Τo «42°C» μας θυμισε πως ειναι η καλη τηλεοραση

tv’s... inspector

Στις 14 Μαΐου «κατέφθασε» μέσω της Cosmote TV η σειρά «42°C», σε σενάριο Κάλλιας Παπαδάκη (νικήτρια του ευρωπαϊκού βραβείου λογοτεχνίας 2017 με το βιβλίο «Δενδρίτες») και σκηνοθεσία Γιώργου Παπαβασιλείου. Γυρισμένη στην Κέρκυρα και με ένα πλούσιο καστ, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και την Κατερίνα Λέχου, την Έμιλυ Κολιανδρή και τον Χρήστο Λούλη, η σειρά ακολουθεί τη Λένα (Ναταλία Swift) καθώς επιστρέφει στο νησί όπου μεγάλωσε για το μνημόσυνο της μητέρας της, έξι χρόνια μετά τον θάνατό της. Στο σπίτι βρίσκονται τώρα οι θείες της, η ψυχρή Καίτη (Κατερίνα Λέχου), που βάζει τους κανόνες και θέλει να ελέγχει τους πάντες, καταντώντας φορτική, αλλά κρατώντας την οικογένεια ενωμένη, και η πιο στοργική και γλυκιά Ελένη (Έμιλυ Κολιανδρή) με τον σύζυγό της, Μάρκο (Theo Alexander) και τα δύο παιδιά της, τον άστατο Δημήτρη (Μιχαήλ Ταμπακάκης) και τη δυναμική Αλίκη (Μαριέλλη Μανουδάκη). Στο σπίτι βρίσκονται επίσης και τα ετεροθαλή αδέλφια της, η μικρότερη Άννα (Σεμίραμις Αμπατζόγλου), με την οποία μοιράζονταν την ίδια μητέρα, και ο μεγαλύτερος Νίκος (Κώστας Νικούλι), με τον οποίο μοιράζονταν τον ίδιο πατέρα.

Η Λένα στοιχειώνεται ακόμη από τον μυστήριο θάνατο της μητέρας της, που θεωρήθηκε ατύχημα. Είναι εμφανείς όμως και οι αμφιβολίες στη σκέψη όλης της οικογένειας για την ανάμειξη της ίδιας, λόγω διάφορων κρίσεων επιληψίας που είχε. Η Άννα ζηλεύει τη Λένα και αυτό φαίνεται στην κάθε της κίνηση. Η βιασύνη της να μεγαλώσει την οδηγεί σε πολλά σκοτεινά μονοπάτια και το βράδυ πριν το μνημόσυνο έχει ένα μεθυσμένο ξέσπασμα στο οικογενειακό τραπέζι, όπου βροντοφωνάζει πως ξέρει ποιος σκότωσε τη μητέρα της. Όλοι ταράζονται. Το επόμενο πρωί βρίσκεται νεκρή, έχοντας πέσει από τα ίδια βράχια που έπεσε κι εκείνη. Αναζητώντας την αλήθεια, η Λένα έρχεται αντιμέτωπη με πολλά οικογενειακά μυστικά και ξεθάβει αλήθειες που έμεναν καιρό θαμμένες, στο πλευρό του Νίκου πάντα. Κρύβει όμως κι η ίδια το δικό της σκοτεινό μυστικό –που μόνο μυστικό δεν είναι βέβαια–, τη σχέση που είχε με τον ετεροθαλή αδελφό της, Νίκο. Ο Νίκος θα τη βοηθήσει να εξιχνιάσει το μυστήριο που καλύπτει τον θάνατο της αδελφής της, καθώς όσο ο χρόνος κυλά η οικογένεια οδεύει με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα προς την κατάρρευση.

Η σειρά έχει μία εξαίρετη σκηνοθεσία και ένα πολύ δυνατό σενάριο, το οποίο κάνει μία πολύ καλή δουλειά στην απομυθοποίηση της «αγίας ελληνικής οικογένειας», ξεσκεπάζοντας όσα μπορεί να κρύβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες και την καταπίεση για το κοινωνικό status, κάτι που συναντάμε εντονότερα στον χαρακτήρα της Καίτης, η οποία είναι και αυτή που μάχεται για να διατηρηθεί το κύρος της οικογένειας. Το “whodunit” κομμάτι είναι αρκετά απλοϊκό και εύκολο να μαντέψεις, αλλά δεν χρειάζεται να στέκεσαι εκεί, όπως δεν κάνει και το σενάριο, που αφοσιώνεται περισσότερο στο ψυχολογικό κομμάτι και τη δυναμική της οικογένειας.

Η σειρά έχει μία εξαίρετη σκηνοθεσία και ένα πολύ δυνατό σενάριο, το οποίο κάνει μία πολύ καλή δουλειά στην απομυθοποίηση της “αγίας ελληνικής οικογένειας”, ξεσκεπάζοντας όσα μπορεί να κρύβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες και την καταπίεση για το κοινωνικό status, κάτι που συναντάμε εντονότερα στον χαρακτήρα της Καίτης, η οποία είναι και αυτή που μάχεται για να διατηρηθεί το κύρος της οικογένειας. Το “whodunit” κομμάτι είναι αρκετά απλοϊκό και εύκολο να μαντέψεις, αλλά δεν χρειάζεται να στέκεσαι εκεί, όπως δεν κάνει και το σενάριο, που αφοσιώνεται περισσότερο στο ψυχολογικό κομμάτι και τη δυναμική της οικογένειας

Από τις ερμηνείες ξεχωρίζει μακράν αυτή της Κατερίνας Λέχου, αλλά και αυτή της Σεμίραμις Αμπατζόγλου, ενώ η χημεία μεταξύ τους είναι συγκλονιστική. Ένα ελάττωμα του σεναρίου είναι το ότι δεν εκμεταλλεύεται αρκετά πολλούς από τους ηθοποιούς του, όπως την Έμιλυ Κολιανδρή, που και πέρα από την πορεία της στο θέατρο, μας χάρισε μία καταπληκτική ερμηνεία πέρυσι στο «Έρωτας Μετά», αλλά και τον Χρήστο Λούλη. Το πιο αδύναμο κομμάτι του έργου είναι το ίδιο το πρωταγωνιστικό του δίδυμο. Αφιερώνεται υπερβολικά πολύς χρόνος στον έρωτα της Λένας και του Νίκου, αρκετός από τον οποίο θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιηθεί για να φωτίσει περισσότερα επίπεδα άλλων χαρακτήρων, να υπογραμμίσει την κατάρρευση της οικογένειας ή και να δώσει περισσότερες διαστάσεις στους ίδιους. Δεν είναι τυχαίο που η ερμηνεία της Ναταλίας Swift, της πρωταγωνίστριας, είναι και η πιο αδιάφορη. Όχι (τόσο) επειδή δεν είναι ικανή, αλλά επειδή δεν έχει αρκετό υλικό για να δουλέψει. Στο παρελθόν βλέπουμε μία αντιδραστική έφηβη και στο παρόν μία χαμένη κοπέλα, καθορισμένη από τον αρρωστημένο έρωτά της με τον Νίκο και το τραύμα της, το οποίο όμως πάλι προκλήθηκε από αυτόν τον έρωτα. Άρα η κεντρική ηρωίδα είναι καθορισμένη μόνο από έναν έρωτα και κατά τη διάρκεια και των οκτώ επεισοδίων δεν γίνεται η παραμικρή νύξη κάποιου άλλου χαρακτηριστικού της ή ο υπαινιγμός μίας προσωπικότητας πίσω από τα μονίμως δακρυσμένα μάτια της. Για να μην υπερβάλουμε όμως, ακόμα κι αυτό μπορεί να προσπεραστεί αρκετά εύκολα από όλες τις υπόλοιπες αρετές αυτής της δουλειάς. Τη σκηνοθεσία, αυτά τα μαγευτικά πλάνα της Κέρκυρας, την ορμή, αλλά και τη λεπτότητα και την ακρίβεια πίσω από τους υπόλοιπους χαρακτήρες, τη χημεία που έχει όλο το καστ μεταξύ του και το ελληνικό στοιχείο μέσα σε όλα αυτά.

Ένα ψυχολογικό θρίλερ, ένα οικογενειακό δράμα μυστηρίου, το «42°C» θυμίζει “Sharp Objects” και αποτελεί ίσως την καλύτερη από τις εφάμιλλες σειρές του που συναντάμε τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα, γιατί κουβαλάει και το ελληνικό στοιχείο μέσα της, χωρίς να βρίσκεται στο δικό του σύμπαν, προσαρμόζει εμπνεύσεις από άλλες παραγωγές στην ελληνική πραγματικότητα και θίγει το θέμα της οικογένειας –ή μάλλον της «ελληνικής, αψεγάδιαστης οικογένειας»– σχεδόν άψογα, φέρνοντάς μας αυτό που χρειαζόμαστε: καλή ελληνική τηλεόραση.

—Και τα οκτώ επεισόδια του «42°C» είναι διαθέσιμα μέσω της Cosmote TV.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.