της ιστορικής πραγματικότητας» ανέφερε, και έτσι πιστεύει πως κατάφερε να καλύψει τα κενά της Ιστορίας με μυθοπλασία, έχοντας πάντα ένα αυστηρό ιστορικό πλαίσιο, με την ανταπόκριση στο βιβλίο να είναι πολύ καλή.
«Μέλημά μου είναι να μιλήσω για εκείνα τα γεγονότα προκειμένου να συμπυκνώσω την ιστορία του εμφυλίου», αλλά και να προχωρήσει παραπέρα, μιλώντας για τους κατοπινούς συνεχείς εμφυλίους, αλλά και να αναφερθεί στην εποχή μας και στην νέα γενιά, η οποία βρίσκεται σε ανάλογα αδιέξοδα και αναζητεί σωτήρες.
«Η λύση ίσως να βρίσκεται στα δικά της πόδια, και ουχί στις φρούδες ελπίδες που δημιουργούν κάποιοι άλλοι» κατέληξε.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
