ΟΙ ΑΝΕΠΗΡΕΑΣΤΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Δημιουργικοί συμπολίτες υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε και στον τόπο μας. Όπως ο νεαρός νομικός Μαρίνος Βαβατσικλής, ανέκαθεν ανήσυχος, που μας χάρισε και μία από τις πρόσφατες του βίου μας εκπλήξεις. Εκπαιδευτικός και εκτός Κομοτηνής σήμερα ο Μαρίνος, δυο μήνες περίπου πριν  μας έστειλε το ομολογουμένως λίαν ορθά, σε τυπογραφικό επίπεδο, επεξεργασμένο διήγημά του προς ανάγνωση, όταν δε ήρθε η ώρα για τη δημοσιοποίησή του και ενώ η προτροπή μας συνδεόταν με δημοσίευσή του  σ’ ένα από τα αναλόγου περιεχομένου ηλεκτρονικά περιοδικά, ο Μαρίνος εμφατικά δήλωσε ότι ό,τι τον ενδιαφέρει είναι η δημοσίευση στην εφημερίδα, και μάλιστα με τον παλιό τρόπο, ακόμη και σε συνέχειες, όπως γινόταν την εποχή του Παπαδιαμάντη και των άλλων σπουδαίων της ελληνικής πεζογραφίας που τμήμα του έργου τους εξεδόθη σε εφημερίδες.

Πρώτη λογοτεχνική απόπειρα, λοιπόν, του συμπολίτη Μαρίνου Βαβατσικλή, με ένα πολιτικό- αστυνομικό ώριμο αφήγημα, από αυτά που λένε πολλά περισσότερα  —λόγω του πεδίου στο οποίο αφορά, στη λογοτεχνία—,  πολλά περισσότερα από όσα συνήθως ομολογούμε στην καθημερινή μας ζωή, κι εμείς αλλά και η δημοσιογραφία.

Ο λόγος στον ίδιο λοιπόν…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 – Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ

Το κρυπτοτηλέφωνο της πρώην υπαξιωματικού (ΤΘ) κουδούνισε.

                —Ναι;

                —Όλα εντάξει;

                —Όπως συμφωνήσαμε.

                —Και το κορίτσι;

                —Ήδη ταξιδεύει πίσω για Ελλάδα.

                —Εντάξει τότε. Το υπόλοιπο της αμοιβής σου θα έχει κατατεθεί εντός δύο ωρών σε bitcoins όπως ζήτησες.

                —Ευχαριστώ πολύ.

Ονομάζομαι Ρωξάνη Φιλίππου και ανήκω σε μια διεθνή ολιγομελή ομάδα επαγγελματιών δολοφόνων. Όλοι είμαστε πρώην στρατιωτικοί ή αστυνομικοί οι οποίοι έχουμε λάβει φυσικά ειδική στρατιωτική εκπαίδευση σε διάφορα σχολεία ανά την υφήλιο. Μπορεί κανείς να μας βρει στο dark web και πληρωνόμαστε αδρά για τις υπηρεσίες μας. Προσωπικά, πέραν της εκπαίδευσής μου ως υπαξιωματικού διετούς φοιτήσεως και εντελώς ενδεικτικά, είχα παρακολουθήσει (και αποφοιτήσει) από σχολή σωματοφυλάκων, ιδιωτικών ντετέκτιβς, προσωπικού ασφαλείας ενώ κατέχω παράλληλα μαύρη ζώνη στο ninjutsu. Αναλαμβάνουμε δολοφονίες, τρομοκρατικά χτυπήματα, απαγωγές, τραυματισμούς, «ατυχήματα», δηλητηριάσεις, «εξαφανίσεις», σαμποτάζ και πολλά άλλα ανάλογα με τις απαιτήσεις των πελατών. Και πιστέψτε με είναι πολλοί…

(Πριν από τρεις μήνες)

Είχαμε λάβει κρυπτογραφημένο email στην ιστοσελίδα μας στο οποίο αναγραφόταν από τον πελάτη ονόματι «Panther» η εντολή να «εξαφανιστεί» ο καρδινάλιος και Αρχιεπίσκοπος Πίζας Τζιάκομο ντι Μάρκο με όποιον τρόπο ήταν εφικτός· ωστόσο διευκρινιζόταν ότι θα προτιμούσε τρόπο που θα περνούσε, όσο βέβαια ήταν δυνατό αυτό, απαρατήρητος.

Αμέσως άρχισε από τη μια η συγκέντρωση πληροφοριακού υλικού γύρω από την προσωπικότητα του υποψήφιου θύματος και από την άλλη, η στενή, αλλά διακριτική, παρακολούθησή του.  Έπρεπε, σε σύντομο μάλιστα χρονικό διάστημα, να μάθουμε όλες τις καθημερινές συνήθειές του, αλλά και τα ραντεβού του, τις αδυναμίες του κ.ο.κ. Πολύ γρήγορα μαθεύτηκε το αδύνατο σημείο του. Ο Αρχιεπίσκοπος, πράγμα εντελώς ασυμβίβαστο για το αξίωμα και το λειτούργημά του, είχε μια ιδιαίτερη προτίμηση στα ανήλικα όμορφα κορίτσια. Τις ευειδείς έφηβες τού τις εφοδίαζε, με πάσα μυστικότητα βέβαια, ο Διευθυντής του αρχιεπισκοπικού γραφείου Κάρλο ντι Καστέλλο. Αυτά τα εντυπωσιακά, ομολογουμένως, κορίτσια ήταν όλες κόρες και θυγατέρες φτωχών οικογενειών, πολλές φορές μονογονεϊκών ή και ορφανές· ευάλωτες σε κάθε περίπτωση. Σε έναν δεύτερο χρόνο ανακαλύφτηκαν και τα ιδιαίτατα γούστα του· ψηλές, ωραιοπρόσωπες, μακρυμάλλες, λευκόδερμες, με πλούσιο στήθος και κανονικό σωματότυπο.

Οι συναντήσεις λάβαιναν χώρα σε μια απομακρυσμένη από το κέντρο, περιοχή –θα μπορούσε κανείς να το πει προάστιο– σε μια πολυτελέστατη αγρέπαυλη. Ο ίδιος εισερχόταν πάντοτε ντυμένος πολιτικά, βράδυ, ενώ λίγο αργότερα εμφανιζόταν ο αρχιδιάκονος Κάρλο ντι Καστέλλο (ενδεδυμένος και αυτός με πολιτική αμφίεση) συνοδεύοντας την εκάστοτε νεαρή κοπέλα.

Πόσο αντιφατική είναι η ζωή μερικές φορές… Εάν παρακολουθούσε κάποιος τη δημόσια δράση του εν λόγω κληρικού θα εκπλησσόταν –για τα δεδομένα της εποχής– με τα ηθικολόγα κηρύγματά του. Γεμάτα νουθεσίες για την επιστροφή στις «πατροπαράδοτες» αξίες, στρεφόταν φυσικά κατά των ομοφυλόφιλων, αλλά και των παιδεραστών/παιδόφιλων. Τα μισαλλόδοξα κηρύγματά του πήγαιναν χέρι χέρι με τα πολλαπλά ρατσιστικά του σχόλια τόσο στον έντυπο, όσο και στον περιοδικό, τύπο. Ταυτόχρονα ήταν γνωστές οι σχέσεις του με το κόμμα της ακροδεξιάς που πάνω-κάτω πρέσβευε τα ίδια πράγματα και εμφορούταν από παρόμοιες ιδέες.

Έτσι κινηθήκαμε στοχεύοντας στο αδύνατο σημείο του· έπρεπε να βρεθεί μελλέφηβη ή νεάνιδα η οποία να διαθέτει τα ανάλογα προσόντα και χαρακτηριστικά. Τάχιστα ο μηχανισμός κινήθηκε. Ειδοποιήθηκε ο εντολέας μας και συμφώνησε απόλυτα με τη διαδικασία.

Η εύρεση μιας καλλονής teenager δεν ήταν καθόλου εύκολο πράγμα. Αλλά οι διασυνδέσεις του αρχηγού πάντοτε μας εξέπλητταν θετικά….

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 – Η ΑΠΟΦΑΣΗ

(Γραφείο Υπουργού εσωτερικών-απογευματινές ώρες)

—Έστειλες Πάολο το email με την παραγγελία μας;
—Όπως μου ζητήσατε κ. Υπουργέ… Είστε όμως απολύτως βέβαιος ότι είναι η ενδεδειγμένη κίνηση Υπουργέ μου; Γιατί μπορούμε ακόμα και τώρα, εάν θέλετε, να υπαναχωρήσουμε…
Είχα μπροστά μου αραδιασμένα πάνω στο φιλντισένιο γραφείο μου δύο απόρρητα πολυσέλιδα έγγραφα: το πρώτο ήταν μια πυκνογραμμένη έκθεση, η οποία προερχόταν από τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών που μέσα από μια σειρά στοιχείων επιβεβαίωναν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο αυτό που είχαμε ήδη υποψιαστεί, δηλ. τις παχυλές χρηματοδοτήσεις και τις γενναιόδωρες χορηγίες προς το κόμμα της ακροδεξιάς από τα έσοδα των ενοριών που βρίσκονταν στη δικαιοδοσία της εκκλησίας της Πίζας· το άλλο και αυτό διαβαθμισμένο, περιείχε άκρως μυστική δημοσκόπηση που έδινε ποσοστό πάνω από 20% στο ακροδεξιό κόμμα, αδυναμία σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης από το κόμμα μας και υπαινισσόταν την ανάγκη συγκυβέρνησης είτε με την αριστερά, είτε με την ακροδεξιά. Σενάρια που για το κόμμα που περιλάμβανε τη μεγάλη νεοφιλελεύθερη συντηρητική παράταξη θα ήταν η αρχή του τέλους. Μετά από όλα αυτά δεν υπήρχε κανενός είδους δισταγμός για το τι έπρεπε να γίνει ενόψει των επερχόμενων κρίσιμων βουλευτικών εκλογών. Η απομάκρυνση από το κάδρο του, «γαλαντόμου» προς το φασιστικό κόμμα, ιερωμένου θα έγερνε καταλυτικά την πλάστιγγα προς το μέρος μας και φυσικά θα στεφάνωνε εκ νέου τα όπλα μας με την πολυπόθητη νίκη.
—Σε πόσο περίπου χρονικό διάστημα θα έχει ολοκληρωθεί η δουλειά;
—Περίπου σε δύο μήνες…
—Δεν γίνεται πιο γρήγορα;
—Θα κοιτάξω να δω τι μπορεί να γίνει, απάντησε διστακτικά ο Πάολο, ο διευθυντής του πολιτικού μου γραφείου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 – ΜΕ ΛΕΝΕ ΚΟΡΑΛΙΑ

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου δεν μπορώ να σχηματίσω στο μυαλό μου παρά μόνο αμυδρά τις φιγούρες των γονιών μου· πολύνεκρο τροχαίο δυστύχημα στην εθνική οδό Πατρών-Πύργου έθεσε τον πατέρα, τη μητέρα και τον αδερφό μου βορά στα δόντια του Χάρου. Με ανέλαβε η εξαδέλφη του πατέρα μου η οποία η καημένη έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε· γρήγορα η κατάσταση ξέφυγε εντελώς από τα χέρια της και τα ηνία τα ανέλαβε ο σύζυγός της. Στα 14 μου χρόνια με βίασε· ήταν ένα καλοκαιρινό θερμότατο βράδυ και εγώ κοιμόμουν άθελά μου μάλλον σε μια προκλητική στάση με το εσώρουχό μου και ένα φανελάκι. Αυτό σίγουρα λειτούργησε ως κάλεσμα για τον μισομεθυσμένο θείο μου ο οποίος είχε προλάβει να με δέσει χειροπόδαρα με ένα καραβίσιο σχοινί· κατά τη διάρκεια της διείσδυσης μού κρατούσε το στόμα κλειστό (είχα ήδη ξυπνήσει από τον πόνο και τον αιφνιδιασμό). Η πράξη δεν κράτησε παρά μόνο λίγα λεπτά –για μένα μου φάνηκε αιώνας. Μόλις που τραβήχτηκε έξω για να εκσπερματίσει λίγο πάνω από το τριχωτό εφήβαιό μου…

Ένας άλλος αιώνας χρειάστηκε για να ξημερώσει· ολοφυρόμουν όλη την ώρα, ενώ τα αναφιλητά δεν έλεγαν να στερέψουν. Όταν πια αποκαμωμένη κοιμήθηκα αχνόφεγγε… Ξύπνησα από τον θείο μου που είχε επισκεφτεί την τουαλέτα με τον γνωστό θορυβώδη τρόπο του. Τότε συνειδητοποίησα ότι ήμουν μέσα στα αίματα, γυμνή από τη μέση και κάτω, αναμαλλιασμένη και κυρίως, ένιωθα βρόμικη, σιχαμερή για την ακρίβεια. Μόλις και κατάφερα να εξαφανίσω τα ίχνη της νυχτερινής περιπέτειάς μου και μια θετική σκέψη μού ήρθε ξάφνου στο μυαλό· μήπως ήταν πράξη η οποία επισυνέβη αποκλειστικά εξαιτίας της μέθης του θείου και το πρωί όλα θα επανέρχονταν στην προτεραία θέση τους και η ηθική τάξη θα αποκαθίστατο; Όνειρο θερινής νυχτός… Σχεδόν κάθε βράδυ με επισκεπτόταν και ήταν για μένα, η κάθε του ενδιάμεση στάση στο δωμάτιό μου προτού να κοιμηθεί, μια ανυπέρβλητη κόλαση. Ταχέως όμως η αρχικά παθητική μου στάση μετατράπηκε σε αγώνα επιβίωσης μέχρις εσχάτων. Κάθε μέρα σκαρφιζόμουν ή προφασιζόμουν κάτι προκειμένου να αποφύγω τον ερχομό του. Ορισμένες φορές το κατόρθωνα και ο εφιάλτης απερχόταν ηττημένος. Μέσα σε λίγους μήνες είχα ωριμάσει απότομα όσο καμιά συνομήλική μου.

Ωστόσο, όπως τις δύσκολες ποδηλατικές διαδρομές στο βουνό τις διαδέχονται οι ευκολοδιάβατες πορείες στην πεδιάδα, έτσι και για τον θείο μου ήρθε, το ομολογουμένως άδοξο, τέλος. Σε μια από τις νυχτερινές επιδρομές του σκόνταψε, έπεσε άτσαλα και χτύπησε σε μια αιχμηρή, τρόπον τινά, γωνία ενός επίπλου – μοιραία όμως για τον ίδιο. Λίγο κράτησε, ωστόσο, η χαρά· με τον θάνατο του θείου μου η οικονομική κατάσταση της θείας μου επιδεινώθηκε ραγδαία (είχε αφήσει πολλά χρέη λόγω ανεξόφλητων δανείων ο μακαρίτης) και έτσι όταν το κύκλωμα προσέγγισε τη θεία μου το να με ξεφορτωθεί ήταν η μόνη δυνατή λύση…

Στην αρχή ήταν απλώς μια προαίσθηση ότι με παρακολουθούσαν· σύντομα την αμφιβολία διαδέχτηκε η σιγουριά. Ένας άντρας γεροδεμένος γύρω στα 28-35, φαλακρός, υψηλόσωμος μεταμορφώθηκε σε σκιά μου. Αρχικά δεν το πήρα σοβαρά· μάλιστα είχα νιώσει κάπως φιλάρεσκα. Στα 15 μου, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που είχα βιώσει, ένιωθα τα πρώτα σκιρτήματα που επιβεβαίωναν τη γυναικεία μου φύση. Αργότερα, όμως, όπου πήγαινα τον έβρισκα μπροστά μου σε σημείο ενοχλητικό.

Ένα μεσημεριανό, καθώς σχόλαγα από το σχολείο, δεν τον είδα. Αν και αναρωτήθηκα έντονα μέσα μου το γιατί, από την άλλη ανακουφίστηκα. Ποιος ξέρει, σκέφτηκα, τι συνέβη και σταμάτησε αναπάντεχα η ανελέητη παρακολούθηση. Ωστόσο, λογάριασα χωρίς τον ξενοδόχο. Στο σπίτι είδα με έκπληξη τρία σερβίτσια στο τραπέζι. Αυτόκλητος προσκεκλημένος ήταν ο φαλακρός και αγένειος άντρας. Η συζήτηση ξεκίνησε από τα οικονομικά και κατέληξε ότι το καλοκαίρι που ερχόταν θα πήγαινα υπό την προστασία του να πιάσω δουλειά ως σερβιτόρα σε ένα από τα νυχτερινά μαγαζιά που είχε στην κυριότητά του. Σε ένα μήνα δηλαδή. Τις λεπτομέρειες αυτής της συναλλαγής ποτέ δεν έμαθα και παράλληλα δεν δούλεψα ποτέ ως σερβιτόρα…

Πριν από ένα μήνα περίπου με σταμάτησαν από τις καθημερινές συνευρέσεις και με περιποιούνταν όσο ποτέ άλλοτε. Καταρχάς, άλλαξε άρδην η διατροφή μου· έγινε πολύ πιο προσεγμένη. Έπειτα, μεταμορφώθηκε προς το καλύτερο η συμπεριφορά των μελών του κυκλώματος. Ύστερα, μου δόθηκαν ακριβά φορέματα και περίτεχνα κοσμήματα. Ώσπου, επιτέλους, έγινε φανερός ο λόγος μεταστροφής της καθημερινότητάς μου. Είχα αναλάβει μια ειδική αποστολή. Είχα επιλεγεί ως η εκλεκτή για έναν ιδιαίτερο πελάτη. Συνάμα, θα έπρεπε διακριτικά να ρίξω στο ποτήρι του μια σκόνη που θα τον βοηθούσε να χαλαρώσει και να απολαύσει τις ερωτικές στιγμές μαζί μου –έτσι τουλάχιστον μου είπαν.

Μιαν άλλη λεπτομέρεια που δεν γνώριζα και μου αποκαλύφθηκε την τελευταία στιγμή ήταν το ότι ο πελάτης κατοικοέδρευε στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα, στην Ιταλία. Ήταν η πρώτη μου φορά στο εξωτερικό. Μία γυναίκα και ένας άντρας από το κύκλωμα με συνόδευαν από το ταξίδι και μέχρι την άφιξή μας στο προκαθορισμένο σημείο. Φαινομενικά, θα μπορούσε κανείς να μας περιγράψει σαν την τέλεια οικογένεια. Με είχαν εφοδιάσει με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα (διαβατήριο και ταυτότητα) τα οποία εκτός από το ονοματεπώνυμό μου και το πατρώνυμο, όλα τα άλλα ήταν πραγματικά. Όταν φτάσαμε, καταλύσαμε σε ένα οροφοδιαμέρισμα. Την επόμενη μέρα κατά το απόγευμα θα πρόσφερα τις πολύτιμες υπηρεσίες μου…

Στις έξι το απόγευμα μου είπαν να ετοιμαστώ. Πραγματικά είχα μεταμορφωθεί σε μια από τις καλύτερες εκδοχές μου. Στην τσάντα μου είχα μαζί μου τη «μαγική» σκόνη η οποία θα βοηθούσε στη χαλάρωση του πελάτη μου. Το «υποτιθέμενο» ανδρόγυνο με μετέφερε σε μια ερημική τοποθεσία όπου εν ριπή οφθαλμού, επιβιβάστηκα σε ένα άλλο αυτοκίνητο το οποίο σε λιγότερο από μισή ώρα έφθασε σε μιαν άλλη περιοχή με ωραίες εξοχικές βίλες όλες τους με κατάφυτους κήπους…

Εκεί μπήκαμε σε μια βίλα και αμέσως μας υποδέχτηκε ένας ηλικιωμένος και φρεσκοξυρισμένος κύριος. Ήταν πολύ ευγενικός μαζί μου. Με ρώτησε εάν ήθελα να πιω κάτι μαζί του και αυτή ήταν μια από τις ευκαιρίες που έπρεπε να εκμεταλλευτώ.

—Και φυσικά θα πιω μαζί σας… Επιτρέψτε μου, ωστόσο, να σας σερβίρω εγώ. Ξαπλώστε στο κρεβάτι, βολευτείτε και σε λίγο όλα θα είναι έτοιμα….
Σε λιγότερα από 10 λεπτά και ενόσω δεν είχε καταναλώσει παρά μόνο το μισό από το κρασί που βρισκόταν στο κολονάτο ποτήρι του, ο γέρος άντρας ένιωσε απότομα κάποιας μορφής αδιαθεσία που συνοδεύτηκε από μια αποβολή εκ του στόματος κάποιου παχύρευστου υγρού· οι οδηγίες ήταν σαφείς· μόλις συνέβαινε αυτό θα έπρεπε να πατήσω ένα συγκεκριμένο πλήκτρο στο κινητό που μου είχε δοθεί.

Μία κυρία εξαιρετικά γυμνασμένη άγνωστη σε εμένα εισήλθε αστραπιαία στη βίλα, εξέτασε τον ηλικιωμένο πελάτη μου και μου είπε να μαζέψω σβέλτα τα πράγματά μου. Εξαφάνισε όλα τα αποτυπώματά μου, ειδοποίησε το «ζευγάρι» από το κύκλωμα που με παρέλαβαν και κατευθυνθήκαμε άμεσα προς το αεροδρόμιο. Σε λιγότερο από δύο ώρες είχαμε επιβιβαστεί με κατεύθυνση πίσω στην Ελλάδα…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 Η ΒΡΑΔΙΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ – Ή Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ

(Δύο μήνες σχεδόν μετά…)

(Αίθουσα συνεδριάσεων υπουργείου εσωτερικών- αργά το βράδυ των εκλογών)

Παρακολουθούσα τα εκλογικά αποτελέσματα στην ευρύχωρη και με δρύινο ξύλο επενδυμένη αίθουσα των συνεδριάσεων στον τέταρτο όροφο του υπουργείου με τους πιο στενούς συνεργάτες μου. Καθώς η ώρα ολοένα περνούσε, άπαντες μιλούσαν για τον επικείμενο θρίαμβο του κόμματός μας. Όχι μόνο θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση, αλλά είχαν αυξηθεί κατά πολύ οι ψήφοι μας τόσο σε απόλυτο αριθμό, όσο και σε ποσοστά. Η νίκη ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο. Οι πανηγυρισμοί είχαν ήδη ξεκινήσει, ενώ οι διθυραμβικές δηλώσεις κομματικών αξιωματούχων και κυβερνητικών εξουσιούχων έδιναν και έπαιρναν στα ΜΜΕ. Βγήκα έξω στο ορθογώνιο μπαλκόνι να καπνίσω ένα τσιγάρο και να συνειδητοποιήσω τη νίκη μας. Είχε αρχίσει να ανατέλλει ο ήλιος. Η αποστολή εξετελέσθη…

*Ο Μαρίνος Βαβατσικλής είναι νομικός και έχει συγγράψει και εκδώσει το «Η ιστορία του μοναχισμού στο Παπίκιον όρος», Κομοτηνή 2004. Η παρούσα είναι η πρώτη του δημοσιευμένη απόπειρα στον τομέα της λογοτεχνίας.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.