Ο «δασκαλος» του Γεωργιος-Αριστοτελης Κουτσουμπης συγχαιρει   για την εντυπη «Μεσσουνη» τον συγγραφεα της Τασο Γιοβανουδη

Επιστολή προς τον Τάσο Γιοβανούδη,  συγγραφέα του βιβλίου «Σελίδες Ιστορίας – 100 χρόνια πορείας στις μνήμες από το Σιναπλή και τη ζωή στη Μεσσούνη», απέστειλε,  άμα τη παραλαβή του, ο δάσκαλός του στο Δημοτικό σχολείο Μεσσούνης, ποιητής και συγγραφέας Γεώργιος-Αριστοτέλης Κουτσούμπης, με την  οποία και τον συγχαίρει, αφού πρώτα ως εμβριθέστατος αναγνώστης αναφέρεται αναλυτικά στα όσα θετικά στοιχεία εντόπισε στη συγκεκριμένη μελέτη του μικρού τότε μαθητή του.

Σημειωτέον ότι ο συγγραφέας Τάσος Γιοβανούδης στο βιβλίο του σκιαγραφεί επιδέξια το πορτραίτο του εξαιρετικού αυτού δάσκαλου  που είχε επίγνωση του κομβικού ρόλου που είχε να διαδραματίσει  στη ζωή των μικρών μαθητών την πρώτη μεταπολεμική ακόμη δεκαετία, ξεκινώντας τα μαθήματά του  στο Δημοτικό Σχολείο Μεσσούνης με την εκμάθηση τρόπων ευγενείας αλλά και στοιχειωδών τρόπων ευπρεπούς παρουσίας στο σχολείο, με προτεραιότητα στην  καθημερινή καθαριότητα που δεν κόστιζε τίποτα παρά μόνον σαπούνι και νερό.     

Γεώργιος-Αριστοτέλης Κουτσούμπης όμως…

Τάσο, αγαπητέ και περιπόθητε

Σ’ ευχαριστώ για την καλοσύνη σου να μου στείλεις το νέο έργο σου, «Σελίδες Ιστορίας – 100 χρόνια πορείας στις μνήμες από το Σιναπλή και τη ζωή στη Μεσσούνη». Για μένα είναι χαρά και τέρψη και για τη Λαογραφία μας ένα πολύτιμο διαμαντάκι.

Βλέπω με χαρά ότι η δραστηριότητά σου περί τα πολιτισμικά, παραμένει ακμαία και αδιάπτωτη. Σε συγχαίρω θερμά και σε προτρέπω να επιμείνεις, γιατί διαβλέπω ότι έχεις να δώσεις ακόμη πολλά.

Διάβασα το πόνημά σου με ευμενή διάθεση και μεγάλο ενδιαφέρον και σου εκφράζω, ευχαρίστως και αντικειμενικά, τη γνώμη μου. Με οδηγό το κείμενό σου διεξέρχομαι τη ροή του περιεχομένου του.

Από την πρώτη ματιά που ρίχνει κάποιος στην κατανομή και διάταξη της ύλης, διαπιστώνει ότι τριπλός είναι ο σκοπός του συγγραφέα: να διδάξει, με την ευρύτητα του όρου (ιστορικά, ηθικά, πατριδογνωστικά),να περιγράψει τη ζωή και τη δράση του παρόντος της Μεσσούνης, συνυφασμένο με τη νοσταλγία του παρελθόντος, και τέλος να αποκαθάρει τη γλώσσα, χαρίζοντας χιούμορ και τέρψη στους συμπατριώτες.

Πιστεύω ότι και οι τρεις στόχοι επιτεύχθηκαν:

Α) Με γλαφυρή περιγραφή εξιστορείται το χρονικό του εκπατρισμού και της μετεγκατάστασης. Ο σύγχρονος Μεσσουνιώτης, και μαζί του και ο μικρός γιος και εγγονός, εισάγονται στην τραγωδία του ξεριζώματος. Θλίψη και νοσταλγίααγκαλιασμένες, στρέφουν τα νώτα στο παρελθόν και υποδέχονται το σήμερα και το αύριο, όπως βαθμιαία εγκαθίστανται και ριζώνουν στο νέο (δάσκαλοι κλπ).

Β) Άκρως ρεαλιστικά, και ως αυτοπρόσωπος συμμέτοχος ο ίδιος ο συγγραφέας, καταπιάνεται με το παρόν του χωριού, όπως αυτό διαμορφώνεται και αποκρυσταλλώνεται στο σύγχρονο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Εργασία, οικονομία, καθημερινότητα, ζωή και δράση των κατοίκων, ήθη και έθιμα, συμμετοχή στα δρώμενα κ.λ.π. και ο δεύτερος στόχος ευοδώνεται επιτυχώς.

Γ) Διηγήσεις, δραματοποιήσεις, σοβαρά και ευτράπελα περιστατικά καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του βιβλίου και δίνουν το γνήσιο τοπικό χρώμα του χωριού. Μεγάλα και μικρά, σύγχρονα και παλαιότερα ξαναζωντανεύουν και πλουτίζουν τα συναισθήματα των κατοίκων. Ιδιαίτερη σημασία θέλω ν΄ αποδώσω στα περιστατικά και δρώμενα, όπως αυτά εκφράζονται αληθινά και πηγαία με τη χρήση του τοπικού γλωσσικού ιδιώματος, που δίνει και ιδιαίτερο χρώμα στην πραγματικότητα, αφού το καλό ή το κακό, η διάλεκτος αυτή, το προάγει ή το υποβιβάζει, το μεγαλώνει ή το μικραίνει, το δραματοποιεί ή το φαιδρύνει ανάλογα με τις προθέσεις του χρήστη. Και οι ντοπιολαλιές έχουν τη χάρη τους. Έτσι κλείνει και ο τρίτος κύκλος, με επιτυχία του στόχου του. 

Αγαπητέ Τάσο, το βιβλίο αυτό, όπως και οι πάμπολλες άλλες συγγραφές σου, είναι ο γλυκόχυμος καρπός της αγάπης σου προς τον τόπο σου και τους συμπατριώτες σου, καθώς και το απαύγασμα της πηγαίας δημιουργικής σου ορμής, αρετές αυτές σπουδαίες, που εξευγενίζουν τον άνθρωπο και προάγουν τον πολιτισμό. Όταν πρόκειται όμως για λογοτεχνική δημιουργία οι αρετές αυτές και η πρόθεση δεν αρκούν. Χρειάζεται να συνοδεύονται και από το τάλαντο της λογοτεχνικής φλέβας. Το γραπτό σου δείχνει ότι το έχεις και αυτό. Ο μεστός λόγος, η ευχέρεια στην έκφραση, η σαφήνεια στη διατύπωση, η χιουμοριστική διάθεση, η ζωντάνια της εικόνας και πάνω απ’ όλα η αμεσότητα της επικοινωνίας σου με το κοινωνικό περιβάλλον, γραπτώς και δια ζώσης, φέρνουν το ανά χείρας ευτυχές αποτέλεσμα.

Πιστεύω ότι έχουμε στα χέρια μας ένα καλό βιβλίο. Ευχής έργο θα είναι να σπάσει τα τοπικά δεσμά του προς όφελος του δημιουργού του, των συμπατριωτών του και της Λαογραφίας μας.

Σε συγχαίρω θερμότατα και ξαναευχαριστώ που μου το χάρισες.

Και σε άλλα με υγεία.

Υ.Γ.Ο Τάσος Γιοβανούδης ήταν μαθητής μου στο δημοτικό σχολείο Μεσσούνης, για τέσσερα χρόνια (1956-1960)

Γαλάτσι-Αθήνα 26/3/2024

*Ο Γεώργιος-Αριστοτέλης Κουτσούμπης είναι  συνταξιούχος εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Έχει  μέχρι τώρα εκδώσει την ποιητική συλλογή «Στιγμές –  Όψιμοι έμμετροι στοχασμοί» (εκδ. Πηγή, 2019) και «Η λαϊκή σοφία μέσα από τους τραγικούς μας Κείμενο και ελεύθερη ερμηνευτική απόδοση»(εκδ. IWRITE, 2021).  

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.