«Σα ροδο και σαν αινιγμα»

Άννα Μαχαιροπούλου: «Το έργο αποτελεί μια βαθιά ανθρώπινη εξομολόγηση που δίνει την δυνατότητα στους θεατές να αναγνωρίσουν μέσα τους ότι η οδύνη που μπορεί να νοιώθουν μπορεί να εκφραστεί με χίλιους τρόπους»

Σήμερα Σάββατο 5 Ιουνίου θα είναι η τελευταία ευκαιρία για όσους το επιθυμούν να παρακολουθήσουν διαδικτυακά το έργο του Άκη Δήμου «Σα ρόδο και σαν αίνιγμα», την παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής που φέρνει το θέατρο κοντά μας, ακόμα και όταν είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε μακριά του.

Η πρωταγωνίστρια και σκηνοθέτις του έργου κ. Άννα Μαχαιροπούλου μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» και τη Νατάσσα Βαφειάδου για το έργο, τον τρόπο που προσέγγισε το ρόλο της, την υποχρεωτική «αγρανάπαυση» που επιβλήθηκε την προηγούμενη περίοδο στην τέχνη, αλλά και πως θα είναι η επόμενη μέρα για τον πολιτισμό.

Δραματική η περίοδος του εγκλεισμού

Η περίοδος του εγκλεισμού ήταν δραματική για τους καλλιτέχνες, σημείωσε η κ. Μαχαιροπούλου, γιατί είχαν χρόνο να δουλέψουν για να παράξουν τέχνη, δεν μπορούσαν να την εκφράσουν στο κοινό, κάτι που για ένα καλλιτέχνη είναι ένα πολύ έντονο, τραυματικό γεγονός.

«Ήταν ανάσα και για μας το διαδικτυακό, αλλά σίγουρα δεν είναι σαν μια παράσταση κανονική να νοιώθεις το κοινό από κάτω, γιατί το κοινό είναι ένα ζωντανό πράγμα, έχει τον παλμό του» σημείωσε, και έχει σε κάθε παράσταση τη δική του, διαφορετική ενέργεια, όπως τη δική της ενέργεια έχει και η κάθε εκτέλεση του έργου για τον ηθοποιό.

Μια παράσταση για την μοναξιά

Όσο για την ίδια την παράσταση, αυτή, όσο τη δούλευε, τόσο περισσότερο την αγαπούσε, γιατί πρόκειται για ένα πάρα πολύ δυνατό κείμενο, με την ίδια να δηλώνει εντυπωσιασμένη από τον βαθμό που κατάφερε να αγγίξει την γυναικεία ψυχολογία ο συγγραφές Άκης Δήμου.

Το θέμα του είναι ένας φανταστικός μονόλογος, τη νύχτα που πεθαίνει ο Σαίξπηρ, της γυναίκας του Άννα Χάθαγουεϊ, η οποία είχε μείνει πίσω στο Στράτφορντ-απόν-Έιβον απ’ όπου αυτός καταγόταν, όσο αυτός έκανε τη ζωή του στο Λονδίνο ως μεγάλος ηθοποιός και συγγραφέας.

«Τη νύχτα λοιπόν που πεθαίνει ο Σαίξπηρ, έχοντας γυρίσει σε μεγάλη ηλικία στο σπίτι του, η γυναίκα του ανοίγει το στόμα της και λέει όσα δεν είπε μια ολόκληρη ζωή για την απώλεια, για την απουσία του» περιέγραψε η ίδια εξηγώντας πως «αυτό που κάνει το έργο, είναι να πιάνει πολύ λεπτές πτυχές του πώς μια γυναίκα μπορεί να βιώσει μια κατάσταση και να την εκφράσει».

«Η έκφραση αυτή είναι πάρα πολύ καλά μελετημένη και τους αφορά όλους, γιατί να είσαι σε μια σχέση και να αισθάνεσαι μόνος, σε αφορά είτε είσαι άντρας, είτε είσαι γυναίκα» σημείωσε.

Προσαρμογή στις συνθήκες της παράστασης

Ερωτηθείσα για την δυσκολία του έργου, τόνισε πως βρήκε εξαντλητικό το γεγονός ότι τόσο έπαιζε, όσο και σκηνοθετούσε. Αυτό απαιτούσε επιπλέον ώρες δουλειάς από την πλευρά της, και μεγαλύτερη ανασφάλεια στην προσέγγιση. Εντόπισε όμως από την αρχή πως επειδή το κείμενο ήταν πάρα πολύ δυνατό, δεν ήθελε υπερβολικά πράγματα στην παρουσίαση του ηθοποιού.

Ο σκηνογράφος Γιάννης Καραγκιουλμέζης σκέφτηκε να προσθέσει το υγρό στοιχείο στη σκηνή, μια καταπληκτική ιδέα, που όμως έπρεπε να γίνει την τελευταία στιγμή πριν από το γύρισμα. Αυτό σήμαινε πως η ίδια έπρεπε να προσαρμοστεί και να κάνει τις αλλαγές στην παρουσίασή της τις τελευταίες ημέρες.

Για την ίδια την παράσταση, οι θεατές θα παρακολουθήσουν μια εξομολόγηση βαθιά, και ελπίζει πως θα αναγνωρίσουν μέσα τους ότι η οδύνη που μπορεί να νοιώθουν ως άνθρωποι, έχει πολλές αυξομειώσεις και μορφές.

«Βλέπεις μια γυναίκα η οποία στην αρχή  μπορεί να την φανταστείς ακόμα και σκληρή. Είναι σαρκαστική, στην ουσία όμως ανακαλύπτεις ότι από την αρχή μέχρι το τέλος το μόνο που αισθάνεται είναι μια απέραντη οδύνη. Και αυτή η οδύνη έχει χίλιους τρόπους να εκφραστεί. Με σκληρότητα, με ειρωνεία, με σαρκασμό, με τρυφερότητα» ανέφερε.

Δεν είναι πολυτέλεια η τέχνη

Πέρα της διαδικτυακής παρουσίας, βρίσκονται σε αναμονή των αποφάσεων της πολιτείας, για το τι θα επιτραπεί να λάβει χώρα φέτος το καλοκαίρι στον πολιτισμό, ελπίζοντας να κάνουν κάτι στο Αρχαίο Θέατρο Μαρώνειας.

Άλλωστε η προηγούμενη περίοδος, σημείωσε η κ. Μαχαιροπούλου, ήταν πολύ δύσκολη για τον κόσμο της τέχνης, η οποία λανθασμένα θεωρείται πολυτέλεια.

«Η τέχνη είναι πρωταρχικό αναγκαίο σε μια ζωή της κοινωνίας και την προσωπική ζωή. Πρέπει να αλλάξουμε αυτή την αντίληψη. Το ότι η τέχνη έχει φτάσει σε αυτό το κατακάθι, έχει πέσει τόσο χαμηλά, έχει συνέπειες στην κοινωνική ζωή» ανέφερε.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.