Μια αποφαση
Της ποίησης
Σιωπή. Παντού σιωπή. Γιατί τόση σιωπή;
-Άνθρωποι, μιλήστε!
Γιατί να μένουμε ξένοι;
-Άνθρωποι, ενωθείτε…
-Άνθρωποι, μιλήστε!
Γιατί να μένουμε ξένοι;
-Άνθρωποι, ενωθείτε…
****
Δύσκολο το έργο του ποιητή.
Πώς να τα κλείσεις μες στη χούφτα σου
αυτά τα περιστέρια, να τα χαϊδέψεις,
να τα ταΐσεις, να τα αφήσεις μετά στον ουρανό;
Περιστέρια είναι τα ποιήματα…
Αφήστε τα να διασχίσουνε ελεύθερα
τους γαλανούς αιθέρες!
****
Περιστέρια είναι τα ποιήματα, μα οι άνθρωποι είναι λύκοι.
Χνώτα φαρμακερά το στόμα τους αχνίζει…
Και πώς να φυλακίσεις τη στιγμή, πώς να αναγεννήσεις
τον έρωτα, πώς να εκφράσεις αυτό που βρίσκεται πίσω από τη σιωπή;
****
Το πήρα απόφαση: θα φτιάξω το δικό μου μύθο,
θα ντυθώ την πιο ωραία μου ψυχή,
θα ενωθώ με το άπειρο κάποια καρδιά βασανισμένη
να λυτρώσω…
Τη δική μου, τη δική σου!
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
