«Ταδε Εφη Κατερινα»: Οι μικρες αληθειες της Κατερινας Μουστακα παρουσιαζονται στην Κομοτηνη

«Έδωσα ότι καλύτερο μπορούσα, ώστε όσοι θέλουν να ξαναβρούν τον χάρτη για να ξαναέρθουν σε επαφή με τον εαυτό τους»

Σε «πάτρια εδάφη» επιστρέφει η γιατρός και χειροπράκτης κ. Κατερίνα Μουστάκα την προσεχή Κυριακή, το απόγευμα της οποίας παρουσιάζει στον δεύτερο όροφο της Λέσχης Κομοτηναίων το πρώτο της συγγραφικό δημιούργημα με τίτλο «Τάδε Έφη Κατερίνα – Οι μικρές μου αλήθειες».

Η ίδια δεν γεννήθηκε στην Κομοτηνή, ωστόσο πέρασε μέρος των παιδικών της χρόνων εδώ, λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων των γονιών της, στους οποίους άλλωστε αφιερώνεται το βιβλίο, ενώ η πόλη μας αποτελεί και την πρώτη στην οποία αυτό παρουσιάζεται.

Με την αφορμή της παρουσίασης του βιβλίου της η κ. Μουστάκα μίλησε το πρωί της Παρασκευής 3 Μαρτίου στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» εξηγώντας πως το βιβλίο αυτό είναι αποτέλεσμα της ανάγκης της να μοιραστεί με το αναγνωστικό κοινό πράγματα «δικά της».

Πρόκειται όπως εξήγησε για μια «συλλογή» 52 διαφορετικά ιστοριών. Εύκολα, ευανάγνωστα κείμενα, τα οποία στηρίζονται σε καθημερινές εμπειρίες και σκέψεις της ή ακόμα και σε περιστατικά που έχει ζήσει και με τα οποία ο κάθε αναγνώστης και αναγνώστρια μπορεί να ταυτιστεί και να τα κατανοήσει. Ιστορίες μέρος των οποίων έχει μοιραστεί ήδη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γεγονός που όπως εξήγησε αποτέλεσε «τεράστια άσκηση θάρρους» δεδομένου ότι αποκαλύπτουν μια «πιο αδύναμη, πιο ανθρώπινη πτυχή του εαυτού μου, μαζικά να το δει και άλλος κόσμος». 

Σκοπός της συγγραφής του βιβλίου αυτού όπως έκανε σαφές δεν είναι να υποδείξει στους αναγνώστες τι πρέπει να κάνουν, αλλά να του προσφέρει μια πληροφορία, για μια εμπειρία την οποία έχει ήδη περάσει, έχει σκεφτεί και για την οποία έχει καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα, ούτως ώστε ως άλλος «καθρέφτης» να τον βάλει στην διαδικασία να ξαναθυμηθεί πράγματα που σίγουρα ξέρει, αλλά ίσως έχει ξεχάσει. «Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος άνθρωπος ο οποίος δεν καταλαβαίνει ότι όσο πιο πολύ “κωφεύουμε” τόσο πιο έντονα έρχονται τα μηνύματα που λένε ότι κάτι πρέπει να αλλάξουμε από το πάνω μας κομμάτι. Και όσο πιο πολύ κωφεύουμε, τόσο πιο σωματικά γίνονται τα μηνύματα» ανέφερε για να τονίσει πως «πάντα υπάρχει ένας τρόπος να μας καθοδηγήσει ο εαυτός και η ψυχή μας, αυτό που θέλει η καρδιά μας δηλαδή, αλλά επειδή πολλές φορές το μυαλό μας έχει πάρει το τιμόνι, αυτό αποφασίζει και αυτό διατάσσει, ξεχνάμε τα θέλω μας και καταλήγουμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα που δεν μας εξυπηρετούν ξανά και ξανά».

«Είμαστε προγραμματισμένοι να εστιαζόμαστε στο εμπόδιο»

Σύμφωνα με την κ.Μουστάκα οι άνθρωποι είμαστε «προγραμματισμένοι» να εστιαζόμαστε στο εμπόδιο και «θέλει εσωτερική περιπολία να καταλάβεις ότι το κάνεις, αλλά και επιμονή, ώστε να μπεις στη διαδικασία να  αρχίσεις να βλέπεις τα πράγματα, να εστιάζεσαι στη λύση». «Το θέμα είναι να μάθουμε τι θέλουμε και αν ξέρεις τι θέλεις, από κει και μετά βάζεις τα βήματα για να το πετύχεις, αλλά χρειάζεται να συνειδητοποιήσεις πού εστιάζεις την ενέργειά σου» ανέφερε εξηγώντας πως θα πρέπει ο κάθε ένας και η κάθε μία από εμάς να γνωρίζει τα εσωτερικά του εμπόδια που δεν είναι άλλα από τις πεποιθήσεις μας, ήτοι «η ιστορία που λέμε για την πραγματικότητά μας, που μπορεί να μην έχει καμία σχέση με την αντικειμενική πραγματικότητα».

«Αν ξέρουμε ποια είναι τα εσωτερικά εμπόδια, μπορούμε και να τα ξεπεράσουμε» συνέχισε εξηγώντας πως αυτή η διαδικασία μπορεί να εκκινήσει από την ανάγνωση ενός βιβλίου, όπως και στο προσωπικό της παράδειγμα που όπως εξήγησε « τα βιβλία μου έχουν αλλάξει τη ζωή πάρα πολλές φορές».

Το ζήτημα σύμφωνα με την ίδια είναι η αλλαγή οπτικής επί των πραγμάτων. «Το θέμα είναι από ποιόν όροφο βλέπεις τα πράγματα. Από το ισόγειο έχεις μια Α οπτική, από τον πρώτο όροφο μια διαφορετική και από τον τρίτο όροφο επίσης μια διαφορετική οπτική. Όσο πιο πολύ μαθαίνουμε,  εξελισσόμαστε και γινόμαστε πιο σοφοί από τις εμπειρίες μας, αλλάζουμε όροφο. Από τον πάνω όροφο έχεις μια ευρύτερη οπτική. Βλέπεις και το γύρω γύρω, βλέπεις και το παρασκήνιο και μπορεί κάπου εκεί γύρω να είναι και οι λύσεις» πρόσθεσε για να υπογραμμίσει πως «τη λύση δεν μπορείς να τη δεις από το επίπεδο στο οποίο βρίσκεσαι την ώρα που αντιμετωπίζεις το πρόβλημα».

Η συγγραφή ως καταφύγιο για τον χρόνιο πόνο

Η ίδια ξεκίνησε να γράφει λόγο του κ.Π, όπως περιγράφει τον χρόνιο πόνο στο βιβλίο της. Ήταν το 2016 όταν ο κ.Π την «επισκέφθηκε» και την ανάγκασε να δει αρκετά πράγματα διαφορετικά. Η συγγραφή αποτέλεσε για την ίδια καταφύγιο, όπως και η γυμναστική, σε μία «μαύρη» όπως την χαρακτήρισε εποχή και έκτοτε αποτελεί για την ίδια καθημερινή ασχολία, από την οποία πέραν του «Τάδε Έφη Κατερίνα – Οι μικρές μου αλήθειες» έχουν προκύψει και θα εκδοθούν το επόμενο διάστημα άλλα δύο βιβλία.

Ερωτηθείσα ωστόσο για το τι σημαίνει για την ίδια η κυκλοφορία του πρώτου της αυτού βιβλίου δήλωσε «γεμάτη» τόσο από το γεγονός ότι κατάφερε να το ολοκληρώσει, όσο και από τα σχόλια των αναγνωστών που παρά τους μόλις δύο μήνες κυκλοφορίας του το έχουν αγαπήσει.

«Έχω μια ανατροφοδότηση εξαιρετική και νοιώθω γεμάτη γιατί με παίρνουν τηλέφωνο άνθρωποι και μου λένε “είναι σαν να σε ακούω, σαν να σε έχω δίπλα μου”. Αυτό είναι για μένα τεράστια επιτυχία» ανέφερε για να τονίσει πως έδωσε ότι καλύτερο μπορούσε ώστε «να ξαναβρούμε τον χάρτη, όσοι θέλουμε, για να ξαναέρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας, με το μέσα μας».

«Έχω δώσει μια κατεύθυνση, έχω δώσει μια διαφορετική οπτική και αυτό μου αρκεί. Είτε τη χρησιμοποιήσει ο άλλος είτε όχι» πρόσθεσε για να καταλήξει τονίζοντας πως «εγώ ανοίγω την πόρτα. Το ο αναγνώστης θα μπει μέσα να πάει στο επόμενο δωμάτιο ή στο επόμενο σπίτι της ζωής του, είναι δική του ιστορία».

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.