Παντοτινη αγαπη

Βγήκε σήμερα στο μπαλκόνι της και κάθισε στην πολυθρόνα. Πώς τρέμουν τα χέρια της και το κεφάλι της κουνιέται ασυναίσθητα! Η μέρα είναι ηλιόλουστη. Πώς το τόλμησε όμως, αναρωτιέται. Τόσο καιρό είχε να βγει έξω από το δωμάτιο. Ήταν η άνοιξη που μύριζε γύρω της. Τα πιο μικρά ανθάκια στα παρτέρια απέναντι στον πεζόδρομο άνθισαν. Κάτω στον κήπο έχουν ωριμάσει οι μέσκουλες.

Άνθισαν μέσα της και κάποιες παλιές αναμνήσεις· πως ολοένα έχει στο μυαλό της τον Μύρωνα. Ήταν ο έρωτας της ζωής της από τότε που ήταν μαθήτρια. Αυτός ήταν αριστούχος, λίγο μεγαλύτερός της. Μετά αυτός σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων κι έγινε αξιωματικός στον στρατό.  Έχει πάντα στο κομοδίνο της τη φωτογραφία από τον αρραβώνα τους. Αυτή ήταν μια σταρ του σινεμά, σαν την Τζίνα Λολομπρίτζιτα, κι αυτός ένας άλλος Βιτόριο Γκάσμαν στα νιάτα του. Παντρεύτηκαν και γύρισαν μαζί σχεδόν όλη την Ελλάδα. Μεταθέσεις αυτός, κοντά του με μεταθέσεις ή αποσπάσεις και η Ισμήνη, που συνυπηρετούσε στις επαρχιακές υπηρεσίες του δημοσίου.

Τρίβει με το χέρι της το γόνατο του ποδιού της και απλώνει το σώμα της στην πολυθρόνα. Στρώνει με τα χέρια της τα βαμμένα μαλλιά της και αναπολεί, διαρκώς αναπολεί τα περασμένα. Τι μαγική δύναμη κρύβεται στη λέξη αγάπη! Είναι κάτι πέρα από τον έρωτα όταν αισθάνεσαι μόνο τον άλλον, όταν χάνεται μέσα σου το «εγώ» και μένει το εσύ, σκέφτεται.

Ω, μια άνοιξη, τότε που ήταν νέοι  στην Πάτρα! Στα Ψηλά Αλώνια! «Δεν θα χωρίσουμε ποτέ!» της έλεγε και την έσφιγγε στην αγκαλιά του. Όλη η πλατεία υπήρχε μόνο για εκείνους, και τα φώτα της πλατείας φώτιζαν μόνο την αγάπη τους. Φορούσε αυτή ένα βιολετί ταγεράκι και τα μαλλιά της καστανοκόκκινα ανέμιζαν στους ώμους της. Μετά τον ακολούθησε στην Καλαμάτα και αργότερα στην Αλεξανδρούπολη. Ήταν ώριμοι πια όταν κατέληξαν στην πρωτεύουσα και αυτός δούλεψε ως ιδιαίτερος στο γραφείο κάποιου υπουργού. Τότε ήταν που του καρφώθηκε η ιδέα να γίνει δήμαρχος κι έβαλε τα δυνατά του για αυτόν τον σκοπό. Η Ισμήνη πάντα τον αγαπούσε και καμάρωνε να τον βλέπει να ανέρχεται κοινωνικά, γιατί πίστευε στην αξία του, αφού δεν υστερούσε καθόλου σε ευφυΐα και γνώσεις. Αυτή παρέμενε στη σκιά του, σύζυγος και μητέρα των παιδιών τους, αλλά και δημόσιος υπάλληλος, αφανής και υποταγμένη.

Λίγο πριν πάρει τη σύνταξή της, αυτός είχε καταφέρει να γίνει αντιδήμαρχος και είχε έλθει η ώρα να διεκδικήσει και τον ρόλο του δημάρχου. Τότε ήταν που ήλθε η κακιά ώρα και ο χωρισμός, γιατί στις συσκέψεις και στα ξενύχτια της προεκλογικής περιόδου συνέβησαν απρόβλεπτα γεγονότα. Με τα ποτά και τις πολύωρες συζητήσεις με τους φίλους του, αυτός γνώρισε κάποια στιγμή την Μπέτυ. Δεν ήταν μια απλή γνωριμία, ήταν έρωτας παράφορος και η Μπέτυ ήταν η σύζυγος ενός άλλου επιφανούς προσώπου της Κοινότητας. Οι παράνομοι εραστές αποφάσισαν να ζήσουν μαζί και στη συνέχεια μετακόμισαν σε άλλη πολιτεία.

Η Ισμήνη ήταν αργά όταν έμαθε για την απιστία. Δεν πρόλαβε να συνειδητοποιήσει βαθιά το γεγονός. Μόνο μαύρα σύννεφα αισθάνθηκε μέσα της, όπως αυτά που τώρα μόλις πέρασαν βιαστικά πάνω από τον ουρανό, στο μέρος όπου κάθεται και σκοτείνιασαν απέναντι τον πεζόδρομο, την όψη των πολυκατοικιών, ακόμη και τα ανθισμένα παρτέρια. Δεν είναι όμως μόνο αυτά τα σύννεφα που σκιάζουν τώρα τη μία και παντοτινή της αγάπη. Μια άλλη σκέψη είναι που τη βασανίζει. Και είναι για το δικαστήριο που την καλούνε να παρουσιαστεί και να απολογηθεί, γιατί απώλεσε  χρήματα του δημοσίου, εκείνα που κάποτε της έκλεψαν την ώρα της δουλειάς της. Ήταν ένα μεσημέρι που πήγαινε στην τράπεζα να καταθέσει τα χρήματα που είχε εισπράξει από παράβολα του δημοσίου. Και εκείνη την ημέρα ο ήλιος χανόταν μες στα φθινοπωρινά σύννεφα, και ο δρόμος που περπατούσε είχε νοτίσει από τη βροχή. Τότε, ένας νεαρός έπεσε έξαφνα  πάνω της. Την έριξε κάτω στο έδαφος και με βία της άρπαξε την τσάντα. Ο κλέφτης εκείνος δεν βρέθηκε ποτέ και η υπόθεση αυτή έμεινε έως τώρα ανεξιχνίαστη.

Από εκείνο το τραγικό γεγονός και έπειτα ήλθε –και παρέμεινε μόνιμα– το τρέμουλο στη φωνή και στα χέρια της. Μετά ήλθαν και κάποια κενά που ολοένα μεγαλώνουν και λιγοστεύουν τη μνήμη της, αλλά η μεγάλη απώλεια ήταν το ξεθώριασμα κάποιων αρνητικών πλευρών στον χαρακτήρα και στις συνήθειες του αγαπημένου της. Ποτέ όμως εκείνων των μοναδικών στιγμών και των συγκινήσεων που αυτή μαζί του είχε νιώσει. Όλοι οι γνωστοί της και οι φίλοι της τη συμπονούν και λένε ότι τη λυπούνται, γιατί αρρώστησε και γιατί την εγκατέλειψε ο άνδρας που τόσο πολύ αυτή είχε αγαπήσει. Όμως, είναι και κάποιοι που λένε ότι τη λυπούνται περισσότερο για τα χρήματα που της ζητάει το ελληνικό δημόσιο. Οι ίδιοι αυτοί μπορεί να είναι και κακόβουλοι, αφού συσχετίζουν το γεγονός με τις πολιτικές φιλοδοξίες του Μύρωνα, αλλά και με κάποιες «αθέμιτες» πρακτικές στην πολιτική του σταδιοδρομία.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.