Οι Θεσσαλονικεις ανακαλυψαν «Απο που ερχεται η νυχτα;»

Με τους κ. Δέσποινα Μπισχινιώτη, Πάνο Τίγκα και Δήμητρα Καρέτσου στον συντονισμό

Στα μέσα περίπου του Νοέμβρη οι Θεσσαλονικείς ανακάλυψαν στον φιλόξενο χώρο του  βιβλιοπωλείου Μαλλιάρης-Παιδεία «Ανατόλια» στην Καμάρα «Από πού έρχεται η νύχτα;», τη νέα συλλογή διηγημάτων του Κώστα Δρουγαλά, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης.

Μια συλλογή με έντεκα διηγήματα, απότοκο της σύγχρονης εποχής των social media, της gluten free καθημερινότητας, της συναισθηματικής εξουθένωσης· έντεκα ιστορίες που κρύβουν οικογενειακά μυστικά, τη μοναξιά του αποχωρισμού, τον ματωμένο έρωτα, τα όρια της πατρικής φροντίδας. Iστορίες καθημερινών ανθρώπων, αριστοτεχνικά δουλεμένες, που επιδέχονται ποικίλες αναγνώσεις και ερμηνείες, μερικές από τις οποίες σχολίασαν στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσανοι εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης και ο Οργανισμός Μαλλιάρης-Παιδεία,  η κ. Δέσποινα Μπισχινιώτη, ηθοποιός και δρ. Νεοελληνικής Φιλολογίας ΑΠΘ, ο κ. Πάνος Τίγκας, υποψήφιος διδάκτορας Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου, ο ίδιος ο συγγραφέας και η κ. Δήμητρα Καρέτσου, φωτογράφος, στον συντονισμό.

Ας δούμε αναλυτικότερα όμως τις αναγνωστικές τους ματιές.

Δέσποινα Μπισχινιώτη: «Ο Κ. Δρουγαλάς είναι ένας εξαιρετικός αφηγητής ιστοριών»

Αφού καλωσόρισε θερμά το κοινό η κ. Καρέτσου, έδωσε τον λόγο στην κ. Μπισχινιώτη, η οποία και σχολίασε τα μοναδικά χαρακτηριστικά της συλλογής, αναφέροντας: «Η υπέροχη συλλογή διηγημάτων του Κώστα Δρουγαλά μάς καλεί να αναρωτηθούμε από πού έρχεται η νύχτα, τι μας αποκαλύπτει και τι διαλύει τα σκοτάδια της. Το ερώτημα του τίτλου, συνειδητό ή ασύνειδο, κατατρύχει τους πρωταγωνιστές των ιστοριών, οι οποίοι περπατούν σε μονοπάτια δύσβατα, αντιμετωπίζουν θλιβερά διλήμματα, αλλά και οδηγούνται στη συμφιλίωση με τις ζοφερές όψεις της ζωής και στην αποδοχή του (όποιου) πένθους.

Ρεαλισμός, ζωντάνια, ποικίλες διακειμενικές αναφορές και αυτοβιογραφικά στοιχεία αποτελούν μερικά μόνο από τα γνωρίσματα των κειμένων της συλλογής. Πάνω απ’ όλα, ο Δρουγαλάς είναι ένας εξαιρετικός αφηγητής ιστοριών, ένας συγγραφέας που έχει την ικανότητα να πλάθει ιστορίες που μας αφορούν όλες και όλους και να στήνει με συγγραφική δεξιοτεχνία την πλοκή των ιστοριών αυτών, διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον μας και χαρίζοντάς μας αφηγηματικές χαραμάδες φωτός».

Παναγιώτης Τίγκας: «Τα ανθρωποκεντρικά διηγήματα του Κ. Δρουγαλά καταφέρνουν πολλές συναισθηματικές γροθιές στον αναγνώστη»

Ακολούθως, ο κ. Τίγκας επιχείρησε να σκιαγραφήσει τους ήρωες των διηγημάτων της συλλογής με τη δική του ανθρωπολογική οπτική. Μεταξύ άλλων τόνισε: «Αν για τον Ρέιμοντ Κάρβερ η λογοτεχνία οφείλει να είναι σάρκα και αίμα, ο Κώστας Δρουγαλάς, στο δεύτερο βιβλίο του, τη συλλογή διηγημάτων “Από πού έρχεται η νύχτα;”, φαίνεται ότι έχει αφουγκραστεί πολύ προσεκτικά αυτή τη διδαχή, κατορθώνοντας να σηκώσει το άχθος αυτής της συχνά απαξιωμένης υλικότητας, παράγοντας με βαθιά ενσυναίσθηση και συγκινητική ακρίβεια μια λογοτεχνία παράφορα πραγματική, απάνθρωπα ανθρώπινη, που απηχεί με οικείους και επώδυνους τρόπους τη βιωμένη, ενσώματη εμπειρία της καθημερινής ζωής και των αδιεξόδων της, της τετριμμένης ζωής ανθρώπων που είναι πολύ κοντά μας.

Τα ανθρωποκεντρικά διηγήματα του Δρουγαλά καταφέρνουν πολλές συναισθηματικές γροθιές στον αναγνώστη την ίδια στιγμή που ενσκήπτουν με ευαισθησία στην υπαρξιακά αδιέξοδη συνθήκη του ανθρώπινου βίου, στην αβάσταχτη ματαιότητα του κόσμου, στην οδύνη, στο τραύμα και σε εκείνες τις πληγές που “όχι μόνο δεν επουλώνονται, αλλά αντίθετα, έρχονταν μέρες που νιώθεις ότι κάποιος μπαίνει κρυφά στο μυαλό μας και τις μπουκώνει με αλάτι”, για να δανειστώ την εξαίσια αυτή φράση από το βιβλίο. Ωστόσο, πίσω από αυτή την πιστή, ρεαλιστική περιγραφή της κοινότοπης, καθημερινής, συχνά θλιβερής, και άλλοτε σκληρής πραγματικότητας, αχνοφαίνεται η πυκνή περιγραφή μιας πραγματικότητας άλλης, πιο υποφερτής, πιο δίκαιης, πιο ανθρώπινης, την οποία οι χαρακτήρες των διηγημάτων δεν πρόλαβαν ή δεν άντεξαν να φανταστούν.[…]

Το βιβλίο αποτελεί ένα εξαίσιο, ωμό και λυρικό μαζί, δείγμα μιας λογοτεχνίας πολιτικά καίριας, άρα, βαθιά ανθρώπινης και, γι’ αυτό, συνταρακτικής, που μας καλεί να διερωτηθούμε για τις νύχτες τόσο τις δικές μας, αυτές που φωλιάζουν βαθιά μέσα μας και “σκιάζουν του νου τις αυλές”, όσο και για τη νύχτα που απλώνεται απειλητικά σαν πλέγμα γύρω μας και μας κατατρώει την ψυχή.

Μας καλεί να ρωτήσουμε επίμονα για τη νύχτα,  από πού έρχεται και πού πηγαίνει, τι φανερώνεται στα σκοτάδια της και τι, τελικά, τη φωτίζει, τι μας διεκδικεί σε στιγμές σκοτεινές και σκιώδεις με τρόπο που χάνουμε τον έλεγχο του εαυτού μας. Και παρότι τα ερωτήματα αυτά παραμένουν πεισματικά αναπάντητα, τα διηγήματα της συλλογής μάς υπενθυμίζουν μέσα από τις σκοτεινές γωνιές τους, “πως μόνο φορώντας τη λεοντή της νύχτας θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε καλύτερα τη μέρα”, ακόμα και αν η σκέψη αυτή, μας προειδοποιούσε κάποτε ο Κωστής Παπαγιώργης, “μοιάζει συχνά με φίδι στην τρύπα του παρά με διδαχή”».

Με το πέρας των ομιλιών, τον λόγο έλαβε ο Κώστας Δρουγαλάς, που αναφέρθηκε στη συγγραφική του διαδρομή και δέχθηκε ερωτήσεις από το κοινό.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.