Παρουσιαστηκε η ποιητικη συλλογη «Σε ανακηρυσσω νικητρια» του Νικολαου Παπανα

Με εντυπωσιακή, δεδομένης και της νέας πραγματικότητας που έχει δημιουργήσει η πανδημία του κορωνοϊού,  συμμετοχή συμπολιτών πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τρίτης 1η Φεβρουαρίου στην Δημοτική Βιβλιοθήκη της Κομοτηνής η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του καθηγητή της Ιατρικής Σχολής του ΔΠΘ και ποιητή κ. Νικολάου Παπάνα με τίτλο «Σε ανακηρύσσω νικήτρια».

Την εκδήλωση διοργάνωσαν η ΚΟΙΝΣΕΠ «Κομοτηνή Εν Δράσει», οι εκδόσεις  Ιωλκός, ο Παρατηρητής της Θράκης, το Εργαστήριο Γλωσσολογίας ΣυνΜορΦωΣη του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Δ.Π.Θ.  και το Δημοκρίτειο Βιβλιοπωλείο.

Μεταξύ των παρευρισκομένων ο αντιδήμαρχος Παιδείας, Πληροφορικής και Διαφάνεια κ.Γιάννης Κυριαζής, η πρόεδρος του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του ΔΠΘ κ. Μαρία Τζιάτζη, ο καθηγητής του ΤΕΦ κ.Γιώργος Τσομής και η κ.Λυδία Μίτιτς, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία του ΔΠΘ, εκπρόσωπος της 29ης Μηχανοποιημένης Ταξιαρχίας Πεζικού κ.α., ενώ μήνυμα απέστειλε και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής.

Παρουσία του συγγραφέα τις δικές τους «αναγνώσεις» επί της ποιητικής συλλογής ανέπτυξαν η κ.Ζωή Γαβριηλίδου, Καθηγήτρια Γλωσσολογίας του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας Δ.Π.Θ. και Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Φοιτητικής Μέριμνας Δ.Π.Θ., ο κ.Σπύρος Κιοσσές, Μέλος ΕΔΙΠ του τμήματος και ποιητής καθώς και η κ.Γεωργία Ντεμίρη, Υποψήφια διδάκτορας Τμήματος  Ελληνικής Φιλολογίας Δ.Π.Θ. και ποιήτρια.

Ζωή Γαβριηλίδου

«Η συλλογή προτείνει μια νέα και τολμηρή ποιητική γραφή, με ειλικρίνεια συναισθημάτων, δύναμη και ένταση του ποιητικού λόγου»

Σημαίνοντας και την έναρξη της εκδήλωσης η κ. Γαβριηλίδου έκανε λόγο για μία ποιητική συλλογή αποτελούμενη από ποιήματα με «κοφτό και δωρικό ρυθμό» επισημαίνοντας πως συνδετικός «αρμός» όλης της συλλογής είναι ο ανολοκλήρωτος έρωτας που πραγματώνεται ως κραυγή προς το ερωτικό αντικείμενο, ως κυνήγι του ερωτικού θηράματος το οποίο ξεγλιστρά αέναα, αλλά στο τέλος ανακηρύσσεται νικηφόρο.

«Ο λόγος του Νίκου Παπάνα δυνατός, γυμνός (μεταφορικά και κυριολεκτικά) δε φοβάται τα έντονα συναισθήματα και την εξίσου εμφατική δήλωσή τους» υπογράμμισε η ίδια, σχολιάζοντας την εσωτερική δομή της συλλογής για να αναφερθεί ωστόσο στην συνέχεια, στη διακειμενικότητα ως ένα «βασικό, ίσως και ορισματικό, χαρακτηριστικό της ποίησης του Παπάνα».

Η ίδια χαρακτήρισε την ποίηση του Νίκου Παπάνα ως ένα «μωσαϊκό υπομνήσεων» τονίζοντας πως  «στα ποιήματά του αφομοιώνονται δημιουργικά και μεταμορφώνονται με αριστοτεχνικό τρόπο άλλα ποιήματα και λογοτεχνική παραγωγή και η φωνή άλλων δημιουργών που συγκροτούν ένα παλίμψηστο, το οποίο διαρκώς ανανεώνεται με κάθε λέξη, με κάθε κείμενο που προστίθεται και αλληλεπιδρά».

Η ίδια ανέγνωσε το αγαπημένο της όπως το χαρακτήρισε ποίημα της συλλογής με τίτλο “Negroni” για να κλείσει λέγοντας πως «η συλλογή Σε ανακηρύσσω νικήτρια προτείνει μια νέα και τολμηρή ποιητική γραφή, με ειλικρίνεια συναισθημάτων, δύναμη και ένταση του ποιητικού λόγου».

Σπύρος Κιοσσές

«Η συλλογή μια εντέχνως και καταλεπτώς επιμελημένη σκηνοθεσία στιγμών, εμπειριών, σκέψεων και συναισθημάτων»

Ως μία  «εντέχνως και καταλεπτώς επιμελημένη σκηνοθεσία στιγμών, εμπειριών, σκέψεων και συναισθημάτων» χαρακτήρισε την εμπειρία της ανάγνωσης της εν λόγω ποιητικής συλλογής ο κ.Σπύρος Κιοσσές, κάνοντας λόγο για ένα μοτίβο αριστοτελικής οργάνωσης που πλέκει έναν «ποιητικό μύθο» που θέτει σε πρώτο επίπεδο τον έρωτα, με όλη την ένταση, την περιπέτεια, τις μεταπτώσεις, τις αιφνίδιες ψυχοσυναισθηματικές μεταβολές, τις συγκρούσεις, εξωτερικές και κυρίως εσωτερικές, που προκαλεί.

Η δραματικά έντονη παρουσία της απουσίας είναι σύμφωνα με τον ίδιο ένα από τα κύρια στοιχεία της συλλογής που κερδίζουν τον αναγνώστη, για να επισημάνει πως κατά την δική του ανάγνωση «στη συλλογή του Παπάνα αναδεικνύεται όχι μόνο η διαχρονικότητα αλλά και η διακειμενικότητα του έρωτα».

Αναφερόμενος στο δεύτερο κομμάτι της συλλογής, το αποτελούμενο από 17 χαϊκού, ο κ.Κιοσσές δήλωσε την αμφισβήτηση των γνωστών λογοτεχνικών κανόνων του χαϊκού που επιδιώκει ο ποιητής, επισημαίνοντας πως πρόκειται για «μια ιστορία σε θραύσματα, τα οποία ενώνονται όχι μόνο θεματικά, αλλά και σε επίπεδο εικονοποιίας και λεξιλογίου».

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο αναγνώστης διακρίνει κι εδώ τον βαθύτερο προβληματισμό του ποιητή για την ίδια την τέχνη του, εξήγησε για να τονίσει ωστόσο κλείνοντας πως «ο έρωτας αναδεικνύεται και πάλι ως γενεσιουργός βιωμάτων, αλλά και λέξεων – αρχέγονων όσο και εντελώς καινούργιων. Τετριμμένων, στην υπερτοπική και διαχρονική επανάληψή τους, όσο και καινοφανών για το εκάστοτε άτομο που επιχειρεί με τρόπο δημιουργικό την καλλιτεχνική αναπαράσταση της εμπειρίας».

Γεωργία Ντεμίρη

«Η έννοια του αδιεξόδου ανοίγει και κλείνει την αφήγηση της συλλογής»

Από το τελευταίο ποίημα της συλλογής με τίτλο  «Γαλάζιο αδιέξοδο», το οποίο αποτελεί και το μοναδικό ποίημα του τρίτου και επιλογικού μέρους, ξεκίνησε την τοποθέτησή της η κ. Γεωργία Ντεμίρη, υπογραμμίζοντας πως «το αδιέξοδο, οι μορφές μέσα στον χώρο, το δίπολο απουσίας-παρουσίας, η μουσικότητα της γλώσσας, η διαδρομή και η αθωότητα των λέξεων είναι μερικά μόνο από τα θέματα του τελευταίου ποιήματος, αλλά και ολόκληρης της συλλογής που θα μπορούσε κανείς να αναγνωρίσει».

Η ίδια αναφέρθηκε στην κυρίαρχη έννοια του αδιεξόδου, που «ανοίγει» και «κλείνει» την αφήγηση της συλλογής, τονίζοντας και την διακειμενικότητά της καθώς όπως εξήγησε «η αναφορά στο “νηπιαγωγείο των λέξεων” παραπέμπει στη πρώτη ποιητική συλλογή του συγγραφέα με τίτλο “πρώτη δημοτικού και άλλα”, υποδηλώνοντας έτσι την ατέρμονη διαδικασία γραφής και ανάγνωσης.

«Ένα μοτίβο που επανέρχεται συχνά είναι αυτό του παραλληλισμού ποιητικής και μουσικής δημιουργίας, καθώς φαίνεται ότι τα δυο μέρη της συλλογής αποτελούν μια σύνθεση με συνοχή και δραματικότητα» τόνισε εξηγώντας πως «ο διάλογος μουσικής-ποίησης κινείται προς δύο κατευθύνσεις, η πρώτη σχετίζεται με την ταύτιση αφηγητή-μουσικού, η οποία είναι αποτέλεσμα της  ακουστικής εικονοποιίας που επιφέρει η μουσικότητα του στίχου».

Κλείνοντας η ίδια υπογράμμισε πως «μέσω της αφήγησης, συντελείται μια διαδικασία εξωτερίκευσης που παρέχει στο υποκείμενο συνοχή, μια αίσθηση συνέχειας και διάρκειας στον χωροχρόνο που μας περιβάλλει. Η γραφή λειτουργεί ως εργαλείο αποκάλυψης, συνειδητοποίησης, και αυτοπροσδιορισμού, αυτού που αφηγείται αλλά και αυτού που διαβάζει».

Ακολούθησε ο χαιρετισμός του ποιητή Νίκου Παπάνα, πλούσιος σε αυτοσαρκασμό με τον ίδιο να κλείνει την παρουσίαση διαβάζοντας το σύνολο των χαϊκού της συλλογής.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.