Ναγια Δαλακουρα: « Το “Λουλουδι της θαλασσας” ειναι το πιο προσωπικο απο τα μυθιστορηματα μου»

Η Κομοτηναία συγγραφέας στην πρώτη της συνέντευξη για το νέο μυθιστόρημά της που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Κλειδάριθμος»

Ακριβώς έναν χρόνο μετά την κυκλοφορία του «Θράσσα: Η μάγισσα της Θράκης», κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα της Κομοτηναίας συγγραφέα Νάγιας Δαλακούρα και πάλι από τις Εκδόσεις «Κλειδάριθμος».

«Το Λουλούδι της θάλασσας» αποτελεί το τρίτο μυθιστόρημα της γνωστής μουσειολόγου και βρίσκεται ήδη από χθες στα ράφια των βιβλιοπωλείων όλης της χώρας.

Έναν χρόνο μετά, την πρώτη «γνωριμία» μας με την Θράσσα δια μέσου της συχνότητας του «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» η Νάγια Δαλακούρα επέστρεψε στα ερτζιανά αυτή τη φορά «μεταφέροντας» μας στην Αρκτική όπου διαδραματίζεται και η νέα της ιστορία.

Νάγια Δαλακούρα λοιπόν…

ΠτΘ: κ. Δαλακούρα από το «Λιμάνι των χαμένων γυναικών» και το Μπουένος Άιρες, την «Θράσσα» και το Σάος της Σαμοθράκης, φτάνουμε σήμερα, μέσα από τις σελίδες του νέου σας μυθιστορήματος Αρκτική. Πώς έγινε η μετάβαση αυτή;

Ν.Δ.: Είναι κάτι που μου το ρωτάνε συνέχεια, πώς από το ταγκό και το Μπουένος Άιρες πας στη Βυζαντινή Θράκη, τώρα μας ταξιδεύεις στην βικτωριανή περίοδο και στην Αρκτική. Δεν υπάρχει κάποια σύνδεση. Γράφω ότι μου έρθει, όποτε μου έρθει, υπάρχει ένα απόθεμα φαντασίας, το οποίο όποτε έχω χρόνο και διάθεση αξιοποιώ. Το μόνο κοινό στα μυθιστορήματά μου μέχρι στιγμής και ελπίζω και στο μέλλον, τουλάχιστον έτσι όπως τα έχω  σχεδιάσει, είναι ότι είναι όλα εποχής.

ΠτΘ: Το «Λουλούδι της Θάλασσας» μας ταξιδεύει στην Αρκτική και σε μια άλλη εποχή.  Πείτε μας δύο λόγια για το περιεχόμενό του.

Ν.Δ.: Βρισκόμαστε στα μέσα του 19ου αιώνα, είναι η περίοδος που αναζητείται το βορειοδυτικό πέρασμα, αυτός ο πλωτός δρόμος που θα ενώσει δια της Αρκτικής την Ευρώπη, τον Ατλαντικό με τον Ειρηνικό Ωκεανό. Είναι το πέρασμα που αναζητούσαν πάρα πολλοί προκειμένου να βρουν μια εμπορική δίοδο προς την Ασία. Για πάρα πολλά χρόνια έγιναν έρευνες, πάρα πολλές αποστολές του ναυτικού, προκειμένου να ανακαλυφθεί αυτό το πέρασμα. Μια τραγική αποστολή ήταν αυτή των «Terror» και «Erebus», δύο καραβιών, τα οποία πριν από 175 χρόνια εγκλωβίστηκαν στους πάγους «παίρνοντας» μαζί τους και τα 129 μέλη του πληρώματος. Μια ιστορία που έγινε αρκετά γνωστή τα τελευταία χρόνια, καθώς έχει γίνει και σειρά, έχουν κυκλοφορήσει μυθιστορήματα αλλά και επιστημονικά βιβλία. Η δική μου ενασχόληση ξεκίνησε το 2016 όταν έτυχε να παρακολουθήσω ένα ρεπορτάζ  για την ανεύρεση ενός εκ τω δύο πλοίων από την Καναδική αρχαιολογική υπηρεσία. Εκείνη την στιγμή είπα ότι θέλω να γράψω κάτι για θαλασσοπόρους, για γεωγραφικές αποστολές, οπότε ξεκίνησε η έρευνά μου για τους Ινουίτ, για τους οποίους είχα πολύ βασική γνώση, από τα γραφόμενα του Μπόας και μέχρι εκεί. Εξάντλησα ότι υπήρχε βιβλιογραφικό και ξεκίνησα να γράφω. Η δική μου ιστορία ξεκινάει από τις αποστολές για την ανεύρεση αυτού του χαμένου στόλου.

«Το βιβλίο έχει δυο παράλληλες ιστορίες σύγχρονων ανθρώπων»

ΠτΘ: Ο τίτλος Το «Λουλούδι της Θάλασσας», ήταν τυχαίος ή αφορά σε κάτι που ξετυλίγεται στις σελίδες του βιβλίου;

Ν.Δ.: Το «Sea Flower», είναι ένα παιχνίδι με ένα όνομα ενός ιστιοπλοϊκού. Το βιβλίο έχει δυο παράλληλες ιστορίες σύγχρονων ανθρώπων. Η Νανούκ είναι μια Ινουίτ  η οποία γεννιέται την Αρκτική του Καναδά, ενώ παράλληλα την ίδια μέρα με την Νανούκ γεννιέται και ο Τζέιμς στο Λονδίνο που είναι αριστοκρατικής καταγωγής. Κοινό των δύο νεογέννητων είναι το ίδιο σημάδι στο σώμα τους. Οι ιστορίες απλώνονται μέσα στο βιβλίο παράλληλα, ώσπου ενηλικιώνονται και ο Τζέιμς ο οποίος έχει ανδρωθεί με όλο αυτό το βικτωριανό στερεότυπο και τους εθιμοτυπικούς κανόνες επαναστατεί και αναλαμβάνει χειρουργός στο εξερευνητικό πλοίο το «Sea Flower», το «Λουλούδι της Θάλασσας», το οποίο είναι ένα από τα ερευνητικά πλοία που αναζητούν τον χαμένο στόλο.

«Πάντα θα μιλάω για έρωτες»

ΠτΘ: Βασικό χαρακτηριστικό σε ό,τι αφορά τα μυθιστορήματά σας είναι ο έρωτας. Όπως αντίστοιχα το σημάδι που όπως είπατε είναι κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ της Νανούκ και του Τζέιμς υπήρχε και ως χαρακτηριστικό της αρκτολατρείας στην Θράσσα.  Μπορούμε ίσως να μιλήσουμε για στοιχεία της συγγραφικής σας υπογραφής που θα τα βλέπουμε και στην συνέχεια του συγγραφικού σας έργου;

Ν.Δ.: Νομίζω ότι σίγουρα, εδώ, στο τρίτο πλέον μυθιστόρημά, αρχίζει και μπαίνει πλέον η υπογραφή μου. Πάντα θα μιλάω για έρωτες, απλά εδώ υπάρχει και ένα πολύ σαφές ιστορικό και πολύ έντονο ανθρωπολογικό πλαίσιο. Το «Λουλούδι της Θάλασσας» είναι το μυθιστόρημα που είναι πολύ πιο «κοντά» σε μένα. Έχει όλη αυτή την αγάπη μου για την ανθρωπολογία, έχει το πάθος μου για την εξερεύνηση, για το άγνωστο, έχει τη θαλασσοφιλία μου και έχει και πάρα πολλά ανεκπλήρωτα όνειρά μου μέσα. Είναι ίσως το πιο συναισθηματικό από τα τρία μυθιστορήματά μου. Το πιο προσωπικό. Είναι ταξιδιάρικο βιβλίο και επίσης έχει όλη αυτή τη μάχη για τον επιστημονικό ρατσισμό ο οποίος υπήρξε πάρα πολύ έντονος τον 19ο αιώνα.

Το «Sea Flower», είναι ένα παιχνίδι με ένα όνομα ενός ιστιοπλοϊκού. Το βιβλίο έχει δυο παράλληλες ιστορίες σύγχρονων ανθρώπων. Η Νανούκ είναι μια Ινουίτ  η οποία γεννιέται την Αρκτική του Καναδά, ενώ παράλληλα την ίδια μέρα με την Νανούκ γεννιέται και ο Τζέιμς στο Λονδίνο που είναι αριστοκρατικής καταγωγής. Κοινό των δύο νεογέννητων είναι το ίδιο σημάδι στο σώμα τους. Οι ιστορίες απλώνονται μέσα στο βιβλίο παράλληλα

ΠτΘ: Σε τι συνεπάγεται ο επιστημονικός ρατσισμός στον οποίο αναφέρεστε;

Ν.Δ.: Είναι όλη αυτή η αντίληψη που είχαν τον 19ο αιώνα, κυρίως οι επιστήμονες και οι εξερευνητές, ότι κάποιοι άνθρωποι είναι βιολογικά ανώτεροι από άλλους. Και φτάσαμε στο σημείο που ήρθαν οι ανθρωπολόγοι και μας είπαν ότι η διαφορά στους ανθρώπους έγκειται στον πολιτισμό και στην κοινωνική μάθηση τους. Ο πολιτισμός που καθενός γίνεται αντιληπτός με τους δικούς του όρους και όχι με τους όρους του άλλου. Και φυσικά πρέπει η ανθρωπολογία να είναι ολιστική, να προσεγγίζεται από πλευράς της αρχαιολογίας, της εθνολογίας, του υλικού πολιτισμού, από μια μεγάλη γκάμα. Όλα αυτά διαμορφώθηκαν τον 19ο αιώνα, και στην περίπτωση της Νανούκ και του Τζέιμς είναι πάρα πολύ εμφανές, γιατί αυτή είναι ιθαγενής και αυτός είναι γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, μεγαλωμένος με το πιο σκληρό και μακρόχρονο στερεότυπο στην ανθρώπινη ιστορία, το βικτωριανό.

«Η επιλογή δύο εκ διαμέτρου αντίθετων κεντρικών ηρώων ήταν στοχευμένη»

ΠτΘ: Άρα και η επιλογή δύο κεντρικών ηρώων εκ διαμέτρου αντίθετων ως προς το κοινωνικό τους περιβάλλον δεν ήταν τυχαία;

Ν.Δ.: Καθόλου τυχαία, ήταν πολύ στοχευμένη. Σχεδόν όλο το κείμενο μιλάει για το πόσο εύκολο ήταν για μια ιθαγενή να μπορέσει να ζήσει, εφόσον τελικά το επιλέξει, σε ένα περιβάλλον του δυτικού πολιτισμού. Πόσο υπέφεραν οι ιθαγενείς από τον δυτικό πολιτισμό, όλη αυτή τη ματαιοδοξία και το πολύ μεγάλο τίμημα που πλήρωσαν οι εξερευνητές και οι θαλασσοπόροι για μια νίκη, για μια γεωγραφική ονοματοδοσία. Αυτό το πλαίσιο έχει το «Λουλούδι της Θάλασσας».

«Πρώτα εκπληρώνεται αυτή μου η ανάγκη για μάθηση και μετά τα μεταδίδω και στους αναγνώστες μου»

ΠτΘ: Σε όλη αυτή την έρευνα που απαιτήθηκε ήρθατε αντιμέτωπη με κάτι καινούργιο, άγνωστο σε εσάς που σας εξέπληξε είτε αρνητικά είτε θετικά;

Ν.Δ.: Πάρα πολλά δεν γνώριζα. Κάθε φορά που γράφω κάτι είναι για μένα μια καινούργια ανακάλυψη. Είναι μια περίοδος που μαθαίνω και ρουφάω τις πληροφορίες. Επιλέγω θέματα που δεν γνωρίζω. Ακόμα και η βυζαντινή Θράκη, στη Θράσσα, που ήταν κοντά στο γνωστικό μου αντικείμενο, για μένα ήταν μια ευκαιρία να δω τον τόπο μου αλλιώς. Όλα αυτά έχουν να κάνουν για την αγάπη μου για μάθηση. Πρώτα εκπληρώνεται αυτή μου η ανάγκη και μετά τα μεταδίδω και στους αναγνώστες μου. Πάρα πολλά πράγματα με εξόργισαν κατά την διάρκεια αυτής μου της έρευνας. Ένα που αναφέρω μέσα στο βιβλίο και υπάρχει και σκηνή, είναι οι ανθρώπινοι θίασοι που υπήρξαν για πάρα πολλά χρόνια στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης που έρχονταν οι ιθαγενείς και παρουσιάζονταν σε ανθρώπινους ζωολογικούς κήπους, που μετατρέπονταν οι ίδιοι σε θεάματα μέσα σε κλουβιά αλυσοδεμένοι, και ερχόντουσαν οι πολύ πολιτισμένοι ευρωπαίοι να τους δουν. Έχει κάποιες τέτοιες πολύ σκληρές σκηνές.

ΠτΘ: Πώς είναι για έναν συγγραφέα που γράφει και δημιουργεί και όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας;  Μετριάζεται η χαρά της κυκλοφορίας ενός συγγραφικού δημιουργήματος;

Ν.Δ.: Η χαρά δεν μετριάζεται σε καμία περίπτωση. Απλά είναι πολύ πιο δύσκολο. Για παράδειγμα στη «Θράσσα» δεν είχα τη δυνατότητα να τη μοιραστώ δια ζώσης με τους αναγνώστες μου. Δεν επισκέφτηκα καμία πόλη, δεν έκανα καμία βιβλιοπαρουσίαση. Τα βιβλιοπωλεία ήταν κλειστά, δεν μπορούσα να μιλήσω ούτε με τους βιβλιοπώλες που είναι φίλοι μου ώστε να ανταλλάξουμε απόψεις. Αυτή ήταν η δυσκολία. Ελπίζω τώρα με το «Λουλούδι της Θάλασσας» να είναι αλλιώς. Έχω διάθεση να επισκεφτώ πολλά μέρη, να μιλήσουμε για τα βιβλία, να δω αναγνώστες μου που έχουν αρχίσει και διαμορφώνονται όλα αυτά τα χρόνια και τους φίλους που έχω κάνει σε όλα τα μέρη της Ελλάδας.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.