Μια προσωπικη αποψη για την «προσωπικη» τεχνη της ζωγραφου και δικαστικης υπαλληλου Γεωργιας Τσιαπα

Βασιλική Κράββα, Λέκτορας του ΤΙΕ του ΔΠΘ «Τα έργα της Τσιάπα, είναι δυνατά γιατί καταφέρνουν να κινητοποιήσουν, να εγείρουν συναισθήματα, να προβληματίσουν»

Στις 20-22 Μαΐου, ο Δικηγορικός Σύλλογος Ροδόπης μαζί με τον Σύλλογο Δικαστικών Υπαλλήλων Ροδόπης, οργάνωσε έκθεση ζωγραφικής, στην οποία συμμετείχαν δικηγόροι και δικαστικοί υπάλληλοι. Στην έκθεση συμμετείχε και η ζωγράφος και δικαστική υπάλληλος, κ. Γεωργία Τσιάπα.
 
Η κ. Γεωργία Τσιάπα γεννημένη στην Αθήνα, με καταγωγή από τη Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας, σπούδασε ελεύθερο σχέδιο και ζωγραφική, στην Αθήνα, αγιογραφία και επισκευή-συντήρηση ιστορικών και παραδοσιακών κτιρίων στο Βόλο και Ιστορία – Εθνολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Είναι μητέρα δύο παιδιών και σήμερα ζει και εργάζεται στην Κομοτηνή.
 
Μεταξύ όσων επισκέφθηκαν την εν λόγω έκθεση για να δουν από κοντά τις δημιουργίες δικαστικών υπαλλήλων και δικηγόρων της Ροδόπης ήταν και η κ. Βασιλική Κράββα, Λέκτορας Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ, η οποία, ως φαίνεται από το κείμενο που ακολουθεί και υπογράφει η ίδια, αποκόμισε τις καλύτερες των εντυπώσεων από τα έργα της κ. Τσιάπα.
 
Για τα έργα της Γεωργίας Τσιάπα λοιπόν… 

Βασιλική Κράββα «Μια τέχνη προσωπική μέσα από την οποία καλούμαστε να χαρτογραφήσουμε τους δικούς μας παρελθοντικούς και παροντικούς κόσμους και να οραματιστούμε τους μελλοντικούς» 

«Οι αρχαιολογικές διαδρομές μου συνοδεύτηκαν από πολλά ταξίδια στον χώρο της τέχνης ενώ οι ανθρωπολογικές μου σπουδές στη συνέχεια ξεκλείδωσαν μιαν άλλη ανάγνωση της τέχνης: μια ανάγνωση που θέλει την τέχνη κώδικα και τα τέχνεργα «τόπους» επικοινωνίας και διαντίδρασης. Η ανάγνωση των εν προκειμένω έργων αποτελεί μια αποτύπωση εντυπώσεων και συναισθημάτων και μια προσπάθεια να αποτυπωθεί στο χαρτί το πολύβουο των τοπίων και των κτισμάτων που βιώνει αυτός που έρχεται σε επαφή και καλείται να διαπραγματευτεί τα έργα της Γ. Τσιάπα. Η θέαση ευχάριστη και ομαλή, κυριαρχείται από μια χρωματική συνέπεια, μια αφοπλιστική αμεσότητα και μια σιγουριά της πλαστικότητας και των επιλεγόμενων μοτίβων. Μα πιο αφοπλιστική και καθηλωτική είναι αυτή η συνεχής ταλάντευση ανάμεσα σε ένα εξωραϊσμένο παρελθόν (όπου συνυπάρχουν αρμονικά ο εφιάλτης και η ομορφιά) και σε ένα επιθυμητό μέλλον (που πάλι είναι εύθραυστα όμορφο μια και ο κίνδυνος του εφιάλτη και της μοναξιάς πάντα καραδοκεί).

Τα έργα της Τσιάπα αντλούν κάτι από τα αλλεπάλληλα ψυχογραφήματα ανθρώπων και ιστοριών ζωής μέσα από την εργασία της (ως δικαστική υπάλληλος είναι σε καθημερινή επαφή με τους ανθρώπους, τα πάθη και τα «λάθη» τους). Η επαφή με τα έργα της μεταφέρει την εσωτερική τους δόνηση στον θεατή/επισκέπτη και τον καλεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο συλλογικό και ατομικό, ανάμεσα στο ατακτοποίητο παρελθόν, το φόβο της μοναξιάς αλλά και το όνειρο, την επιθυμία δηλαδή να αποτραπεί ο κίνδυνος της ακινησίας. Με λίγα λόγια τα έργα της Τσιάπα, είναι δυνατά γιατί καταφέρνουν να κινητοποιήσουν, να εγείρουν συναισθήματα, να προβληματίσουν. Άλλωστε αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Μια τέχνη προσωπική μέσα από την οποία καλούμαστε να χαρτογραφήσουμε τους δικούς μας παρελθοντικούς και παροντικούς κόσμους και να οραματιστούμε τους μελλοντικούς».

Πηγή: www.aegeanews.gr

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.