Της ποιησης

Άραγε, πότε θε’ να πούμε,
κάποτε ένας ιός,
τον κόσμο μας είχε ταράξει,
ναι, ήταν… ταραχοποιός;

Μικρούτσικος κι αόρατος,
τους πάντες είχε τρομάξει,
και τον παγκόσμιο πληθυσμό
τον είχε αφαιμάξει!

Τον είπανε κορονοϊό,
που ‘χε τις μεταλλάξεις,
Άλφα, Βήτα και … Όμικρον,
και πολλές άλλες… τάξεις.

Τότε, όλοι φρουμάξανε.
Έγιναν μασκοφόροι,
για να σωθούνε απ’ τον ιό
γιος μάνα και κόρη.

Φόβο τρανό περάσανε,
και οι ηλικιωμένοι,
γιατί, ήτανε αδύναμοι,
και «φεύγανε» οι καημένοι.

Παρά τον εμβολιασμό,
σ ‘ όλη την Οικουμένη
άπειρα ήταν τα θύματα,
κι όλοι ήταν θλιμμένοι.
……………………….
Κάποτε, είπαν βρήκανε,
το φάρμακο που σώζει,
απ’ τον ιό και σίγουρα
δεν ήταν ψέμα, που… όζει!

Κι οι άνθρωποι διχάστηκαν,
δεν πίστεψαν στ’ αλήθεια,
πως βρέθηκε το φάρμακο,
που θα ‘σωζε τα πλήθια.

Πολλοί εναντιώθηκαν
στους εμβολιασμούς.
Δεν πίστευαν πως θα έσωζαν
όλους τους πληθυσμούς.

Κι όμως αλήθεια ήτανε!
Πάει κι πανδημία!
Αλλά, ως τότε… υπομονή!
Ευχή κι επιθυμία!

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.